Υπάρχει μια γενικότερη αντίληψη από τα ΜΜΕ παγκοσμίως που αναφέρουν πώς η θέση Τραμπ (μεταναστευτικό) θα λειτουργήσει ως ενισχυτικό της ριζοσπαστικοποίηση τζιχαντιστών, καθώς θα δημιουργήσει σημείο εστίασης πάνω στις ΗΠΑ που λειτουργούν πλέον με γνώμονα την εσωτερική τους ασφάλεια, εις βάρος (κατά την αντίληψη τους) ατόμων με ειδικά χαρακτηριστικά. Παράλληλα υπάρχει ισχυρός φόβος πώς κινείται με επισφαλή τρόπο, όσον αφορά την απόδοση σε θέματα ελέγχου του μεταναστευτικού και της ασφάλειας.
Σε αυτό το σημείο είναι καλό να επισημανθεί πώς εδώ υπάρχουν αλήθειες και μύθοι που ειδικά για την τρομοκρατία και ασφάλεια είναι καλό να αναλυθούν έστω και σε πρώτο επίπεδο.
1. Η τρομοκρατία δεν έχει σχέση με το μεταναστευτικό. Μισή αλήθεια εδώ. Σίγουρα όλοι οι μετανάστες δεν είναι τρομοκράτες και στερείται σοβαρότητας όποιος λέει το αντίθετο. Όμως με ειδικές αναφορές από FRONTEX, INTERPOL, EUROPOL, FBI έχει αποδειχθεί πως οι ροές είναι «όχημα μεταφοράς» τρομοκρατών στην Δύση με κύριο και σοβαρό πρόβλημα αυτό της ταυτοποίησης και με ποιο σκοπό εισέρχεται ο μετανάστης σε τρίτες χώρες.
2. Η αρνητική στάση απέναντι στο Ισλάμ θα αυξήσει τις εντάσεις. Είναι επίσης αλήθεια πως η πόλωση με εμφανή εχθρικότητα από ΗΠΑ, απέναντι στο Ισλάμ θα δώσει «τροφή και έδαφος» σε φανατικούς Ιμάμηδες να στηρίξουν λόγους μίσους. Όμως από την άλλη θα πρέπει να αναρωτηθεί κάποιος, αν αυτό δεν υπήρχε, θα άλλαζε σημαντικά την έκβαση κατά της μάχης της τρομοκρατικής προπαγάνδας; Τα αποτελέσματα της προ-Τραμπ εποχής δείχνουν πώς αυτό δεν ισχύει, αφού όταν δεν υπήρχαν αφορμές πόλωσης, δημιουργούσαν οι φανατικοί άλλες με παρερμηνείες από το Κοράνι.
3. Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας επί περιόδου Μπους είχε αποτύχει, γιατί να πετύχει τώρα; Φυσικά αυτό είναι πέρα για πέρα μύθος καθώς αρκεί κάποιος να ρίξει μια ματιά στην βάση στατιστικών περί διεθνούς τρομοκρατίας στο START GTD του πανεπιστημίου του MARYLAND για να διαπιστώσει πώς οι επιθέσεις στην Δύση είχαν σχεδόν εξαφανιστεί την περίοδο 2001-2004 όπου διεξήχθη το μεγαλύτερο μέρος επιχειρήσεων κατά της Al Qaeda, ενώ υπήρξε ραγδαία άνοδος αμέσως μετά την λήξη των επιχειρήσεων ( Μαδρίτη 2004, Λονδίνο 2005 κτλ ).
4. Ο αποκλεισμός του Ισλάμ μπορεί να δημιουργήσει ιστορικό ιερού πολέμου. Εδώ θα πρέπει κάποιος να σκεφτεί πώς ο πόλεμος της τζιχάντ έχει ήδη κηρυχθεί από την δεκαετία του 1980 με εκατομμύρια φανατικούς μουσουλμάνους, που ήταν και είναι, σε πεδία μαχών σε Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, τόξο Maghreb, αλλά και σε διασκορπισμένους πυρήνες ανά τον κόσμο. Η Δύση οφείλει να το αναγνωρίσει αυτό και να προσαρμόσει τις δράσεις της προς αυτό το φαινόμενο για να μην βρεθεί κυριολεκτικά με έκθετα νώτα στις πράξεις τρομοκρατών που ήδη απειλούν σήμερα με χημικές επιθέσεις.
5. Σύγκρουση πολιτισμών. Ένα σημείο που δεν μπορεί να αναγνωριστεί λόγω «τυφλότητας» από την κακώς εννοούμενη πολιτική ορθότητα της πολιτικής τάξης σε όλη την Δύση. Πρέπει να επισημανθεί πώς η κινητήρια ιδεολογία των τρομοκρατών στηρίζεται σε μια «θεϊκή αποστολή» από ιερά μηνύματα που υπερβαίνουν τις «ανθρώπινες και λογικές ερμηνείες», άρα η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Δεν υπάρχει ικανότητα μεταστροφής ενός τζιχαντιστή φανατικού που βρίσκεται στην τελευταία κλίμακα εκτέλεσης χτυπήματος (staircase model) παρά μόνο η βίαιη αντιμετώπιση του.
6. Διασταύρωση στοιχείων. Είναι ένα ζήτημα που είναι γνωστό σε όλες τις Δυτικές Αρχές. Η τακτική των μεταναστών είναι να καταστρέφουν τα έγγραφά τους και να δίνουν ψευδή στοιχεία στις Αρχές άλλων χωρών, για να έχουν καλύτερη πρόσβαση σε άσυλο ακόμα και αν δεν το δικαιούνται. Αυτό γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους τρομοκράτες και προκαλεί το πρόβλημα ασφαλείας. Σε αυτό συνδράμουν και οι χώρες καταγωγής τους που αρνούνται πεισματικά να δώσουν στοιχεία διαβατηρίων και ονομάτων όταν τους ζητούνται για διασταύρωση (σ.σ. πρωτοστατεί το Πακιστάν που έχει δεχτεί μάλιστα και επιστολή από το ΥΠΕΞ μας για το θέμα αυτό). Σε αυτό το πρόβλημα η αντίδραση των ΗΠΑ, ήρθε με την πρόσφατη εντολή Τραμπ να απαιτηθούν τα στοιχεία από τις χώρες καταγωγής προσφύγων και μεταναστών. Αν δεν δοθούν μέσα σε 120 μέρες από την ημερομηνία υπογραφής της εντολής, Θα υπάρξει ολική απαγόρευση εισόδου (σ.σ. υπενθυμίζεται εδώ πώς η εντολή έχει προσωρινή αρχική περίοδο απαγόρευσης 90 μέρες από τις 27.1.2017).
7. Πρόταση για μεταναστευτικό από Ελβετία και υλοποίηση τώρα από ΗΠΑ. Μια πρόταση που πέρασε στα «ψιλά» καθώς θα έκοβε χρηματοδοτήσεις πολλών ΜΚΟ, ήταν ο σχηματισμός σχεδίου για δημιουργία camps σε χώρες που διαμορφώνουν τις μεταναστευτικές ροές, φυλασσόμενα υπό προστασία δυνάμεων ΟΗΕ και ΝΑΤΟ. Δηλαδή αντί ο μετανάστης να πλήρωνε χιλιάδες δολαρίων σε δουλέμπορους, θα πήγαινε στο camp στην χώρα του, θα έκανε άσυλο σε ποια χώρα θέλει να πάει και μετά την εξέταση του αν γινόταν αποδεκτή η αίτηση θα έφευγε με την προστασία του διεθνούς θεσμού και με πλήρη νομιμότητα. Με αυτό τον τρόπο θα υπήρχε μια ικανότητα φιλτραρίσματος που δεν υπάρχει τώρα ενώ παράλληλα θα προστατευόντουσαν και οι πραγματικοί πρόσφυγες από την εκμετάλλευση τους από διάφορα παράνομα και νομιμοφανή κυκλώματα. Η πρόταση σε πρώτο επίπεδο απορρίφθηκε ως απαράδεκτη από Ε.Ε. ενώ στην συνέχεια κατατέθηκε ξανά και αναμένει εξετάσεως. Από τις ΗΠΑ έχει ήδη κατατεθεί ως πράξη υπό υλοποίηση σε Συρία και Ιορδανία, στο τελευταίο προεδρικό διάταγμα για το μεταναστευτικό υπό προστασία στρατιωτικού προσωπικού των ΗΠΑ, μόνο για αιτήσεις ασύλου φυσικά προς την χώρα των ΗΠΑ. (σ.σ. σημειώνεται εδώ πώς υπάρχει προηγούμενο τέτοια δράσης με αντίστοιχες υποδομές που διατηρούσε παλαιότερα η Χεζμπολάχ σε Λίβανο για την προστασία διωκόμενων από Παλαιστίνη)
Έχοντας στο μυαλό τις παραπάνω σημειώσεις, είναι προφανές πώς η πόλωση που έχει δημιουργηθεί στο θέμα, εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες και από τις δύο πλευρές, ενώ παράλληλα αποφεύγει να λύσει το πρόβλημα που υφίσταται. Εξαιρουμένης της τελευταίας πρότασης που αφορά camps υποδοχής σε χώρες καταγωγής, ανεξάρτητα αν είναι υλοποιήσιμη ή όχι, πρέπει κάποια στιγμή να γίνει αντιληπτό στον Δυτικό κόσμο πώς το θέμα του μεταναστευτικού έχει δύο πλευρές.
Η μία είναι το ανθρωπιστικό, όπου ουδείς αμφισβητεί την θυματοποίηση και εκμετάλλευση των ανθρώπων που προσπαθούν να ξεφύγουν από πολεμικά πεδία και γίνονται στόχος δικτύων παρανόμων και νομιμοφανών επιτήδειων. Είναι ένα κομμάτι που σίγουρα χρήζει άμεσης και ειδικής αντιμετώπισης.
Η δεύτερη είναι η ασφάλεια. Μια ασφάλεια που η έλλειψή της, μπορεί να εξαπλώσει μια αναταραχή σε όλο τον κόσμο, αν δεν υπάρξει μια ικανή πολιτική που θα αντιμετωπίσει αποφασιστικά το πρόβλημα χωρίς ίχνος ενοχής και χωρίς ίχνος «βίαιης πολιτικής ορθότητας». Είναι σημαντικό να υπάρξει αυτή η προσπάθεια διαχείρισης και εφαρμογής μέτρων και πολιτικών ελέγχου σε ροές , έστω και αν σε πρώτο επίπεδο φαντάζει επίπονο. Είναι απαραίτητο τόσο για την προστασία των ιθαγενών των κοινωνιών που θα γίνουν δέκτες ανθρώπων με διαφορετικά πολιτισμικά χαρακτηριστικά προς αφομοίωση, όσο όμως και για την προστασία των ίδιων των μεταναστών που θα απαλλαγούν από τρομοκράτες, επιτήδειους εκμεταλλευτές, ακόμα και της στοχοποίησης τους μεταγενέστερα, αν καταφέρουν και μπουν σε άλλες χώρες, ως παράνομα ευρισκόμενους και «ξένα σώματα» σε κοινωνίες που θα τους φιλοξενήσουν.