Τι φοβάται περισσότερο μια ελληνική start up αξίας 20 εκατομμυρίων δολαρίων;

Τι φοβάται περισσότερο μια ελληνική start up αξίας 20 εκατομμυρίων δολαρίων;
Francesca Giaitzoglou Watkinson

Κάπου δίπλα στις γραμμές της Κωνσταντινουπόλεως, στο Γκάζι, μια παρέα τεσσάρων νεαρών έχει στήσει το αρχηγείο της start up της, της Avocarrot. Η εταιρεία τους εξαγοράστηκε πριν ενάμιση μήνα περίπου από την Glispa Global Group για -ούτε ένα, ούτε δύο αλλά- 20 εκατομμύρια δολάρια. Ακούγοντας το ποσό και μόνο, υποθέτει κανείς πως κάτι διαολεμένα σωστά πρέπει να έκαναν οι τέσσερις φίλοι (Γιώργος Ηρακλέους aka «Γιώργος 1», Γιώργος Μακκούλης aka «Γιώργος 2», Παναγιώτης Παπαγεωργίου aka «Πάνος» και Κωνσταντίνος Χρίστου aka «Conno») από την Κύπρο στην -ομολογώ- αξιοζήλευτη ηλικία των 28 ετών, για αυτό και αποφάσισα να πάρω τα πόδια μου και να πάω να τους γνωρίσω από κοντά, έχοντας παρακολουθήσει λίγο καιρό πριν την ομιλία τους στο Open Coffee, που ήταν κάτι μεταξύ παρουσίασης και stand up comedy, αφού τόσο η φυσική τους μερική αμηχανία από τη μια όσο και το πάθος να περιγράψουν βήμα βήμα το πώς έφτασαν ως εδώ, μόνο αδιάφορους δε μας άφησε.

Πρώτη και φυσιολογική ερώτηση που σου έρχεται στο μυαλό είναι το «τι». Τι έκαναν; Τι έφτιαξαν; Τι ήταν αυτό που ήταν τόσο ξεχωριστό. «Με εντελώς απλά λόγια, βοηθάμε εφαρμογές να βγάλουν λεφτά από διαφημίσεις. Οι διαφημίσεις που δείχνουμε στις εφαρμογές τους είναι λιγότερο ενοχλητικές και πολύ πιο σχετικές ως προς τον τελικό χρήστη. Εμείς παρέχουμε όλη την πλατφόρμα που βοηθάει εφαρμογές (apps) να βγάζουν λεφτά από διαφημίσεις στο κινητό. Η πλατφόρμα δηλαδή συνδέει τους app developers και τους διαφημιστές. Πώς το κάνουμε αυτό: για παράδειγμα τώρα συνεργαζόμαστε με 5000 εφαρμογές σε όλο τον κόσμο και με άλλα bidding platforms, και κάθε διαφημιστής “bidarei” (υποβάλλει προσφορά) πόση διαφήμιση θέλει να ρίξει σε συγκεκριμένο χρήστη. Τη συγκεκριμένη στιγμή κάνουμε μία δημοπρασία και ο πλειοδότης περνάει και “ρίχνει” τη διαφήμιση στον τελικό χρήστη», μου εξηγεί ο Conno πολύ φυσιολογικά.

Και πόσο γρήγορα γίνεται αυτή η δημοπρασία, θα ρωτήσει κάποιος. «Περίπου μέσα σε 110 millisecond (!). Και γίνεται περίπου 8 δισ. φορές το μήνα. Περίπου δηλαδή 8 δισ. διαφημίσεις το μήνα». Ενδιαφέρον;

-Οκ, κατανοητό μέχρις εδώ. Τι είναι όμως αυτό που έκανε τη δική σας πλατφόρμα να ξεχωρίσει;

-Δύο πράγματα. Το ένα είναι ο τρόπος που ρίχνουμε τις διαφημίσεις στην κάθε εφαρμογή, το λεγόμενο native component, δηλαδή ότι οι διαφημίσεις μοιάζουν με το περιβάλλον της εφαρμογής -δεν είναι τα κλασικά ενοχλητικά banner- κάτι που δεσμεύει περισσότερο τους χρήστες στο να κάνουν «κλικ». Το άλλο είναι ο τρόπος που γίνεται η αγοραπωλησία. Αντί να γίνεται με ένα τηλέφωνο και να κάνεις προφορική διαπραγμάτευση για το πόσα θα δώσεις για μια διαφήμιση και σε ποια τιμή, όλα αυτά γίνονται προγραμματιστικά. Για να καταλάβετε τον όγκο, αγοράζονται και πωλούνται -ανάλογα και με την ώρα της ημέρας- περίπου 1.000 με 10.000 διαφημίσεις το δευτερόλεπτο. Με λίγα λόγια, κάνουμε πιο εύκολο το native advertisement.

-Κι εσείς πώς κερδίζετε από αυτό;

-Αν π.χ. ο διαφημιστής δίνει δύο δολάρια για μια διαφήμιση, εμείς παίρνουμε ένα μερίδιο από αυτό. Το υπόλοιπο και μεγαλύτερο ποσό το παίρνει ο developer.

Θέλουμε τους επόμενους 6-9 μήνες να διπλασιαστούμε. Ταυτόχρονα θέλουμε όμως κάθε μέλος που μπαίνει στην ομάδα να ανεβάζει το συνολικό πήχη των ικανοτήτων μας. Να προσφέρει μια ικανότητα που δεν έχουν οι άλλοι.

Με κοινή την καταγωγή από την Κύπρο, τα παιδιά μου τόνισαν πόσο σημαντική είναι για αυτούς η λέξη «ομάδα». Έχουν «γράψει πολλά χιλιόμετρα μαζί» (από 18 ετών στο στρατό για 25 μήνες, συγκατοίκηση στις σπουδές τους σε Computer Science, Electrical electronic engineering και Φυσική στο Imperial College στο Λονδίνο και συνέχεια της συγκατοίκησης μέχρι και σήμερα) και αυτό βγαίνει προς τα έξω. Οι ατάκες τους αλληλοσυμπληρώνουν την αφήγηση της ιστορίας και κάποιες φορές είναι σα να μιλάω με ένα άτομο. Ξεκίνησαν με το να φτιάχνουν εφαρμογές για διασκέδαση, just for fun, όπως μου λένε, στην πορεία όμως διαπίστωσαν πως τους ενοχλούσαν οι διαφημίσεις που «πετάγονταν» στις εφαρμογές. Έτσι άρχισαν να σκέφτονται πώς θα έφτιαχναν ένα περιβάλλον πιο φιλικό στον τελικό χρήστη. Απέρριψαν τις έτοιμες προτάσεις για δουλειά που τους περίμεναν με τη λήψη του πτυχίου τους, είπαν αντίο στη σιγουριά των χρημάτων και της αρχής μιας καλής καριέρας και αφοσιώθηκαν στο να φτιάξουν την πλατφόρμα της Avocarrot.

Αύγουστο του 2012 συμμετείχαν στο Hackathon και Γενάρη του 2013 παίρνουν την πρώτη επένδυση 100.000 λιρών από επιχειρήσεις. Το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων επενδύθηκε στην πλατφόρμα, και τα πρώτα χρήματα άρχισαν να βγαίνουν με δυσκολία μετά από ένα χρόνο. Οριακά κάλυπταν τις ανάγκες τεσσάρων ατόμων που συγκατοικούσαν σε ένα δίκλινο σπίτι. Σημείο καμπής ήταν η επιλογή τους από την Google for entrepreneurs ως μία εκ των οκτώ «υποσχόμενων start up» ανάμεσα σε εταιρείες από Αγγλία, Ινδία, Πακιστάν, Ισραήλ, Γαλλία και Νότια Αφρική). Από εκεί Silicon Valley για τρεις εβδομάδες, αναγνώριση της ποιοτικής ιδέας τους και έντονη πίεση για να μετακομίσουν εκεί προκειμένου να γνωρίσουν επενδυτές. Το μεγάλο σοκ ήρθε όταν είχαν σχεδόν συμφωνήσει με την Google Ventures, όμως μια εβδομάδα πριν μετακομίσουν στο Σαν Φρανσίσκο για να σφραγίσουν τη συμφωνία, έλαβαν ένα από αυτά τα mail που «σου ραίζουν την καρδούλα βρε» και στο οποίο η εταιρεία τους ενημέρωνε πως είχε βρεθεί μια παρόμοιου αντικειμένου εταιρεία και για το λόγο αυτό δε μπορούσε να προχωρήσει η επένδυση στην avocarrot. Conflict of interest. «Μας κόπηκαν τα πόδια, έπρεπε να αποφασίσουμε γρήγορα τι θα κάνουμε γιατί τα λεφτά τελείωναν», μου λένε τα παιδιά.

Η δράση αποδείχθηκε το καλύτερο φάρμακο. Απανωτά meetings με επενδυτές, κάποιες φορές 2 με 5 τη μέρα. Τα «όχι» έρχονταν πιο συχνά από ό,τι οι εκπρόσωποι των Θεσμών στο Χίλτον, όμως οι απαντήσεις που έπαιρναν ήταν δύο ειδών: κοφτές αρνήσεις και ευγενικές αρνήσεις που μετέθεταν την απάντηση στο μέλλον. Μετά από πολλή προσπάθεια, πήραν τα πρώτα 50.000 δολάρια και στη συνέχεια μισό εκατομμύριο από διάφορους επενδυτές. Η ελπίδα είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται. Ψηφίστηκαν «The next big thing» στο Adtech Conference London μεταξύ εκατοντάδων συμμετεχόντων στο χώρο και μετά από λίγους μήνες κατάφεραν να σηκώσουν ακόμα ένα επενδυτικό γύρο των 2 εκ. δολαρίων (από Αμερικανούς, Άγγλους και Έλληνες επενδυτές, συμπεριλαμβανομένων και των Odyssey Ventures) . Το Μάιο του 2016 συμμετείχαν σε ένα συνέδριο κλειστού κύκλου στο internet week στη Νέα Υόρκη όπου και μίλησαν για την πλατφόρμα τους μπροστά σε 300 CEO εταιρειών στον τομέα της διαφήμισης. Εκεί φυτεύτηκε ο σπόρος για το μεγάλο deal που ήρθε μετά από τέσσερις μήνες. Έπεσαν απανωτές 7 προτάσεις για εξαγορά και ενώ στην αρχή δεν είχαν στο μυαλό την εξαγορά, μετά από αρκετή σκέψη και διαπραγματεύσεις κατέληξαν να δεχθούν την πρόταση της Glispa (για 20 εκατομμύρια δολάρια, ξαναλέμε), με την οποία ένιωσαν ότι είχαν τα περισσότερα κοινά σημεία σε θέματα κουλτούρας και οράματος.

-Τι ήταν αυτό που σας κράτησε στις δύσκολες στιγμές; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να επιμείνετε;

-Δεν ξέρουμε, αλήθεια. Το σκεφτόμαστε και τώρα και αναρωτιόμαστε: αν είμαστε ξανά εκεί θα αντέχαμε; Ήταν πολύ άσχημο. Εκ των υστέρων λέμε πως ήταν καθαρά η ομάδα. Αυτό μας κράτησε. Οποιοσδήποτε μπορεί να πετύχει φτάνει να έχει την καλύτερη ομάδα δίπλα του, στόχο και αφοσίωση. Αν δεν πάει άλλο, σημαίνει ότι έχεις άλλο τόσο. Αυτό μας έλεγαν και στο στρατό.

Οι τέσσερις ιδρυτές της Avocarrot: (από αριστερά) Κωνσταντίνος Χρίστου, Γιώργος Ηρακλέους, Παναγιώτης Παπαγεωργίου και Γιώργος Μακκούλης.

-Κάποιος θα μπορούσε να πει πως με σπουδές στο Imperial και για να έχουν τόση άνεση ώστε να απορρίψουν έτοιμες δουλειές για να κάνουν την πλάκα τους, κατά κάποιο τρόπο, θα πρέπει να έχουν και δεδομένη μια οικονομική άνεση. Είχατε;

-Όχι, είμαστε όλοι από μέσες οικογένειες. Οι γονείς μας είναι δημόσιοι υπάλληλοι, υπάλληλοι ταχυδρομείου κ.α.. Δεν είχαμε οικονομική υποστήριξη, είχαμε όμως αμέτρητη ηθική υποστήριξη. Μας εμπιστεύονταν και μας στήριξαν πάρα πολύ. Οικονομικά όμως δεν είχαμε λεφτά από κάπου, ούτε ήταν κάποιος γιος Υπουργού.

Στο κομμάτι της ομάδας σημαντικό ρόλο έπαιξε η Αθήνα καθώς τους έφερε την καλύτερη ομάδα που θα μπορούσαν να φανταστούν. Είδαν πάνω από 1400 άτομα τα τελευταία δύο χρόνια για προσλήψεις. Τελικά πήραν 15. Τον τελευταίο μήνα είδαν 50, πήραν ένα. «Θέλουμε τους επόμενους 6-9 μήνες να διπλασιαστούμε. Ταυτόχρονα θέλουμε όμως κάθε μέλος που μπαίνει στην ομάδα να ανεβάζει το συνολικό πήχη των ικανοτήτων μας. Να προσφέρει μια ικανότητα που δεν έχουν οι άλλοι. Όποιος έρθει σε μας είναι δεδομένο ότι θα βρει τα καλύτερα άτομα στον κλάδο τους. Δεν είναι εύκολο να τα συνδυάσουμε. Αυτή τη στιγμή είμαστε 17 άτομα και η δουλειά μας είναι επιπέδου 40 ατόμων», μου εξηγούν. Για αυτό και ένας υποψήφιος περνάει από 5 στάδια συνεντεύξεων μέχρι να αποκτήσει ρόλο σε αυτή τη μοντέρνα οικογένεια και να γίνει ο επόμενος «avocarrot guy».

Ο μεγαλύτερος μας φόβος είναι μια κακή πρόσληψη. Για αυτό επαναλαμβάνουμε: Ομάδα. Ομάδα. Να σιγουρευτείς ότι αυτός που συνεργάζεται θα είναι ο καλύτερος. Ότι ξέρει τα πάντα στο κομμάτι του. Σε οποιοδήποτε κομμάτι. Η ομάδα είναι αυτή που είτε θα το φέρει εις πέρας, είτε θα χάσεις τον καιρό σου. 9 στις 10 φορές είναι η ομάδα. Η 10η είναι ότι θέλει και λίγη τύχη.

(Σχεδόν) Όλη η ομάδα Avocarrot

-Ποια είναι τα στοιχεία που παίζουν ρόλο σε μια πρόσληψη που θα κάνετε;

-Τρία πράγματα: smart – get things done – cultural feed (χωρίς να σημαίνει ότι θέλουμε να είμαστε όλοι ίδιοι). Επίσης έχουμε κάποιες «κόκκινες» γραμμές σαν εταιρεία. Πχ. δεν ανεχόμαστε την αλαζονεία ή το ψέμα.

-Έχετε βρει ταλέντα στην ελληνική start up σκηνή;

-Για να είμαστε ειλικρινείς δε δίνουμε πολλή σημασία στην ελληνική πραγματικότητα (σ.σ. κυρίως αναφέρονται στην πολιτική και την οικονομία), παρόλα αυτά έχουμε σεβασμό για πολλές εταιρείες. Μία από αυτές είναι η Hellas Direct που τον καιρό που είμαστε χαμένοι και οι τέσσερις, μας φιλοξένησαν περίπου 6 μήνες στα γραφεία τους και μας βοήθησαν σημαντικά χωρίς κανένα όφελος για αυτούς. Αν δεν ήταν αυτοί μπορεί να μην είμαστε εμείς εδώ σήμερα.

-Διάβασα μια δήλωση του CEO της Microsoft που έλεγε πως οι start up είναι μια φούσκα, και πως από τις 150 εταιρείες στη Silicon Valley που αξίζουν πάνω από 1 δισ. μόνο 10-15 είναι επιτυχημένες. Συμφωνείτε;

-Σε όλα παίζει ρόλο τι σημείο αναφοράς έχεις. Τώρα μιλάμε για εταιρείες αξίας 1 δισ. και πάνω. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Ναι είναι πολύ πιο φουσκωμένα τα νούμερα από ό,τι θα 'πρεπε να είναι, αλλά δε θα λεγα ότι είναι φούσκα, γιατί μια φούσκα θα σπάσει και θα γυρίσεις στο μηδέν. Δεν το βλέπουμε έτσι. Σίγουρα υπάρχει «σαβούρα» εκεί έξω.

Το καλό νέο: Η Avocarrot προσλαμβάνει

Τι ειδικότητες; Όλων των ειδών προγραμματιστές, front end – back end κομμάτι, mobile development, big data και business κομμάτι, είτε σε development είτε σε account management, αλλά κυρίως engineers. Και δε θα σταματήσουμε ποτέ να ψάχνουμε ικανούς συνεργάτες. Οποιοσδήποτε μας στείλει οποιαδήποτε μέρα cv, το βλέπουμε και προσπαθούμε να απαντούμε μέσα σε 24 ώρες.

Photo Credits: Francesca Giaitzoglou Watkinson