Νερό και...μπύρα από τον αέρα!

Νερό και...μπύρα από τον αέρα!

Καθώς η λειψυδρία, ως αποτέλεσμα της ερημοποίησης περιοχών και της αλλαγής του κλίματος γενικότερα, θεωρείται πως θα αποτελέσει ένα από τα πλέον σημαντικό προβλήματα για το προσεχές μέλλον- και ειδικά σε ήδη άνυδρες περιοχές.

Μία από αυτές είναι η έρημος Ατακάμα στη Χιλή- ένα από τα πιο ξηρά μέρη στη Γη. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του BBC, ωστόσο, τα σύννεφα φέρουν υγρασία, ακόμα και αν η βροχή είναι ελάχιστη.

Ομίχλη σχηματίζεται στις ακτές της Χιλής και στη συνέχεια κινείται προς το εσωτερικό, υπό τη μορφή νεφών, που οι ντόπιοι αποκαλούν «καμαντσάκα». Η ομίχλη αυτή αποτελείται από μικροσκοπικά σταγονίδια νερού, που είναι τόσο ελαφρά ώστε να μην πέφτουν στο έδαφος σαν βροχή.

Κατά τη διάρκεια μιας ιδιαίτερα έντονης περιόδου ξηρασίας το 1956, ο Κάρλος Εσπινόζα Αραντσίμπια, καθηγητής μαθηματικών και φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Χιλής είχε μια ιδέα, στο πλαίσιο της οποίας έκανε μια σειρά πειραμάτων στους λόφους κοντά στην Αντοφαγκάστα. Ο «ομιχλοπιάστης»/ συλλέκτης ομίχλης είναι στην ουσία ένα δίχτυ με μικροσκοπικά ανοίγματα, διαμέτρου περίπου ενός χιλιοστού, που «αιχμαλωτίζει» τα σταγονίδια στην ομίχλη, τα οποία συσσωρεύονται και συνθέτουν μια μεγαλύτερη σταγόνα- που, με τη σειρά της, πέφτει από το δίχτυ σε ένα ειδικό κανάλι και οδηγείται σε δεξαμενές, έτοιμο προς χρήση.

Η έρευνα πάνω στο αντικείμενο συνεχίζεται μέχρι σήμερα, και η πόλη του Πένα Μπλάνκα έχει ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα μελέτης των «fog catchers», με έξι μεγάλα δίχτυα στους λόγους πάνω από την πόλη.

Όπως αναφέρει στο BBC ο τεχνικός σύμβουλος Νίκολας Σνάιντερ, χάρη στον «ομιχλοπιάστη» αντιμετωπίζεται η ερημοποίηση της περιοχής, με 100 εκτάρια να καλύπτονται και πάλι από χλωρίδα που ήταν άλλοτε χαρακτηριστική του τοπικού περιβάλλοντος. «Σχεδιάζουμε να παρέχουμε σε οικογένειες ντόπιων νερό από τον συλλέκτη στο κοντινό μέλλον» αναφέρει ο Σνάιντερ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην «καρδιά» της κοινότητας βρίσκεται ένα μικρό κτίριο που επίσης χρησιμοποιεί νερό από τον «ομιχλοπιάστη»: μια μικρή ζυθοποιΐα, το Fog Catcher Brewery, που είναι το καμάρι του ιδιοκτήτη του, Μιγκέλ Καρκούρο. «Το νερό της Καμαντσάκα είναι εξαιρετικής ποιότητας και δίνει και στη μπύρα μας ιδιαίτερη ποιότητα» σημειώνει χαρακτηριστικά.

Ένας συλλέκτης μέσου μεγέθους, δηλαδή 40 τετραγωνικών μέτρων, κοστίζει περίπου 1.000, 1.500 δολάρια, αναλόγως το υλικό που θα χρησιμοποιηθεί. Θεωρείται ότι οι επιπτώσεις στο περιβάλλον είναι αμελητέες, καθώς οι μεταλλικοί στύλοι μπορούν να κρύβονται εύκολα στη βλάστηση, ενώ τη μεταφορά του νερού αναλαμβάνει απλά η βαρύτητα.

Η εν λόγω ιδέα έχει εξαχθεί και σε άλλες χώρες, όπως το Περού και το Μεξικό. Το μεγαλύτερο «πάρκο» βρίσκεται στη Γουατεμάλα, με 60 συλλέκτες που μαζεύουν 4.000 λίτρα ημερησίως.

Δημοφιλή