Αυτές οι εκλογές έμοιαζαν βουβές, ανεπαίσθητες, σιωπηρές. Αν εξαιρέσουμε τα κανάλια και τα βαρετά πολιτικά πάνελ που κάθε μέρα φιλοξενούσαν, λίγοι μόνο ένιωσαν ότι σε μερικές μέρες θα είχαμε βουλευτικές εκλογές που θα έκριναν τη διακυβέρνηση της χώρας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια (ίσως βέβαια και για τέσσερις μήνες...)
Τώρα που διαβάζετε αυτό το άρθρο ίσως έχει ήδη κριθεί ο νικητής, ίσως έχει σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση. Δεν έχει μεγάλη σημασία, όποιος κι αν έχει κερδίσει, είναι μια πύρρειος νίκη. Θα συγκυβερνήσει με τα ίδια κόμματα και θα εφαρμόσει το ίδιο περίπου πρόγραμμα, βάζοντας σε κίνδυνο το πολιτικό του μέλλον. Τα ψέματα τελείωσαν και το κατάλαβαν καλά ακόμα και αυτοί που τα ξεστόμιζαν συστηματικά και ανερυθρίαστα τα τελευταία χρόνια.
Ο Σοπενχάουερ είχε γράψει:
"Κάθε αλήθεια περνάει από τρία στάδια. Πρώτα γελοιοποιείται. Μετά βρίσκει σφοδρή αντίθεση. Και στο τέλος θεωρείται αυτονόητη"
Βρισκόμαστε ξεκάθαρα στο τρίτο στάδιο, μπροστά στην αυτονόητη αλήθεια που αναγκαζόμαστε πλέον να δούμε κατάματα, κι ας κλείσαμε ερμητικά τα μάτια επί 5 χρόνια για να κοροϊδέψουμε τον εαυτό μας ότι δεν στεκόταν εξουθενωμένη μπροστά μας, εκλιπαρώντας μας για βοήθεια.
Παρά την απότομη εφαρμογή πολλών και επίπονων μέτρων, οι Κύπριοι με τον ορθολογικό τρόπο σκέψης που κληρονόμησαν από τους Άγγλους, αποφάσισαν να μην κλάψουν τη μοίρα τους, να κοιτάξουν το μέλλον και όχι το παρελθόν, να δουλέψουν με συνέπεια και πρόγραμμα...
Θυμηθείτε την εξέλιξη της πολιτικής αντιπαράθεσης τα τελευταία 5 χρόνια. Το 2010, το πρώτο μνημόνιο ψηφίστηκε από 1 κόμμα. Το δεύτερο μνημόνιο το 2012, ψηφίστηκε από 3 κόμματα και το τρίτο μνημόνιο το 2015, από 5 κόμματα.
Άνθρωποι χλευάστηκαν, υπολήψεις καταστράφηκαν, πολιτικές καριέρες τερματίστηκαν, περιουσίες κάηκαν, εργαζόμενοι δολοφονήθηκαν, εξωτερικοί εχθροί κατασκευάστηκαν, αυτονόητες αλήθειες κατακρεουργήθηκαν, φρούδες ελπίδες μοιράστηκαν. Και όλα αυτά στο όνομα της «αντίστασης» κατά των μνημονίων και της προστασίας της «εθνικής αξιοπρέπειας». Των μνημονίων που όλοι τελικά υπέγραψαν ως μοναδική επιλογή σωτηρίας και της εθνικής αξιοπρέπειας που εκ των πραγμάτων ποδοπάτησαν, έχοντας συνεχώς το χέρι απλωμένο προς τους ξένους για βοήθεια.
Ας θυμηθούμε την Κύπρο, μια μικρή μεσογειακή χώρα που κατοικείται επίσης από Έλληνες, που διαθέτουν όμως αγγλοσαξονική λογική και σκέψη. Οι Κύπριοι υπήρξαν το πειραματόζωο για να δοκιμαστεί επάνω τους το πρώτο bail-in στην Ευρωζώνη, το 2013. Μια μικρή, μη-συστημική χώρα, που δεν επηρέαζε την ευστάθεια του ευρωσυστήματος, με πολλούς ζάμπλουτους Ρώσους που είχαν κρυμμένα τα λεφτά τους στο υπερτραφές κυπριακό τραπεζικό σύστημα, δίνοντας ευκαιρία στην Ε.Ε. να καταφέρει πλήγμα και στη Ρωσία.
Παρά την απότομη εφαρμογή πολλών και επίπονων μέτρων, οι Κύπριοι με τον ορθολογικό τρόπο σκέψης που κληρονόμησαν από τους Άγγλους, αποφάσισαν να μην κλάψουν τη μοίρα τους, να κοιτάξουν το μέλλον και όχι το παρελθόν, να δουλέψουν με συνέπεια και πρόγραμμα, να συνεννοηθούν και να μην διχαστούν, ώστε να βγουν το συντομότερο δυνατό από το δικό τους μνημόνιο. Τα κόμματα της κυπριακής Βουλής συμφώνησαν σε μια άτυπη συναίνεση και συνεργάστηκαν για να βοηθήσουν την χώρα τους να ξεπεράσει την κρίση ταχύτατα. Δε δημιουργήθηκαν αντιμνημονιακά κόμματα, δεν κυριάρχησαν οι εύκολες αντιμνημονιακές κορώνες, δεν εκτοξεύτηκαν οι πολιτικές καριέρες όσων επέλεξαν τον φθηνό λαϊκισμό, δεν καταλήφθηκαν οι πλατείες από τους αγανακτισμένους, δεν κατηγορήθηκαν οι πολιτικοί αντίπαλοι ως γερμανοτσολιάδες και δωσίλογοι.
Η Κύπρος βγαίνει από το μνημόνιο πολύ σύντομα, το οποίο διήρκεσε λιγότερο από 3 χρόνια. Επέστρεψε ήδη στην ανάπτυξη από το πρώτο τρίμηνο του 2015, βγήκε στις αγορές λαμβάνοντας χρηματοδότηση με επιτόκιο κάτω του 4% και συμμετέχει πλέον και στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του Ντράγκι (γνωστό ως QE) αποκτώντας πρόσβαση σε πολλά κεφάλαια με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο.
Έλληνες αυτοί, Έλληνες κι εμείς, αλλά με πολύ διαφορετική νοοτροπία κι αντίληψη. Εμείς επιλέξαμε για άλλη μια φορά τον διχασμό, την πίστη σε θεωρίες συνωμοσίας, την μη εφαρμογή μεταρρυθμίσεων, τη λογική των καθυστερήσεων και έχει ο Θεός, τα εύκολα λόγια και τους ψεύτικους παραδείσους, την άρνηση της πραγματικότητας που δεν μας άρεσε, την προσκόλληση στο παρελθόν και στις όμορφες αυταπάτες.
Η τύχη μας δε βρίσκεται πλέον στα χέρια μας, καθορίζεται από συνδυασμό διεθνών παραμέτρων και γεγονότων που λαμβάνουν χώρα πολύ μακριά από την Ελλάδα. Η Θεωρία του Χάους, με την πεταλούδα που πετά στον Αμαζόνιο και προκαλεί βροχή στην Κίνα, ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση μας, όπως ακριβώς το χάος θα μπορούσε να αποτελεί εθνικό μας προϊόν, διεκδικώντας και δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.
Αν κι αυτή τη φορά τα πράγματα δεν εξελιχθούν καλά για την χώρα, το τέταρτο μνημόνιο θα ψηφιστεί από 7 κόμματα, θα προβλέπει μέτρα υπολογισμένα σε εθνικό νόμισμα και παροχή συναλλάγματος για εισαγωγή βασικών ειδών πρώτης ανάγκης.
Από Δευτέρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Αυτή δεν είναι μια δεύτερη ευκαιρία. Είναι η τελευταία ευκαιρία...