Είναι νέοι άνθρωποι και κατεβαίνουν ως υποψήφιοι βουλευτές στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Σε μια δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα, αλλά και για τους ίδιους τους πολιτικούς. Η HuffPost Greece, λίγο πριν την μεγάλη εκλογική μάχη της 25ης Ιανουαρίου, μίλησε με τους (ηλικιακά) μικρούς υποψηφίους των κομμάτων. Έναν από κάθε κόμμα.
Οι νέοι υποψήφιοι από τη Νέα Δημοκρατία, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τους Ανεξάρτητους Έλληνες, το ΚΚΕ, τη ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι και το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών απαντούν στις ίδιες ερωτήσεις.
Οι προσεγγίσεις τους στα θέματα αυτού του ιδιαίτερου debate είναι διαφορετικές, έχουν όμως όλες τη δική τους ξεχωριστή σημασία.
(Νέα Δημοκρατία), 30 ετών, Πολιτικός Μηχανικός, υποψήφιος στην Α’ Αθήνας
Γιατί αποφασίσατε να κατέβετε στην πολιτική;
Η απόφασή μου έχει να κάνει αρχικά με την ποιοτική εικόνα της σημερινής εθνικής μας αντιπροσωπείας, η οποία δεν με εκφράζει. Η τελευταία σύνθεση της Βουλής ήταν η χειρότερη από καταβολής της, όπως παραδέχονται άλλωστε και παλιοί κοινοβουλευτικοί. Μια σύνθεση αποτελούμενη, μεταξύ άλλων, από δημαγωγικά γραφικούς και εγωιστικά ακραίους. Παράλληλα, θεωρώ ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται απλά «νέα» σε ηλικία πρόσωπα, αλλά πρόσωπα τα οποία διαφέρουν στη λογική, από εκείνα που ήδη δοκιμάστηκαν και απέτυχαν κατά το παρελθόν. Το πολιτικό σύστημα είναι εφικτό να αλλάξει, ξεκινώντας από τα πρόσωπα. Ας γίνει η επιλογή λοιπόν με γνώμονα την εντιμότητα, τη σοβαρότητα, τη λογική, μα πάνω από όλα την όρεξη για ουσιαστική αλλαγή.
Να υποστηριχτούν οι προσωπικότητες εκείνες, που θα είναι ανοιχτές σε ιδέες, θα έχουν τολμηρές προτάσεις, χωρίς να συνυπολογίζουν το όποιο πολιτικό κόστος και θα είναι αποφασισμένοι να συγκρουστούν με τα κακώς κείμενα της μεταπολιτευτικής νοοτροπίας και με εκείνους που ασκούν μονίμως κριτική, κοιτώντας νοσταλγικά το χθες. Αντί για τα μεγάλα λόγια και τα πειράματα του τύπου «ανατροπές και ρήξεις» και «τα αλλάζουμε όλα», οφείλουμε να οικοδομήσουμε μια βιώσιμη οικονομία, στο πνεύμα μιας εποικοδομητικής συνεργασίας.
Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία η ανεργία στην χώρα μας βρίσκεται πάνω από το 25%, ενώ περίπου 1 στους 2 νέους δεν έχει δουλειά. Τι πρέπει να γίνει για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση;
Η χώρα μας έχει σήμερα - περισσότερο από ποτέ- ανάγκη από ένα νέο-συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο, που αποτελεί και τη βασική παράμετρο στην εξίσωση προβλημάτων που την ταλανίζουν διαχρονικά. Αν συμφωνήσουμε σε αυτό, θα είμαστε σε θέση να διαμορφώσουμε μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τις άμεσες ανάγκες και τις προοπτικές της χώρας.
Έχει διαπιστωθεί πλέον το κενό μεταξύ πανεπιστημιακής γνώσης και ζήτησης από την πλευρά της αγοράς. Η αναντιστοιχία πτυχιούχων και σημερινών αναγκών της αγοράς είναι προφανής, καθώς -μόνο στην Ευρώπη- σήμερα υπάρχουν πάνω από 2 εκ. θέσεις εργασίας, για τις οποίες δεν έχουν βρεθεί οι κατάλληλοι υποψήφιοι. Αρκεί να σας αναφέρω ότι παρατηρείται δυσκολία να βρει κάποιος Software / Hardware developers για να καλύψουν τις όποιες ανάγκες έχουν οι διάφορες start-ups. Πρέπει λοιπόν να δοθούν φορολογικά κίνητρα για τις εταιρίες, που προσλαμβάνουν νέους ανέργους.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε προς το καλύτερο ένα πράγμα στην Ελλάδα, ποιο θα ήταν αυτό;
Θα προσπαθούσα να περιορίσω τα φαινόμενα του κρατισμού, που έχουν ριζώσει στη χώρα και τον λαϊκίστικο λόγο, που τα συνοδεύει. Αυτά τα δύο θεωρώ πως έχουν επηρεάσει περισσότερο τη χώρα στα χρόνια τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της κρίσης και την έριξαν ακόμη πιο βαθιά σε αυτή. Ουσιαστικά, η επιλογή να μην αναφερθούμε στις σημαντικές αιτίες της κρίσης αλλά να επιδοθούμε σε ένα διαρκές «κυνήγι φαντασμάτων», στοίχισε στη χώρα μας. Σκεφθείτε ότι ακόμα στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε εχθρικά την επιχειρηματικότητα, θεωρώντας πως όλα τα δεινά είναι αποτέλεσμα μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Θέλω να ξεκαθαρίσω λοιπόν, πως τα στοιχεία δείχνουν ότι η Ελλάδα, όχι μόνο δεν είναι άντρο του νεοφιλελευθερισμού αλλά αντιθέτως το τελευταίο προπύργιο ενός σοβιετικού τύπου κράτους πρόνοιας, στημένο γύρω από μια παρασιτική ομάδα συμφερόντων (νομενκλατούρα).
Τα τελευταία χρόνια ακούμε έντονα το δίλημμα που λέει «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο». Για εσάς υφίσταται αυτό το δίλημμα;
Όχι. Όπως ανέφερα και προηγουμένως θεωρώ πως το δίλημμα που τίθεται δεν είναι «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο» «επιχειρηματικότητα ή κρατισμός». Αυτό συνεπάγεται τη σύγκρουση των υποστηρικτών δύο διαφορετικών λογικών. Από τη μία εκείνων που επιθυμούν τη δημιουργία πλαισίου που επιτρέπει την ιδιωτική επιχειρηματική πρωτοβουλία και από την άλλη αυτών που θέλουν την επιβολή του σκληρού κρατισμού. Εδώ έγκειται και το διακύβευμα. Ποια θα είναι η ειλικρινής προδιάθεση του ΣΥΡΙΖΑ και των δυνάμεων που εκπροσωπεί, απέναντι στην επιχειρηματικότητα (νέα-παλιά); Είναι πλέον εμφανές, πως, από την στιγμή που ο δημόσιος τομέας είναι χρεοκοπημένος, η μόνη ελπίδα για τη χώρα μας, εναπόκειται στη δυναμική που μπορεί να αναπτύξει ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας μας και στις επενδύσεις που μπορεί να προσελκύσει.
(ΣΥΡΙΖΑ), 29 ετών, Φαρμακοποιός, υποψήφια στο Κιλκίς
Γιατί αποφασίσατε να κατέβετε στην πολιτική;
Η πολιτική δράση ήταν και είναι για μένα αυτονόητη, αφού η οικογένειά μου με μύησε στις αξίες της Αριστεράς από πολύ νωρίς. Η απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα ξεκάθαρο αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο κυβέρνησαν εναλλάξ από τη Μεταπολίτευση και μέχρι τις μέρες μας το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Η παροχολογία και το πελατειακό κράτος δεν έπεσαν από τον ουρανό. Οι κυβερνήσεις που εξύμνησαν δια της πράξης τη διαφθορά και τη διαπλοκή (π.χ. η μη εφαρμογή νομοθεσίας για ΜΜΕ, τα ανεξέλεγκτα οικονομικά των κομμάτων, οι «αμαρτωλές» δημόσιες συμβάσεις, η ατιμωρησία κρατικών αξιωματούχων), μας «συνήθισαν» σε τέτοιες πρακτικές.
Κι έτσι εξοικειωθήκαμε ως κοινωνία με ατάκες του τύπου «οι 300 φταίνε για όλα», γίναμε «απολιτίκ» κι επιρρεπείς σε ισοπεδωτικές λογικές, λογικές που εξυπηρετούν το σύστημα, λογικές που συγγενεύουν επικίνδυνα, κατά τη γνώμη μου, με φασιστικές προκείμενες. Εμείς σε όλα αυτά, στις πρακτικές της διαφθοράς και της διαπλοκής θέλουμε να βάλουμε τέλος. Και θα το κάνουμε γιατί δε μας «κρατά στο χέρι» κανείς.
Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία η ανεργία στην χώρα μας βρίσκεται πάνω από το 25%, ενώ περίπου 1 στους 2 νέους δεν έχει δουλειά. Τι πρέπει να γίνει, κατά την γνώμη σας, για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση;
Είναι, όπως όλοι γνωρίζουμε, σταθερή συνέπεια της οικονομικής κρίσης η δημιουργία ενός εφεδρικού εργασιακού υπερπληθυσμού - πληθυσμό που οι μνημονιακές πολιτικές αύξησαν σε πρωτοφανή για τη χώρα μας επίπεδα. Η ανεργία συνιστά τον έναν πόλο του προβλήματος. Τον δεύτερο πόλο συνιστά η διάλυση της οικονομίας και της παραγωγικής μας βάσης, σε συνδυασμό με τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Όλα αυτά είναι αλληλένδετα. Απαιτείται καταρχάς η άμεση αύξηση του Προγράμματος Δημόσιων Επενδύσεων και η επαναφορά μισθών (αλλά και συντάξεων). Απαιτείται η στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με κίνητρα για την απασχόληση, αλλά και της βιομηχανίας, με επιδότηση του ενεργειακού κόστους. Απαιτείται η επένδυση στη γνώση, την έρευνα, τη νέα τεχνολογία, με στόχο να γυρίσουν πίσω στη πατρίδα οι νέοι επιστήμονες που μαζικά μεταναστεύουν τα τελευταία χρόνια.
Ο 3ος πυλώνας του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, το πρόγραμμα για την ανάκτηση της εργασίας προβλέπει την αύξηση των θέσεων εργασίας της τάξης των 300.000 στο σύνολο της οικονομίας (ιδιωτικός, δημόσιος και τομέας αλληλέγγυας οικονομίας), θέσεις που θα καλυφθούν τόσο από μακροχρόνια ανέργους, (ιδίως τους άνω των 55 ετών), όσο και από νέους ανέργους. Προβλέπεται η εξοικονόμηση πόρων για την επέκταση του δικαιώματος ανεργίας σε περισσότερους δικαιούχους. Η επαναφορά των εργασιακών δικαιωμάτων που αδίστακτα κατήργησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις κ.α.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε προς το καλύτερο ένα πράγμα στην Ελλάδα, ποιο θα ήταν αυτό;
Θα άλλαζα άμεσα την πολιτική που έχει ως γνώμονα την κερδοφορία του κεφαλαίου με την πολιτική που έχει ως γνώμονα τον άνθρωπο. Για εμένα προσωπικά, όπως και για το κόμμα στο οποίο ανήκω, οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη. Είναι γνωστό πως όσο οι μνημονιακές πολιτικές εμπέδωναν την ανθρωπιστική κρίση στη χώρα μας, τόσο οι 500 πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις αύξαναν τα κέρδη τους. Με εκφράζει λοιπόν απόλυτα το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, προτεραιότητα του οποίου είναι η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Τα τελευταία χρόνια ακούμε έντονα το δίλημμα που λέει «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο». Για εσάς υφίσταται αυτό το δίλημμα;
Σαφέστατα και υφίσταται! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ υπηρέτησαν πιστά τις αρχές του νεοφιλελευθερισμού: Πάνω απ’ όλα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου εις βάρος των συμφερόντων του κόσμου της εργασίας, εις βάρος του περιβάλλοντος, εις βάρος των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων! Με σταδιακή υποχώρηση του κοινωνικού κράτους και του κράτους πρόνοιας.
Αυτή η γενική κατεύθυνση εντάθηκε από το 2009 κι έπειτα, δηλαδή στην εποχή των μνημονίων. Οι ελληνικές μνημονιακές κυβερνήσεις φλέρταραν, κατά τη γνώμη μου, σε επικίνδυνο βαθμό με λογικές που δεν ταιριάζουν σε ένα πολιτισμένο κράτος του 21ου αιώνα. Διότι οι πολιτικές που στέλνουν σε καιρό ειρήνης ανθρώπους στο θάνατο, οι πολιτικές που θέτουν μία τεράστια μερίδα του πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχειας, οι πολιτικές που διαλύουν, άλλως ειπείν, τόσο ανεύθυνα και αδίστακτα την κοινωνική συνοχή, είναι πολιτικές που οδηγούν την κοινωνία στο όριό της.
Τέλος λοιπόν στα μνημόνια. Είμαστε ρεαλιστές και θέλουμε να τ’ αλλάξουμε όλα! Και θα τ’ αλλάξουμε!
(ΠΑΣΟΚ), 25 ετών, Πολιτικός επιστήμων - Ευρωπαϊκός αναλυτής, υποψήφια στην Αιτωλοακαρνανία
Γιατί αποφασίσατε να κατέβετε στην πολιτική;
Σαν πολίτες δεν πρέπει να σταματήσουμε να ενδιαφερόμαστε για το ποιος κυβερνά και για τις μεθόδους διακυβέρνησης που χρησιμοποιούνται. Σίγουρα οι πολιτικές που χρησιμοποιήθηκαν θα μπορούσαν να ήταν καλύτερες. Σε αυτή την κρίσιμη καμπή λοιπόν που βρίσκεται η χώρα μας ένιωσα υποχρεωμένη να μπω στην πολιτική. Σαν νέος άνθρωπος είδα από πολύ νωρίς τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η νέα γενιά. Φίλοι, συμμαθητές μου, αλλά και μέλη της οικογένειας μου ήρθαν αντιμέτωποι με την ανεργία με μονόδρομο την ξενιτιά. Είδα φίλους μου να πέφτουν στην κατάθλιψη ψάχνοντας για ένα μεροκάματο. Όλες αυτές οι εμπειρίες με έκαναν να καταλάβω τη δύναμη που έχω όντας νέα. Αποφάσισα να παρέμβω, να πολιτικοποιηθώ και να δραστηροποιηθώ, ώστε να συμβάλλω με τον τρόπο μου, να βάλω ένα μικρό λιθαράκι σε αυτό που λέγεται συλλογική προσπάθεια για το κοινό καλό μιας χώρας που σήμερα υποφέρει.
Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία η ανεργία στην χώρα μας βρίσκεται πάνω από το 25%, ενώ περίπου 1 στους 2 νέους δεν έχει δουλειά. Τι πρέπει να γίνει, κατά την γνώμη σας, για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση;
Είναι γεγονός, ότι παρά τα πρώτα δειλά σημεία ανάκαμψης της Ελλάδας, η ανεργία παραμένει ομολογουμένως σε υψηλά επίπεδα. Το πρόβλημα αυτό έχει συνέπειες τόσο οικονομικές όσο και κοινωνικές. Ξέρω καλά ότι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει από τη μια στιγμή στην άλλη. Παρ' όλα αυτά μια τόσο όμορφη χώρα όπως η Ελλάδα, που προσελκύει χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο μας δίνει την δυνατότητα δημιουργίας τουριστικών επιχειρήσεων. Επίσης υπάρχουν πολλά επιδοτούμενα προγράμματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση που στηρίζουν τη νέα επιχειρηματικότητα και ενθαρύνουν νέους επαγγελματίες να εξάγουν για παράδειγμα τα τοπικά ελληνικά παραδοσιακά προϊόντα στο εξωτερικό.
Με αυτό τον τρόπο εκτός από οικονομικό όφελος συμβάλλουμε στην προβολή των πολιτιστκών στοιχείων της χώρας μας αλλά και στην ανάδειξη του πολιτισμού μας. Μια πολύ καλή κίνηση είναι επίσης η δημιουργία παροχής υπηρεσιών προς τους πολίτες «ξεμπλοκάροντας» έτσι τη γραφειοκρατία και βοηθώντας σε κάθε λογής θέμα τους συμπολίτες μας.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε προς το καλύτερο ένα πράγμα στην Ελλάδα, ποιο θα ήταν αυτό;
Θα ήθελα να αλλάξω την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό. Θα ήθελα να μιλάνε μόνο για τον ήλιο μας, την κουλτούρα και τα ωραία μας νησιά. Η Ελλάδα έχει πολλές δυνατότητες αρκεί να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι να αξιοποιήσουν τους πλουτοπαραγωγικούς τις πόρους.
Τα τελευταία χρόνια ακούμε έντονα το δίλημμα που λέει «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο». Για εσάς υφίσταται αυτό το δίλημμα;
Το δίλημμα για μένα δεν είναι μνημόνιο η αντιμνημόνιο είναι το αν θα κινηθούμε συλλογικά με μια Ελλάδα ενωμένη η ξεχωριστά με μια Ελλάδα διχασμένη; Για μένα η πρόκληση είναι η αποκατάσταση των αδικιών. Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των εκλογών εγώ δεν θα πάψω ποτέ να υποστηρίζω πως η Ελλάδα έχει πολλά να προσφέρει όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά κυρίως στους πολίτες της. Ας σηκώσουμε όλοι το κεφάλι ψηλά και μην μας πτοεί το γεγονός ότι είμαστε φτωχοί και χρωσταμε. Έχουμε πλούσια καρδιά και όρεξη να αναδείξουμε μια διαφορετική Ελλάδα.
, (Ανεξάρτητοι Έλληνες), 35 ετών, επιχειρηματίας, υποψήφιος στην Ευρυτανία
Γιατί αποφασίσατε να κατέβετε στην πολιτική;
Προσωπικά ασχολούμαι με το εμπόριο έργων τέχνης και αντικών. Μέχρι το 2010 μπορώ να πω ότι είχα μια καλή ζωή. Στην επιχείρηση μου εργάζονταν 20 άτομα. Ήρθε όμως η κρίση και κυριολεκτικά μας διέλυσε. Ήμουν μάλιστα από αυτούς που είχαν βγει στο Σύνταγμα διαδηλώνοντας, ενώ παράλληλα άκουγα τον έντονο προβληματισμό του κόσμου. Η μία μου επιλογή μετά από όλα αυτά ήταν να φύγω στο εξωτερικό. Η άλλη ήταν να ασχοληθώ με την πολιτική με σκοπό να βοηθήσω για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.
Τότε ήταν και η περίοδος που δημιουργήθηκαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες από τον Πάνο Καμμένο. Αποφάσισα λοιπόν να μείνω στην Ελλάδα και να πολεμήσω. Τόσο για το καλό της χώρας μας, όσο και για το καλό της Ευρυτανίας που είναι ο τόπος στον οποίο έχω μεγαλώσει και αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε τραγική κατάσταση.
Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία η ανεργία στην χώρα μας βρίσκεται πάνω από το 25%, ενώ περίπου 1 στους 2 νέους δεν έχει δουλειά. Τι πρέπει να γίνει, κατά την γνώμη σας, για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση;
Υπάρχει τρόπος. Και θα το εξηγήσω πολύ απλά: αντί να επιδοτείς την ανεργία (π.χ. με επιδόματα) θα πρέπει να επιδοτήσεις τις επιχειρήσεις, κυρίως μέσω της ελάφρυνσης των ασφαλιστικών εισφορών, έτσι ώστε να προσλάβουν ανθρώπους.
Εδώ βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος. Λένε κάποιοι, «μα πως μια επιχείρηση θα κάνει προσλήψεις μέσα σε αυτό το δυσμενές οικονομικό περιβάλλον;». Μπορεί να κάνει προσλήψεις, αν πάρεις κι άλλα βελτιωτικά μέτρα, την ίδια στιγμή. Δηλαδή, για παράδειγμα, να επιτρέψεις στον επιχειρηματία να ρυθμίσει τις οφειλές του στην εφορία και τις τράπεζες. Αν μια επιχείρηση «αναπνεύσει», μετά θα μπορέσει να προσλάβει και νέο προσωπικό. Τώρα δυστυχώς βλέπουμε ότι αυτοί που κυβερνούν έχουν διαλύσει τα πάντα και δεν έχουν κανένα συγκεκριμένο σχέδιο. Θα σας πω πάλι για την Ευρυτανία. Αυτή την περίοδο το ποσοστό της ανεργίας στους νέους αγγίζει το 70% στην περιοχή και είναι ο δεύτερος νόμος στην Ελλάδα, με την μεγαλύτερη ανεργία στους νέους.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε προς το καλύτερο ένα πράγμα στην Ελλάδα, ποιο θα ήταν αυτό;
Αυτό που θα άλλαζα είναι η διαφθορά και η κακή αλληλεξάρτηση πολιτών και πολιτικών. Είναι κάτι το οποίο το βλέπουμε να συμβαίνει στην Ελλάδα εδώ και χρόνια. Αρκετοί πολίτες έρχονται σε επαφή με τους εκάστοτε πολιτικούς, όχι με σκοπό το καλό της πατρίδας, αλλά με σκοπό να «βολευτούν» οι ίδιοι και οι οικογένειες τους. Αυτό πρέπει επιτέλους να αλλάξει. Να αρχίσουμε να βλέπουμε το συνολικό καλό και όχι μόνο το προσωπικό συμφέρον.
Τα τελευταία χρόνια ακούμε έντονα το δίλημμα που λέει «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο». Για εσάς υφίσταται αυτό το δίλημμα;
Αν μιλάμε δημοσιονομική προσαρμογή και μεταρρυθμίσεις, κατά την γνώμη μου, δεν θα έπρεπε να έρθει καμία τρόικα για να μας υποδείξει να τα κάνουμε. Θα έπρεπε να τα είχαμε κάνει ως χώρα εδώ και χρόνια. Αυτό λέει η απλή λογική.
Από την άλλη πλευρά, αν πρόκειται για ένα μνημόνιο που κοιτά μόνο τους αριθμούς,τότε φυσικά είμαι αντίθετος. Δεν μπορείς για παράδειγμα να κάνεις περικοπές στην Υγεία και να καταστρέφεις τα νοσοκομεία. Πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις, αλλά με όρους κοινωνίας. Επίσης, θα πρέπει επιτέλους να γίνει λογιστικός έλεγχος του χρέους και κατόπιν η αποπληρωμή να συμβεί με ρήτρα ανάπτυξης. Το κυρίως πρόβλημα λοιπόν δεν είναι το «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο», αλλά το τι μεταρρυθμίσεις γίνονται και προς ποια κατεύθυνση.
(ΚΚΕ), 29 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, υποψήφιος Α' Πειραιά
Γιατί αποφασίσατε να κατέβετε στην πολιτική;
Η δικαιολογημένη οργή και δυσαρέσκεια που νιώθουν η νεολαία και συνολικότερα ο λαός για όλα όσα βιώνουν δεν πρέπει να μένει μόνο στο σιχτίρισμα και σε κάποια άσφαιρα πυρά που αφήνουν άθικτη τη ρίζα που γεννά τη σαπίλα. Τα πράγματα θα αλλάξουν μόνο όταν πέρα από τα λόγια υπάρξουν και μεγάλες πράξεις για να αντισταθούν και να διεκδικήσουν μία καλύτερη ζωή. Αυτό είναι για το οποίο παλεύει και καλεί σήμερα το ΚΚΕ. Τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ δεν είναι σαν των άλλων κομμάτων. Σε αυτά συμμετέχουν αγωνιστές και αγωνίστριες της ζωής και των λαϊκών αγώνων, νέοι και νέες, αγωνιστές της δουλειάς, της επιστήμης, της τέχνης, της μόρφωσης. Η επιλογή και η δράση των υποψηφίων δεν έχει να κάνει με κυβερνητικές καρέκλες και ατομικές προσδοκίες αλλά με τη συμβολή τους για να μεταφερθεί το αισιόδοξο και ανατρεπτικό, το πραγματικά ελπιδοφόρο μήνυμα της πρότασης του ΚΚΕ. Στο ΚΚΕ δε θα βρείτε «γυρολόγους» και «καριερίστες» της πολιτικής.
Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία η ανεργία στην χώρα μας βρίσκεται πάνω από το 25%, ενώ περίπου 1 στους 2 νέους δεν έχει δουλειά. Τι πρέπει να γίνει, κατά την γνώμη σας, για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση;
Επειδή πολλά ακούγονται από τα κόμματα που υπερασπίζονται αυτό το σύστημα για την ανεργία την αντιμετώπισή της, έχει σημασία να ξεκαθαρίσουμε αρχικά το εξής : Η ανεργία είναι υψηλή σε περιόδους ανάπτυξης, ενώ εκτοξεύεται σε περιόδους κρίσης. Η καπιταλιστική ανάπτυξη που τάζουν ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα άλλα κόμματα, δεν θα δώσει δουλειά στο 1,5 εκατ. ανέργους, ενώ όσες θέσεις δημιουργηθούν θα αφορούν ολιγόμηνη δουλειά, κακοπληρωμένη, με τσακισμένα δικαιώματα. Και αυτά δεν τα βγάζει το ΚΚΕ από το μυαλό του. Τα λέει για παράδειγμα η έκθεση του φόρουμ του Νταβός, που δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες και μιλά για «ανάπτυξη χωρίς αύξηση της απασχόλησης». Και η αιτία είναι ότι το καπιταλιστικό σύστημα έχει την ανεργία στο DNA του. Η ριζική αλλαγή στο επίπεδο της οικονομίας με κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό διαγράφει οριστικά τη λέξη ανεργία από το λεξικό.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε προς το καλύτερο ένα πράγμα στην Ελλάδα, ποιο θα ήταν αυτό;
Καλώς ή κακώς, αλλαγές με μαγικά ραβδιά «α λα» Χάρυ Πότερ, και μεσσίες - σωτήρες υπάρχουν μόνο στα παραμύθια και στις ταινίες. Η αλλαγή για να μη χάνει η νεολαία τα όνειρά της πρέπει να είναι ριζική. Αυτό το σύστημα δεν «παίρνει» από μικροδιορθώσεις. Το ζήτημα για το οποίο το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις είναι να σηκώσει ο λαός το ανάστημά του, να αντιληφθεί την τεράστια δύναμη που έχει και να καθορίσει τις εξελίξεις προς όφελός του, να γίνει πρωταγωνιστής. Για αυτό και αν κάτι «θα άλλαζα», θα ήταν αυτό ακριβώς.
Τα τελευταία χρόνια ακούμε έντονα το δίλημμα που λέει «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο». Για εσάς υφίσταται αυτό το δίλημμα;
Από την αρχή τοποθετηθήκαμε ότι ένας τέτοιος διαχωρισμός κρύβει την ουσία των μέτρων και συνολικά της αντιλαϊκής πολιτικής. Ότι είναι η ίδια η Ε.Ε. που έχει τέτοια στρατηγική για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων σε βάρος του λαού, ότι και σε χώρες που δεν έχουν μνημόνιο εφαρμόζεται η ίδια πολιτική. Η εξειδίκευση αυτής της πολιτικής στην Ελλάδα είναι τα μνημόνια. Σκεφτείτε ότι την επόμενη μέρα των εκλογών θα είναι εδώ η ΕΕ και τα «μνημόνια διαρκείας». Για αυτό την επόμενη μέρα ο εργαζόμενος λαός, η νεολαία χρειάζεται ένα δυνατό ΚΚΕ στη Βουλή και παντού, δύναμη εγγύηση, δύναμη εργατικής – λαϊκής αντίστασης και αντεπίθεσης.
(ΔΗΜΑΡ), 26 ετών, δημοσιογράφος, υποψήφιος στη Β’ Αθήνας
Γιατί αποφασίσατε να κατέβετε στην πολιτική;
Στις σύγχρονες κοινωνίες, στις δημοκρατίες, ο μόνος δρόμος αλλαγής των πραγμάτων περνά μέσα από την πολιτική. Ως εκ τούτου, όποιος επιθυμεί ή εκτιμά πως μπορεί να συμβάλει με τις δυνάμεις του, με τις ιδέες του μέσα από δημοκρατικά κόμματα στην βελτίωση και την αλλαγή των δεδομένων δεν έχει άλλη επιλογή παρά να ασχοληθεί με την πολιτική, με την ευρεία του όρου έννοια. Με την πολιτική μπορεί να ασχοληθεί κανείς χωρίς να εμπλακεί απαραίτητα με τη διαδικασία των εκλογών. Όταν όμως σου δίνεται η ευκαιρία να δώσεις μια μάχη ιδεών εντός ενός προεκλογικού αγώνα, τότε δεν μένει παρά να την αξιοποιήσεις.
Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία η ανεργία στην χώρα μας βρίσκεται πάνω από το 25%, ενώ περίπου 1 στους 2 νέους δεν έχει δουλειά. Τι πρέπει να γίνει, κατά την γνώμη σας, για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση;
Για να αντιστραφεί αυτή η δραματική κατάσταση πρέπει να συντρέξουν πολλές προϋποθέσεις. Δυστυχώς για να μειωθεί η ανεργία σε ανεκτά επίπεδα περίπου προ κρίσης απαιτείται σημαντικός χρόνος. Όποιος υπόσχεται εύκολες και γρήγορες λύσεις λέει ψέματα.
Η ανεργία μειώνεται μέσα από την ανάπτυξη. Αυτή είναι μία γενική θέση. Ό,τι μπορεί να ενισχύσει την ανάπτυξη είναι θετικό. Μεταρρυθμίσεις σε φορολογικά ζητήματα, σε ζητήματα δημόσιας διοίκησης, σε ζητήματα χωροταξίας, ενεργειακού κόστους είναι σημαντικά. Επίσης οι υποδομές είναι βασικός παράγοντας που επηρεάζει την ανάπτυξη. Όλα αυτά είναι κρίσιμα μεγέθη για την προσέλευση ιδιωτικών επενδύσεων. Παράλληλα όμως απαιτείται και ένα δυναμικό κι φιλόδοξο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που θα προκαλέσει την ανάπτυξη.
Τέλος, μια κρίσιμη ακόμη παράμετρος είναι το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας να είναι βασισμένο στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και όχι στην υψηλή κερδοφορία ορισμένων θυλάκων της οικονομίας.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε προς το καλύτερο ένα πράγμα στην Ελλάδα, ποιο θα ήταν αυτό;
Αυτό που μου μόλις σας περιέγραψα λίγο πριν. Το ζήτημα της ανεργίας και κυρίως της ανεργίας των νέων που θα έχουν δουλειά και δεν θα απασχολούνται σε μικρής διάρκειας προγράμματα συντηρούμενοι κυρίως από τις συντάξεις των γονιών τους. Στην Ελλάδα ευτυχώς ακόμη και την εποχή της βαθιάς κρίσης ο κοινωνικός ιστός αντέχει γιατί οι γονείς στηρίζουν τα παιδιά τους και το αντίθετο. Αλλά αυτό δύσκολα θα συνεχιστεί για πολύ από τη στιγμή που η κρίση συνεχίζεται και βαθαίνει.
Τα τελευταία χρόνια ακούμε έντονα το δίλημμα που λέει «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο». Για εσάς υφίσταται αυτό το δίλημμα;
Αυτός ο διαχωρισμός είναι υπαρκτός εδώ και πέντε χρόνια. Δεν είναι όμως πραγματικός, με την έννοια ότι η απεμπλοκή από το μνημόνιο δεν γίνεται σήμερα με επανάσταση, αλλά με ένα πρόγραμμα ανάπτυξης της Ελλάδας. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολίτες ή εκπρόσωποι κομμάτων που επιθυμούν τη συνέχεια του μνημονίου. Έτσι λοιπόν στο δίλημμα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» μπορούμε να πάρουμε θέση εάν έχουμε να προτείνουμε κάτι συγκεκριμένο και πειστικό. Όχι γενικές και αόριστες θεωρίες για να γίνουμε αρεστοί.
Στόχος πρέπει να είναι η συντεταγμένη απεμπλοκή από το μνημόνιο στο θεσμικό επίπεδο και η αντικατάστασή του από μία νέου τύπου σχέση που θα επιτρέπει στην ελληνική κυβέρνηση να σχεδιάζει και να εφαρμόζει με πολιτική αυτονομία μέτρα και ρυθμίσεις για την επίτευξη των στόχων που έχουν συμφωνηθεί.
(Το Ποτάμι), 30 ετών, φοιτήτρια Νομικής, υποψήφια στη Β’ Αθήνας
Γιατί αποφασίσατε να κατέβετε στην πολιτική;
Δεν είμαι πολιτικός. Για μένα όμως η πολιτική έχει και την έννοια της συμμετοχής στα κοινά και της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Καθημερινά στην ''Επάνοδο'', προσπαθώ με όλη μου την ενέργεια να βοηθήσω ανθρώπους που βρίσκονται σε μεγάλη ένδεια. Έρχομαι αντιμέτωπη με την απουσία του κράτους πρόνοιας, του κοινωνικού κράτους, του κράτους δικαίου. Προσπαθώ να βρω λύσεις και υπ’ αυτήν την έννοια είμαι στην πολιτική της κοινωνίας, όχι επαγγελματίας πολιτικός.
Τούτη τη δύσκολη περίοδο, η κοινωνία διψά να μπουν νέοι άνθρωποι στο παιχνίδι, αποζητά την ανανέωση του πολιτικού σκηνικού γι’ αυτό δίνει εμπιστοσύνη σε νέους ανθρώπους με όνειρα, όραμα και θέληση. Επιλέγω να μην φύγω. Επιλέγω να συμμετέχω στην αλλαγή αλλά δεν θέλω να γίνω πολιτικός.
Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία η ανεργία στην χώρα μας βρίσκεται πάνω από το 25%, ενώ περίπου 1 στους 2 νέους δεν έχει δουλειά. Τι πρέπει να γίνει, κατά την γνώμη σας, για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση;
Δεν προλάβαμε να κάνουμε λάθη, πληρώνουμε τα λάθη του παρελθόντος. Η κατάσταση δεν μπορεί να αντιστραφεί αν δεν αντιμετωπιστεί ολικά. Στο Ποτάμι έχει προτεραιότητα η νέα γενιά γι’αυτό και το στηρίζουν πολλοί νέοι άνθρωποι.
Πρέπει πάση θυσία να σταματήσει το φαινόμενο της εγκατάλειψης της πατρίδας από το καλύτερο δυναμικό της. Θα πρέπει λοιπόν αυτοί που θα κυβερνήσουν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες μέσα στις οποίες θα ανθίζει και θα παράγει η νέα γενιά.
Όλα πρέπει να αλλάξουν. Πρώτα - πρώτα πρέπει να φροντίσουμε το εκπαιδευτικό σύστημα. Να συνδεθούν τα Πανεπιστήμια με την αγορά εργασίας, με τις τοπικές κοινότητες. Ταυτόχρονα, είναι αναγκαίο να ενισχυθούν οι νέες μικρές επενδύσεις από νέους, στην πληροφορική, στις σύγχρονες δυναμικές καλλιέργειες. Η πολιτεία πρέπει να δημιουργήσει θέσεις απασχόλησης για τους νέους. Χρειάζεται λοιπόν, ένα νέο παραγωγικό μοντέλο το οποίο θα δίνει βάρος στο τρίπτυχο: Τουρισμός -Γεωργία -Βιομηχανία. Να δοθεί βάση στις εξαγωγές σαν πρώτη προτεραιότητα. Παράλληλα, εάν ενισχυθούν αυτοί που ήδη επενδύουν στην Ελλάδα, οι 50 θέσεις εργασίας που έχει μια εταιρία μπορεί με κίνητρα να γίνουν 100, αντί να κλείνει όπως συμβαίνει σήμερα ή να ψάχνει άλλους τόπους για να λειτουργήσει.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε προς το καλύτερο ένα πράγμα στην Ελλάδα, ποιο θα ήταν αυτό;
Φυσικά το χρέος είναι το υπ’αριθμόν ένα ζήτημα, όμως, θεωρώ μείζον πρόβλημα της χώρας την κακή, αναποτελεσματική, γραφειοκρατική, άκρως ζημιογόνα και απαρχαιωμένη Δημόσια Διοίκηση. Η Δημόσια Διοίκηση πάσχει και δεν χρειάζεται να σπουδάσεις για να το αντιληφθείς. Δυσκολεύει την κάθε μέρα εκατομμυρίων συμπολιτών μου. Εάν μπορούσα να αλλάξω ένα πράγμα στην Ελλάδα αυτό θα ήταν δύο πράγματα: τη Δημόσια Διοίκηση και τη νοοτροπία που τη συντηρούσε όλα αυτά τα χρόνια.
Τα τελευταία χρόνια ακούμε έντονα το δίλημμα που λέει «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο». Για εσάς υφίσταται αυτό το δίλημμα;
Είναι ένα ερώτημα που ακούμε συχνά και μπερδεύει αρκετά. Μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, σημαίνει ευρώ ή δραχμή, ή μήπως Ευρωπαϊκή Ένωση ή αποχώρηση; Είμαι φύση και θέση κατά των μνημονίων και των τοκογλυφικών δανειακών συμβάσεων. Συγχρόνως όμως ζω και σκέφτομαι σαν Ευρωπαία.
Παρ’ όλα αυτά, για μένα δεν υφίσταται αυτό το δίλημμα. Πιστεύω ακράδαντα ότι το διακύβευμα είναι άλλο. Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω με ένα απλό παράδειγμα. «Έστω, ότι εργάζομαι για λίγα χρήματα, τα έξοδά μου είναι περισσότερα από τα έσοδα. Χρωστάω σε συγγενείς, φίλους, γνωστούς και άγνωστους. Έχω πάρει δάνειο από την τράπεζα και η ακίνητη περιουσία μου είναι υποθηκευμένη. Εάν αύριο το πρωί, μου χαριστούν τα δάνεια, σβήσουν οι υποθήκες και ξεκινήσω από την αρχή, tabula rasa, μη έχοντας αυξήσει το εισόδημα και περιορίσει τα έξοδα, θα οδηγηθώ με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο και θα αναγκαστώ να ζητήσω δανεικά.
(Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών), 33 ετών, οικονομολόγος, υποψήφιος στα Τρίκαλα
Γιατί αποφασίσατε να κατέβετε στην πολιτική;
Τώρα που η πολιτική εγκαταλείπει τους ανθρώπους το βρίσκω φυγόπονο να εγκαταλείψουν και οι άνθρωποι την πολιτική. Επομένως, η αποδοχή της πρότασης του Γιώργου Παπανδρέου να είμαι υποψήφιος βουλευτής ήταν μονόδρομος. Πίστευα και πιστεύω στη δημοκρατικότητα του αρχηγού του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών και εκτιμώ ότι αψήφησε κάθε πολιτικό κόστος υπέρ του μέλλοντος της πατρίδας μας.
Οφείλουμε να συμπαρασύρουμε ο ένας τον άλλον, να τολμούμε και να υψώνουμε το ανάστημα της γενιάς μας. Της γενιάς με τα περισσότερα προσόντα που κινδυνεύει να μείνει στο "ψυγείο" και να γίνει πιο συντηρητική και από τους γονείς της…
Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία η ανεργία στην χώρα μας βρίσκεται πάνω από το 25%, ενώ περίπου 1 στους 2 νέους δεν έχει δουλειά. Τι πρέπει να γίνει, κατά την γνώμη σας, για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση;
Τα ποσοστά της ανεργίας στην Ελλάδα είναι απαράδεκτα υψηλά. Ειδικά στους νέους η ανεργία αποτελεί πια ένα εκρηκτικό, πολιτικά και κοινωνικά επικίνδυνο φαινόμενο. Είναι λοιπόν η ώρα να προβληματιστούμε για την εφαρμογή μέτρων που θα βοηθήσουν στην αποτροπή της δημιουργίας μιας έκρυθμης κατάστασης, όπως τα παρακάτω, τα οποία είναι απολύτως εφικτά και ας το αρνούνται διάφοροι κυβερνητικοί παράγοντες σήμερα: Ανακοινώσεις δημοσίων έργων και προγραμμάτων, σχεδιασμένα έτσι ώστε να δημιουργούν επιχειρηματικές και εργασιακές ευκαιρίες στις τοπικές αγορές: Π.χ. νέες ψηφιακές και επικοινωνιακές υπηρεσίες προς τους πολίτες, δημιουργία νέων μέσων μεταφοράς, υποδομών εναλλακτικών πηγών ενέργειας και προστασίας του περιβάλλοντος κ.ά.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε προς το καλύτερο ένα πράγμα στην Ελλάδα, ποιο θα ήταν αυτό;
Αυτό θα ήταν η απελευθέρωσή μας από το πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης. Η απελευθέρωση των δημοκρατικών θεσμών από τους μηχανισμούς ενός οικονομικού, πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου. Όπως ανέφερε και ο κ. Παπανδρέου σκοπός μας είναι η σύγκρουση με όσους κυνηγούν την εξουσία ως λάφυρο για ιδιοποίηση, σε όσους θεωρούν ότι μπορούν να παρασιτούν σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Θα είμαστε απέναντι σε όσους θεωρούν ότι έχουν το προνόμιο να αυθαιρετούν χωρίς να λογοδοτούν. Θα ορθώσουμε το ανάστημα μας στη συντήρηση, στο σύστημα του πελατειακού καπιταλισμού και του νεοφιλελευθερισμού τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.
Τα τελευταία χρόνια ακούμε έντονα το δίλημμα που λέει «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο». Για εσάς υφίσταται αυτό το δίλημμα;
Σαφώς και πρόκειται περί ψευδοδιλλήματος. Η Νέα Δημοκρατία επί κυβερνήσεως Παπανδρέου εμφανίστηκε με αντιμνημονιακό προσωπείο και κατηγόρησε άνευ επιχειρημάτων την προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας. Ήταν κάθετα αρνητική σε διαπραγμάτευση και συναίνεση. Ο μόνος σκοπός ήταν η ανάληψη της εξουσίας. Ως πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς πέτυχε αντίθετα την χωρίς όρους συναίνεση από κόμματα του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου.Τη θέση της αντιπολίτευσης πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ και διεκδικώντας να εξαργυρώσει την αγανάκτηση του λαού σε ψήφους, δεσμεύτηκε ότι θα καταργήσει το Μνημόνιο. Είναι όμως αντιληπτό ότι η ιστορία θα δικαιώσει τις σκληρές πλην αναγκαίες επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου
