Στο γαλλικό βορρά δίχως φόβο

Στο γαλλικό βορρά δίχως φόβο
contra

Ο Νίκος Γιαννόπουλος αφήνει στην άκρη την αδιάφορη νίκη επί της Ολλανδίας, καταπιάνεται με την αναμέτρηση κόντρα στο Βέλγιο και αναφέρεται στο μέλλον της Εθνικής στη διοργάνωση.

Μην κάνετε το λάθος, γιατί περί λάθους θα πρόκειται, να χαρακτηρίσετε τους διεθνείς για την αγωνιστική τους συμπεριφορά στο παιχνίδι με την Ολλανδία. Με προγραμματισμένο ταξίδι την επόμενη ημέρα το πρωί και αγώνα την μεθεπόμενη σε μεσημεριανή ώρα και εσείς, που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, το ίδιο θα κάνατε. Έπαιξαν όσο έπρεπε για να νικήσουν και να αποκρούσουν τους όποιους ψιθύρους. Τέλος αυτό, προχωράμε.

Αποτυχία ο αποκλεισμός

Στο προκείμενο τώρα. Οσο και αν ακούγεται κλισέ, υπάρχει πρώτα το παιχνίδι με το Βέλγιο. Σίγουρα η παρέα του Ματ Λοτζέσκι δεν αποτελεί φόβητρο αλλά επειδή στο πρόσφατο, και όχι μόνο παρελθόν, έχουμε φάει τρομερές φάπες από... απίθανους θα χρειαστεί μεγάλη προσοχή για να μην βρεθεί η ομάδα προ εκπλήξεως.

Σημειώνουμε εδώ κάτι εξόχως σημαντικό. Οι ομάδες που θα προκριθούν στους “8” θα αποκτήσουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους στο προολυμπιακό τουρνουά (μέχρι και ο 7ος της κατάταξης τσεκάρει εισιτήριο). Αυτό σημαίνει ότι αν, λέμε τώρα, έρθει κατραπακιά από τους Βέλγους, η Ελλάδα θα αποχαιρετήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο από το... 2015.

Ουδείς ξεχνάει ότι ο μίνιμουμ στόχος που τέθηκε για το συγκεκριμένο τουρνουά είναι η συμμετοχή στο προοολυμπιακό, οπότε ένας πρόωρος αποκλεισμός από το Βέλγιο θα συνιστά αποτυχία πρώτου μεγέθους για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη, σκάφη. Το άγχος το έχει αποκλειστικά η ελληνική πλευρά.

Δεν φοβόμαστε, ούτε πετάμε στα σύννεφα

Αγωνιστικά, δεν έχουμε πολλά να φοβηθούμε από το Βέλγιο σύμφωνα με την πρώτη ανάγνωση του αντιπάλου. Οκ, σουτάρουν πολύ, προσπαθούν σκληρά αλλά αυτό έκαναν στο Ζάγκρεμπ ομάδες όπως η Σλοβενία και η Ολλανδία. Πιθανώς, λόγω ταλέντου, οι Σλοβένοι να το έκαναν και καλύτερα κιόλας. Επειδή όμως η ιστορία του κάθε αγώνα είναι τελείως διαφορετική από την προηγούμενη, ο σκληρός δίσκος των αναμνήσεων θα σβήσει μόλις οι διεθνείς μπουν στο αεροπλάνο για τη Λιλ έτσι ώστε να επέλθει η... κάθαρση. Και από τα θετικά και από τα αρνητικά.

Πράγματα για να διορθώσει ο κόουτς Κατσικάρης φυσικά υπάρχουν, άλλωστε τέλεια ομάδα δεν υπάρχει. Είναι όμως σαφές ότι μετά από χρόνια δεν φοβόμαστε και έχουμε μία σειρά από λόγους να (μην) το κάνουμε. Ο Σπανούλης είναι εδώ, υγιής και ακμαίος. Λύσεις, δόξα τον μπασκετικό Θεό, υπάρχουν. Στη θέση 5 υφίσταται όχι μία αλλά δύο επιλογές πρώτης γραμμής, ας είναι καλά ο Κουφός. Τα γκαρντ μας διαθέτουν ποικιλία στο παιχνίδι τους, ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Ο Αντετοκούνμπο, αν και δεν βολεύεται τόσο στο “3” το παλεύει το πράγμα, δείχνει να προσαρμόζεται με κόπο και αγώνα. Τα αθλητικά του προσόντα σίγουρα θα χρειαστούν.

Δεν φοβόμαστε αλλά ούτε και πετάμε στα σύννεφα. Οι αδυναμίες καταγράφησαν και αναλύθηκαν ενδελεχώς. Το τεχνικό τιμ τις ξέρει και έχει στη διάθεσή του κάποιο χρόνο, λίγο είναι η αλήθεια, να προσθέσει πινελιές ποιότητας. Για να μην κάνουμε, πχ, τους αντιπάλους γκαρντ ήρωες από το τρίποντο, να μην σπαταλάμε χρόνο με αδόκιμα σχήματα, να διατηρείται σε υψηλά επίπεδα η συγκέντρωση.

Ο γαλλικός βορράς λοιπόν μας περιμένει. Μακάρι να φέρει έναν φρέσκο αέρα διάκρισης στην Εθνική ομάδα που τον έχει μεγάλη ανάγκη χρόνια τώρα. Ο δρόμος όμως κάθε άλλο στρωμένος με ροδοπέταλα είναι. Ρίξτε μία ματιά στα σταυρώματα και θα καταλάβετε. Αλλά είπαμε, δεν φοβόμαστε.

Δημοφιλή