Στον προεκλογικό αγώνα Χίλαρυ -Τραμπ, παρατηρούμε τη μετωπική σύγκρουση μεταξύ συμβατικού - αντισυμβατικού στη βασική πολιτική τους καμπάνια. Όσον αφορά τον Τραμπ, όλοι, άντρες και γυναίκες, ανεξαρτήτως εάν είναι οπαδοί του, τον κατατάσσουν στους επιτυχημένους άνδρες ως επιχειρηματίας και media star. Ωστόσο, ο Τραμπ είναι το κακό αγόρι της Αμερικάνικης πολιτικής, που δημιουργεί προβλήματα, δεν πηγαίνει από τον ορθόδοξο δρόμο, παίρνει ρίσκα στις λύσεις που προτείνει και ασκεί υπνωτικό έλεγχο στις μάζες των οπαδών του. Σε αντίθεση με τη Χίλαρυ που έχει βαρύ πολιτικό βιογραφικό, ο Ντονάλντ Τραμπ δεν έχει γνώση πολιτικής και εμφανίζεται αιρετικός και ριψοκίνδυνα ακραίος σε θέματα όπως η έκτρωση, η φορολογία, η εξωτερική πολιτική (π.χ σχέσεις με γείτονες χώρες, θέση των ΗΠΑ στην Mέση Aνατολή κλπ). Επίσης, άρθρα και πολιτικές αναλύσεις προσπαθούν να ορίσουν τα όρια και το περιεχόμενο της απόκλισής του, τον χαρακτηρίζουν ως εγωκεντρικό, καιροσκόπο, χειριστικό, εκκεντρικό, ναρκισσιστή, με έλλειψη συναισθηματισμού, προκλητικό και αυταρχικό.
Η εξελικτική ψυχολογία πιστεύει ότι η προτίμηση για τα άτομα με διαφορετική προσωπικότητα έχει εξελικτική βάση, ότι τα άτομα αυτά έχουν ανώτερη γενετική ποιότητα και ίσως έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να επιβιώσουν στον κόσμο. Όσον αφορά την επιλογή συντρόφου, το να είσαι «περίεργη οντότητα» που σκέφτεται και δρα με έναν μη συνηθισμένο, μη συμβατικό, ή και μη «φυσιολογικό» τρόπο, δε θεωρείται κατ' ανάγκην αρνητικό αλλά κάτι σπάνιο, κάτι που σου προσθέτει αξία παρά σου αφαιρεί. Γι' αυτό και άτομα που μπορεί στον χαρακτήρα τους να υπάρχει ακόμη και μια σκοτεινή πλευρά, να έχουν έκδηλα στοιχεία όπως ο νευρωτισμός, ο ναρκισσισμός, η ριψοκίνδυνη συμπεριφορά, έχουν πολλές φορές εξελικτικό προτέρημα, δηλαδή καλύτερη «τύχη» και μεγαλύτερη επιτυχία ζευγαρώματος. Η επιτυχία αφορά όμως μόνο την εύρεση συντρόφου;
Ο Μπαράκ Ομπάμα, στο λόγο του κατά τη διάρκεια της τελετής των αποφοίτων στο Rutgers University τον Μάρτιο 2016, αναφερόμενος στο debate Χίλαρυ - Τραμπ, ανέφερε ότι, όταν είμαστε άρρωστοι, σίγουρα θα αναζητήσουμε κάποιον που θα έχει βασικά πτυχίο ιατρικής και θα γνωρίζει επί του θέματος. Συνέχισε λέγοντας ότι εάν ταξιδεύουμε με αεροπλάνο, θέλουμε ο πιλότος του να είναι επιδέξιος κυβερνήτης αεροπλάνου. Προβληματισμένος όμως συμπλήρωσε ότι όταν πρόκειται για τη δημόσια/πολιτική μας ζωή, κάποιοι σκέφτονται ότι θα ήταν ίσως καλύτερο να εκλέξουμε κάποιον που να μην το έχει ξανακάνει. Ο Ομπάμα με αυτό του σχόλιο φωτογράφησε τον Τραμπ, ο οποίος δεν έχει καθόλου πολιτική εμπειρία, αδιαφορεί για την επιστήμη, τα γεγονότα και την κοινή λογική και δεν έχει κανένα τυπικό προσόν/γνώρισμα/δεξιότητα σε σχέση με προηγούμενους, σημαντικούς πολιτικούς ηγέτες που κατείχαν το αξίωμα του πλανητάρχη.
Μήπως τελικά κάποια άτομα τείνουν να επιλέγουν ή να εκλέγουν κάποιον σύντροφο ή πολιτικό ηγέτη με βασικό κριτήριο ότι δεν πληροί κανένα από τα τυπικά κριτήρια που θα έθετε κάποιος άλλος στη θέση τους; Αναζητούν κάποιον που είναι «εκτός του κάδρου» και που αποκλίνει από αυτό που θεωρεί η κοινωνία καλή επιλογή. Ενδεχομένως, η ελκυστικότητα που αποπνέει ένα άτομο αποκλίνον από τις νόρμες/ τα κοινωνικά κριτήρια ίσως να συνδέεται με την προσδοκία και την κρυφή ελπίδα ότι μπορεί να προσφέρει κάτι το πρωτόγνωρο, το διαφορετικό, κάτι το οποίο μπορεί να μας εκπλήξει ευχάριστα, είτε είναι μια ερωτική περιπέτεια/ρομαντική σχέση είτε ένα σύνολο αντισυμβατικών πολιτικών λύσεων. Βέβαια, πολλές φορές, αυτός ο μη ορθολογικός τρόπος σκέψης στην προσωπική και πολιτική μας ζωή αποδεικνύεται ότι είναι ψευδαίσθηση και ότι όντως θα έπρεπε να έχουμε θέσει κάποια κριτήρια σχετικά με τα γνωρίσματα και τις αξίες που αναζητάμε σε ένα σύντροφο/πολιτικό αρχηγό που θα επηρεάσει το παρόν και το μέλλον μας.
Πολύπλοκα στατιστικά μοντέλα και αλγόριθμοι απέτυχαν να προβλέψουν τα αποτελέσματα σε ψηφοφορίες όπως αυτές που εκλέχτηκε ως πρόεδρος της Αμερικής ο Τραμπ. Ενδεχομένως τελικά αυτή η αποτυχία να στηρίζεται και σε λόγους που δεν είναι στη σφαίρα της λογικής, λόγους που έχουν να κάνουν με ένστικτα της ανθρώπινης φύσης μας και με το τι είναι γραμμένο στο DNA μας. Επομένως θα πρέπει να αναλογιστούμε τελικά μήπως η επιλογή συντρόφου ή πολιτικού αρχηγού στηρίζεται στα ίδια κριτήρια και στην εξελικτική προτίμηση για προσωπικότητες διαφορετικές, που αποκλίνουν από το τι ορίζει η κοινωνία ως επιτρεπτό και δυνητικά καλό.
Πηγές: