Μετά την αποφυλάκισή του το 2012, άνθρωποι που συνελήφθησαν με την κατηγορία της τρομοκρατίας αναγκάστηκαν να δώσουν συνεντεύξεις στην κρατική τηλεόραση της Συρίας- το όνομα του Ατάσι αναφέρθηκε αρκετές φορές ως συνεργού τους.
«Είναι η πάγια τακτική του καθεστώτος- έτσι προετοιμάζει την φυσική εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων. Αφού τους εκθέσει, τους δολοφονεί και αμέσως οι υπηρεσίες αποφαίνονται ότι ο νεκρός “τρομοκράτης” έπεσε θύμα εκδίκησης των συγγενών των θυμάτων του», μου λέει ο άνθρωπος που μας έφερε σε επαφή με τον Ατάσι.
Κατέφυγε στην Αίγυπτο- και εκεί όμως πλήρωσε την κριτική στάση της Αριστεράς τόσο έναντι των «Αδελφών Μουσουλμάνων» όσο και του πραξικοπήματος που τους ανέτρεψε. Η μεταβατική κυβέρνηση του ζήτησε να εγκαταλείψει τη χώρα. Από το 2013 ζει στην Κωνσταντινούπολη, άνθρωπος με έντονη πολιτική δραστηριότητα, από τους Σύριους που όπου κι αν ζούνε πρέπει να έχουν «το νου τους»… Το καθεστώς θα ασχοληθεί πιο ενεργά με αυτούς αν καταφέρει να εδραιωθεί ξανά στο εσωτερικό της Συρίας. Προς το παρόν, η φωνή τους στα διεθνή μέσα έχει σκεπαστεί από τις πολεμικές κραυγές των τζιχαντιστών του ISIS και την προπαγάνδα του καθεστώτος Ασάντ, εσχάτως και του ρωσικού παράγοντα. Χτες, Σάββατο 8/11/2015, συριακά και ρωσικά μαχητικά βομβάρδισαν τη λαϊκή αγορά της Ντούμα στα περίχωρα της Δαμασκού.
Διεθνή μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν την είδηση ως «βομβαρδισμό θέσεων των τζιχαντιστών», παρότι την περιοχή ελέγχουν πλήρως οι αντάρτες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (ΕΣΣ).
Η πρώτη σύλληψη μου έγινε στις 1/10/2011, λίγους μήνες μετά την έναρξη της επανάστασης- και δεν ήμουν μόνος. Οι μυστικές υπηρεσίες της αεροπορίας εξαπέλυσαν παρόμοιες επιχειρήσεις εναντίον συντρόφων σε όλη Συρία. Από τους 47 που συλληφθήκαμε εκείνη τη μέρα, αρκετοί αγνοούνται- ο συνδικαλιστής Ayed Othman στέλεχος του συνδικάτου των οικοδόμων στην πόλη Αλ- Χασακα, ο Imad Mufid Qintar, που συνελήφθη στο χωριό του στην Ίντλεμπ, ο εργάτης Ahmed Namir, από την περιοχή Qatana της Δαμασκού, ο γιατρός χειρουργός Mohammed Saleh, που απήχθη από το σπίτι του στην επαρχία Χάμα όπου εργαζόταν… Πραγματικοί άνθρωποι, όχι αριθμοί ή στοιχεία σε καταλόγους…- όπως ο σύντροφος Imad Droubi, δικηγόρος, που συνελήφθη μαζί μας, αφέθηκε ελεύθερος, συνελήφθη για δεύτερη φορά και έχασε τη ζωή στα βασανιστήρια. Οι δυνάμεις ασφαλείας στόχευαν στις δημοκρατικές δυνάμεις, αφήνοντας ελεύθερο πεδίο δράσης στις εξτρεμιστικές ομάδες με σκοπό την επιβεβαίωση του καθεστωτικού ισχυρισμού ότι πρόκειται για μια εξέγερση εξτρεμιστικών θρησκευτικών στοιχείων.
Οι φυλακές του συριακού καθεστώτος είναι από τις χειρότερες στον κόσμο. Όταν μεταφερθήκαμε από την πόλη Χόμς στη Δαμασκό χτύπησαν έναν σύντροφο, τον Abdel-Fattah Zein- του προκάλεσαν κατάγματα πλευρών και τελικά«Τα κρατητήρια των μυστικών υπηρεσιών της Χομς είναι τόσο ασφυκτικά γεμάτα που κρατούμενοι κάθονταν κάτω σε βάρδιες, έβλεπες και ένιωθες την ψώρα να γεμίζει τα κορμιά» κατέληξε από πνευμονική αιμορραγία. Κι εγώ κινδύνεψα από τα βασανιστήρια στη διάρκεια της ανάκρισης- κατηγορήθηκα για την ίδρυση 14 συντονιστικών επιτροπών στην Χόμς και σε άλλες πόλεις της Συρίας. Με τα μάτια μου είδα να πνίγεται σε νερό ένας νεαρός κρατούμενος, χωρίς αυτό να προκαλέσει στον ανακριτή τον παραμικρό συναίσθημα- στο τμήμα των μυστικών υπηρεσιών της αεροπορίας στη Δαμασκό ο κρατούμενος βασανίζεται μέχρι να ομολογήσει ένα έγκλημα που επινόησε ο ανακριτής για αυτόν. Τα κρατητήρια των μυστικών υπηρεσιών της Χομς είναι τόσο ασφυκτικά γεμάτα που κρατούμενοι κάθονταν κάτω σε βάρδιες, έβλεπες και ένιωθες την ψώρα να γεμίζει τα κορμιά. Στην ανάκριση που αφορούσε τη συμμετοχή μου στην ίδρυση συντονιστικών επιτροπών στη συνοικία Αλ-Ζαχρα, όπου πλειοψηφούσαν Αλαουήτες και στην συνοικία Αλ-Χαμιντία, όπου πλειοψηφούσαν χριστιανοί, κινδύνεψα να χάσω η ζωή μου. Ο ανακριτής επαναλάμβανε μονότονα, «το χέρι που θα απλωθεί στις μειονότητες θα κοπεί». Του απαντούσα ότι μειοψηφία είναι αυτοί που στηρίζουν το καθεστώς, πλειοψηφία αυτοί που υποστηρίζουν την επανάσταση και ο συριακός λαός είναι ένας, με όλες τις συνιστούσες του. Συνέχιζε να με χτυπά, ας ήμουν στην ηλικία του πατέρα του, και να επαναλαμβάνει τη συγκεκριμένη φράση του- αλλά κι εγώ επέμενα, μέχρι που μπήκε στον ανακριτικό θάλαμο ο γιατρός.
Οι συντονιστικές επιτροπές δημιουργήθηκαν στα χωριά και στις συνοικίες και στελεχώθηκαν από νέους που αντιστέκονταν κατά του καταπιεστικού καθεστώτος και ακτιβιστές με λαϊκή αποδοχή. Οργάνωναν και συντόνιζαν τις διαδηλώσεις, ετοίμαζαν τα συνθήματα, τα πανό, τα μεγάφωνα, όλα τα μέσα για τη βιντεοσκόπηση και μετάδοση των διαδηλώσεων αυτών- η ενημέρωση και του υπόλοιπου κόσμου ήταν το μόνο όπλο μας… Διαμόρφωναν χώρους για την περίθαλψη των τραυματιών και για τη μεταφορά και φύλαξη των σωρών των νεκρών- γιατί οι δυνάμεις ασφαλείας εξαφάνιζαν ακόμη και τα πτώματα για να μην τα παραδώσουν στους συγγενείς. Οι διαδηλωτές δεν απάντησαν στην καθεστωτική βία με βία για διάστημα πάνω από 5 μήνες από την έναρξη της εξέγερσης- παρά τις μεγάλες απώλειες και τη βάρβαρη καταστολή, οι παρατηρητές ανέφεραν 800 σημεία διαδηλώσεων ενώ εκτιμάται ότι περισσότεροι από ενάμιση εκατομμύριο άνθρωποι συμμετείχαν. Είναι μια από τις μεγαλύτερες λαϊκές συμμετοχές στην ιστορία των εξεγέρσεων- αυτό κατάφεραν οι Συντονιστικές Επιτροπές. Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε στις αρχές του 2012 έδειξε ότι εξοντώθηκαν 4 γενιές συντονιστικών επιτροπών μόνο στο πρώτο έτος της επανάστασης- με δολοφονίες, φυλακίσεις και εξαφανίσεις ή με την απομάκρυνση κάποιων μελών λόγω της ασφυκτικής πίεσης. Υπό αυτές τις συνθήκες άπειρα στελέχη παρασύρθηκαν στην στρατικοποίηση της επανάστασης, κάτι που οδήγησε στην εξάρτηση της από την εξωτερική στήριξη.
Στην πρώτη του μορφή, το 2003, ως «Επιτροπή (Σώμα) των Σύριων Κομουνιστών» ως κίνημα αντίστασης και διαμαρτυρίας έναντι της στάσης αριστερών δυνάμεων που ήταν στην ουσία εξαρτημένες από το καθεστώς. Σκοπός μας ήταν η ενοποίηση της συριακής αριστεράς, ο αγώνας για τη δημοκρατία και την αντιμετώπιση της καταλήστευσης της συριακής οικονομίας και του συριακού λαού. Η «Επιτροπή» κατάφερε να συσπειρώσει αρκετούς από τους κομμουνιστές που διαφωνούσαν με την πολιτική του καθεστώτος και με την απόλυτη εξάρτηση των επίσημων κομουνιστικών κομμάτων απ’ αυτό. Ιδρύθηκε ο Συνασπισμός της Μαρξιστικής Αριστεράς, που τον Απρίλιο του 2011 αποφάσισε την ενεργό συμμετοχή του στην επανάσταση- ο σύντροφος Fawaz Al-Hiraki ήταν ο πρώτος μάρτυρας των πολιτικών δυνάμεων.
Στηρίζεται στη μαρξιστική σκέψη- δεν πιστεύουμε όμως ότι ο μαρξισμός είναι μια ακίνητη θεωρία, τουναντίον, πρέπει να εξελίσσεται ακολουθώντας την εξέλιξη των κοινωνιών. Απορρίπτουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου και βασίζουμε τη δράση μας στη δημοκρατία.
Το κόμμα μας απαρτίζεται από αριστερούς που ήταν μέλη διάφορων κομμουνιστικών και αριστερών κομμάτων, όπως και από νέους που αποδέχτηκαν την πολιτική ατζέντα και τη δράση μας και συμμετέχουν στον αγώνα μας. Οι σύντροφοί μας βρίσκονται στην πλειοψηφία των επαρχιών της Συρίας και στη διασπορά, στους καταυλισμούς και στα σημεία που βρίσκονται πρόσφυγες. Δεν θέλουμε να ισχυριστούμε ότι διαθέτουμε μια τεράστια δύναμη γι’ αυτό και εργαζόμαστε συνεχώς για τη οικοδόμηση συμμαχιών που μπορούν να επιτρέψουν την επιστροφή και ενδυνάμωση της επίδρασης της προοδευτικών ιδεολογιών « Η παράλογη πραγματικότητα που βιώνει ο συριακός λαός δεν επιτρέπει τη διάδοση των πολιτικών δημοκρατικών ρευμάτων σε μεγάλη έκταση» στη χώρα μας. Συμμετείχαμε σε όλες τις πολιτικές διεργασίες που πραγματοποιήθηκαν στη διάρκεια της επανάστασης για τη δημιουργία ενός σώματος που να συμπεριλαμβάνει όλες τις πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Υπήρξαν διαφωνίες, αποχωρήσεις και «πισωγυρίσματα». Πλέον γίνεται ξανά μια προσπάθεια σχηματισμού ενός Δημοκρατικού Συνασπισμού που θα ενώσει τις δημοκρατικές δυνάμεις, ώστε να ενοποιηθεί η δράση της αντιπολίτευσης και να ενισχυθεί ο ρόλος της εντός της Συρίας αλλά και στις διεθνείς σχέσεις- να ανατραπεί το καθεστώτος και να ιδρυθεί ένα δημοκρατικό, κοσμικό κράτος. Αυτά σχετικά με την πολιτική δράση μας. Σε ότι αφορά την επανάσταση, βρισκόμαστε σε όλες τις επαναστατικές δράσεις, από τις πολιτικές μέχρι την ενημέρωση και το ανθρωπιστικό έργο. Εργαζόμαστε για τη διάδοση της δημοκρατικής συνείδησης στις λαϊκές μάζες και συγκρουόμαστε με όλες τις εξτρεμιστικές δυνάμεις (Χεζμπολάχ και ISIS) που προωθούν την θρησκευτικοποιηση και τον σεχταρισμό.
Η επίδρασή μας στις λαϊκές συριακές μάζες παρεμποδίζεται- στις περιοχές που ελέγχονται από το καθεστώς διαπράττεται φυσική εξόντωση εκείνων που συμμετέχουν σε οποιαδήποτε κίνηση. Πρόσφατα δολοφονήθηκε με βασανιστήρια ο σύντροφος Imad Al-Drubi. Το ίδιο συμβαίνει στις περιοχές που ελέγχει το ISIS, όπου πρόσφατα αποκεφαλίστηκε ο σύντροφος Abu Maxim. Η παράλογη πραγματικότητα που βιώνει ο συριακός λαός δεν επιτρέπει τη διάδοση των πολιτικών δημοκρατικών ρευμάτων σε μεγάλη έκταση. Παρά τις δύσκολες συνθήκες υπάρχουν προσπάθειες διείσδυσης μας σε περιοχές της χώρας.
Η γενική κατεύθυνση στη συριακή επανάσταση ήταν η συνέχιση της ειρηνικά ώστε να αποφευχθεί η ένοπλη σύρραξη στην κατεύθυνση της θρησκευτικής σεχταριστικής ρήξης που μας έσερνε το καθεστώς επειδή πίστευε ότι σ’ αυτά τα πεδία μπορεί «Όταν θα αλλάξουν οι συνθήκες θα αποδειχθεί ότι όλοι αυτοί οι αγωνιστές αποτελούν μια πατριωτική δύναμη που θα ενταχθεί στη δημοκρατική διαδικασία» να νικήσει. Όμως, στην πορεία των γεγονότων, από τους στρατιώτες και τους αξιωματικούς του συριακού στρατού που αρνήθηκαν να δολοφονούν το λαό τους, δημιουργήθηκε ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός. Αρκετές δυνάμεις της ειρηνικής επανάστασης δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν αυτή την πραγματικότητα, δεν «αγκάλιασαν» αυτό τον στρατό ανταρτών και αρνήθηκαν τη συνεργασία μαζί του- αυτό επέτρεψε σε θρησκευτικές πολιτικές δυνάμεις να ελέγξουν αρκετά τμήματά του και αρκετοί αξιωματικοί απομακρύνθηκαν. Το καθεστώς ενίσχυσε αυτό το φαινόμενο, απελευθερώνοντας εξτρεμιστικά στοιχεία που ήταν στις φυλακές του. Οι ηγέτες του «Στρατού του Ισλάμ», Zahran Aloush και του Μετώπου Αλ-Νούσρα, Al- Jolani, ήταν έγκλειστοι στις φυλακές Σεντνάγια και τους απελευθέρωσε το ίδιο το καθεστώς. Αυτό οδήγησε σε διάσπαση των δυνάμεων. Ο ΕΣΣ μάχεται χωρίς συντονισμό με τις πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης- ένόπλες ομάδες μάχονται κατά του καθεστώτος ανεξάρτητα, ενώ οι πολιτικές δυνάμεις κάνουν επαφές και διαπραγματεύονται χωρίς συντονισμό με τον ΕΣΣ. Γίνονται προσπάθειες ενοποίησης των στρατιωτικών και πολιτικών δυνάμεων της επανάστασης- δεν έχουν ακόμα ευοδωθεί παρά την αντικειμενική ανάγκη…
Έχουμε μαχητές σε διάφορες ένοπλες ομάδες του ΕΣΣ- υπερασπίζονται τις συνοικίες και τα χωριά τους, ειδικά στις περιοχές Ντειρ Αλ-Ζόρ, Ίντλεμπ και Νταράα. Όμως, η επιρροή των πολιτικών κομμάτων εντός του ΕΣΣ είναι περιορισμένη- σχεδόν όλες ομάδες του ΕΣΣ σχετίζονται με «υποστηρικτές». Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, η αγορά όπλων και εφοδίων, η κάλυψη των αναγκών των μαχητών, η περίθαλψη τους, η εξασφάλιση της ζωής των οικογενειών τους, ακόμα και η κάλυψη της δράσης τους από μέσα ενημέρωσης, όλα αυτά χρειάζονται χρηματοδοτικούς πόρους που δεν είναι οι δημοκρατικές προοδευτικές δυνάμεις σε θέση να καλύψουν. Οι «υποστηρικτές» των ένοπλων ομάδων θέτουν όρους όταν παρέχουν οποιαδήποτε βοήθεια, κυρίως να μην αναπτυχθεί οποιαδήποτε δημοκρατική πολιτική δράση εντός τους. Αυτό δε σημαίνει ότι οι μαχητές, αξιωματικοί και απλά μέλη, δεν ανήκουν στο πατριωτικό λαϊκό κίνημα. Όταν θα αλλάξουν οι συνθήκες θα αποδειχθεί ότι όλοι αυτοί οι αγωνιστές αποτελούν μια πατριωτική δύναμη που θα ενταχθεί στη δημοκρατική διαδικασία.
Είναι αλήθεια. Ένας από τους βασικούς λόγους της παράτασης της διαμάχης, της αύξησης του αριθμού των θυμάτων και της έντασης της εξωτερικής παρέμβασης είναι η διάσπαση μέσα στις δυνάμεις του ΕΣΣ και μέσα στις πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Δεν υπάρχει ένα ενιαίο κέντρο που καθοδηγεί τη μάχη- αυτό προκαλεί απώλειες δυνάμεων σε εμάς, ενώ επιτρέπει στο καθεστώς να επικεντρώσει τις δικές του δυνάμεις εναντίον των ανταρτών κάθε φορά εκεί που χρειάζεται, σε κάθε περιοχή ξεχωριστά.
Δε νομίζω ότι υφίσταται τέτοια συμμαχία. Οι αδελφοί Μουσουλμάνοι είναι μια πολιτική κίνηση με την οποία έχουμε μεγάλες διαφορές, είναι γνωστή η ιστορία τους και οι πολιτικές τους αναφορές. Το Μέτωπο Αλ-Νουσρα αποτελεί τμήμα της Αλ-Καιντα- οι αφετηρίες του είναι διαφορετικές από αυτές της επανάστασης. Ίσως υπήρξαν κάποιες πρόσκαιρες συμμαχίες σε ορισμένες περιοχές και σε συγκεκριμένες περιστάσεις, για την αποτελεσματική αντίκρουση μιας επίθεσης από το καθεστώς ή το ISIS. Πιστεύω ότι αυτές οι εκλεκτικές συνεργασίες μπορούν να έχουν σημαντική επίδραση μέσα στις ισλαμιστικές δυνάμεις, ακόμα και στις ακραίες ομάδες που θέλουν να μονοπωλήσουν την εξουσία, πόσο μάλλον σε αυτές που υιοθετούν τη δημοκρατική μετάβαση. Παρατηρούμε κάποια σημεία μιας τέτοιας εξέλιξης- διαβάζουμε άρθρα και διαλέξεις γνωστών ισλαμιστών που πλέον μιλάνε για τη δημοκρατία στο Ισλάμ.
Η συριακή αντιπολίτευση και οι μαχητές του ΕΣΣ πολεμάνε το ISIS σε πολλές περιοχές της Συρίας. Μάλιστα το ISIS ουσιαστικά επιτίθεται στις περιοχές που ελέγχονται από τον ΕΣΣ- και όχι στον Ασάντ. Όπως ανέφερα μπορεί να υπήρξαν κάποιες πρόσκαιρες συνεργασίες που επιβλήθηκαν από στρατιωτική ανάγκη και όπου το Μέτωπο Αλ-Νουσρα έπαιρνε μέρος, χωρίς όμως ηγετικό ρόλο. Οι διεθνείς δυνάμεις- και αναφέρομαι ειδικά στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ- που χρησιμοποιούν αυτό το γεγονός ως άλλοθι για μην προσφέρουν οποιαδήποτε ουσιαστική βοήθεια, κρατούσαν την ίδια αδιάφορη στάση πριν ακόμα εμφανιστεί το Μέτωπο Αλ-Νούσρα και το ISIS. Μόνο η πτώση του καθεστώτος και η γρήγορη καταπολέμηση και απομάκρυνση του εξτρεμισμού που πρεσβεύουν οργανώσεις όπως η Χεζμπολάχ και οι Ιρακινοί σιίτες της Ταξιαρχίας «Αμπού Φαντλ αλ-αμπάσι», και του ISIS φυσικά, θα εξαλείψουν τον εξτρεμισμό από τη χώρα μας. Καταδικάσαμε το μέτωπο Αλ-Νουσρα και δεν έχουμε καμία συνεργασία ή επαφή. Το θεωρούμε μια εξτρεμιστική ακραία οργάνωση και το συγκαταλέγουμε στις δυνάμεις που δεν θα έχουν μέλλον στη χώρα μας- δε θα του επιτρέψουμε να καταλάβει και να ελέγχει οποιαδήποτε περιοχή της Συρίας και δεν πρόκειται να συμμαχήσουμε μαζί του ούτε πολιτικά ούτε στρατηγικά.
Στην πραγματικότητα η Δύση εγκρίνει αυτά που γίνονται στη Συρία- η κυβέρνηση των ΗΠΑ υλοποιεί την πολιτική Ομπάμα, που δεν επιθυμεί να στηρίξει τη συριακή πολιτική αντιπολίτευση γιατί απλώς δεν επιθυμεί την πτώση του καθεστώτος Άσαντ. Η στρατιωτική στήριξη που παρέχεται στις ομάδες του ΕΣΣ περιορίζεται σε ελαφρύ οπλισμό που έρχεται από τη «μαύρη «Στην πραγματικότητα η Δύση εγκρίνει αυτά που γίνονται στη Συρία- η κυβέρνηση των ΗΠΑ υλοποιεί την πολιτική Ομπάμα, που δεν επιθυμεί να στηρίξει τη συριακή πολιτική αντιπολίτευση » αγορά» με τη στήριξη χωρών του Κόλπου. Πρόσφατα μόνο προμηθεύτηκαν οι αντάρτες κατευθυνόμενα αντιαρματικά όπλα (TOW)- μπόρεσαν έτσι να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις των καθεστωτικών δυνάμεων, που είχαν τεράστιες απώλειες. Αυτό αποδεικνύει ότι τα όπλα δεν έφτασαν σε εξτρεμιστικά χέρια αλλά χρησιμοποιήθηκαν κατάλληλα και σε περιοχές που απειλήθηκαν από το καθεστώς. Οι φόβοι και οι ισχυρισμοί ΗΠΑ και Ευρώπης κατέπεσαν. Το ISIS, απεναντίας, διαθέτει μεγάλες ποσότητες οπλισμού που του «παραχώρησε» η κυβέρνηση Μαλίκι του Ιράκ, όταν ζήτησε από τις στρατιωτικές της δυνάμεις να υποχωρήσουν, αφήνοντας στους τζιχαντιστές το βαρύ και μεσαίο αμερικανικό εξοπλισμό τους.
Τον ΕΣΣ στηρίζουν κάποιες χώρες του Κόλπου. Μερική στήριξη υπάρχει και από την Τουρκία και επιλεκτική βοήθεια από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Οι ένοπλες ομάδες του ΕΣΣ απελευθέρωσαν από τις καθεστωτικές δυνάμεις το 70% των εδαφών της Συρίας. Tο ISIS κατέλαβε κάποιες απ’ αυτές τις περιοχές μετά από σκληρές μάχες και με την πρακτική βοήθεια του καθεστώτος, που δεν πρόβαλε καμία αντίσταση στην επέλαση των μισθοφόρων του Ισλαμικού Κράτους. Κραυγαλέα περίπτωση αυτής της «εκεχειρίας» είναι η κατάληψη της Παλμύρας από τους τζιχαντιστές. Τα ερωτήματα που εγείρονται είναι πολλά αλλά σίγουρα εξελίσσεται μια κρυφή συνεργασία μεταξύ καθεστώτος και ISIS. Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η παρουσία του ISIS άνοιξε το δρόμο για την επέμβαση της Ρωσίας και του Ιράν, ή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, στη Συρία. Και αν δεν υπήρχε το ISIS, το καθεστώς του Άσαντ θα είχε ήδη πέσει. ISIS και Άσαντ έχουν κοινά συμφέροντα- η ύπαρξη του ενός παρατείνει την ύπαρξη του άλλου. Μετά τη ρωσική επέμβαση αυτή η αλληλοτροφοδοτούμενη σχέση είναι, πλέον, εύκολα ορατή. Όταν οι καθεστωτικές δυνάμεις, με τη στήριξη των ρωσικών μαχητικών, δεν κατάφεραν να σημειώσουν καμία επιτυχία, το ISIS εξαπέλυσε επιθέσεις και κατέλαβε κάποιες περιοχές του Χαλεπιού που έλεγχε ο ΕΣΣ. Ύστερα ξέρετε τι έκανε; Τις «παρέδωσε» στις καθεστωτικές δυνάμεις.
Πριν τη ρωσική επέμβαση το καθεστώς ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Το ηθικό των καθεστωτικών δυνάμεων είχε πληγεί και υποχωρούσαν συνεχώς μπροστά σε κάθε επίθεση που πραγματοποιούσε ο ΕΣΣ. Αυτό φάνηκε στην πόλη Ίντλεμπ και στην κατάληψη του στρατιωτικού αεροδρομίου Αμπού Ντουχούρ (Abu Duhour), στην πόλη Ντείρ Α-Ζόρ, όπως και σε μάχες στη νότια Συρία. Η υποχωρητική πολιτική του Ομπάμα και η επιθετική στάση του Πούτιν, δρομολόγησαν από κοινού τη ρωσική επέμβαση στη Συρία, στο αεροδρόμιο Χαμίμ)- και τελικά μια νέα κατάσταση στη Μέση Ανατολή προς όφέλος της Ρωσίας, αλλά με τίμημα το αίμα του συριακού λαού. Υπάρχει συντονισμός μεταξύ Ρωσίας και Ισραήλ, όπως και ρωσο-αμερικανικός στις αεροπορικές επιδρομές. Και αυτό υποδεικνύει ότι Ρωσία και ΗΠΑ φροντίζουν να είναι σε αρμονία με την ισραηλινή πολιτική- που θεωρεί μια αδύναμη Συρία ως εγγύηση της συνέχισης της ηγεμονίας του Ισραήλ στην περιοχή, ενώ φοβάται ότι με την πτώση του καθεστώτος Άσαντ μπορεί το Ισραήλ να βρεθεί αντιμέτωπο με μια νέα πραγματικότητα που δεν θα είναι σε θέση να ελέγξει. Η καταστροφή που συντελείται εξυπηρετεί τους στόχους ενδυνάμωσης του Ισραήλ, παρότι αυτό απέτυχε μέχρι σήμερα να είναι αποτελεσματικός «χωροφύλακας» των ΗΠΑ στην περιοχή.
Αυτό εξαρτάται από τον τρόπο πτώσης του καθεστώτος. Αν πέσει το καθεστώτος από τους εξτρεμιστές, αυτό σημαίνει ότι, ναι, είμαστε μπροστά σε έναν νέο εμφύλιο. Άλλωστε, οι δυτικές προσπάθειες στοχεύουν στον διαμελισμό της Συρίας, όπως έχουν δηλώσει αρκετοί δυτικοί και αμερικάνοι αξιωματούχοι. Και όπως επιθυμεί το Ισραήλ. Αν δοθεί πολιτική λύση που θα βασίζεται στη συμφωνία Γενεύης 1, με την απομάκρυνση του Άσαντ, μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να αποτελέσει την ασπίδα που θα αντικρούσει οποιοδήποτε εξτρεμισμό και θα σημαίνει νίκη της επανάστασης. Για αυτό παλεύουμε. Θέλω όμως να δηλώσω ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στη Συρία εμφύλιος πόλεμος με τη στενή έννοια της λέξεως. Η διαμάχη είναι μεταξύ των στρατιωτικών δυνάμεων του καθεστώτος και του συριακού λαού, από την άλλη πλευρά. Ο ίδιος ο συριακός λαός εξακολουθεί και διατηρεί τη συνοχή του. Υπάρχουν πολίτες που στηρίζουν το καθεστώς και ζουν σε περιοχές που ελέγχονται από αυτό, αλλά δεν «σηκώνουν όπλα». Σε πολλές συριακές επαρχίες, όπως στη Λατάκια και στη Δαμασκό υπάρχει μια συμβίωση και συνύπαρξη όλων των συνιστωσών, που καθιστά τον όρο «εμφύλιος πόλεμος» ψευδεπίγραφο και εκ του πονηρού.
Η συριακή επανάσταση είναι ένα μέρος του μεγάλου λαϊκού κινήματος που αναπτύχθηκε στις αραβικές χώρες και παλεύει για την ανατροπή των καθεστώτων της καταπίεσης- που δολοφονούν την ελευθερία των λαών, καταληστεύουν τις οικονομίες τους και εξαρτώνται από τις ξένες δυνάμεις. Παλεύουυμε για μια άλλη προοπτική ανάπτυξης και δικαιοσύνης στην περιοχή, παρά τις καταστροφές που προκλήθηκαν και θα προκληθούν.