Η ηθοποιός Παρθενόπη Μπουζούρη πρωταγωνιστεί στα ΟΡΓΙΣΜΕΝΑ ΝΙΑΤΑ του Άγγλου συγγραφέα Τζον Όσμπορν, σε απόδοση, δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή, μαζί με τους Σήφη Πολυζωίδη, Χάρη Τζωρτζάκη, Πέγκυ Τρικαλιώτη. Η παράσταση ανεβαίνει στο θέατρο OLVIO από τις 12 Οκτωβρίου.
Πρωταγωνιστείτε στα 'ΟΡΓΙΣΜΕΝΑ ΝΙΑΤΑ', που "ανεβαίνουν" στο θέατρο OLVIO σε σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή. Μιλήστε μας για την πρώτη διάδρασή σας με το ρόλο.
Ξεκινήσαμε τις αναγνώσεις του έργου προσπαθώντας να φωτίσουμε τις ρωγμές του. Η δική μου προσπάθεια ήταν να επιτρέψω στη ηρωίδα που παίζω να με εκπλήσσει διαρκώς ..και να μου αποκαλύπτει διαρκώς πτυχές της που δεν είναι φανερές με την πρώτη ματιά
Εφτά Κυριακές, σε εφτά εποχές. Εφτά διαφορετικές πόλεις και τέσσερις άνθρωποι σε ένα σπίτι στο Σικάγο του ’56, στο Παρίσι του ’62, στο Μιλάνο του ’72, στην Αθήνα του ’81, στη Μόσχα του ’88, στο Βερολίνο του ’91, στο Λονδίνο του ’97. Εσείς είστε η φίλη, που εισβάλλει ανάμεσα σ ένα ζευγάρι και το ανατινάζει. Πόσο επώδυνα μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, μέσα σ’ ένα σαλόνι;
Ο Ιψεν έχει προηγηθεί 50 χρόνια πριν!! Το σαλόνι είναι το αστικό σύμβολο και μετατρέπεται σε πεδίο μάχης σφαγείο κτλ εδώ βέβαια η αστική τάξη απουσιάζει εισβάλει μέσω της Ελενας και η σύγκρουση είναι σφοδρή και καταλυτική για τους κεντρικούς ήρωες και τη σχέση τους
Ο 20ός αιώνας ήταν άραγε ο τελευταίος, που οι νέοι πολέμησαν για τα ιδανικά τους;
Αν εννοείτε τους συμβατικούς πολέμους μεταξύ εθνών μάλλον ναι. Νομίζω όμως πως οι πόλεμοι και συγκρούσεις αλλάζουν πεδίο. Ο 21ος αιώνας δείχνει να είναι αιώνας της πλήρους εξατομίκευσης. Ο καθένας και μια πατρίδα, μια ιδέα, ένα Έθνος! Επόμενο το πεδίο μάχης είναι οι σχέσεις και η επιβίωση! Οικονομική, συναισθηματική, υπαρξιακή, καμιά φορά και η ίδια η σχέση με τον εαυτό μας γίνεται μάχη & η κατάθλιψη είναι πια πανδημία .
Η σκηνοθέτιδα Κίρκη Καραλή αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «Η φωνή της νεολαίας του καιρού του Όσμπορν (1956) είναι η ίδια με τη φωνή κάθε νεολαίας από τότε και μετά. Φοβάται να αγγίξει τη χαρά, γιατί συνήθισε στον πόνο''. Θεωρείτε ότι αυτό το έργο, είναι όντως ένας πίνακας της νευρωτικής εποχής μας;
Το ίδιο το έργο είναι εμβληματικό για την εποχή που γράφτηκε, η γενιά που "μιλάει" βιώνει την καθήλωση και την απογοήτευση, με σύγχρονους όρους γραφής είναι ένα έργο ξεπερασμένο. Η παράσταση όμως φιλοδοξεί να αναδείξει σ’ αυτό τις πλευρές του που αφορούν τον σημερινό θεατή του . Η παράσταση αντλεί από το έργο τα υλικά εκείνα που πυροδοτούν σκέψεις για την πραγματικότητα. όπως τη ζει σήμερα ο κάθε άνθρωπος που θεωρεί τον εαυτό του νέο!
Ποια εντοπίζετε ως πιο ισχυρά σήματα κινδύνου σήμερα, από την πλευρά των νέων ανθρώπων;
Η βία είναι εξαπλωμένη παντού είτε σαν ανεργία, είτε σαν ανισότητα, είτε σαν επίθεση στον εαυτό μας, στη δική μας εποχή η βία εισβάλει από παντού και μας κατακλύζει και οι εικόνες από τις οθόνες ξεχειλίζουν. Ίσως το πιο επικίνδυνο είναι πως φαντάζει σαν λύση η επιστροφή στον ακραίο συντηρητισμό στις ακραία αυταρχικές και βίαιες ιδεολογίες που αιματοκύλησαν τον πλανήτη τον προηγούμενο αιώνα. Επίσης ο θρησκευτικός φανατισμός και η στράτευση σ’ αυτόν ως απάντηση στη φτώχια και την ανισότητα. Ο κόσμος μας είναι δυστυχώς ένας κόσμος σε ιδεολογικό ψυχωτικό επεισόδιο
Αν η δική σας "Έλενα" έγραφε ένα σύνθημα στον τοίχο, ποιό θα ήταν αυτό;
O φόβος κι η συνήθεια πυροβολούν πισώπλατα!
Η πορεία προς την ενηλικίωση πολλές φορές κρύβει συναντήσεις με τους "άλλους" εαυτούς μας. Πώς, κατά τη γνώμη σας, μπορούμε να τους αναγνωρίσουμε και να συμφιλιωθούμε με αυτούς;
Ενηλικίωση είναι η αποδοχή της απώλειας, η αποδοχή της ανεπάρκειας , η αποδοχή σαν ιδέα γενικά! Συγχώρεση πρώτα του εαυτού ίσως τότε να χωρέσει και κανένας άλλος! Δεν είναι εύκολο. Είναι μάλλον διαρκής διαδρομή και "έργο σε διαδικασία"...
Αν υπήρχε χρονομηχανή και ένας νέος του 1956 συναντούσε μία νεαρή του 2017, θα μιλούσαν την ίδια γλώσσα; Ποιό θα ήταν πρώτο θέμα συζήτησης;
Προφανώς θα ήσουν με τον παππού της ή τον προπάππο της! Μια συνάντηση ανάμεσα στους τελευταίους νέους που πείνασαν για ψωμί με τους πρώτους που πεινάνε για ιδέες!
Πολύ ενδιαφέρουσα την βρίσκω! Μα το θέατρο χρονομηχανή δεν είναι;
Η παράσταση ταξιδεύει και στον χρόνο. Νομίζω μια τέτοια συνάντηση σας καλούμε να δείτε ζωντανά. Οπότε ας μην σας χαλάσω την έκπληξη.
Συντελεστές
Μετάφραση - Έρευνα: Χρήστος Κεχαγιάς
Απόδοση- Δραματουργική Επεξεργασία - Σκηνοθεσία: Κίρκη Καραλή
Αναλυτική Προσέγγιση: Ανδροκλής Δεληολάνης
Σκηνικά: Άγγελος Μέντης
Κοστούμια: Απόστολος Μητρόπουλος
Φωτογραφίες: Μαριλένα Βαϊνανίδη
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Βοηθός Παραγωγής: Ειρήνη Βουρλάκου
Παραγωγή: ANDRODELY p.c.
Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά):
Παρθενόπη Μπουζούρη, Σήφης Πολυζωίδης, Χάρης Τζωρτζάκης, Πέγκυ Τρικαλιώτη
Παραστάσεις: Πέμπτη 21:00 & Παρασκευή στις 18:30
Τιμές εισιτηρίων: 14 €, 10€ μειωμένο |
Προπώληση έως 12 Οκτωβρίου στα 12€
Ομαδικά εισιτήρια 6 – 20 ατόμων στα 12€ κατόπιν τηλεφωνικής κράτησης
Διάρκεια: Παράστασης 100 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Ώρες ταμείου 17:00 – 21:00
Προπώληση: www.viva.gr
Θέατρο OLVIO (κοντά στο μετρό Κεραμεικού)
Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός | Tηλέφωνο: 2103414118