Το πρωινό του Σαββάτου, στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, μικροί και μεγάλοι συμμετείχαν στο μεγαλύτερο υπαίθριο παιχνίδι εν όψει της Παγκόσμιας Ημέρας Κατά της Φτώχειας αύριο, Δευτέρα, 17 Οκτωβρίου.
Σε μία παρτίδα με ζάρια, εμπνευσμένη από το παραδοσιακό «φιδάκι», οι παίκτες έμαθαν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους ως πολίτες «τραυματισμένων» χωρών του κόσμου όπου η ActionAid με τη βοήθεια πολλών από εμάς προσπαθεί καθημερινά να αλλάξει προς το καλύτερο.
Κένυα, Μπαγκλαντές, Ζιμπάμπουε «μετακόμισαν» στην σκιά της Ακρόπολης και το ζάρι άρχισε να κυλά.
Οι παίκτες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: την κόκκινη, την κίτρινη και την πράσινη. Για τα επόμενα 15 λεπτά οι συμμετέχοντες «έζησαν» τη ζωή 40 διαφορετικών ανθρώπων.
Η HuffPost Greece ήταν μέλος της κίτρινης ομάδας. Με τη βοήθεια της αφήγησης μιας εθελόντριας της ActionAid, βιώσαμε την απόλυτη ξηρασία σε ένα χωριό της Κένυας, σχεδόν λιποθυμήσαμε από την πείνα στο Μαλάουι ενώ λίγη ώρα αργότερα ψάχναμε για νερό. Όταν τελικά βρήκαμε να πιούμε, έπρεπε να κουβαλήσαμε μπιτόνια στη Ζιμπάμπουε. Υπήρξαμε για λίγο θύματα εκμετάλλευσης μιας ευρωπαϊκής εταιρίας ζάχαρης που με το συρματόπλεγμά της μάς απαγόρευσε την πρόσβαση το ίδιο μας το χωράφι, νοσήσαμε από Έμπολα στη Σιέρα Λεόνε και νιώσαμε μερικά από εκείνα τα φονικά Ρίχτερ στο Νεπάλ. Ναι φτάσαμε μέχρι την Ασία.
Κάποιες από τις υπόλοιπες ομάδες εξεπλάγησαν όταν έγιναν πρόσφυγες. Όσοι βρέθηκαν σε αυτή τη θέση έπρεπε να κοιτάξουν για τελευταία φορά το όμορφο σπίτι τους και τα υπάρχοντά τους προτού αυτά γίνουν σκόνη από τις αεροπορικές επιδρομές. Στη συνέχεια, έπρεπε να βάλουν το διαβατήριό τους, το κινητό τους και δυο μπλούζες στην τσάντα τους και να φύγουν όσο πιο γρήγορα γινόταν.
Από το παιχνίδι δεν έλειψε και η ιστορία ενός Αθηναίου που προσπαθούσε τα βγάλει πέρα στην Ελλάδα της κρίσης, όντας επί τρία χρόνια άνεργος.
Η επικεφαλής του τμήματος Επικοινωνίας της ActionAid, Χαρά Τασόγλου, μας μίλησε και μας εξήγησε για το πώς η ομάδα της εμπνεύστηκε το συγκεκριμένο παιχνίδι.
«Θέλαμε να διοργανώσουμε κάτι με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας. Δεν επιθυμούσαμε απλά να διαβάσουμε κείμενα που να σχετίζονται με τις καταστροφικές συνέπειες της φτώχειας, γιατί πολύ απλά το αποτέλεσμα θα ήταν ανιαρό. Έτσι μια συνάδελφος είχε τη συγκεκριμένη ιδέα και όλοι την βρήκαμε καταπληκτική γιατί μέσα από το βιωματικό παιχνίδι οι συμμετέχοντες έχουν την ικανότητα να μάθουν αληθινές ιστορίες που έχουμε ζήσει όλοι εμείς οι εθελοντές της ActionAid».
«Το παιχνίδι αυτό διδάσκει σε όλους ότι η φτώχεια δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός αλλά μια κατάσταση που σχετίζεται άμεσα με τους ανθρώπους», προσέθεσε.
Ερωτηθείσα δε, για το ποια από τις ιστορίες του παιχνιδιού ξεχωρίζει η ίδια ως την πιο τραγική, αναφέρθηκε σε εκείνη της κατάρρευσης του οκταώροφου κτιρίου Ράνα Πλάζα στο Μπαγκλαντές, την 24η Απριλίου 2013, που στοίχισε τη ζωή σε 1.135 ανθρώπους και τραυμάτισε σχεδόν άλλους 2.500.
«Επρόκειτο για ένα από τα μεγαλύτερα βιομηχανικά δυστυχήματα στην ιστορία του σύγχρονου κόσμου. Οι άνθρωποι που δούλευαν εκεί πήραν την μικρότερη αποζημίωση που έχει δοθεί ποτέ και σε πολλές περιπτώσεις ενδέχεται να μην πήραν και ποτέ αποζημίωση. Ένας από αυτούς ήταν ο Σελίμ, ένας 35χρονος πατέρας δύο παιδιών που καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι όταν τα χαλάσματα του κτιρίου καταπλάκωσαν τα πόδια του, στην προσπάθειά του να σώσει τους συναδέλφους του από την καταστροφή».
Σήμερα ο Σελίμ με τη συμβολή της ActionAid κατάφερε να ανοίξει ένα ψιλικατζίδικο και ευτυχώς νιώθει και πάλι δυνατός - αν και οι τύψεις για όσους δεν κατάφερε να απεγκλωβίσει εκείνη την ημέρα τον κυριεύουν ακόμα.
Ακόμη μία επιζήσαντα που γνωρίστηκε με τους εθελοντές της οργάνωσης είναι η Ραντσού, η οποία αν και κάηκε σχεδόν ολόκληρη δεν πήρε αποζημίωση γιατί οι αρμόδιοι της δήλωναν ευθαρσώς ότι δεν μπορεί να αποδείξει με κάποιον τρόπο ότι εργαζόταν στο εργοστάσιο ρούχων στο οποίο πληρωνόταν επί χρόνια με 2 ευρώ για 12 ώρες εργασίας.
Υπήρχαν όμως και ιστορίες με διαφορετικό τέλος, όπως εκείνη σε ένα χωριό στη Σενεγάλη όπου τα παιδιά έφαγαν για πρώτη φορά κρέας ή εκείνη στο σχολείο της Ζάμπια όπου οι τουαλέτες για τα κορίτσια και τα αγόρια είναι πλέον ξεχωριστές και το νερό στις βρύσες καθαρό και όλα αυτά χάρη στη συνδρομή των Αναδόχων Παιδιού.
Και μπορεί η οικονομική κρίση να έχει περιορίσει εμφανώς τους ενεργούς Έλληνες αναδόχους στους 30.000, ωστόσο η μακροχρόνια στήριξη αυτών των ανθρώπων στην ActionAid εξακολουθεί να υπόσχεται και να «γεννά» μικρά καθημερινά θαύματα στις ζωές χιλιάδων συνανθρώπων μας που το έχουν ανάγκη.
