Ένας από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους, ο Βιτγκενστάιν, είχε δώσει κάπως έτσι τον ορισμό του αθλητισμού: "Είναι μια έκφραση της ομαλής κοινωνικής ζωής. Σε καταστάσεις μη ομαλής κοινωνικής ζωής ο αθλητισμός δεν έχει ρόλο. Εξαιρείται, πιθανώς, η χρησιμότητα του ως προπαγανδιστικού μέσου, σε περιόδους πολέμου".
Είναι δύσκολο τις τελευταίες μέρες να ασχολείται κάποιος με τον αθλητισμό λοιπόν. Και φυσιολογικό…
Κανείς δεν μπορεί να πει πότε θα ανοίξουν οι τράπεζες και τι θα βρούμε εκεί όταν ανοίξουν. Μπορούμε όμως να προβλέψουμε τι εικόνα θα έχει ο επαγγελματικός αθλητισμός στη χώρα μας στις περιπτώσεις μιας χρεοκοπίας (είτε εντός, είτε εκτός Ευρώ), ενός Grexit κλπ.
Την επόμενη σεζόν ελάχιστες ομάδες του μπάσκετ (για το ποδόσφαιρο δεν έχω άποψη αλλά φαντάζομαι ότι η εικόνα δεν θα διαφέρει περισσότερο) θα μοιάζουν με τις… περσινές!
Ξένοι... τέλος!
Ας ξεκινήσουμε από το αυτονόητο: Με δραχμή ή κάποιο άλλο "νέο" νόμισμα καθίσταται σχεδόν απαγορευτικό να συντηρήσουν οι ελληνικές ομάδες ξένους παίκτες! Οι ξένοι παίκτες πληρώνονται στην συντριπτική πλειοψηφία τους με δολάρια και πιθανές αλλαγές στην ισοτιμία θα είναι καταστροφική.
Εδώ, οι πρόεδροι γκρινιάζουν ακόμη και σε περιπτώσεις που από την αρχή της σεζόν που υπέγραφαν τα συμβόλαια μέχρι το τέλος στην ισοτιμία του δολαρίου υπήρχαν σημαντικές αυξομειώσεις. Σκεφθείτε την περίπτωση που θα είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν ξεκινώντας από ένα πληθωριστικό νόμισμα. Μέχρι τώρα, ακόμη και οι πληρωμές σε συνάλλαγμα ήταν το απλούστερο πράγμα χάρη στην τραπεζική τεχνολογία.
Ρίσκο και διασφαλίσεις
Με τα σημερινά για παράδειγμα δεδομένα καμία ομάδα δεν θα μπορούσε να φανεί συνεπής σε πληρωμές εκτός αν καταφύγει στη λογική του "χέρι με χέρι" αλλά και αυτό πρακτικά είναι δύσκολο. Πλην περιπτώσεων που οι πρόεδροι έχουν κρυμμένα χιλιάδες δολάρια στα θησαυροφυλάκια τους. Χωρίς να υπολογίσουμε την καχυποψία των ξένων παικτών στο θέμα των πληρωμών.
Ακόμη και αυτοί που θα πάρουν το ρίσκο να παίξουν στο πρωτάθλημα μιας χρεοκοπημένης χώρας θα ήθελαν διασφαλίσεις που οι ομάδες δεν θα μπορούσα να δώσουν. Εννοείται, ότι η αγωνιστική ποιότητα δεν θα ήταν απλά πεσμένη αλλά θα ήταν περίπου… ανύπαρκτη, αφού απολύτως λογικά, ειδικά οι μικρομεσαίες ομάδες θα έψαχναν τους φθηνότερους της αγοράς. Ενδεχόμενα και παίκτες διατεθειμένους να παίξουν... τσάμπα για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ώστε να διαφημιστούν στον επόμενο εργοδότη τους που θα είναι φυσικά εκτός Ελλάδος.
Εικόνα... ερασιτεχνικού μπάσκετ
Ένα άλλο πολύ μεγάλο πρόβλημα είναι τα ήδη υπογεγραμμένα και υπάρχοντα συμβόλαια από προηγούμενα χρόνια. Τα συμβόλαια αυτά έχουν ποσά σε ευρώ και όχι σε κάποιο άλλο νόμισμα! Δεν ξέρω πόσοι παίκτες θα συναινέσουν στη... μετατροπή τους σε ένα καινούργιο εθνικό νόμισμα. Δεν αποκλείεται να δούμε μια ασύλληπτη σε μέγεθος φυγή παικτών στο εξωτερικό που σήμερα τους θεωρούμε δεδομένους και "δεμένους" σε ελληνικές ομάδες. Υπάρχουν οικονομικοί μετανάστες για ένα μηνιάτικο, θα δούμε ενδεχόμενα και οικονομικούς μετανάστες πολλών χιλιάδων ευρώ!
Για τις λίγες ελληνικές ομάδες που θα παίζουν στην Ευρώπη τη νέα σεζόν η συμμετοχή τους θα κοστίσει… χρυσάφι! Τα έξοδα διαμονής και διατροφής θα πληρώνονται πια σε ένα σκληρό -για τα ελληνικά δεδομένα- νόμισμα. Και είναι γνωστό ότι τα έξοδα ταξιδιών αποτελούν ένα μεγάλο κονδύλι από τον προϋπολογισμό των συγκεκριμένων ομάδων.
Γενικά, η εικόνα στο επαγγελματικό μπάσκετ θα είναι περισσότερο εικόνα... ερασιτεχνικού μπάσκετ. Χωρίς να συνυπολογισθεί ότι το εισιτήριο για ένα αγώνα θα ισοδυναμεί αντί για φτηνή διασκέδαση όπως ήταν μέχρι τώρα με "είδος περιττής πολυτέλειας". Ο Βιτγκενστάιν που έχει φύγει εδώ και μισό αιώνα από τον μάταιο τούτο κόσμο, θα αποδειχθεί απολύτως προφητικός και σε αυτή την περίπτωση.
Πηγή: Contra.gr