Προειδοποίηση: Οι εικόνες που εμπεριέχονται στο θέμα ενδέχεται να μην είναι κατάλληλες για περιβάλλοντα εργασίας.
Η ποπ κουλτούρα έχει την τάση να επικεντρώνεται καθολικά σε ένα συγκεκριμένο υπερφυσικό φαινόμενο για μια μεγάλη χρονική περίοδο -είτε αυτό είναι οι βρικόλακες, είτε τα ζόμπι, είτε οι μάγοι- μέχρι να ξεθωριάσει η επίδρασή του και να δώσει, με τη σειρά του, τη θέση του σε μια νέα υπερφυσική μανία. Στην περίοδο που διανύουμε τώρα, στη μόδα βρίσκονται οι μάγισσες. Πιο συγκεκριμένα, οι φανταστικοί χαρακτήρες που εξασκούν μαγεία και αρκετά συχνά γιορτάζουν και χειραφετούν τις γυναίκες «συνάδελφούς» τους. Όλη αυτή η εμμονή με τις μάγισσες έχει, φυσικά, διαδοθεί και στα κοινωνικά δίκτυα, όπως και στις σύγχρονες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές, στην τέχνη και στη μόδα.
Αν, ωστόσο, πάμε πίσω κάποιους αιώνες, η μόδα της τότε εποχής ήταν οι σκανδαλιάρηδες δαίμονες. «Διαβολικοί, υπέρ-σεξουαλικοί, γκροτέσκοι, παιχνιδιάρηδες. Ακριβώς το αντίθετο από ό,τι έπρεπε να είναι ένας καθώς πρέπει πολίτης εκείνης της εποχής», λέει ο Robert Stewart στη Huffington Post US.
Ο Stewart βρίσκεται πίσω από το Delta of Venus, τη διαδικτυακή επιτομή της vintage erotica, ένα site που περιέχει τα πάντα σχετικά με το είδος, από αυστηρώς ακατάλληλες ταινίες βωβού κινηματογράφου μέχρι σχέδια και ζωγραφιές του 16ου αιώνα που απεικονίζουν «άσεμνες» πράξεις. Μια συγκεκριμένη στήλη του site είναι ειδικά αφιερωμένη σε αυτά που ο ίδιος αποκαλεί «devilries» (διαβολιές), δηλαδή αλλόκοτες και ανήθικες απεικονίσεις κυριών να εμπλέκονται σε σωματικές περιπτύξεις με δαίμονες σε διάφορες μορφές. Σε μια από αυτές τις γκραβούρες, ένας κοντόχοντρος δαίμονας παίζει με έναν φαλλό που κρέμεται από τον λαιμό του σαν πιπίλα ενώ σε μια άλλη μια παρέλαση από δαίμονες βγαίνει χορεύοντας από έναν τεράστιο γυναικείο κόλπο.
Ο Stewart ανακάλυψε τις γκραβούρες πριν από χρόνια, όταν αγόρασε ένα φωτογραφικό άλμπουμ-αντίκα μέσα στο οποίο έτυχε να βρίσκονται αυτές οι διαβολικές εικονογραφήσεις. «Πέρα από το ιδιαίτερο στυλ εικονογράφησης, λάτρεψα το πόσο παιχνιδιάρικες ήταν, σχεδόν χαρωπά άσεμνες», θυμάται ο Stewart. «Συλλαμβάνουν την αταξία της λαγνείας με έναν τρόπο που αντηχεί, περίπου, μέχρι και σήμερα. Σαν μια υπενθύμιση ότι δεν πρέπει να παίρνουμε το σεξ στα σοβαρά όλη την ώρα».
Η πιο εντυπωσιακή, ίσως, πτυχή αυτών των εικονογραφήσεων, όπως παρατηρεί ο Stewart, είναι το ότι οι καθώς πρέπει κυρίες της εποχής φαίνεται πως συμμετέχουν πρόθυμα στις σεξουαλικές πράξεις που λαμβάνουν χώρα, και στις περισσότερες περιπτώσεις τις απολαμβάνουν. «Για μένα αυτό είναι ένα σχόλιο σχετικά με το πώς οι προσδοκίες της αγνότητας και της ευπρέπειας κατά τον 19ο αιώνα -και κατ' επέκταση η πατριαρχική κοινωνία που τις δημιούργησε- ήταν σε μεγάλο βαθμό ανούσιες και ιδιαίτερα καταπιεστικές για το γυναικείο φύλο. Για αυτό και οι γυναίκες στρέφονταν στις υπερφυσικές οντότητες ώστε να πάρουν ευχαρίστηση και να διασκεδάσουν», σχολιάζει.
Οι γκραβούρες του Stewart είναι αντιγραφές έργων ανώνυμων καλλιτεχνών, αν και ο ίδιος λέει πως μπορείς να βρεις πολλές αυθεντικές προς πώληση στο διαδίκτυο. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο πρώτος καλλιτέχνης που έμπλεξε με το διάβολο ήταν ένας Γάλλος με το όνομα Eugene le Poittevin.
Το 1832, ο le Poittevin δημοσίευσε μια συλλογή ερωτικών ιστοριών επικεντρωμένων στο σατανικό στοιχείο με τίτλο «Les Diableries Erotiques», η οποία ήταν γεμάτη με παιχνιδιάρικες και ανήθικες εικόνες που εξόργισαν το Παρίσι του 19ου αιώνα. Στην πορεία, κυκλοφόρησε και άλλα βιβλία με το ίδιο θέμα.
«Δεν υπάρχει πραγματικά Κακό με κεφαλαίο Κ στη δουλειά του», ξεκαθαρίζει ο Stewart. Αυτό το είδος διαβόλου έχει περισσότερα κοινά με τον Σάτυρο της ελληνικής μυθολογίας και το στυλ γραφής του Μαρκήσιου ντε Σαντ.
Σταδιακά, όπως συμβαίνει με όλες αυτές τις πολιτιστικές εμμονές, η φάση με τους δαίμονες ξεφούσκωσε. Ο Stewart θεωρεί πως σε αυτό συντέλεσε η έλευση της νταγκεροτυπίας το 1839, μια πρώιμη φωτογραφική διαδικασία που άλλαξε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο δημιουργούνταν και βλέπονταν οι φωτογραφίες. Μέχρι το 1860, σχολιάζει, η ζήτηση για νταγκεροτυπίες είχε επισκιάσει σχεδόν ολοκληρωτικά τη ζήτηση για γκραβούρες.
Ευτυχώς, ωστόσο, η καταχθόνια τέχνη της διαβολικής erotica έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα, χάρη σε άτομα όμως ο Stewart που είναι διατεθειμένα να μοιραστούν online της (ζωγραφισμένες) παραξενιές τους.
Απολαύστε υπεύθυνα (ή όχι και τόσο υπεύθυνα) παρακάτω.
Unearthing A Strange, Satanic Moment In Vintage Erotica (NSFW)
Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στη Huffington Post US.