«Λιτότητα Vs Δημοκρατία στην Ελλάδα» είναι το τίτλος άρθρου των Mark Blyth, καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στην έδρα Eastman στο Πανεπιστήμιο Brown και Cornel Ban, επίκουρου καθηγητή Πολιτικών Επιστημών στη Σχολή Διεθνών Μελετών Frederick C. Pardee στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, το οποίο δημοσιεύεται στην ελληνική έκδοση του Foreign Affairs με υπότιτλο «η Ευρώπη διαβαίνει τον Ρουβίκωνα».
Όπως αναφέρεται η ρωμαϊκή φράση, η οποία αναφέρεται στη διάβαση του ποταμού Ρουβίκωνα από τον Καίσαρα παρά τις προειδοποιήσεις της Συγκλήτου να μην το κάνει, είναι ταιριαστή στην περίπτωση της Ελλάδας, καθώς «και ο Αλέξης Τσίπρας, ο ηγέτης τού κόμματος κατά της λιτότητας ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισε να προσπαθήσει να σταματήσει την λιτότητα στην Ελλάδα, παρά το ότι οι ηγέτες τής Ευρώπης λένε ότι δεν πρέπει».
Σύμφωνα με το άρθρο, η νίκη του Αλέξη Τσίπρα αποτελεί κρίσιμη καμπή για την Ευρώπη, καθώς και σήμα ότι ο χρόνος έχει εξαντληθεί για τις πολιτικές λιτότητας. «Η νίκη τού ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει δύο μαθήματα στην υπόλοιπη Ευρώπη. Πρώτον, κανείς δεν ψηφίζει υπέρ μιας 15ετούς ύφεσης. Δεύτερον, δεν μπορείς να έχεις έναν "χρυσό κανόνα" σε μια δημοκρατία. Είτε ο χρυσός κανόνας θα φύγει, είτε η δημοκρατία θα φύγει, και αυτή είναι η επιλογή που η Ευρώπη μπορεί να αντιμετωπίσει νωρίτερα από ό, τι νομίζει» τονίζεται.
«Το ευρώ είναι ο χρυσός κανόνας που προσποιείται ότι δεν είναι τέτοιος -και εκεί είναι το ζήτημα. Ενώ η Ευρώπη έχει μια πληθώρα εθνικών κοινοβουλίων και ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, καθώς και ένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και πολλαπλούς θεσμούς με εξουσιοδότηση να εκπροσωπούν τα συμφέροντα των πολιτών, όταν μια χώρα είναι μέλος τής ευρωζώνης συμβαίνουν ορισμένα πράγματα που παρακάμπτουν κάθε πιθανό δημοκρατικό έλεγχο» συμπληρώνουν οι αρθρογράφοι.
Στο άρθρο γίνεται λόγος για εμμονή των πολιτικών της ευρωζώνης στην καταπολέμηση του πληθωρισμού η οποία έχει «προσδώσει μια μονόπλευρη αντίληψη πολιτικής. Στην πραγματικότητα, η Ευρώπη δεν είχε οποιουδήποτε μεγέθους πρόβλημα πληθωρισμού από το 1970. Αυτό που αντιμετωπίζει σήμερα είναι ο αποπληθωρισμός, και δεδομένου ότι οι πολιτικές τού πληθωρισμού και του αποπληθωρισμού είναι πολύ διαφορετικές, οι λανθασμένες επιλογές πολιτικής παράγουν “ΣΥΡΙΖΕΣ”».
«Την στιγμή που η Ευρώπη φεύγει από τις ακόμη βαθύτερες και συνεχώς ευρύτερες ανοιχτές αγορές κεφαλαίου και από τον θεσμοθετημένο νεοφιλελευθερισμό και πηγαίνει σε ένα σύστημα στο οποίο η πολιτεία επιστρέφει για να επαναβεβαιώσει την κυριαρχία της πάνω στις αγορές. Σε εκείνο το σημείο, είτε η δημοκρατία θριαμβεύει επί των αγορών...είτε οι αγορές υπονομεύουν την δημοκρατία για να προστατεύσουν τις αξίες των περιουσιακών τους στοιχείων. Το ποια πορεία θα επιλέξουν οι ευρωπαϊκές χώρες θα καθοριστεί στα επόμενα λίγα χρόνια, αλλά μια ματιά στην ήπειρο υποδηλώνει ότι μια τέτοια επιλογή πράγματι έρχεται».
Όπως καταλήγει το άρθρο, «αν οι κυρίαρχες ελίτ τής Ευρώπης θέλουν να σώσουν το ευρωπαϊκό σχέδιο, και το ευρώ στην καρδιά του, θα πρέπει να αρχίσουν να μετέχουν ενεργά στα δημοκρατικά αριστερά κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το Podemos αντί να τα αποφεύγουν Αν δεν το κάνουν, θα οδηγήσουν κάποια από αυτά τα κόμματα σε ασταθείς συμμαχίες αριστεράς-δεξιάς ή, αν αποτύχουν στην εντολή τους, θα αφήσουν ανοιχτό το πεδίο στις πολιτικές δυνάμεις των οποίων οι στόχοι θα είναι πολύ πιο ριζοσπαστικοί από την απλή αναδιάρθρωση του χρέους και την αντίσταση στην λιτότητα».