Ένα ζαχαροπλαστείο από το 1925. Στο Περιστέρι. Με πάνφρεσκα υλικά. Παρουσίαση. Υπέροχη. Διαστημική. Με γεύση. Εκπληκτική. Μέλισσα. Το λένε. Μπορεί να σου φαίνεται ότι μιλάω σαν να έχω πάθει εγκεφαλικό αλλά αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ότι μόλις έφαγα ένα γλυκό από την Μέλισσα.
Ίσως το καλύτερο ζαχαροπλαστείο της Αθήνας. Της Ελλάδας. Του σύμπαντος. Εντάξει μπορεί να υπερβάλλω λίγο αλλά τα γλυκά στην Μέλισσα είναι υπερβολικά εξαίσια. Είναι υπερβολικά μοναδικά. Και γι’ αυτό υπάρχει λόγος.
Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα. Όταν τέλειωσα την επίσκεψη μου στην Μέλισσα κατευθύνθηκα προς την Αιμιλίου Βεάκη και έκατσα σε ένα cafe. Μόλις οι σερβιτόροι είδαν την σακούλα με τα γλυκά που κουβαλούσα, γούρλωναν τα μάτια και έλεγαν σαν κιτρινωπά minions 'Μελισσααα'. Τα γλυκά εξαφανίστηκαν, παραγγελίες ξεχάστηκαν, καφέδες χύθηκαν. Και για όλα αυτά έφταιγαν τα γλυκά από την Μέλισσα. Συγκεκριμένα η lemon pie, το εκλέρ κάστανο και η σοκολάτα γάλακτος. Τις ευθύνες αναλαμβάνουν εκείνα.
Τα γλυκά στην Μέλισσα δεν είναι μόνο προσεγμένα στην όψη, είναι και εκπληκτικά στην γεύση. Μόλις αγγίξουν τον ουρανίσκο σου θες τόσο πολύ να βγάλεις μουγκρητό ευχαρίστησης που να το ακούσει όλη η γειτονιά. Κάθε μπουκιά είναι έτσι. Όλα τα χρόνια είναι έτσι. Και ο λόγος είναι ένας.
“Τα γλυκά είναι από φρέσκα υλικά, βιολογικά. Δεν έχουμε βάλει χημικά μέσα. Ούτε στο ελάχιστο. Προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε τα αρτιότερα υλικά και σε όλα τα γλυκά χρησιμοποιείται μαύρη ακατέργαστη ζάχαρη. Το παγωτό παρασκευάζεται από ολόφρεσκο γάλα. Θέλουμε να κρατήσουμε σε υψηλό επίπεδο την ποιότητα και ποτέ να μην κοροϊδέψουμε τον πελάτη”.
Ακούω τον κύριο Μπιτσακτσή να μιλάει για τα γλυκά του, για τα υλικά τους, την παρουσίαση τους και να βγάζει πάθος. Το ίδιο πάθος που βγάζουν και τα γλυκά του. Ίσως και να είναι ανάλογα ποσά αυτά τα δύο τελικά. Και αυτό το πάθος υπάρχει από το 1925 όταν στην ίδια -περίπου- θέση ο προπάππους του κυρίου Χρήστου είχε ανοίξει ένα γαλακτοπωλείο-ζαχαροπλαστείο. Από γενιά σε γενιά εξελισσόταν. Από γενιά σε γενιά ακουγόταν όλο και περισσότερο. Από γενιά σε γενιά όλο και περισσότεροι εθίζονταν στα γλυκά του.
Στην Μέλισσα τα γλυκά ποικίλουν ανάλογα με την εποχή. Σταθερές αξίες είναι η μηλόπιτα με τα “γυμνά” μήλα από πάνω, η πάστα καραμέλα, η πάστα σοκολάτας γάλακτος, η μους από αμύγδαλα και μους από τσάι, τα εκλέρ. Κοιτάω ένα ένα τα γλυκά κάθε φορά και νομίζω ότι αν ήμουν καρτούν, στα μάτια μου θα έτρεχαν σοκολάτες. Ευτυχώς δεν είμαι.
Η εύλογη απορία στον κύριο Χρήστο είναι γιατί δεν έχει ανοίξει κι άλλα καταστήματα στην Αθήνα. Η απάντηση του αποστομωτική “Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Μου έκαναν αρκετές προτάσεις αλλά ήξερα και ξέρω ότι αν προσπαθήσω να μεγαλώσω όλο αυτό που έχει δημιουργηθεί τότε υπάρχει η περίπτωση να πέσει η ποιότητα και να μην είναι η ίδια. Αυτό είναι το μοναδικό που δεν θέλω”.
Άλλωστε η Μέλισσα είναι το μοναδικό πιστοποιημένο ζαχαροπλαστείο για τα πλήρως βιολογικά του γλυκά. Αν, λοιπόν, σου φανούν λίγο τσιμπημένες οι τιμές του -οι οποίες είναι, για να λέμε αλήθειες μεταξύ μας- τότε να σκεφτείς ένα και μόνο πράγμα. Την ευχαρίστηση που προσφέρεις στους ουρανίσκο σου, στον εγκέφαλό σου και στις αισθήσεις σου κάθε φορά που τρως ένα γλυκό από εκεί. Αν δεν έχεις φάει, δεν ξέρεις τι χάνεις.
Υ.Γ.: Σαν αυτό το παγωτό δεν έχει(ς ξαναφάει).
Μέλισσα, Εθνάρχου Μακαρίου 43, Περιστέρι
Του Δημήτρη Κουπριτζιώτη
Πηγή: Oneman