Κοιτάξτε, δεν θέλουμε να πούμε πως εμείς τα λέγαμε.
Αλλά τα λέγαμε.
Ας πιάσουμε όμως την ιστορία από την αρχή.
Η Chanel Cartell και ο Stevo Dirnberger είναι ένα ζευγάρι από την Νότιο Αφρική, οι οποίοι εργάζονταν ως διαφημιστές σε μεγάλες εταιρείες. Μια μέρα, πριν από περίπου μισό χρόνο, αποφάσισαν να παραιτηθούν από τις δουλειές τους και να ξεκινήσουν ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο, καταγράφοντας τις εμπειρίες τους.
Ακούγεται τέλειο; Φυσικά και ακούγεται τέλειο, ποιος δεν θέλει να το κάνει, ποιος δεν έχει σκεφτεί να το κάνει; Το ακόμα καλύτερο ήταν πως, μια ματιά στο λογαριασμό του ζευγαριού στο Instagram (@howfarfromhome), έφτανε για να δεις πως, κατά τα φαινόμενα τουλάχιστον, είχαν πετύχει τον στόχο τους. Υπέροχες φωτογραφίες από εξωτικά, ονειρεμένα μέρη, οι δυο τους πάντα χαμογελαστοί, λαμπεροί και γεμάτοι ζωή, κάθε καρέ σε έκανε να σκέφτεσαι όλο και πιο έντονα «γιατί να μην το κάνω κι εγώ; κοίτα τι καλά που πήγε για αυτούς».
Να, όμως, που τα φαινόμενα απατούν. Και αυτό δεν το λέμε εμείς, το αποκάλυψε ο ίδιος ο Dirnberger στο τελευταίο κείμενο που ανάρτησε στο blog που διατηρεί το ζευγάρι για να καταγράφει και να μοιράζεται τις εμπειρίες του με τον κόσμο.
Το κείμενο, που ανέβηκε στο blog χτες, Δευτέρα 31 Αυγούστου, ονομαζόταν «Γιατί παραιτηθήκαμε από τις δουλειές μας στη διαφήμιση για να τρίβουμε τουαλέτες», ένας τίτλος που σε βάζει αμέσως στο νόημα.
«Κοιτώντας τα blog post μας και τις φωτογραφίες μας στο Instagram φαίνεται πως περνάμε την καλύτερη περίοδο της ζωής μας. Και, μην με παρεξηγείτε, την περνάμε. Είναι απίθανα. Αλλά δεν είναι μόνο παγωτά στον ήλιο και όμορφα τοπία» γράφει ο Dirnberger. «Όοοοοχι. Μέχρι στιγμής νομίζω πως έχουμε καθαρίσει 135 τουαλέτες, έχουμε φτυαρίσει 250 κιλά κοπριάς αγελάδας, έχουμε ανοίξει 60 μέτρα πετρώδη δρόμου, έχουμε στρώσει 57 κρεβάτια και δεν μπορώ καν να θυμηθώ πόσα ποτήρια κρασιού έχουμε γυαλίσει».
Φαίνεται, λοιπόν, πως το να παρατάς την απαιτητική αλλά κερδοφόρα δουλειά σου, που σου εξασφαλίζει μια καλή ποιότητα ζωής, για να γυρίσεις όλο τον κόσμο, θέλει λίγο πιο σκληρό στομάχι από όσο φαντάζεται κάποιος -και σίγουρα πολύ, πολύ, πολύ περισσότερη υπομονή και επιμονή από όση μπορεί να πιστεύεις πως έχεις.
«Το budget μας είναι πολύ περιορισμένο» συνεχίζει ο Dirnberger «και σίγουρα έχουμε αναγκαστεί να χρησιμοποιήσουμε τη δημιουργικότητά μας (και μικρούς ενθαρρυντικούς λόγους) για να λύσουμε τα περισσότερα προβλήματά μας (και το ήπιο κλάμα βοηθάει)». Εξηγεί επίσης πως όλη αυτή η περιπέτεια δεν έχει βοηθήσει ούτε στο παραμικρό την υγεία τους.
«Δεν είμαι στην καλύτερη φυσική μου κατάσταση, ούτε στα πιο αδύνατά μου ούτε έχω την καλύτερη υγεία που είχα ποτέ», εξομολογείται. «Τις περισσότερες μέρες τρώμε μαρμελάδα με κράκερ, κοιμόμαστε το πολύ 5 ώρες κάθε βράδυ και σέρνουμε τις ασήκωτες βαλίτσες μας σε πλακόστρωτα δρομάκια στη 1 τα ξημερώματα προσπαθώντας να βρούμε κατάλυμα (επειδή τα εισιτήρια λεωφορείων δεν είναι μέσα στο budget, προφανώς)».
Προσθέτει επίσης πως ο ψυχολογικός παράγοντας παίζει μεγάλο ρόλο στο πώς αξιοποιούν τον ελεύθερο χρόνο που έχουν, πλέον, στα χέρια τους. «Από ψυχολογικής άποψης (η όλη εμπειρία) είναι ένα συνεχές γιο-γιο ανάμεσα στο “Έχω όλο αυτό το χρόνο -ας τον εκμεταλλευτώ παραγωγικά, ας φτιάξω τη φυσική μου κατάσταση και ας κάνω όλα όσα ήθελα πάντα να κάνω” και το “Έχω όλο αυτό το χρόνο -ας χαλαρώσω και ας το απολαύσω”. Αυτό, μαζί με περιστασιακά ξεσπάσματα βαρεμάρας, έλλειψη κινήτρων και νοσταλγία, την κάνουν μια συναρπαστικά περιπετειώδη διαδρομή».
Κι αν όλοι αυτοί που έκριναν τον Stevo και τη Chanel για την «απερίσκεπτη» απόφασή τους νιώθουν μια μικρή δικαίωση διαβάζοντας την κόλαση που ζουν τους τελευταίους 6 μήνες, η Cartell επεμβαίνει για να σχολιάσει πως υπάρχει και μια θετική πλευρά σε αυτή την ταλαιπωρία:
«Ακόμα κι αν πλέον έχουμε περισσότερες λευκές τρίχες από όταν ξεκινήσαμε, χώμα κάτω από τα νύχια μας παρά τα πολύωρα μπάνια και φτηνά σνακ ως την πρωταρχική μορφή διατροφής μας, αυτός ο τρελός τρόπος ζωής μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε την ελευθερία του να εξερευνούμε πλούσια δάση στη Σουηδία, ατελείωτα Νορβηγικά φιόρδ, Ιταλικά πλακόστρωτα δρομάκια και κοσμοπολίτικες πόλεις» γράφει. «Έχουμε χρόνο για να σκεφτόμαστε τις δικές μας ιδέες και να δίνουμε ώθηση στα δικά μας δημιουργικά πειράματα. Είναι σαν παράδεισος για εμάς».
Το κείμενο τελειώνει με το ζευγάρι να λέει πως «σίγουρα, κάποιος πρέπει να μαζεύει τα ξύλα και να βγάζει έξω τα σκουπίδια, μόλις όμως τελειώνουμε με αυτά είμαστε ελεύθεροι να εξερευνήσουμε, να περιηγηθούμε και να γίνουμε ένα με τις δαιδαλώδεις σκέψεις μας. Δουλεύεις βάσει του δικού σου προγράμματος, χρησιμοποιώντας (άπλετο) ελεύθερο χρόνο για να τρέχεις γύρω από λίμνες-καθρέφτες και να αναπνέεις τον αρκτικό αέρα».
«Τίποτα δεν συγκρίνεται με το να ανταλλάσσεις διαφημιστικούς προϋπολογισμούς εκατομμυρίων με το τρίψιμο τουαλέτας, το οποίο σε διδάσκει με τον καλύτερο τρόπο την ταπεινότητα, τη ζωή και τη σημασία του να ζεις κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία σου», καταλήγουν.
Σε περίπτωση που θέλετε να τους γνωρίσετε για να ανταλλάξετε απόψεις, αυτή την περίοδο βρίσκονται στην Αθήνα. Και, λογικά, κάτι θα καθαρίζουν.