Την τρίωρη καθυστέρηση στη σύλληψη του 77χρονου καπετάνιου Θρασύβουλου Λυκουρέζου επιβεβαιώνουν έγγραφα του Λιμενικού.
Το γεγονός αυτό γεννά ερωτήματα για την αδράνεια των αρμόδιων Αρχών, που αν είχαν δείξει καλύτερα αντανακλαστικά ενδεχομένως να είχαν αποφευχθεί τα «κενά» στις έρευνες και τα πολλά αναπάντητα ερωτήματα από την πλευρά των θυμάτων.
Έγγραφο του Λιμενικού που περιλαμβάνεται στη δικογραφία της υπόθεσης αναφέρει ότι «την 16η Αυγούστου ενημερωθήκαμε στις 12.30 τηλεφωνικά για περιστατικό σύγκρουσης σκαφών πλησίον νήσου Μονής Αίγινας. Εμπλεκόμενα σκάφη είναι το ‘Αντωνία’, το οποίο εκτελούσε εκδρομές μεταξύ λιμένα Πέρδικας και νήσου Μονής και το ιδιωτικό ταχύπλοο ‘Ντουέντε’».
Η σύλληψη, ωστόσο, του 77χρονου έγινε τρεις ώρες μετά, όπως καταγράφεται σε δεύτερο έγγραφο του υπουργείου Ναυτιλίας που εστάλη προς την Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά: «Ο Θρασύβουλος Λυκουρέζος προσήλθε αυτοβούλως στο Λιμεναρχείο Αίγινας, όπου και συνελήφθη στα πλαίσια του αυτοφώρου περί ώρα 15.30 από όργανα Υπηρεσίας μας». Το ελαφρυντικό που επικαλείται, σύμφωνα με πληροφορίες, ο 77χρονος είναι ότι είχε συγκεντρωθεί κόσμος στο λιμεναρχείο και φοβόταν τυχόν προπηλακισμό του.
Η οργανωμένη επιχείρηση φυγής του Θρασύβουλου Λυκουρέζου ενδεχομένως να επηρέασε την απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιά, το οποίο προσάπτει στον 77χρονο ότι παρέλειψε να ενημερώσει εγκαίρως τις λιμενικές Αρχές παρότι γνώριζε ότι κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές.
Στη δικογραφία, ωστόσο, περιέχονται και καταθέσεις που επιβεβαιώνουν κάποιους από τους ισχυρισμούς του κατηγορουμένου, όπως ότι ήταν ο ίδιος ο οδηγός. Υπάλληλος στο κυλικείο του Ναυτικού Ομίλου Αίγινας, στο κεντρικό λιμάνι του νησιού, δήλωσε ότι «στις 12.00 ήρθε κάποιος κύριος ηλικιωμένος με δύο ακόμη κυρίες μεγάλης ηλικίας και με παρακάλεσε να αφήσει για μια με δύο ώρες το αυτοκίνητό του εκεί γιατί δεν υπήρχε χώρος στο πάρκινγκ στην αρχή του νέου λιμένα. Μάλιστα μου είπε ότι ήταν φίλος του κ. Λυκουρέζου και θα πήγαινε μαζί με την παρέα του για μπάνιο με το σκάφος του. Εγώ τον εξυπηρέτησα (…) Αργότερα είδα δεξιά μου το σκάφος του Λυκουρέζου να φεύγει από το λιμάνι με τρεις ακόμη επιβαίνοντες, οι οποίοι ήταν αυτοί που πριν λίγο μου είχαν παραδώσει το αυτοκίνητο τους στον ναυτικό όμιλο. Στο τιμόνι του σκάφους είδα τον κ. Λυκουρέζο. Κοίταξα μάλιστα για να δω αν πράγματι ο κύριος που μου άφησε το αυτοκίνητό του επιβιβάστηκε τελικά στο σκάφος του Λυκουρέζου ή απλά χρησιμοποίησε το όνομά του μιας και γνωρίζω τον κ. Λυκουρέζο από το κυλικείο που έρχεται ως πελάτης».
