Νόμος είναι το δίκιο του πορτιέρη

Αν δεν θέλουμε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλο μας ο «Πορτιέρης» αποτελεί ειδική κατηγορία, όσο απαραίτητος κι αν είναι για τέτοιου είδους μαγαζιά, άλλο τόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει για τη δημόσια ασφάλεια. Αν αφεθεί με την εντύπωση ότι αποτελεί τον νταή του χωριού και όχι έναν καθημερινό, ευσυνείδητο επαγγελματία στον οποίο έχει ανατεθεί μια δουλειά με συγκεκριμένες αρμοδιότητες και απαράβατες κόκκινες γραμμές, τότε τα αποτελέσματα μπορεί να είναι τραγικά. Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα στα περισσότερα μεγάλα κλαμπ των νησιών όπου οι επιλογές γίνονται αυθαίρετα και συχνά με γνώμονα τα ακριβώς αντίθετα κριτήρια.
mkos83 via Getty Images

28 Ιουνίου του 2008, ο Αυστραλός τουρίστας Ντουζόν Ζαμίτ ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου ύστερα από νυχτερινή διασκέδαση σε γνωστό κλαμπ της Μυκόνου. 6 Σεπτεμβρίου του 2015, στο ίδιο νησί ο Κύπριος Βαγγέλης Πέπος μένει φυτό μετά από συμπλοκή έξω από beach bar. Ιούλιος του 2017, ο Αμερικάνος Μπακαρί Χέντερσον καταλήγει από ξυλοδαρμό λίγα μέτρα από το μπαρ που διασκέδαζε στο Λαγανά Ζακύνθου. Τρία περιστατικά, οπωσδήποτε μεμονωμένα, πλην αρκετά ώστε να πλήξουν εικόνα της χώρας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, που συνδέονται ωστόσο από μια ενοχλητική λεπτομέρεια. Και στις τρεις περιπτώσεις δράστες ήταν οι πορτιέρηδες των μαγαζιών, άνθρωποι δηλαδή που έχουν προσληφθεί για να διατηρούν την τάξη και, ακόμα χειρότερα, αποτελούν κομμάτι της ευρύτερης τουριστικής βιομηχανίας από την οποία η χώρα αντλεί τα περισσότερα έσοδα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία.

Αν δεν θέλουμε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλο μας ο «Πορτιέρης» αποτελεί ειδική κατηγορία, όσο απαραίτητος κι αν είναι για τέτοιου είδους μαγαζιά, άλλο τόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει για τη δημόσια ασφάλεια.

Όσοι έχουν επισκεφτεί, ή έστω παρακολουθήσει ντοκιμαντέρ, για μέρη όπως το Φαληράκι, ο Κάβος, ο Λαγανάς ή τα Μάλια, γνωρίζουν ότι οι καβγάδες, τα έκτροπα και οι κραιπάλες αποτελούν μέρος του «όλου πακέτου» των διακοπών της αφιονισμένης πιτσιρικαρίας, εκτός από τα ξενοδοχεία γεμίζουν και τα νοσοκομεία. Ποτέ ωστόσο κάποιο από αυτά τα μικρής ή μεγαλύτερης έκτασης περιστατικά δεν έχει αποβεί μοιραίο για τους πρωταγωνιστές του. Μόνο όταν η υπέρμετρη μυική δύναμη συνδυάζεται με έλλειψη πνευματικής συγκρότησης και ευελιξίας, αλλά και τη σχεδόν δεδομένη χρήση αναβολικών, τα αποτελέσματα ξεπερνούν τις μικρές τοπικές κοινωνίες φτάνοντας μέχρι τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Αν δεν θέλουμε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλο μας ο «Πορτιέρης» αποτελεί ειδική κατηγορία, όσο απαραίτητος κι αν είναι για τέτοιου είδους μαγαζιά, άλλο τόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει για τη δημόσια ασφάλεια. Αν αφεθεί με την εντύπωση ότι αποτελεί τον νταή του χωριού και όχι έναν καθημερινό, ευσυνείδητο επαγγελματία στον οποίο έχει ανατεθεί μια δουλειά με συγκεκριμένες αρμοδιότητες και απαράβατες κόκκινες γραμμές, τότε τα αποτελέσματα μπορεί να είναι τραγικά. Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα στα περισσότερα μεγάλα κλαμπ των νησιών όπου οι επιλογές γίνονται αυθαίρετα και συχνά με γνώμονα τα ακριβώς αντίθετα κριτήρια.

Το τελευταίο τραγικό περιστατικό στη Ζάκυνθο αναδεικνύει για μια ακόμα φορά τις παθογένειες της εγχώριας τουριστικής βιομηχανίας και κυρίως την έλλειψη επαγγελματισμού. Ακόμα χειρότερα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα επαναληφθεί, ιδιαίτερα αν ο «νόμος του Πορτιέρη» εξακολουθήσει να υπερισχύει ενάντια στη λογική, την ανθρώπινη ζωή και τον επαγγελματισμό, όλες εκείνες δηλαδή τις προϋποθέσεις που οφείλει να πληροί μια χώρα που σέβεται τον τουρισμό της και τεράστια οφέλη που αποκομίζει κάθε χρόνο από αυτόν...

Δημοφιλή