Σε περίοδο «επιθετικής πολιτικής» εισέρχεται η κυβέρνηση όσον αφορά τη διαπραγμάτευση. Το ταξίδι Τσίπρα σε Παρίσι, Στρασβούργο και Βρυξέλλες δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ο πρωθυπουργός προετοίμαζε εδώ και περίπου 1,5 μήνα την επίσκεψη στις Βρυξέλλες για να μιλήσει στο ίδρυμα Σπρίνγκερ, όπως και την επίσκεψη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο, ενώ ήταν σε εκκρεμότητα η συνάντηση με τον Γάλλο πρόεδρο. Την Τρίτη ο Φ. Ολάντ ζήτησε από τον Αλ. Τσίπρα η συνάντησή τους να επισπευσθεί για το απόγευμα της Τετάρτης.
Η επιτάχυνση των εξελίξεων έγινε με δεδομένη την εκτίμηση της κυβέρνησης ότι «είμαστε πολύ κοντά στην συμφωνία» και ότι «μόνο το ΔΝΤ βάζει αντιρρήσεις».
Την ίδια ώρα κορυφώνεται το παιχνίδι των πιέσεων ανάμεσα στο ΔΝΤ και την γερμανική πλευρά με διακύβευμα το κούρεμα ή έστω την άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. «Για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα του χρέους, εκτός από τις μεταρρυθμιστικές μας προσπάθειες, είναι απαραίτητο να δράσουν αποφασιστικά οι Ευρωπαίοι εταίροι μας για περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους», υπογραμμίζει με νόημα η έκθεση του ΔΝΤ που εκτιμά ότι σε διαφορετική περίπτωση «το χρέος προβλέπεται να παραμείνει εξαιρετικά μη βιώσιμο». Υπενθυμίζεται ότι ο Σόιμπλε δήλωσε ότι «δεν εκβιάζεται», ότι το ΔΝΤ πρέπει να συμμετέχει στο πρόγραμμα και ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται να υλοποιήσει όλα τα μέτρα, αλλά απλώς «τα νούμερα να βγαίνουν». Το μπρα ντε φερ των δανειστών είναι καθαρό…
Από την πλευρά της η Αθήνα κινείται σε δύο κατευθύνσεις. Από τη μία αναλαμβάνει πρωτοβουλίες πολιτικής διαπραγμάτευσης. Και από την άλλη καταθέτει φορολογικό και ασφαλιστικό νομοσχέδιο, δηλώνοντας προς όλους ότι τους στόχους για τους οποίους έχει δεσμευθεί τον Ιούλιο είναι έτοιμη να τους νομοθετήσει – επομένως όποιος ζητά περισσότερα κινείται εκτός συμφωνίας. Υπογραμμίζεται πάντως πως τα νομοσχέδια θα ψηφιστούν με την σύμφωνη γνώμη των δανειστών και ότι, όπως τονίζει η κυβέρνηση, «δεν αποτελούν μονομερή ενέργεια», καθώς δεν θα ψηφιστούν μέχρι το Eurogroup.
Στο Μαξίμου κάνουν λόγο για «οριακή διαπραγμάτευση» και από την πλευρά τους πιέζουν τους θεσμούς, κινούμενοι στο πλαίσιο της θεσμικής νομιμότητας.