Στοιχεία που δείχνουν το μέγεθος του κινδύνου που διατρέχουν οι αστυνομικοί, κατά τη διάρκεια άσκησης των καθηκόντων τους, παρουσιάστηκαν σε ημερίδα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων με θέμα την επικινδυνότητα του αστυνομικού επαγγέλματος
Ο ταξίαρχος, Αθανάσιος Μπαδέκας, Διευθυντής των Κεντρικών Ιατρείων Αθηνών, παρουσίασε στοιχεία θανάτων, αναπηρίας, σοβαρών τραυματισμών και ασθενειών του ένστολου προσωπικού. Ο κ. Μπαδέκας έκανε λόγο για «τεκμηρίωση του αυτονόητου».
Την τελευταία δεκαετία, 663 αστυνομικοί έχουν χάσει τη ζωή τους με αιτία δολοφονίες, ασθένειες, ατυχήματα εν ώρα υπηρεσίας και εκτός αυτής, αυτοκτονίες και αιφνίδιους θανάτους. Τη δεκαετία 2000-2010, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Διεύθυνσης Αστυνομικού Προσωπικού, 12 αστυνομικοί σκοτώθηκαν κατά τη μάχιμη αστυνόμευση (ένοπλες συμπλοκές) και 2.633 τραυματίστηκαν. Κάθε χρόνο, δύο αστυνομικοί χάνουν τη ζωή τους στο πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων τους και κάθε μήνα 3-4 πεθαίνουν πρόωρα εξαιτίας ασθενειών ή άλλων αιτίων.
Το στρεσογόνο επάγγελμα του ένστολου για το 2010 κατέγραψε 1.786 εν ενεργεία αστυνομικούς με σοβαρά προβλήματα υγείας, το 2011 2.322, 3.420 το 2012, το 2013 4.532, το 2014 5.231, 5.870 το 2015 και 6.742 το 2016.
Ομάδα ΔΙ.ΑΣ.
Από την ομάδα «ΔΙ.ΑΣ.» 11 αστυνομικοί έχουν χάσει τη ζωή τους την τελευταία διετία οδηγώντας μοτοσυκλέτες. Αριθμός δεκαπλάσιος από τον μέσο όρο εμπλοκής ενός μέσου οδηγού σε θανατηφόρο τροχαίο. Δηλαδή οι αστυνομικοί της ΔΙ.ΑΣ. έχουν 100% παραπάνω πιθανότητες να σκοτωθούν με μοτοσικλέτα από έναν οποιονδήποτε άλλο οδηγό. Από το συνολικό αριθμό των στελεχών της ομάδας (2.200-2.300), ο αριθμός των νεκρών σε δυστυχήματα είναι ενδεκαπλάσιος του μέσου όρου.
Την τελευταία τριετία από εποχούμενες δυνάμεις της Αστυνομίας, τραυματίστηκαν 4.870 αστυνομικοί. Από αυτούς τους τραυματισμούς οι 2.931 ήταν ελαφροί με κάτω των δύο εβδομάδων νοσηλεία, οι 1.654 μεσαίας βαρύτητας έως τρεις εβδομάδες και οι 285 ήταν σοβαροί με νοσηλεία πάνω από τρεις μήνες.
Ψυχικά τραύματα
Το μετατραυματικό στρες είναι μια διαταραχή που προκαλείται ύστερα από μια πολύ τραυματική εμπειρία που έζησε κανείς, και η οποία είτε απείλησε τη σωματική του ακεραιότητα είτε συγκλόνισε τον συναισθηματικό του κόσμο. Τα ψυχικά τραύματα των αστυνομικών κατηγοριοποιούνται σε οξεία με τα συμπτώματα να διαρκούν 1-3 μήνες, σε χρόνια με συμπτώματα που ξεπερνούν τους 3 μήνες και υστερόχρονα που εμφανίζονται τουλάχιστον 6 μήνες μετά το τραυματικό συμβάν. Περίπου το 30% από τους αστυνομικούς θα αναπτύξουν ένα χρόνιο είδος της διαταραχής που θα τους ταλαιπωρεί στη διάρκεια της ζωής τους, το οποίο εκδηλώνεται ως εξής:
•Φυσικές αντιδράσεις: σωματική ένταση, κούραση, δυσκολία στον ύπνο, σωματικός πόνος, αντίδραση φόβου στο παραμικρό, ταχυκαρδία, τάση για εμετό, αλλαγές στην όρεξη και στη σεξουαλική επιθυμία.
•Διαπροσωπικές αντιδράσεις στις σχέσεις, τη δουλειά, τις φιλίες, το γάμο ή ως γονιός: έλλειψη εμπιστοσύνης, εκνευρισμός, σύγκρουση, απομόνωση, αίσθημα απόρριψης ή εγκατάλειψης, απομάκρυνση, επικριτική διάθεση ή τάση να τα ελέγχει όλα.
•Tρομακτικές αναμνήσεις, εφιάλτες, φλας μπακ.
•Ακραίες απόπειρες αποφυγής ενοχλητικών αναμνήσεων: χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών.
•Υπερδιέγερση: κρίσεις πανικού, υπερβολικός εκνευρισμός.
•Σοβαρός βαθμός άγχους: παράλυση από το φόβο, υπερβολική ανημποριά, καταναγκαστικές ιδέες και εμμονές.
•Σοβαρός βαθμός κατάθλιψης: παντελής έλλειψη ελπίδας, χαμηλή αυτοεκτίμηση, έλλειψη κινήτρων ή σκοπού στη ζωή.
Προτάσεις
Ο ταξίαρχος στην παρουσίασή του αναφέρει ότι είναι αναγκαία και αυτονόητη η ένταξη του αστυνομικού επαγγέλματος στα επικίνδυνα και ανθυγιεινά. Κάνει λόγο για δημιουργία πτέρυγας νοσηλείας σε νοσοκομείο της ΕΛ.ΑΣ. με ειδίκευση στην τραυματολογία και ψυχιατρική, για βελτίωση του στόλου οχημάτων δικύκλων, βελτίωση του εξοπλισμού και εδραίωση της σχέσης εμπιστοσύνης με τους πολίτες και το κράτος.