12 μήνες Έμπολα μέσα από 12 ιστορίες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα

12 μήνες Έμπολα μέσα από 12 ιστορίες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα
msf

Κατά το περασμένο έτος, περισσότερα από 1.300 άτομα διεθνούς προσωπικού των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και 4.000 άτομα από τις πληγείσες χώρες εργάστηκαν στη Δυτική Αφρική, φροντίζοντας σχεδόν 5.000 επιβεβαιωμένους ασθενείς με Έμπολα.

Αυτή τη στιγμή, ένα χρόνο μετά την επίσημη ανακοίνωση της έξαρσης της επιδημίας του ιού Έμπολα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τουλάχιστον 24.000 άνθρωποι έχουν μολυνθεί και περισσότεροι από 10.000 έχασαν τη ζωή τους.

Οι έγκαιρες προειδοποιήσεις των Γιατρών Χωρίς Σύνορα από την πρώτη στιγμή για την εξάπλωση του ιού Έμπολα στη Γουινέα στα τέλη του περασμένου Μαρτίου και οι πρωτοφανείς ενέργειες στις οποίες αναγκάστηκαν να προβούν εξαιτίας της παγκόσμιας αδράνειας, καθώς η επιδημία έπληττε τα γειτονικά κράτη, καταγράφονται σε ένα φωτογραφικό οδοιπορικό της οργάνωσης. 12 μήνες μέσα από 12 ιστορίες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για την μεγαλύτερη επιδημία Έμπολα που ταρακούνησε ολόκληρο τον πλανήτη και η οποία συνεχίζει, ακόμα και ένα χρόνο μετά, το καταστροφικό της έργο στη Δυτική Αφρική.

Χίλντε ντε Κλερκ: Η πρώτη ειδικός στο πεδίο

Η Δρ Χίλντε ντε Κλερκ των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ήταν μία από τις πρώτες ειδικούς που κατέφθασαν στη Γουινέα μόλις ξέσπασε ο Έμπολα. Έχοντας ήδη την εμπειρία έξι επιδημιών Έμπολα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και την Ουγκάντα, η γιατρός και η ομάδα της έθεσαν αμέσως τις άμεσες προτεραιότητες: Περίθαλψη ασθενών στο νοσοκομείο του Γκεγκεντού, εκπαίδευση του ντόπιου ιατρικού προσωπικού για τα μέτρα προφύλαξης, ευαισθητοποίηση της κοινότητας για τον ιό Έμπολα, διενέργεια ασφαλών ενταφιασμών και δημιουργία ενός συστήματος για την ασφαλή μεταφορά με ασθενοφόρα των ύποπτων περιστατικών σε μέρη όπου θα μπορούσαν να απομονωθούν και να δεχτούν ειδική φροντίδα.

Μιχάλης Παπαγεωργίου: «Τη στιγμή του εξιτηρίου, όλα μπαίνουν στην άκρη»

Απρίλιος 2014, Γουινέα

Ο Μιχάλης Παπαγεωργίου είναι υπεύθυνος παροχής ύδατος και δημόσιας υγιεινής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Από τον Απρίλιο 2014 έχει πραγματοποιήσει 3 αποστολές Έμπολα στη Γουινέα και τη Λιβερία. «Μπορεί να φανεί τετριμμένο αλλά από τις τρεις αποστολές μου κατά του Έμπολα στη Δυτική Αφρική, αυτό που μου έχει μείνει ανεξίτηλο είναι όταν δίναμε εξιτήριο σε ασθενείς που είχαν θεραπευτεί από τον ιό Έμπολα. Τη στιγμή του εξιτηρίου όλες οι δυσκολίες μπαίνουν στην άκρη. Επικεντρώνεσαι μόνο σε μικρές λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα στην έκπληξη των -πρώην πλέον- ασθενών όταν πας να τους σφίξεις το χέρι για να δείξεις στους ίδιους αλλά και σε όσους τους περιμένουν απ' έξω, ότι δεν είναι πλέον μολυσματικοί».

Έλλα Γουότσον-Στράϊκερ: Αυτό που αγνοούν τα ΜΜΕ είναι η οργή και η απόγνωση

Ιούλιος 2014. Καιλαχούν, Σιέρρα Λεόνε

«Η προσοχή των ΜΜΕ είναι πλέον διαρκής, αλλά στραμμένη στο αν ο ιός θα σκοτώσει Ευρωπαίους ή Αμερικάνους. Έρχονται καθημερινά δημοσιογράφοι να τραβήξουν πλάνα με τις «εξωτικές», ειδικές κίτρινες στολές, να φωτογραφίσουν μαυρισμένους από τον ήλιο, εξαντλημένους εθελοντές ανθρωπιστικών οργανώσεων. Κατόπιν πηγαίνουν πίσω στη Δύση και λένε την ιστορία των φτωχών Αφρικανών και των γενναίων ξένων που πήγαν για να τους σώσουν. Αυτό όμως που αγνοούν ή προτιμούν να μην βλέπουν είναι η οργή και η απόγνωση που βιώνουμε κάθε μέρα. Γινόμαστε μάρτυρες ολόκληρων χωριών που αφανίζονται. Ακούμε τους σπαρακτικούς θρήνους μιας γυναίκας που μόλις έχει χάσει και το τελευταίο από τα δέκα παιδιά της και μια εβδομάδα αργότερα, την ξαναβλέπουμε με τον μικρό εγγονό της να πεθαίνουν μαζί».

Μαμαντί: Το αγόρι που νίκησε τον Έμπολα χορεύοντας

Ο Μαμαντί, ένα εντεκάχρονο αγόρι, ασθενής με Έμπολα σε θεραπευτικό κέντρο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Λιβερία, χορεύει στους ρυθμούς Azonto, κάνοντας τους υπόλοιπους ασθενείς να χαμογελούν. Μετά από 2 εβδομάδες, κι ενώ έχει χάσει την αδερφή του, τα αποτελέσματα των εξετάσεων είναι επιτέλους θετικά. Ο Μαμαντί βγαίνει νικητής στην μάχη με τον Έμπολα.

Αύγουστος 2014. Φόγια, Λιβερία

Δείτε το βίντεο με τον Μαμαντί να χορεύει

Ανν Μπόρου «Ο φίλος μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ»

Αύγουστος 2014. Μονρόβια, Λιβερία

Η Ανν Μπόρου είναι ψυχολόγος, 31 ετών, από το Τροντχάιμ της Νορβηγίας:

«Ο Πάτρικ είναι από τη μέσα πλευρά του φράχτη. Τον βλέπω κάθε μέρα, ανταλλάσσουμε χαμόγελα και χαιρετιόμαστε. Έπειτα ήρθε εκείνο το απαίσιο πρωινό, για το οποίο προσπαθούσα να προετοιμάσω τον εαυτό μου. Είναι το πρωινό που ο Πάτρικ δεν χαιρετάει, ούτε ανταποκρίνεται πια. Κοιτάζει προς τα πάνω και ψιθυρίζει “Μπορείς να μου φέρεις ένα ποδήλατο;”

Το επόμενο πρωί, κάτι με οδηγεί πάλι πίσω. “Βλέπω τη φίλη μου. Δεν βλέπω, όμως, το ποδήλατό μου!” μου λέει. Δεν μπορώ να του πω ότι δεν πίστευα ότι θα έβγαζε τη νύχτα. Ο Πάτρικ με κοιτάζει αυστηρά. “Μία κυρία μπορεί να ξεχνά, αλλά ένας άνδρας ποτέ!”

Ο Πάτρικ τελικά κατάφερε να πάρει εξιτήριο με τον πατέρα του. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Αντίθετα με αυτό που μπορεί να πιστεύεις Πάτρικ, αυτό είναι κάτι που μια κυρία δεν θα ξεχάσει ποτέ».

Τζοάν Λιου: Απεγνωσμένη έκκληση για βοήθεια

2 Σεπτεμβρίου 2014. Νέα Υόρκη, ΗΠΑ

Η απελπιστικά καθυστερημένη διεθνής ανταπόκριση θα μείνει στη μνήμη ως ένας από τους καταλυτικούς παράγοντες της επιδημίας του Έμπολα. Τον Σεπτέμβριο 2014, η Διεθνής Πρόεδρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Δρ. Τζοάν Λιου, πραγματοποίησε μια πρωτοφανή έκκληση στο Συμβούλιο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη: «Για την αντιμετώπιση της επιδημίας, είναι επιτακτική ανάγκη να αναπτύξουν άμεσα τα κράτη τα κατάλληλα πολιτικά και στρατιωτικά μέσα που εστιάζουν στον περιορισμό του βιολογικού κινδύνου. Σας καλώ να αποστείλετε ομάδες αντιμετώπισης καταστροφών, οι οποίες να υποστηρίζονται από το σύνολο των υλικοτεχνικών δυνατοτήτων σας».

Πιερ Τρομπόβιτς: «Πίσω από μια σκηνή ξέσπασα σε κλάματα»

Σεπτέμβριος 2014. Μονρόβια, Λιβερία

Πιέρ Τρομπόβιτς, ανθρωπολόγος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα από το Βέλγιο. Βρέθηκε στη Μονρόβια της Λιβερίας για να βοηθήσει. Αυτό που αντικρίζει από την πρώτη στιγμή είναι ένα υπερπλήρες θεραπευτικό κέντρο με το υγειονομικό προσωπικό να βρίσκεται στα όρια των αντοχών του και τους ασθενείς να σχηματίζουν ουρές στο δρόμο.

«Τις τρεις πρώτες ημέρες που βρισκόμουν στην πύλη του κέντρου, έβρεχε ασταμάτητα. Οι άνθρωποι ήταν μούσκεμα, όμως περίμεναν γιατί δεν είχαν πουθενά αλλού να πάνε. Ο πρώτος άνθρωπος που έπρεπε να ενημερώσω ότι δεν μπορούσαμε να δεχθούμε επιπλέον ασθενείς, ήταν ένας πατέρας, ο οποίος είχε φέρει την άρρωστη κόρη του στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου. Ήταν ένας μορφωμένος άνθρωπος. Μας εκλιπαρούσε να μας αφήσει την έφηβη κοπέλα. Γνώριζε ότι δεν μπορούσε να σώσει τη ζωή της. Τουλάχιστον όμως θα μπορούσε με αυτόν τον τρόπο να σώσει την υπόλοιπη οικογένειά του. Πήγα πίσω από μια σκηνή και ξέσπασα σε κλάματα».

Αλεξάνντερ Κόλλι: «Ο γιος μου είναι ο 1000ο επιζών των Γιατρών Χωρίς Σύνορα»

Οκτώβριος 2014. Φόγια, Λιβερία

«Μου τηλεφώνησε ο αδελφός μου. “Η γυναίκα σου πέθανε”. Μου έπεσε το τηλέφωνο. Ήμαστε μαζί για 23 χρόνια. Με καταλάβαινε. Ήταν η μόνη που με καταλάβαινε τόσο πολύ. Ένιωσα σαν να είχα χάσει τη μνήμη μου. Ο αδελφός μου, ο οποίος εργαζόταν ως νοσηλευτής και είχε αναλάβει τη φροντίδα της συζύγου μου, μολύνθηκε και πέθανε. Στη συνέχεια, τα δύο μικρότερα παιδιά μου μεταφέρθηκαν στο κέντρο φροντίδας στη Μονρόβια. Τα κορίτσια μου ήταν πολύ άρρωστα και πέθαναν. Ένιωσα ακόμα πιο αβοήθητος. Δεν το χωρούσε ο νους μου. Όλα ήταν ακατανόητα.

Όταν το τεστ βγήκε θετικό και για τον γιο μου, πέρασα όλη τη νύχτα κλαίγοντας. Μπορούσα να τον δω έξω από τον φράχτη του κέντρου φροντίδας και του φώναξα: “Γιε μου, είσαι η μόνη ελπίδα που έχω. Πρέπει να είσαι θαρραλέος”. Μου απάντησε, “Μπαμπά, σταμάτα να κλαις. Εγώ δεν θα πεθάνω, θα ξεπεράσω τον Έμπολα”.

Σαλόμ Καρουά: «Επιστρέφω τη φροντίδα που πήρα βοηθώντας»

Οκτώβριος 2014. Μονρόβια, Λιβερία

Η Σαλόμ Καρουά έχασε και τους δύο γονείς της από τον ιό Έμπολα, αλλά η ίδια κατάφερε να θεραπευτεί. Αμέσως μετά, ξεκίνησε να φροντίζει η ίδια ασθενείς Έμπολα στο θεραπευτικό κέντρο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα δίνοντας νέο νόημα στη ζωή της.

«Όταν μου ανακοινώθηκε ότι ήμουν θετική, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν πως είχε έρθει το τέλος του κόσμου για μένα. Όλη η οικογένειά μου ήταν θετική στον ιό. Μετά από μερικές μέρες στην απομόνωση, η κατάστασή μου χειροτέρευσε. Μετά βίας καταλάβαινα τι συνέβαινε γύρω μου. Ήμουν σχεδόν αναίσθητη. Οι νοσοκόμες ήταν αυτές που μου έκαναν μπάνιο, μου άλλαζαν τα ρούχα και με τάιζαν. Εγώ έκανα συνέχεια έμετο και αισθανόμουν εντελώς αδύναμη. Ένιωθα δυνατούς πόνους να τρυπούν το σώμα μου. Ο ιός του Έμπολα είναι σαν μια ασθένεια από κάποιον άλλο πλανήτη. Έρχεται με τόσο πόνο που τον νοιώθεις στα οστά σου. Ποτέ δεν είχα αισθανθεί τόσο πόνο στη ζωή μου.

Τώρα, βρίσκομαι στο θεραπευτικό κέντρο και βοηθώ με όλες μου τις δυνάμεις, τους ανθρώπους που πάσχουν από τον ιό. Τους καταλαβαίνω. Τους μιλώ για τη δική μου εμπειρία. Προσπαθώ να τους εμπνεύσω για να καταλάβουν ότι κι αυτοί μπορούν να τα καταφέρουν».

Μπεϊντού Φατόρμα: Μια αγκαλιά με ιδιαίτερο συμβολισμό

Οκτώβριος 2014. Καϊλαχούν, Σιέρα Λεόνε

Ως μέλος της ομάδας ενημέρωσης και προαγωγής υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, η Μαρί Νύθουν Σορλιέν αγκαλιάζει την Μπεϊντού Φατόρμα, η οποία μόλις θεραπεύτηκε από τον Έμπολα, κατά την επανασύνδεση με τον σύζυγο και την κοινότητα της. Σε μέρη όπου ο κανόνας είναι «καμία σωματική επαφή», μια απλή αγκαλιά αποκτά ιδιαίτερη σημασία, αποδεικνύοντας ότι όσοι θεραπεύονται από τον Έμπολα δεν είναι πλέον μολυσματικοί.

Τζαβίντ Αμπντελμονεΐμ: Από την Ευρώπη στην Δυτική Αφρική

Νοέμβριος 2014. Καϊλαχούν, Σιέρα Λεόνε

Πριν την επιδημία αυτή, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διέθεταν μόλις 40 άτομα προσωπικό με προηγούμενη εμπειρία στη διαχείριση του ιού Έμπολα. Με τόσους λίγους ειδικούς διαθέσιμους, κάποιοι έπρεπε να πηγαίνουν και να επιστρέφουν αρκετές φορές. Η οργάνωση αντιμετώπισε δυσκολίες να βρει άμεσα μεγάλο αριθμό διεθνούς προσωπικού για να στείλουν στην περιοχή. «Όλο το καλοκαίρι σκεφτόμουν αν θα πήγαινα ή όχι στη Δυτική Αφρική», μας λέει ο Τζαβίντ Αμπντελμονεΐμ, γιατρός με έδρα το Λονδίνο. «Όταν όμως έλαβα ένα e-mail από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα που έλεγε “είμαστε απελπισμένοι”, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί στο παρελθόν, δεν είχα άλλη επιλογή». Ο Δρ. Τζαβίντ εντάχθηκε στην ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Καϊλαχούν, ένα από τα πιο καυτά σημεία της επιδημίας Έμπολα στη Σιέρα Λεόνε.

Δείτε την πρόσφατη, συγκλονιστική ομιλία του Τζαβίντ Αμπντελμονεΐμ στο TEDx Athens

Δημήτρης Δενδρινός «Ο ασθενής με την μοναδική επιθυμία»

Δεκέμβριος 2014, Φόγια, Λιβερία

Ο Δημήτρης Δενδρινός, υπεύθυνος παροχής ύδατος και δημόσιας υγιεινής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, πραγματοποίησε την πρώτη του αποστολή Έμπολα στη Φόγια της Λιβερίας ενώ αυτή τη στιγμή πραγματοποιεί δεύτερη αποστολή στη Σιέρα Λεόνε. «Προσπαθούμε να πείσουμε τους ασθενείς ότι η εισαγωγή τους είναι αναγκαία, όχι μόνο για το δικό τους καλό, αλλά και για το καλό της κοινότητας. Προσωπικά μου έκανε εντύπωση όταν ένας ασθενής έθεσε ως μοναδικό όρο για την εισαγωγή του, να μην κάψουμε τα καλά του παπούτσια. Ήθελε να τα σώσει σε περίπτωση που θα γινόταν καλά».

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αγωνίζονται καθημερινά για να σώσουν ζωές. Για να υποστηρίξετε τη δράση τους κάντε μια δωρεά στο msf.gr/support.

Δημοφιλή