Και σε αυτή του μάχη του ΣΕΦ κέρδισε ο πιο σκληρός. Η αντίδραση από το -10, η άμυνα του Παπανικολάου, το inside game και ο τζόγος του Τζέιμς που έκριναν το παιχνίδι. Ο Στέφανος Τριαντάφυλλος αναλύει...
Ήταν τέτοιο το παιχνίδι που η περιγραφή της νίκης του Ολυμπιακού με την έκφραση "δια πυρός και σιδήρου" μοιάζει με "understatement", μπορεί με άλλα λόγια να χαρακτηριστεί και μετριοπαθής. Η καλύτερη ένδειξη για την ποιότητα, το μέγεθος και τη δυναμική μιας ομάδας είναι η ικανότητα της να κερδίζει τα παιχνίδια που δεν παίζει καλά. Ότι ακριβώς συνέβη και στον Ολυμπιακό που κατόρθωσε να βγει από το βαθύ πηγάδι του 48-58 στο 35', να επικρατήσει του Παναθηναϊκού στον τρίτο τελικό, που πλέον μπορεί κάλλιστα να θεωρείται παράσταση πρωταθλήματος.
Από την άλλη το ίδιο νόμισμα - κοιτώντας το από την πλευρά του Παναθηναϊκού - μεταφέρει κι ένα ακόμη μήνυμα: υπολογίζει το βάρος της χαμένης ευκαιρίας των "πρασίνων". Από τη στιγμή που δεν κέρδισαν αυτό το παιχνίδι, ποιο θα κερδίσουν; Θα έχουν μεγαλύτερη ευκαιρία για break απέναντι σε έναν αντίπαλο που με τα βίας σκοράρει 64 πόντους, έχει τον Βασίλη Σπανούλη "off" λόγω ασθένειας, τον Γιώργο Πρίντεζη στα ρηχά (10 πόντοι, 4/11 σουτ, 4 λάθη), τον "ζεστό" Έρικ Γκριν να μένει εκτός λόγω διαστρέμματος και τους υπόλοιπους "ερυθρόλευκους" να μετρούν 3/14 τρίποντα;
Η κατάσταση απέχει από το να χαρακτηριστεί -για τους μεν ή του δε- ως μη αναστρέψιμη, αλλά πλέον ο Ολυμπιακός έχει δύο ευκαιρίες για τον τίτλο: μια στο ΟΑΚΑ όπου παίζει απελευθερωμένος και μια στο ΣΕΦ όπου φαίνεται ότι κερδίζει ακόμη και στο χειρότερο του βράδυ. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη ενόψει του 4ου τελικού θα πρέπει να μαζέψει ξανά τα κομμάτια του, σε μια ούτως ή άλλως δύσκολη περίοδο για το κλαμπ, να αποφύγει το ψυχολογικό άδειασμα και αν παλέψει μέχρι τέλους. Δεν είναι εύκολο.
Θα πρέπει, όμως, να αφήσουμε κατά μέρος του τι θα γίνει ή το τι μπορεί να γίνει την Πέμπτη ή ακόμη και την ερχόμενη Κυριακή. Θα πρέπει να επικεντρωθούμε πρωτίστως στο τι συνέβη στον τρίτο τελικό του ΣΕΦ.
Οι λύσεις που βρήκε ο Ολυμπιακός
Ο Σπανούλης φαινόταν δια γυμνού οφθαλμού ότι δεν ήταν στο 100%. Ήταν φανερά επηρεασμένος από την ασθένεια που τον ταλαιπώρησε και αυτό φάνηκε στον χρόνο συμμετοχής (26), στην αμυντική του επίδοση, αλλά και στην διαχείριση του επιθετικού του παιχνιδιού, όπου δεν ήθελε να πιέσει καταστάσεις. Τελικά τέλειωσε το ματς με 5 πόντους και 1/6 σουτ εντός παιδιάς. Είχε 7 ασίστ, 2 ριμπάουντ, 2 λάθη, μόλις 3 κερδισμένα φάουλ και 3 ranking. Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι με άλλα λόγια ο Ολυμπιακός παρατάχθηκε χωρίς το μεγαλύτερο επιθετικό όπλο, το pick-n-roll. Η κατάσταση του Σπανούλη προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις στο παιχνίδι, ρίχνοντας ένα ένα τα τουβλάκια του ντόμινο. Από τη μια ο Μπουρούσης περιορίστηκε (ακόμη και πριν τραυματιστεί στη μέση) σε δεύτερο ρόλο και από την άλλη έμεινε στον πάγκο ο Κεμ Μπιρτς (έπαιξε 3 λεπτά), που αποτελεί τον βασικό παρτενέρ του αρχηγού του Ολυμπιακού στο pick-n-roll.
Ήταν φανερό, όμως, ότι ο Ολυμπιακός προτίμησε να μην ρισκάρει, ούτε να επιμείνει σε pick-n-roll φάσεις, αλλά αντίθετα να σημαδέψει μες στο καλάθι. Είτε σε θέσεις που είχε πλεονέκτημα (με τον Παπανικολάου, τον Παπαπέτρου και τον Πρίντεζη), είτε σε mismatch μετά από αλλαγές, εκεί όπου έκανε εξαιρετική δουλειά ο Νίκολα Μιλουτίνοφ και προσέφερε λύσεις ο Πάτρικ Γιανγκ. Ο Σέρβος σέντερ ήταν ο πρώτος σκόρερ του Ολυμπαικού με 14 πόντους, έχοντας 5/7 δίποντα, αλλά και 4/4 βολές στην τελευταία περίοδο. Πέρα από τα υπόλοιπα αστείρευτα προσόντα και δυνατότητες του, ο 23χρονος σέντερ είναι εύστοχος και από τη γραμμή των βολών. Όσο για τον Γιανγκ; Είχε 7 πόντους σε 11 λεπτά, προσφέροντας 2 επιθετικά ριμπάουντ και 2 κερδισμένα φάουλ.
Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο οι Πειραιώτες παρά το γεγονός ότι δεν απειλούσαν από μακριά (πέρα από τον Έρικ Γκριν οι υπόλοιποι παίκτες ήταν πολύ άστοχοι) είχαν σκοράρει 20 πόντους μες στη ρακέτα, τιμωρώντας έτσι α) την πιεστική άμυνα του Παναθηναϊκού στην περιφέρεια που μοιραία γινόταν πιο ανοιχτή και β) το κοντό σχήμα του Τσάβι Πασκουάλ που δεν μπορούσε να προστατεύσει το καλάθι. Ακόμη και στην επανάληψη οι "ερυθρόλευκοι" στην άμυνα με αλλαγές προτιμούσαν από το να ρισκάρουν ένας-ένας φάσεις από την περιφέρεια, να ψάξουν να βρουν κέρδος από το post-up. Όπως και έκαναν, δηλαδή. Οι καλύτερες τους στιγμές ήρθαν όταν έβαλαν τη μπάλα μες στο καλάθι.
Συνολικά οι 48 πόντοι του Ολυμπιακοί σημειώθηκαν είτε μες στη ρακέτα, είτε δημιουργήθηκαν από post-up, είτε ήρθαν από επιθετικό ριμπάουντ. Μόνο οι 16 ήταν προϊόν καθαρά περιφερειακού παιχνιδιού. Με τους παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου να εκμεταλλεύονται την έντονη παρουσία των Μιλουτίνοφ-Γιανγκ μες στη ρακέτα, υποστηρίζοντας τους συγκεκριμένους παίκτες με αποστάσεις, καλές πάσες και δημιουργία τριγώνων.
Ο παράγοντας Παπανικολάου
Όπως μαρτυρά με προθυμία το τελικό σκορ η άμυνα ήταν αυτή που έκρινε το παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός κράτησε τον αντίπαλο του στους 62 πόντους. Πιο συγκεκριμένα τον περιόρισε στους 4 στα τελευταία 5 λεπτά. Και σ' αυτό το σημείο έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο η παρουσία του Κώστα Παπανικολάου. Ο διεθνής φόργουορντ είχε συνεχόμενες καλές άμυνες στον Μάικ Τζέιμς. Ο Αμερικανός που είχε βάλει με δικές του εμπνεύσεις το "τριφύλλι" στην πρωτοπορία με 10 πόντους, ήταν αυτός που πήρε τις τελευταίες μπάλες. Βρήκε, όμως, απέναντι του τον Παπανικολάου, που έπαιξε άμυνα για πέντε! Χαρακτηριστική η φάση που κατέληξε σε βήματα του Κρις Σίνγκλετον, που όχι μόνο σταματάει το ένας-εναντίον-ενός του Τζέιμς, αλλά στη συνέχεια της φάσης και μετά από αλλαγή στα σκριν καταλήγει στο μαρκάρισμα του Αμερικανού, σταματώντας και αυτόν!
Ακόμη και στην προτελευταία φάση όταν ο τρόπος που επέλεξε να παίξει άμυνα έδωσε τη δυνατότητα στον Τζέιμς για δύο εύκολους πόντους, κατόρθωσε να βάλει το κορμί του κατά τέτοιο τρόπο ώστε να σκεπάσει τον αντίπαλο και να τον αναγκάσει σε άστοχο σουτ. Ο Αμερικανός γκαρντ διεκδικεί το ρόλο του μοιραίου. Ο Παναθηναϊκός επέλεξε να του δώσει τη μπάλα, ποντάροντας στην ικανότητα του στο ένας-ένας. Οι τέσσερις προσπάθειες που πήρε στο τέλος, όμως, ήταν όλες άστοχες.
Όσο για τον Παπανικολάου; Μαζί με τον Μιλουτίνοφ διεκδικούν τον τίτλο του κορυφαίου, με τον Σέρβο να κερδίζει για ακόμη ένα ματς τις εντυπώσεις. Όχι μόνο με τους πόντους του, αλλά με τον τρόπο που γεμίζει τη ρακέτα, με την πίεση που ασκεί στο επιθετικό ριμπάουντ, τα καλά του screen, αλλά και τις μάχες που δίνει στη ρακέτα, με αποτέλεσμα να υποχρεώνει την άμυνα να επικεντρώνεται πάνω του, επιτρέποντας φάσεις στους υπόλοιπους συμπαίκτες του.
Η διαφορά σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι
Η βασική διαφορά του Παναθηναϊκού σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι ήταν η "βραδιά" των περιφερειακών του. Για ακόμη ένα μεταξύ τους ματς ο Ολυμπιακός επέλεξε να μην καταφύγει σε αμυντικές περιστροφές, μεγάλες βοήθειες και να επιτρέψει ανοιχτά σουτ που θα βάλουν τους καλούς σουτέρ του αντιπάλου στο παιχνίδι, μεταφέροντας το "βάρος" του παιχνιδιού στους χειριστές. Η διαφορά σε σχέση με τον πρώτο τελικό ήταν το γεγονός ότι αυτοί βρέθηκαν σε καλύτερη ημέρα, όπως είχε συμβεί και στο ΟΑΚΑ. Ο Τζέιμς για παράδειγμα δεν έμεινε στα ρηχά, αλλά σκόραρε 16 πόντους ως το 36'. Το ίδιο και ο Καλάθης που έκανε ένα ακόμη πολύ καλό παιχνίδι. Είτε είναι καλός στην επίθεση, είτε όχι ο διεθνής γκαρντ είναι πάντα πολύ συνεπής στα αμυντικά του καθήκοντα και η δική του παρουσία είναι καταλυτική για την συνολική αμυντική απόδοση. Σε αυτό το παιχνίδι κατόρθωσε να σκοράρει 11 πόντους και να δώσει τις 3 από τις 10 τελικές πάσες του "τριφυλλιού".
Από την άλλη, όμως, απέτυχε να γίνει "παράγοντας" του αγώνα ο Κρις Σίνγκλετον, ο οποίος είναι μακριά από τον καλό εαυτό του. Για αυτό και εν αντιθέσει με το τι συνέβαινε όλη τη χρονιά ο Αμερικανός δεν είναι από τις πρώτες επιλογές στο "κλείσιμο" των παιχνιδιών. Το σκληρό του αμυντικό πρόσωπο, αλλά και η επιθετική συμβολή λείπει από τον Παναθηναϊκό την παρούσα φάση. Ο Σίνγκλετον δεν βρίσκει αμαρκάριστα σουτ, ούτε χώρο για να εκτελέσει. Μπορεί να είχε 2/9 σουτ, αλλά οι περισσότερες προσπάθειες ήταν τραβηγμένες από τα μαλλιά. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί και η απουσία του Γιάννη Μπουρούση, που αποχώρησε με ενοχλήσεις στη μέση. Αν μη τι άλλο η δική του απουσία "εγκλώβισε" τον Παναθηναϊκό σε συγκεκριμένη αμυντική τακτική και άφησε μεγαλύτερο πεδίο δράσης στον Μιλουτίνοφ, έστω κι αν ο Σέρβος είναι αυτός που κερδίζει τις περισσότερες μεταξύ τους προσωπικές μάχες.
Κοινό σημείο του πρώτου και του τρίτου αγώνα η προσπάθεια του Παναθηναϊκού να βρει τους πόντους που του λείπουν από το παιχνίδι μισού γηπέδου στο transition. Καλάθης, Παππάς και Τζέιμς έσπρωξαν τη μπάλα στο ανοιχτό γήπεδο, όρμησαν στο καλάθι όταν βρήκαν την ευκαιρία και πάτησαν το γκάζι. Κάτι που όμως έκαναν μόνο στο πρώτο μέρος. Γιατί στο δεύτερο η επιμονή του Ολυμπιακού να βάλει τη μπάλα στο post και οι μεγάλες επιθέσεις έριξαν το τέμπο.
Σε ότι αφορά την τακτική μια σημαντική διαφορά ήταν η σύνθετη άμυνα (box-and-one, δηλαδή man-to-man τον Σπανούλη και οι τέσσερις ζώνη) που έφερε στο παρκέ κατά τη διάρκεια της δεύτερης περιόδους μετά από time-out του Γιάννη Σφαιρόπουλου. Το αποτέλεσμα ήταν να μπερδέψει για δύο φάσεις τον αντίπαλο, αλλά στη συνέχεια να δεχτεί δύο καλάθια στην καρδιά της ρακέτας.
Συμπέρασμα
Ήταν το τρίτο παιχνίδι που κρίθηκε στην κόψη του ξυραφιού. Και το δεύτερο παιχνίδι στο ΣΕΦ που κινήθηκε σε χαμηλό σκορ. Όπως και να 'χει αποδεικνύεται ότι σε αυτά τα παιχνίδια το νούμερο των κατοχών παίζει ρόλο. Επομένως οι κερδισμένες μάχες σε ριμπάουντ και διεκδικήσεις παίζουν ρόλο. Όπως και οι πόντοι μες στη ρακέτα, που έχουν κρίνει σε μεγάλο βαθμό τον νικητή των αγώνων ως τώρα. Από τη στιγμή που τα παιχνίδια εξελίσσονται σε μάχες σώμα με σώμα, είναι φανερά ότι ο πιο σκληρός θα κερδίσει. Και μέχρι στιγμής ο Ολυμπιακός είναι ο πιο σκληρός.
Πηγή: Sport24