Ο Billy Name, ο φωτογράφος που απαθανάτισε όλη τη «ασημένια τρέλα» που διαδραματιζόταν μέσα στο Factory του Warhol κατά τα '60s, πέθανε στις 18 Ιουλίου. Ήταν 76 χρονών.
Την είδηση του θανάτου του επιβεβαίωσε η γκαλερί Milk Studios, ένας εκθεσιακός χώρος στην Νέα Υόρκη που είχε φιλοξενήσει στη δουλειά του Name. «Με μεγάλη μας λύπη σας ανακοινώνουμε πως ο αγαπημένος μας φίλος και θρυλικός καλλιτέχνης Billy Name ξεκίνησε την νέα του μεγάλη περιπέτεια. Θρηνούμε την απώλεια αυτής της σημαντικής πολιτιστικής φιγούρας και είμαι ευγνώμονες που είχαμε την ευκαιρία να συνεργαστούμε μαζί του», έγραφε η ανακοίνωση που στάλθηκε στη Huffington Post.
Ο Name, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν William Linich, εργαζόταν ως υπεύθυνος φωτισμού στο Lower Manhattan πριν εισχωρήσει στον κύκλο του Andy Warhol. Ένα απόγευμα αποφάσισε να μεταμορφώσει το διαμέρισμά του στην East 5th Street σε ένα installation με θέμα την space age τέχνη, καλύπτοντας τους τοίχους με ασημένια μπογιά και αλουμινόχαρτο. «Έβαψα ασημί μέχρι και τα ασημένια μαχαιροπίρουνα», είχε πει σε μια συνέντευξή του στο American Photo.
Ένα βράδυ, σε ένα από τα καθιερωμένα πάρτυ που έκανε ο Name, ήρθε στο διαμέρισμά του ο Warhol, ο οποίος και ερωτεύτηκε αστραπιαία το χώρο. Σύμφωνα με τον Gerard Malanga, φίλο του Warhol, το χρώμα στους τοίχους θύμισε στον εικονικό καλλιτέχνη της pop art την τεχνολογία και τη θνητότητα. Μέσα στις επόμενες ημέρες, ο Warhol είχε προσλάβει τον Name για να κάνει ακριβώς το ίδιο και στο εργοστάσιό του στη 47η οδό.
Σύμφωνα με την ιστορία, ο Warhol και ο Name διατηρούσαν ερωτική σχέση για κάποιο διάστημα. Όσο περισσότερο χρόνο περνούσαν μαζί, τόσους περισσότερους ρόλους αναλάμβανε ο Name στη ζωή του Warhol. Όπως γράφει ο Glenn O' Brien στην εισαγωγή του βιβλίου «Billy Name: The Silver Age», ο Name έγινε γρήγορα «ο βασικός αρχιτέκτονας και διακοσμητής του Warhol, ο γραμματέας του, ο αρχειοθέτης του, ο μάνατζερ του στούντιό του, ο άνθρωπος ασφαλείας του, ο νυχτερινός φύλακάς του και ο μπράβος του, ο υπεύθυνος για τα casting, το παιδί για όλες τις δουλειές του, ο φωτογράφος του, ο ηλεκτρικός του, ο μάγος του. Ο Billy ήταν αυτός στον οποίο ο Andy βασιζόταν πλήρως».
Το μεγαλύτερο δώρο του Name στην κληρονομιά του Warhol είναι οι φωτογραφίες που τράβηξε εκείνη την περίοδο -ειλικρινείς, ασπρόμαυρες λήψεις της Edie Sedwick, της Nico, του Andy και όλων των υπόλοιπων, φωτογραφίες τόσο cool που μόνο αυθόρμητες δεν ήταν. «Τα μόνα πράγματα που πλησίασαν στο να μεταδώσουν το κλίμα και την αισθητική του Factory εκείνη την εποχή, πέρα από τις ταινίες που γυρίστηκαν εκεί, ήταν οι φωτογραφίες του Billy», γράφει ο Warhol στη βιογραφία του «POPism» του 1980.
Παρά την μνημειώδη επιρροή του και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του στο να απαθανατίζει την τεράστια επιρροή της κουλτούρας του Warhol, ο Name δεν σκόπευε ποτέ να γίνει φωτογράφος. «Απλά πήρα την φωτογραφική μηχανή όταν μου την έδωσε ο Andy λέγοντάς μου “Ορίστε Billy, εσύ θα τραβάς τις φωτογραφίες”», είχε πει στον Guardian σε μαι συνέντευξη του 2015. «Θυμάμαι να πηγαίνω στο μαγαζί την επόμενη ημέρα και να αγοράζω ένα βιβλίο με οδηγίες χρήσεις της κάμερας. Έτσι ξεκίνησαν όλα».
Σύντομα, ο Name μετακόμισε σε μια ντουλάπα μέσα στο Factory του Warhol, έστησε ένα σκοτεινό θάλαμο στο μπάνιο και δίδαξε τον εαυτό του πώς να τραβά συγκλονιστικές φωτογραφίες.
Για κάθε καλλιτέχνη, παλιό και νέο, που λατρεύει το Factory του Warhol και όλα όσα αντιπροσωπεύει, οι εμβληματικές φωτογραφίες του Name αποτελούν την είσοδο σε έναν άλλο κόσμο, όπου η αίγλη και η πλήξη βασιλεύουν και ο καθένας δικαιούται 15 λεπτά δημοσιότητας. Η δημιουργικότητα, το πάθος και το ταλέντο του Name θα λείψουν σε όλους.