«Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει απελπισμένα να αποφύγει την αποπνικτική εποπτεία της Ελλάδας όταν ολοκληρωθεί το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης τον επόμενο Αύγουστο... Αλλά το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι η Αθήνα να μεταφερθεί από μια “φυλακή υψίστης ασφαλείας” σε μια “ανοιχτού τύπου” - και αυτό θα συμβεί μόνο εάν κάτσει φρόνιμα» τονίζει μεταξύ άλλων σεάρθρο γνώμης για το Reuters, ο δημοσιογράφος Χιούγκο Ντίξον.
Ο κ. Τσίπρας θέλει μια «καθαρή έξοδο» από το μνημόνιο των 86 δισ. ευρώ για να έχει μια «καλή ιστορία» να πει στους Έλληνες ψηφοφόρους του πριν από τις εκλογές του 2019, σημειώνει ο Ντίξον και επισημαίνει ότι ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται δεύτερος στις δημοσκοπήσεις και αποδίδει αυτή την πτώση στο γεγονός ότι δεν τήρησε τις υποσχέσεις του, καθώς και σε μια σειρά λαθών που έβλαψαν την ελληνική οικονομία.
«Παρόλα αυτά, εάν η Ελλάδα μπορούσε να απελευθερωθεί από τη φυλακή των δανειστών της – η οποία προβλέπει τον εξονυχιστικό έλεγχο των κινήσεων της κυβέρνησης από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ και εκλαμβάνεται ως μια προσβολή για την εθνική περηφάνια- τότε ο Τσίπρας ίσως να μπορούσε να κερδίσει μια μελλοντική εκλογική διαδικασία. Σε αντίθετη περίπτωση, θα μπορούσε τουλάχιστον να αποφύγει μια τεράστια εκλογική αποτυχία και να ζήσει για να “πολεμήσει και την επόμενη ημέρα”» αναφέρει ο Ντίξον και προσθέτει πως «η απόλυτη έξοδος από την εποπτεία μετά το μνημόνιο δεν μοιάζει ρεαλιστική – και ο ίδιος ο Τσίπρας μάλλον το ξέρει αυτό, παρότι είναι πρόθυμος να πει στον ελληνικό λαό το αντίθετο. Διακυβεύονται πάρα πολλά χρήματα για να αφεθεί η Αθήνα ανεξέλεγκτη».
Μεταξύ άλλων ο αρθρογράφος υπενθυμίζει ότι η χώρα μας πρέπει «δυστυχώς, να πληρώσει περίπου 15 δισ. ευρώ το 2019 – κάτι που δεν είναι εύκολο να γίνει εάν η Ευρωζώνη δεν συνεχίσει να την στηρίζει».
Ο κ. Ντίξον εμφανίζεται κατηγορηματικός πως οι δανειστές δεν θα επιτρέψουν στον κ. Τσίπρα να αντιστρέψει μεταρρυθμίσεις, ούτε και θα επιτρέψουν αντιστροφή των μεταρρυθμίσεων που έχουν ήδη υλοποιηθεί. Το ίδιο ισχύει και για τη μη υλοποίηση των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί για το συνταξιοδοτικό και το φορολογικό το 2019 και το 2020. «Οι δανειστές δεν θέλουν ο κ. Τσίπρας να αθετήσει την υπόσχεσή του για δημοσιονομικό πλεόνασμα» αναφέρει.
Ο αρθρογράφος εκτιμά ότι οι δανειστές θα εφαρμόζουν μια μέθοδο τύπου «καρότο και μαστίγιο», δηλαδή η χώρα να λαμβάνει χρήματα ότι υλοποιούνται οι στόχοι που έχουν τεθεί. Αυτό όμως προαπαιτεί διαρκή έλεγχο της οικονομίας. Επιπλέον εκτιμά πως η ελάφρυνση του χρέους δεν θα επιστρέψει στην Ελλάδα να μπει στις αγορές και να καταφέρει να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες της, ιδιαίτερα, όπως λέει, όταν η ΕΚΤ ολοκληρώσει το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων».
«Η Αθήνα θα χρειαστεί ένα πιστωτικό προστατευτικό δείκτη ασφαλείας από την Ευρωζώνη. Ένα τέτοιο δίχτυ ασφαλείας θα μπορούσε να δοθεί με όρους και υπό εποπτεία. Όμως αυτό αναμένεται να προκαλέσει πρόβλημα για τον κ. Τσίπρα όταν προσπαθεί να “διηγηθεί μια θετική ιστορία στους Έλληνες ψηφοφόρους” σχολιάζει ο κ. Ντίξον και υπογραμμίζει ότι ο πρωθυπουργός έχει τρεις επιλογές:
«Η πιο λογική, είναι η συνεργασία με τους πιστωτές τους επόμενους μήνες, ειδικά για την επόμενη αξιολόγηση. Παρότι η αξιολόγηση είναι λιγότερο πολιτικά φορτισμένη από αυτή που ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο, ο Τσίπρας θα πρέπει να καταπιεί “ορισμένο φάρμακο που θα έχει πικρή γεύση– για παράδειγμα να κάνει πιο δύσκολες τις απεργίες των εργαζομένων. Το θετικό σε αυτό θα είναι ότι θα κερδίσει την εύνοια των δανειστών σε σχέσει με τις συνομιλίες για την ελάφρυνση του χρέους, όπως επίσης θα ενισχύσει τη φαρέτρα του, αλλά θα αποκομίσει δάφνες από τους ιδιώτες επενδυτές».
Όλα αυτά εάν γίνουν, συνεχίζει ο Ντίξον, θα φέρει ούριο άνεμο για για την οικονομία. Επίσης η Ελλάδα ίσως να μπορέσει να παρατείνει τους στόχους που αφορούν στην μείωση του ελλείμματος και θα δώσουν το περιθώριο στον κ. Τσίπρα να πάρει μέτρα που θα του επιτρέψουν να κάνει πιο ήπιο το πλήγμα από τις μεταρρυθμίσεις του συνταξιοδοτικού και του φορολογικού συστήματος.
«Το Σαββατοκύριακο, ο κ. Τσίπρας είπε ότι η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί ταχύτατα. Ωστόσο η συνηθισμένη πρακτική του κ. Τσίπρα είναι να καθυστερεί τις διαπραγματεύσεις αντί να πηγαίνει για τη γρήγορη νίκη, μέχρι να φτάσει στο σημείο που θα δει ότι δεν έχει άλλες καλές επιλογές» λέει ο Ντίξον.
«Αν το κάνει αυτό, η Ελλάδα θα συνεχίσει να κουτσαίνει αλλά χωρίς να παράγει καλή θέληση. Θα χρειάζεται επίσης επιπλέον έντονο έλεγχο μόλις ολοκληρωθεί το μνημόνιο».
Η τελευταία ευκαιρία του Τσίπρα, τονίζει ο κ. Ντίξον, είναι να κάνει μια τρελή κούρσα προς την ελευθερία. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσε να ζητήσει πρόωρες εκλογές μόλις ολοκληρωθεί το πρόγραμμα αλλά χωρίς να έχει επιτύχει συμφωνία για το χρέος ή μια προληπτική πιστωτική γραμμή. Ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να πει στους ψηφοφόρους ότι βγήκε από τη φυλακή και ότι η εποπτεία από τους ξένους έχει τελειώσει. Όμως υπάρχει ένα πρόβλημα. Αυτή ελευθερία θα είναι βραχύβια. Μόλις έρθει το 2019, η Ελλάδα θα επιστρέψει στην πτέρυγα υψίστης ασφαλείας των φυλακών. Και ο Τσίπρας τότε δεν θα είναι πρωθυπουργός αλλά θα έχει δώσει στην αντιπολίτευση ένα δηλητηριασμένο δισκοπότηρο. Μια τέτοια στρατηγική για την Ελλάδα δεν είναι το Plan A του Τσίπρα. Αλλά δυστυχώς είναι ένα σενάριο που δεν μπορεί να απορριφθεί» καταλήγει ο αρθρογράφος.