Ο Christoph Asche, πολιτικός συντάκτης της γερμανικής έκδοσης της Huffington Post, βρέθηκε για μια εβδομάδα στην Ελλάδα, προκειμένου να συναντήσει Έλληνες και να συζητήσει μαζί τους για την κρίση που μαστίζει τη χώρα τα τελευταία χρόνια.
Στο πλαίσιο αυτό συνάντησε τον Δημήτρη, οικογενειάρχη και οδηγό ταξί στην Αθήνα, που τα τελευταία 20 χρόνια έχει εξυπηρετήσει εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες. Ο Δημήτρης πήγε μια βόλτα τον Christoph, για να του δείξει την δική του Αθήνα. Μίλησαν για τα πάντα: τη σημερινή κατάσταση της χώρας, το Grexit αλλά και την Άγκελα Μέρκελ.
Για μια στιγμή, το δάχτυλο του «παίζει». Να κορνάρει ή όχι; «Τώρα έπρεπε να συμβεί αυτό;».
Ο Δημήτρης είναι οδηγός ταξί στην πρωτεύουσα της Ελλάδας, την Αθήνα. Έχει εξυπηρετήσει εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες τα τελευταία 20 χρόνια. Σήμερα, είμαι εγώ ο πελάτης του.
Ένα απορριματοφόρο στριμώχνεται στον δρόμο μπροστά μας, καθώς σταματάει για να μαζέψει μαύρες σακούλες σκουπιδιών που βρίσκονται στο πλάι του δρόμου. Ο δρόμος είναι τόσο στενός που δεν μπορούμε να προσπεράσουμε το όχημα και πίσω μας αρχίζει να σχηματίζεται ουρά από άλλα αυτοκίνητα. «Τι μπορείς να κάνεις; Και κείνοι απλώς την δουλειά τους κάνουνε».
Οι δημόσιες υπηρεσίες στην πραγματικότητα δεν λειτούργησαν ποτέ ιδιαίτερα καλά στην Αθήνα, εξηγεί ο Δημήτρης. Αλλά η μετάθεση της συλλογής σκουπιδιών σε ώρες της ημέρας, είναι παράλογη. «Η πόλη δεν έχει πλέον τα χρήματα για να πληρώσει τις υπερωρίες των βραδινών βαρδιών», λέει.
Ο Δημήτρης κατάγεται από τη Λέσβο. Ήρθε στην Αθήνα όταν ήταν 13. Αυτό ήταν 35 χρόνια πριν. Πολλά άλλαξαν έκτοτε. Ειδικά, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και έπειτα.
Εκείνη την εποχή, στην πόλη δημιουργήθηκαν νέες γραμμές του μετρό και ξοδεύτηκαν δισεκατομμύρια σε υπερσύγχρονα στάδια.
Τώρα, πολλά από αυτά είναι ερειπωμένα και σπάνια χρησιμοποιούνται. Αλλά οι τουρίστες εξακολουθούν να έρχονται. Μόνο το 2014, 24 εκατομμύρια άνθρωποι έκαναν διακοπές στην Ελλάδα και εξασφάλισαν στην χώρα 50.000 θέσεις εργασίας.
Αλλά τι σημασία έχει, όταν περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της χώρας ζει στο όριο της φτώχειας και ίσα που μπορεί να διασφαλίσει τα φάρμακα του, όταν πολλοί άνθρωποι δεν έχουν χρήματα για να φάνε και δεν θα βρίσκονταν σε θέση να επιβιώσουν, χωρίς την καθημερινή επίσκεψη στα συσσίτια;
Το απορριματοφόρο έστριψε σε κάποιο σημείο και τώρα οδηγούμε σε κανονική ταχύτητα και πάλι. Ο Δημήτρης μου λέει για τη γυναίκα του και τα τρία του παιδιά, που μεγάλωσαν στην Αθήνα. «Τα καταφέρνουμε», απάντησε, όταν τον ρώτησα πόσα λεφτά μένουν για την οικογένεια του, στο τέλος του μήνα.
Ο Δημήτρης είναι έτοιμος να πει κάτι ακόμη, όταν ξαφνικά γυρνάει το τιμόνι προς τα δεξιά και σταματάει.
«Αυτή είναι η Ελλάδα σήμερα», λέει και δείχνει τον δεξιό καθρέφτη. Ένας μεσήλικας, πίσω μας, ψάχνει για φαγητό σε κάποιον κάδο. «Φοράει ωραία ρούχα. Πιθανότατα ήταν καθηγητής», λέει ο Δημήτρης και βάζει μπρος σιγά-σιγά.
Περνάμε την πλατεία Συντάγματος, την καρδιά της Αθήνας και το κέντρο των διαμαρτυριών. Νέοι άνθρωποι συγκεντρώνονται εδώ τακτικά για να διαδηλώσουν κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της γερμανίδας καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ, κατά της ελληνικής κυβέρνησης.
«Πολλοί Έλληνες φοβούνται πως ο Τσίπρας δεν θα καταφέρει να αντιμετωπίσει τα νέα μέτρα λιτότητας που ζητούν οι δανειστές, πως υπάρχουν ήδη νέα μέτρα λιτότητας στα σκαριά στις εν εξελίξει συζητήσεις, που απλώς δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη», λέει ο Δημήτρης, αναφερόμενος στον Έλληνα πρωθυπουργό.
Ζητάω να μάθω εάν ο Δημήτρης βλέπει μια λύση σε αυτή την κρίση. «Το Grexit;»
«Για το Θεό, όχι! Είμαστε μονάχα μια μικρή χώρα! Χρειαζόμαστε φίλους για να επιβιώσουμε», απαντάει ο Δημήτρης.
Αλλά ξέρει επίσης πως σε κάποιο βαθμό η χώρα του πρέπει να σώσει η ίδια τον εαυτό της. «Σταματήστε να μας δίνετε χρήματα», λέει, «αυτό απλώς τροφοδοτεί έναν φαύλο κύκλο».
Όσο περισσότερα δάνεια εκταμιεύονται προς την κυβέρνηση της Αθήνας, τόσο πιο μεγάλο το πρόβλημα, λέει ο Δημήτρης. Δεν ξέρει πόσα χρήματα ακριβώς χρειάζονται ο Τσίπρας και οι υπόλοιποι για να αναδιαρθρώσουν τη χώρα. Απορροφημένος από τη συζήτηση, δεν έχω αντιληφθεί πως ο Δημήτρης κάνει μια παράκαμψη, αρχίζοντας μια νέα διαδρομή, για να μου δείξει την πόλη και να με εξοικειώσει με αυτή. Τώρα, με οδηγεί προς τον Λυκαβηττό, τον λόφο που έχει θέα την Αθήνα.
Ο Δημήτρης είναι περήφανος για τη χώρα του. Αναφέρει το καθαρό νερό στις πόλεις, τους φιλοσόφους, τον καλό καιρό, και τη δημοκρατία. Έχω την εντύπωση πως η κρίση τον έχει αναστατώσει πραγματικά.
«Κοίτα σε τι παράδεισο ζούμε», λέει ο Δημήτρης, καθώς κοιτάζουμε από το λόφο τα σπίτια με τις άσπρες ταράτσες. «Αλλά η υπόλοιπη Ευρώπη μας βλέπει απλώς σαν έναν ταλαιπωρημένο, ηλικιωμένο άνδρα».
Στον δρόμο της επιστροφής, θέλω να ρωτήσω το Δημήτρη τι πιστεύει για την Άγκελα Μέρκελ.
«Μου αρέσει. Προχωράει με το δικό της τρόπο», λέει. «Όπως όλοι οι Γερμανοί». Ο Δημήτρης εύχεται κάποια ημέρα περισσότερες γερμανικές επιχειρήσεις να εγκατασταθούν στη χώρα του.
«Αυτό θα βοηθούσε περισσότερο από νέες πιστώσεις», λέει.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά στη γερμανική έκδοση της HuffPost, Η μετάφραση του ελληνικού κειμένου βασίστηκε στην μετάφραση για την αμερικάνικη και μεταφράστηκε από την The Huffington Post.