Ο Χένρι Κίσινγκερ, διπλωμάτης, πρώην υπουργός και σύμβουλους εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ ο οποίος υπήρξε και ο αρχιτέκτονας της εξωτερικής πολιτικής της χώρας την περίοδο 1969 έως 1977, παρακολουθεί με προφανή ανησυχία τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή και τις μάχες των συμμάχων για ήττα των δυνάμεων του Ισλαμικού Κράτους.
Και αυτό που φαίνεται να την απασχολεί περισσότερο είναι πως αυτή ακριβώς η πολυπόθητη πτώση του αυτοαποκαλούμενου «χαλιφάτου» θα αφήσει «χώρο» και θα επιτρέψει τη δημιουργίας μιας «ιρανικής ριζοσπαστικής αυτοκρατορίας» με την Τεχεράνη να διεκδικεί τα εδάφη που απελευθερώνονται. Κάτι που θα οδηγούσε και στην γιγάντωση του καθεστώτος.
Προειδοποιεί μάλιστα πως στο Μεσανατολικό, το να επιλέγει κανείς συμμάχους και να παίρνει το μέρος της μίας ή της άλλης πλευράς εν μέσω συγκρούσεων μπορεί να επιφέρει πολλά προβλήματα.
«Υπό αυτές τις συνθήκες η παραδοσιακή παροιμία “ο εχθρός του εχθρού σου μπορεί να θεωρηθεί φίλος σου” δεν ισχύει. Στη σύγχρονη Μέση Ανατολή, ο εχθρός του εχθρού σου μπορεί επίσης να είναι ο εχθρός σου. Η Μέση Ανατολή επηρεάζει τον κόσμο εξαιτίας της αστάθειας των ιδεολογικών που αναπτύσσονται σε αυτή όσο και από συγκεκριμένες πράξεις», γράφει ο 94χρονος σήμερα Κίσινγκερ σε άρθρο του στο CapX.
«Ο πόλεμος με το Ισλαμικό Κράτος μπορεί χρησιμεύσει ως παράδειγμα. Οι δυνάμεις που δεν πρόσκεινται στο Ισλαμικό Κράτος -συμπεριλαμβανομένου του σιϊτικού Ιράν και των ηγετικών σουνιτικών κρατών-συμφωνούν στην ανάγκη καταστροφής του (Ισλαμικού Κράτους). Αλλά ποια οντότητα μπορούμε να υποθέσουμε ότι κληρονομεί την επικράτειά του; Ένας συνασπισμός σουνιτών; Ή θα αποτελέσει μια σφαίρα επιρροής του Ιράν; Η απάντηση μας διαφεύγει επειδή η Ρωσία και οι χώρες του ΝΑΤΟ υποστηρίζουν αντίθετες ομάδες. Εάν τα εδάφη του Ισλαμικού Κράτους καταληφθούν από τις δυνάμεις των Φρουρών της Επανάστασης ή σιϊτικές δυνάμεις, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι η δημιουργίας μιας εδαφικής “ζώνης” που θα εκτείνεται από την Τεχεράνη έως τη Βηρυτό και θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την ανάδυση μιας ριζοσπαστικής ιρανικής αυτοκρατορίας» καταλήγει ο Κίσινγκερ.
Σημειώνεται πως δεν είναι η πρώτη φορά που ο Κίσινγκερ κάνει ανάλογα σχόλια. Την περασμένη χρονιά είχε δηλώσει πως η μεγαλύτερη πρόκληση στη Μέση Ανατολή είναι μια «πιθανή κυριαρχία» του Ιράν.