«Συνεχίζουμε να θεωρούμε πως, αργά ή γρήγορα, η Ελλάδα θα πρέπει να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη. Εκτιμούμε πως ο κίνδυνος να συμβεί αυτό μέσα σε πέντε χρόνια είναι στο 60%» αναφέρεται σε ανάλυση του The Economist Intelligence Unit για την Ελλάδα.
Η συγκεκριμένη ανάλυση περιέχει σειρά απαισιόδοξων εκτιμήσεων, μεταξύ των οποίων το ότι «δεν περιμένουμε η δεύτερη αξιολόγηση να έχει ολοκληρωθεί στις 20 Φεβρουαρίου», ωστόσο «με μια σειρά ευρωπαϊκών εκλογών να αρχίζουν τον Μάρτιο, μπορεί να επιτευχθεί συμβιβασμός για να καταστεί δυνατή η αποδέσμευση χρημάτων στην Ελλάδα και να αποφευχθεί άλλο μια κρίση χρεοκοποίας».
Παρόλα αυτά, όπως συμπληρώνεται, αν οι δανειστές της Ευρωζώνης επιμένουν πως η κυβέρνηση είναι νομικά δεσμευμένη να πάρει περισσότερα μέτρα λιτότητας, ως διασφάλιση για το ενδεχόμενο μη επίτευξης των στόχων, «ο κίνδυνος πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα θα αυξηθεί».
Στην ανάλυση υπογραμμίζεται η πτώση της δημοτικότητας του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος «θα βρίσκει όλο και πιο δύσκολο να περάσει τα μέτρα της αξιολόγησης χωρίς ανταρσία στο εσωτερικό του». Επίσης, τονίζεται πως οι δανειστές, ειδικά η Ολλανδία και η Γερμανία, δεν εμφανίζουν τάσεις επιείκειας προς την Ελλάδα, καθώς αντιμετωπίζουν οργισμένους ψηφοφόρους στο εσωτερικό. «Θέλουν να αποφύγουν μια ελληνική κρίση εν μέσω του κύκλου εκλογών, αλλά αυτό που χρειάζονται είναι η Ελλάδα να “παίξει μπάλα” και να δώσει κάτι πριν ζητήσουν από τα κοινοβούλια να εγκρίνουν την επόμενη αποδέσμευση δανείων».
Ακόμη, γίνεται αναφορά στη στάση του ΔΝΤ, και εκτιμάται πως φαίνεται όλο και πιο απίθανο να υποστηρίξει το πρόγραμμα του ESM. Όσον αφορά στην ελληνική πολιτική σκηνή, εκτιμάται πως ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να ακολουθεί τη μοίρα του ΠΑΣΟΚ.
«Ακόμα και στο καλύτερο σενάριο μεταρρυθμίσεων, που απέχει πολύ από την πραγματικότητα αυτή τη στιγμή, θα ήταν δύσκολο για την Ελλάδα να ανακτήσει ανταγωνιστικότητα και να επιτύχει σημαντική ανάπτυξη παραμένοντας εντός της Ευρωζώνης. Η έλλειψη ανταγωνιστικότητας, που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί χωρίς υποτίμηση νομίσματος, θα συνεχίσει να εμποδίζει την ανάπτυξη. Οι δομικές μεταρρυθμίσεις που προτείνονται στο πρόγραμμα διάσωσης είναι “βραδυφλεγείς” και δεν αναμένεται να αποφέρουν ανάπτυξη βραχυπρόθεσμα. Στο μεταξύ, οι περικοπές και οι αυξήσεις φόρων θα εντείνουν την πίεση στην εσωτερική ζήτηση και θα εμποδίσουν την ανάπτυξη. Χωρίς διαγραφή χρέους, που η Γερμανία δεν θα υποστηρίξει, το βάρος του χρέους θα καταπιέζει την οικονομική δραστηριότητα για δεκαετίες» αναφέρεται στην ανάλυση.