Πρέπει να μείνει ζωντανός και διαρκής ο διάλογος στην Ορθοδοξία

Το ζητούμενο πλέον, μέχρι το τέλος αυτής της Μεγάλης Συνόδου των δέκα Εκκλησιών, είναι η ενότητα, ή ότι μπορεί να απομείνει από αυτή. Ωστόσο, δε μπορούμε να παραβλέψουμε τραύμα που έχει υποστεί ήδη η Ορθόδοξη Εκκλησία με την ορατή απουσία των τεσσάρων Εκκλησιών. Ακόμα ουδείς μπορεί να αποφανθεί (δίκην διάγνωσης) αν το τραύμα αυτό μπορεί να επουλωθεί. Αν μπορεί να κλείσει η ορατή πληγή και να υπάρξει πλήρης θεραπεία, αποθεραπεία και αποκατάσταση της ενότητας ή αν το τραύμα θα γίνει πληγή, που εισχωρήσει στους κόλπους της Ορθοδοξίας και ως αποτέλεσμα θα επιφέρει διαιρέσεις, σχίσματα και άλλα πολλά.

Ελλάδα. Κρήτη. Κολυμβάρι

Κυριακή της Πεντηκοστής 21 Ιουνίου 20016

Μεγάλη Σύνοδος των 10 (εκ των 14) Ορθοδόξων Εκκλησιών της Ανατολής.

Η Μεγάλη Μείζων Σύνοδος των 10 (εκ των 14 ) Ορθοδόξων Εκκλησιών της εγγύς Ανατολής επιτέλους ξεκίνησε τις εργασίες της. Όλοι όσοι είμαστε εδώ στο Κολυμβάρι του Δήμου Πλατανιάς του Δήμου Χανίων στην Κρήτη πρωτίστως, ως κατάθεση ψυχής το γράφω, βιώνουμε ένα μεγάλο μείζονος ιστορικής σημασίας γεγονός οι συνέπειες του οποίου σε κάθε επίπεδο θα αρχίσουν να αποτυπώνονται την επομένη ημέρα αυτής της Μεγάλης Συνόδου των δέκα Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Το πρώτο που ουδείς μπορεί να παραβλέψει [παρά τα πολλά - και ελπίζουμε όχι ανυπέρβλητα - προβλήματα, τις ατέλειες που οφείλονται σε ποικίλους παράγοντες, και κυρίως στον ανθρώπινο παράγοντα που εκφράζεται με μια λέξη: Εγωισμός! Η μεγαλύτερη και ύψιστη αδιαπέραστη και αθεράπευτη πληγή στην ψυχή του Ανθρώπου, πόσο μάλλον όταν αυτός ο υιός της απωλείας αγγίζει τα μύχια της Ψυχής της Μ;iας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας] είναι ότι επιτέλους έστω και κουτσουρεμένα αρχίζει να επαναλειτουργεί σε πανορθόδοξο επίπεδο ο θεσμός της Συνοδικότητας. Ακόμα και αν λείπουν πράγματι τέσσερις από τις πολυπληθέστερες Εκκλησίες της Ορθοδοξίας - της Ρωσίας, της Αντιόχειας, της Βουλγαρίας και της Γεωργίας- η μεγάλη αδιαμφισβήτητη αλήθεια είναι ότι αενάως η Συνοδικότητα, και ο ζωντανός διάλογος στο εσωτερικό των Ορθοδόξων Εκκλησιών με την συμμετοχή βεβαίως του Λογικού Ποιμνίου, «ψήφω κλήρου και λαού» -συμφωνεί ή διαφωνεί ή συμφωνεί διαφωνώντας - η ουσία αυτού που μένει και εισχωρεί στους κόλπους του χριστιανικού κόσμου, και δη στο Ποίμνιο από άκρη σε άκρη σύμπασας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι ο Διάλογος. Ο Ζωντανός και διαρκής διάλογος. Παντού και σε κάθε επίπεδο. Από το κορυφαίο όργανο που είναι η παρούσα Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και εν προκειμένω των 10 Προκαθημένων, μέχρι τη διάχυση των αποτελεσμάτων αυτού του διαλόγου εν Συνόδω, στις ενορίες, στα μοναστήρια, στα πανεπιστήμια, τη νεολαία, στους πιστούς κάθε είδους και κάθε απόχρωσης (εννοώ συνειδητοποιμένων ή μη, «ζεστών ή χλιαρών» Κοινωνούντων ή όχι εξομολογουμένων ή όχι). Στην Ορθόδοξη και Σύμπασα την Χριστιανική Κοινωνία την ίδια.

Αυτό είναι το βάθος και η Ουσία του Συνοδικού Θεσμού. Αυτό είναι το υγιές! Αυτό είναι το ορθώς και το Ορθοτομών της Αλήθεια της Ορθοδοξίας. «Η Ορθοδοξία δεν είχε και δεν θα αποκτήσει Πάπα» όπως πολύ ορθά σημείωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος σε μια αποστροφή της ομιλίας του για να έρθει να συμπληρώσει - ιδού το μεγαλείο του Συνοδικού Θεσμού- ώστε «να μη μετατραπεί δηλ, ο συνοδικός θεσμός σε κοινοβουλευτικού τύπου Συνοδικότητα» όπως ορθώς σημείωσε με έμφαση ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πρόεδρος της Ελλαδικής Εκκλησίας κ. Ιερώνυμος ο Β᾽. Η Λειτουργία δηλ. του θεσμού της Συνοδικότητας η οποία ξεκινά πάντα με Κεφαλή τον Χριστό και δια Αυτού διαχέεται μέσω των Επισκόπων -δια της Αποστολικής Διαδοχής- καθώς Εκείνοι, οφείλουν να λειτουργούν Εις Τύπον και Εικόνα Χριστού, και δια του ιερού και του μυστηρίου της Ιεροσύνης, στον Ιερό Κλήρο και δια αυτού, του κλήρου δηλ. - στον Λαό! Ποίμνιο Λογικό, ο Λαός δηλαδή που είναι ο τελικός αποδέκτης του όποιου μηνύματος μπορεί ή οφείλει και δύναται να εκπέμψει Αυτή (η Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδοξίας) η όντως και πράγματι Μεγάλη Διευρυμένη Σύνοδος της Ορθοδοξίας. Μήνυμα ενότητας πέραν των όσων θα πραγματεύεται και το μήνυμα προς τον Κόσμο, πόσω μάλλον οι όποιες αποφάσεις οι οποίες δεν επιβάλλονται. Ετσιθελικά! Ή πολύ περισσότερο δίκης της απόλυτης αληθείας που υποτίθεται ότι είναι στόχος και μεγάλο ζητούμενο για κάθε Σύνοδο της Ορθοδοξίας. Από την Πρώτη Σύνοδο των Αποστόλων μέχρι και την 9η ή τις υπόλοιπες περιφερειακές και τοπικές ή ακόμα και Συνόδους Εθνικών Εκκλησιών.

Καμία -μα καμία- Σύνοδος της Εκκλησίας μας, όπως πρώτα η ιστορία, και δεύτερον η εμπειρία, πρόσφατη και παλαιότερη μας διδάσκει, και αυτό οφείλει να γίνει κατανοητό πρώτα από τον Πρώτο (μεταξύ) των Πρώτων -ισότιμο και ισόκυρο με τους υπόλοιπους 13 επίσης Πρώτους στις Εκκλησίες του και μιλώ για - την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, που πράγματι -και αυτό πλέον όλοι του το αναγνωρίζουν- ότι έχει αφιερώσει όλη του την υψηλή και όσο γίνεται ταπεινή Διακονία του, σε αυτό το μεγάλο όραμα, Υπούργημα και Αποστολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου- μέχρι τον νεότερο αρχηγό και Προκαθήμενο της νεοπαγούς Εκκλησίας της Τσεχίας ή άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών που ζητούν την αναγνώριση τους από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Το λιγότερο είναι αυτή τη στιγμή, και μιλώ για την επομένη ημέρα του τέλους της Μεγάλης Συνόδου, που αρχίζει ουσιαστικά η ζύμωση μέσα στο Λαό και το Λογικό Ποίμνιο, των όποιων αποφάσεων αυτής της Μεγάλης Συνόδου των δέκα Εκκλησιών της Ανατολής, να μη γίνουν αποδεκτά από όποια κείμενα αποδεκτά από κάποιες Εκκλησίες -απούσες ή παρούσες - στην εν λόγω Μεγάλη Σύνοδο. Δε θα είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που ο λαός είτε θα εγκολπωθεί θα αποδεχθεί και θα μετουσιώσει σε βίωμα και ζωή του στην καθημερινότητα του, είτε (φευ) θα απορρίψει και θα ακυρώσει στην πράξη ο ίδιος ο Πιστός και άρα θα περάσει στην ιστορία όπως και με όποιο τρόπο την χαρακτηρίσει η Εκκλησία των Ορθοδόξων. Ποίμνιο (Λαός) και Κλήρος, (Επίσκοποι, και ιερός κλήρος, ιερομόναχοι και ιερομόναχες κτλ).

Το ζητούμενο πλέον, μέχρι το τέλος αυτής της Μεγάλης Συνόδου των δέκα Εκκλησιών, είναι η ενότητα, ή ότι μπορεί να απομείνει από αυτή. Ωστόσο, δε μπορούμε να παραβλέψουμε τραύμα που έχει υποστεί ήδη η Ορθόδοξη Εκκλησία με την ορατή απουσία των τεσσάρων Εκκλησιών. Ακόμα ουδείς μπορεί να αποφανθεί (δίκην διάγνωσης) αν το τραύμα αυτό μπορεί να επουλωθεί. Αν μπορεί να κλείσει η ορατή πληγή και να υπάρξει πλήρης θεραπεία, αποθεραπεία και αποκατάσταση της ενότητας ή αν το τραύμα θα γίνει πληγή, που εισχωρήσει στους κόλπους της Ορθοδοξίας και ως αποτέλεσμα θα επιφέρει διαιρέσεις, σχίσματα και άλλα πολλά που εν τέλει θα τρώσουν όχι απλά την ενότητα και το υψηλότατο κύρος της ανά τους αιώνες ορθοδοξίας και πως ως μικρόβιος και μολυσματικός υιός θα κατατρώει τα σωθικά και σπλάχνα της Ορθοδοξίας για τα επόμενα πολλά χρόνια, αν όχι αιώνες.

Οφείλουν λοιπόν όλοι οι Προκαθήμενοι, παρόντες και απόντες να συλλογισθούν και να αναλάβουν ο κάθε ένας τις ευθύνες του έναντι της ιστορίας. Τέλος αυτό που μπορούμε άφοβα να σημειώσουμε και να επισημάνουμε για όσους βιώνουμε όλο αυτό το μεγάλο γεγονός ότι η Σύνοδος έχει ξεκινήσει. Δε θα έχουμε αποχωρήσεις όπως οι ψίθυροι και οι φήμες έλεγαν ως προς την Εκκλησία της Σερβίας. Υπάρχει ακόμα η ελπίδα ότι ενδεχομένως και οι άλλες τέσσερις απούσες Εκκλησίες, Ρωσίας, Αντιόχειας, Γεωργίας και Βουλγαρίας με κάποιο τρόπο θα μετέχουν έστω αενάως. Το καλό νέο είναι ότι το πρώτο κείμενο που πραγματεύονταν την «Αποστολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον σύγχρονο κόσμο» έγινε αποδεκτό ομόφωνα. Και πλέον συγκαταλλέγεται στα επίσημα κείμενα και αποφάσεις της Μεγάλης Συνόδου των 10 Εκκλησιών της Ορθόδοξης Ανατολής. Πάντως το ενδιαφέρον, πράγματι και αυτό δε μπορεί να μη καταγραφεί, είναι το τεράστιο ενδιαφέρον των υπολοίπων χριστιανικών κοινοτήτων και ομολογιών που έχουν έρθει με την ιδιότητα του παρατηρητή στην Μεγάλη Σύνοδο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ανάλογο μάλιστα το ενδιαφέρον τους, θα προσθέσω, και ίσως μεγαλύτερο και από εκείνο των τεσσάρων απόντων Εκκλησιών. Ο Θεός να δώσει και η Εκκλησία Του να επευλογήσει το τελικό αποτέλεσμα και μήνυμα που θα εκπέμψει αυτή η Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας να φτάσει υγιώς στους κόλπους της Εκκλησίας Του και στο Λογικό Ποίμνιο. Οι ημέρες και τα 24ωρα που περνούν αφήνουν ανεξίτηλο το αποτύπωμα τους στην ζώσα και δρώσα ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Δημοφιλή