Είναι ίσως η μοναδική φορά που θα συμφωνήσω με δήλωση του Μάκη Βορίδη. Πράγματι σε αυτές τις εκλογές συγκρούονται δύο κόσμοι. Με μία σημαντική διαφορά. Αυτοί οι κόσμοι έχουν ένα βασικό κοινό και έναν αντίπαλο. Τους συνδέει ο άκριτος συντηρητισμός και ο παρωχημένος πολιτικός λόγος. Και ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία αποτελούν πολιτικούς σχηματισμούς που έχουν εθίσει τις βάσεις τους διαχρονικά σε πολιτικές συντήρησης, σε ηθικοπλαστικά διλήμματα, και σε βαλκάνια κρεσέντα λαϊκισμού και απαξιώσης των αντιπάλων τους.
Ο Άδωνις Γεώργιαδης , ο Μάκης Βορίδης και ο Αργύρης Ντινόπουλος , έχουν μεγαλύτερο κοινό πεδίο αισθητικής να μοιραστούν με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ παρά με την Ντορά Μπακογιάννη ή τους βουλευτές της συμπολίτευσης που ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ. Για τον απλούστατο λόγο ότι η αισθητική και ο τρόπος που πολιτεύεσαι στην καθημερινότητα σου αποτελούν καθημερινά διαπιστευτήρια στην κοινή γνώμη της πολιτικής σου πορείας και της ιδεολογίας σου. Αυτό σε διαφοροποιεί ή σε τέμνει με τους πολιτικούς σου αντιπάλους. Και οι δύο πόλοι του θλιβερού διπολισμού των ημερών μας, τέμνονται σε πολλά και κυρίως στην αισθητική και στον λαικισμό.
Για αυτό το λόγο και ο προεκλογικός αγώνας έχει λάβει διαστάσεις ανθρωποφαγίας, όταν μοιάζεις με τον αντιπάλο σου πρέπει να καταβάλλεις υπεράνθρωπες και σκληρές προσπάθειες για να διαφοροποιηθείς. Και εκεί είναι που χάνεις την έννοια του πολιτικού μέτρου.
Ο αντίπαλος και των δύο πόλων του δικομματισμού είναι κοινός. Έιναι το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που θεωρεί τυχή και προνομίο και ανήκεις στην Ευρωπαική οικογένεια. Που δεν φοβάται να το διαφορετικό. Που αγκαλιάζει την αντίθετη άποψη, που δεν παίζει με τον φόβο των μαζών. Που ενστερνίζεται της αρχές του διαφωτισμού. Είναι αυτή η κοινωνία που παρακουλουθεί αποσβολωμένη και σε κατάσταση σοκ τις πολιτικές εξελίξεις.
Το κομμάτι αυτό της κοινωνίας που δεν αποτέλει προνομιακό πεδίο πολιτικής αντιπάραθεσης για τους δυο διεκδικητές της εξουσίας. Γιατί έχει λόγο και άποψη. Σε αυτές τις εκλογές αυτή η σιωπηρή αστική τάξη δεν έχει πολλές επιλογές. Σίγουρα όμως στα δύσκολα ξέρει να βγαίνει μπροστά και να τραβάει όλη την κοινωνία μπροστά. Μακρία και πέρα από μικρο-πολιτικούς σχεδιασμούς και ανέξοδους λαικισμούς και βερμπαλισμούς. Είναι ίσως η ώρα να το κάνει. Όχι για να καταψηφίσει το ΣΥΡΙΖΑ ή την Νέα Δημοκρατία αλλά για να κερδίσει την 'ηγεμονία' πεδίο άσκησης της πολιτικής.