Η Ελλάδα περνά τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση στην ιστορία της, ενώ ταυτόχρονα δέχεται μεγάλο μεταναστευτικό κύμα από την Ανατολή!
Πάνω από 560.000 πρόσφυγες πέρασαν από τα νησιά του Αιγαίου μέχρι το τέλος Οκτωβρίου.
Δυστυχώς συντονισμένο σχέδιο δράσης για την ομαλή διέλευση και προώθηση των προσφύγων στις χώρες υποδοχής δεν υπήρξε.
Η Ευρώπη και η παγκόσμια κοινότητα μήνες τώρα, αφήνει συμφέροντα δουλεμπόρων ν' «αδειάζουν» στην κυριολεξία τους ανθρώπους στη θάλασσα.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία μέχρι τέλος Οκτωβρίου πάνω από 450 πρόσφυγες έχασαν τη ζωή τους ή αγνοούνται σε ναυάγια στο Αιγαίο!
Δεν θα μπορούσε άραγε η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας να δράσει προληπτικά και όχι αντιδραστικά, και να προλάβει τα φουσκωτά του θανάτου, πριν βγουν στο Αιγαίο, πριν στοιβάξουν τους ανθρώπους για το αβέβαιο και μοιραίο ταξίδι της προσφυγιάς;
Δεν θα μπορούσε η μικρή Ελλάδα - καθόλου μικρή στον πολιτισμό, τα γράμματα, την ιστορία, τη στρατηγική γεωπολιτική της θέση, την επιρροή της στον κόσμο και το σθένος των πολιτών της - να είχε εκπονήσει στρατηγικό σχεδιασμό για την συντονισμένη αντιμετώπιση κρίσεων που προκαλούνται από διεθνείς συρράξεις και μετακινήσεις πληθυσμών μέσα από τα θαλάσσια σύνορά της;
Η Μέση Ανατολή χρόνια τώρα βράζει. Η φίλη χώρα Τουρκία χρόνια προκαλεί τον εναέριο και θαλάσσιο χώρο της Ελλάδας. Ο Λίβανος συγκρατεί τις ορδές των προσφύγων χρόνια τώρα! Ήταν θέμα χρόνου να εκτοξευτεί το προσφυγικό κύμα στην Ελλάδα και να διαπεράσει με ορμή στην Ευρώπη. Δεν είναι πρώτη φορά που η Ελλάδα γίνεται το σταυροδρόμι των λαών. Η ιστορία μας επαναλαμβάνεται και θα έπρεπε να είχε διδάξει. Άλλωστε ποιος άλλος λαός ξέρει καλύτερα να αγωνίζεται στη θάλασσα αιώνες τώρα;
Οι Έλληνες δεν έχουν ξεχάσει επίσης τους πρόσφυγες τις Μικράς Ασίας, και τον αγώνα αυτών που χάθηκαν! Η ευαισθησία των Ελλήνων της ακριτικής Ελλάδας είναι μεγάλη, και εκ του μη έχοντος, κάνουν το καλύτερο που μπορούν. Η προσφορά τους έχει ξεπεράσει τα σύνορά μας, όχι από τις καλές μας δημόσιες σχέσεις, αλλά γιατί είναι απτό δείγμα ανθρωπιάς, προσφοράς και φιλοξενίας! Άλλωστε το φιλότιμο και η φιλοξενία ταυτοποιούν τον ελληνισμό.
Δεν θα έπρεπε όμως το βαρύ αυτό φορτίο να το σηκώνουν σχεδόν αποκλειστικά οι τοπικές κοινωνίες των ελληνικών νησιών - η νησιωτική Ελλάδα του βόρειου και νότιου ανατολικού Αιγαίου - αλλά όλη η Ελλάδα και η Ευρώπη - η ελληνική πολιτεία και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα - οργανωμένα και σε συντονισμό με την παγκόσμια κοινότητα! Τα παραδείγματα και ο τρόπος υπάρχουν...δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε ξανά τον τροχό. Θέληση, πρωτοβουλία και σύμπνοια χρειάζεται! Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNHCR), οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, η Unicef, η ελληνική πολιτεία, και άλλοι ελληνικοί και παγκόσμιοι οργανισμοί που δρουν μεμονωμένα δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ολοκληρωτικά και συντονισμένα το μέγεθος της κατάστασης...γι' αυτό και ο θρήνος νέων θυμάτων συνεχίζεται και αριθμός των νεκρών αυξάνεται μέρα με την μέρα δραματικά.
Είναι απαράδεκτο και θλιβερό - προσβολή για τον ελληνικό λαό που δοκιμάζεται, για τον πολιτισμό και την ιστορία του - να έχει γίνει πλέον καθημερινή είδηση ρουτίνας ο σπαραγμός και ο χαμός παιδιών στο Αιγαίο!