Περιμένεις την ώρα και στιγμή που θα πάρεις την άδεια και θα πάψεις να είσαι ασκούμενος. Αν είσαι λιγότερο προνομιούχος όπως εγώ, και δεν εργάζεσαι, αρχίζεις και πάλι τις συνεντεύξεις και τα βιογραφικά, που πραγματικά, με τόσα που έχεις στείλει πρέπει να είσαι πιο γνωστή και από τη Madonna. Κλασσικές, ανανεπανάληπτες, τετριμμένες ερωτήσεις (Τις ίδιες ατάκες σας δίνουνε):
Σκέφτεστε να κάνετε μεταπτυχιακό;
Ερώτηση παγίδα, δεν απαντάμε ποτέ. ΑΝ θες να κάνεις θεωρείσαι μη κατάλληλος υποψήφιος, διότι δεν θα είσαι διαθέσιμος τις 150 ώρες τη μέρα που ζητούν απασχόληση. Αν δεν θες να κάνεις, τότε η ερώτηση είναι γιατί δεν θέλετε; Αδιέξοδο.
Τι ύψους απολαβές επιθυμείτε;
Κανονικά, αυτές που χρειάζεται για να ζει άνθρωπος και όχι γαϊδούρι. Αποκρύπτεις επιμελώς ότι στην άσκηση σου έπαιρνες 300 ευρώ το μήνα αδήλωτα, γιατί και να τα δήλωνες, θα γέλαγε μέχρι και ο εφοριακός. Πάντως η κοστολόγηση σου σα νέος δικηγόρος ισούται με ασκούμενου. Και οποία διαφορά. Ας κάνουμε την άσκηση μέχρι να φτάσουμε παρ' εφέτες τότε.
«Στο βιογραφικό σας, δεν αναφέρετε, με τι κλάδους δικαίου έχετε ασχοληθεί;»
Με κινέζικο δίκαιο. Αν γράψω, προφανώς δεν θα με καλέσετε γιατί κατά ένα μαγικό τρόπο, δεν θα ανταποκρίνεται στα κριτήρια σας. Μάλλον λίγο δύσκολο να έχεις ασχοληθεί με όλους τους κλάδους δικαίου. Αλλά και να έχεις, πάλι θα είσαι πολύ λίγος.
«Ξέρετε, δεν θα έχετε καθόλου προσωπική ζωή. Τουλάχιστον 15 ώρες εργασία. Επιφυλακή τα σαββατοκύριακα. Και μεις, όταν ήμαστε νεαροί σκληραγωγηθήκαμε για να τα καταφέρουμε.»
Δεν ήξερα ότι πάω στα ΛΟΚ. Δεν ήξερα ότι ό,τι κόμπλεξ έχετε από προηγούμενες εμπειρίες σας το βγάζετε στους νέους συναδέλφους. Αν είσαι μεγαλύτερος σε ηλικία και διαβάζεις το άρθρο αυτή τη στιγμή, ενίσταμαι, αλλά να ξέρεις, οπλοφορώ. Η ιεραρχικά δομημένη τάξη των δικηγόρων δε σηκώνει αστεία. Ποια είσαι εσύ, μια νέα συνάδελφος, που θα ζητήσεις και προνόμια; Όχι, θα συρθείς στη λάσπη για να ζήσεις. (και εν τω μεταξύ α) δεν δούλευαν και τόσο και β) είχε πολύ δουλειά, ergo λεφτά για κίνητρο τότε).
«Ξέρετε, θα προτιμούσαμε κάποιον που έχει τουλάχιστον διετή εμπειρία.»
Μα αν όλοι ζητάτε εμπειρία, πως θα την αποκτήσω;
Ανακεφαλαίωση: Αν βρεις παρ' ελπίδα εργασία σε γραφείο, να ξέρεις ότι δεν θα έχεις προσωπική ζωή, θα δουλεύεις 25 ώρες τη ημέρα, και τις Κυριακές θα είσαι σε επιφυλακή, γιατί όλο και κάτι θυμόμαστε τελευταία στιγμή. Για 500 - στην καλύτερη- ευρώ. Και το Αλκατράζ παίρνει ξανά νόημα.
Αν είσαι από αυτούς που κάνουν συνέντευξη για να πάρουν υπάλληλο, μια φιλική συμβουλή, αν θεωρούμαστε ακόμα συνάδελφοι: Πάρε υπάλληλο- γιατί αυτό είμαστε στην ουσία- μόνο αν είσαι διατεθειμένος να του δίνεις έναν αξιοπρεπή μισθό. Αλλιώς, παίρνεις τα ποδαράκια σου και πας μόνος σου για κατάθεση, δεν χάθηκε και ο κόσμος.
Αν από την άλλη είσαι νέος συνάδελφος, καλώς ήρθες στη κόλαση.
*Το άρθρο έγραψε η Δώρα Φωτίου, δικηγόρος Αθηνών