Έρευνα: Κοσμική σκόνη η πιθανή «πηγή» της ζωής στη Γη

Έρευνα: Κοσμική σκόνη η πιθανή «πηγή» της ζωής στη Γη
This image, captured by the NASA/ESA Hubble Space Telescope and released October 20, 2017, shows what happens when two galaxies become one. The twisted cosmic knot seen here is NGC 2623 â or Arp 243 â and is located about 250 million light-years away in the constellation of Cancer (The Crab). NGC 2623 gained its unusual and distinctive shape as the result of a major collision and subsequent merger between two separate galaxies. This violent encounter caused clouds of gas within the two galaxies to become compressed and stirred up, in turn triggering a sharp spike of star formation. This active star formation is marked by speckled patches of bright blue; these can be seen clustered both in the centre and along the trails of dust and gas forming NGC 2623âs sweeping curves (known as tidal tails). These tails extend for roughly 50 000 light-years from end to end. Many young, hot, newborn stars form in bright stellar clusters â at least 170 such clusters are known to exist within NGC 2623. NGC 2623 is in a late stage of merging. It is thought that the Milky Way will eventually resemble NGC 2623 when it collides with our neighbouring galaxy, the Andromeda Galaxy, in four billion years time. NASA/ESA Hubble Space Telescope/Handout via REUTERS ATTENTION EDITORS - THIS IMAGE WAS PROVIDED BY A THIRD PARTY
This image, captured by the NASA/ESA Hubble Space Telescope and released October 20, 2017, shows what happens when two galaxies become one. The twisted cosmic knot seen here is NGC 2623 â or Arp 243 â and is located about 250 million light-years away in the constellation of Cancer (The Crab). NGC 2623 gained its unusual and distinctive shape as the result of a major collision and subsequent merger between two separate galaxies. This violent encounter caused clouds of gas within the two galaxies to become compressed and stirred up, in turn triggering a sharp spike of star formation. This active star formation is marked by speckled patches of bright blue; these can be seen clustered both in the centre and along the trails of dust and gas forming NGC 2623âs sweeping curves (known as tidal tails). These tails extend for roughly 50 000 light-years from end to end. Many young, hot, newborn stars form in bright stellar clusters â at least 170 such clusters are known to exist within NGC 2623. NGC 2623 is in a late stage of merging. It is thought that the Milky Way will eventually resemble NGC 2623 when it collides with our neighbouring galaxy, the Andromeda Galaxy, in four billion years time. NASA/ESA Hubble Space Telescope/Handout via REUTERS ATTENTION EDITORS - THIS IMAGE WAS PROVIDED BY A THIRD PARTY
NASA NASA / Reuters

Η ζωή στον πλανήτη μας ενδεχομένως να προήλθε από βιολογικά σωματίδια τα οποία κατέφθασαν στη Γη μέσω κοσμικής σκόνης, σύμφωνα με μελέτη επιστημόνων του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου.

Ταχέως μετακινούμενες ροές διαπλανητικής σκόνης που «βομβαρδίζουν» συνεχόμενα την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας θα μπορούσαν να μεταφέρουν μικροσκοπικούς οργανισμούς από μακρινούς κόσμους, ή να πάνε γήινους οργανισμούς σε άλλες πλανήτες, σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα.

Οι ροές σκόνης μπορούν να συγκρούονται με βιολογικά σωματίδια στην ατμόσφαιρα της Γης με αρκετή ενέργεια για να τα στέλνουν στο Διάστημα, ανέφερε ένας επιστήμονας. Κάτι τέτοιο θα επέτρεπε σε βακτήρια και άλλες μορφές ζωής να ταξιδέψουν από έναν πλανήτη του Ηλιακού Συστήματος σε έναν άλλον- και ίσως παραπέρα.

Το εύρημα αυτό υποδεικνύει ότι οι πτώσεις μεγάλων αστεροειδών ενδεχομένως να μην είναι ο μόνος μηχανισμός μέσω του οποίου θα μπορούσε να μεταφερθεί σε άλλους πλανήτες, όπως πιστευόταν παλαιότερα.

Στο πλαίσιο της έρευνας του πανεπιστημίου υπολογίστηκε πώς ισχυρές ροές κοσμικής σκόνης- η οποία μπορεί να πιάσει ταχύτητες μέχρι και 70 χλμ το δευτερόλεπτο- μπορούν να συγκρούονται με σωματίδια στο ατμοσφαιρικό σύστημα της Γης. Όπως διαπιστώθηκε, μικρά σωματίδια που υπάρχουν σε ύψος 150 χλμ ή περισσότερο πάνω από την επιφάνεια της Γης θα μπορούσαν να εκτοξευτούν εκτός των ορίων της βαρύτητας της Γης από την κοσμική σκόνη και να φτάσουν κάποια στιγμή σε άλλους πλανήτες. Ο ίδιος μηχανισμός θα μπορούσε επίσης να επιτρέψει την ανταλλαγή ατμοσφαιρικών σωματιδίων μεταξύ πλανητών σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους.

Κάποια βακτήρια, φυτά και μικρά ζώα (τα πλάσματα που είναι γνωστά ως «αρκούδες του νερού») μπορούν να επιβιώνουν στο Διάστημα, οπότε είναι πιθανόν τέτοιοι οργανισμοί- εάν βρίσκονταν στα ανώτατα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης- να συγκρούονταν με κοσμική σκόνη που κινείται με μεγάλες ταχύτητες και να άντεχαν το ταξίδι σε έναν άλλο πλανήτη.

«Η υπόθεση πως οι συγκρούσεις κοσμικής σκόνης θα μπορούσαν να στείλουν οργανισμούς σε τεράστιες αποστάσεις μεταξύ πλανητών δημιουργεί κάποιες συναρπαστικές προοπτικές ως προς το πώς δημιουργήθηκαν η ζωή και οι ατμόσφαιρες των πλανητών. Η ροή ταχείας διαστημικής σκόνης συναντάται παντού σε πλανητικά συστήματα, και θα μπορούσε να αποτελεί έναν κοινό παράγοντα για την εξάπλωση της ζωής» είπε ο καθηγητής Αρζούν Μπερέρα, της Σχολής Φυσικής και Αστρονομίας.

Δημοφιλή