Τα στοιχεία της Eurostat που είδαν το φως της δημοσιότητας πριν λίγες ημέρες εμφανίζουν 8 στους 10 Έλληνες να απασχολούνται σε επαγγελματικούς κλάδους, που παράγουν χαμηλή προστιθέμενη αξία στην οικονομία.
Σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται:
1.Μη παραγωγικοί κλάδοι, όπως η δημόσια διοίκηση, οι διοικητικές υπηρεσίες, το εμπόριο, η εστίαση, η διαμονή και μέρος των ελεύθερων επαγγελμάτων.
2.Κλάδοι που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να παράγουν μεγάλη προστιθέμενη αξία, όπως οι κατασκευές, κάποιοι τομείς μεταποίησης και η γεωργία, για διάφορους όμως λόγους τα τελευταία χρόνια δεν δείχνουν την απαιτούμενη δυναμική, καινοτομία και εξωστρέφεια.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: οι περισσότεροι από τους παραπάνω κλάδους αποτελούνται κυρίως από μικρές, κατακερματισμένες επιχειρήσεις, όπου παρατηρούνται υψηλά ποσοστά φοροδιαφυγής και αδήλωτης εργασίας. Αυτοί είναι οι βασικοί λόγοι για τη χαμηλή προστιθέμενη αξία που παράγουν.
Στον αντίποδα, υψηλή προστιθέμενη αξία εμφανίζουν οι κλάδοι:
•Ενέργειας
•Βιομηχανίας
•Τηλεπικοινωνιών
•Πληροφορικής
•Μεταφορών
Το παρακάτω γράφημα παρουσιάζει τον αριθμό εργαζομένων ανά κλάδο και τη προστιθέμενη αξία ανά εργαζόμενο που δημιουργεί κάθε κλάδος.
Παρατηρούμε ότι με βάση το μέσο όρο της Ευρώπης, μόλις 620 χιλιάδες εργαζόμενοι σε σύνολο 3,5 εκατομμυρίων (=18%) απασχολούνται σε κλάδους υψηλότερης προστιθέμενης αξίας ανά απασχολούμενο.
Καθίσταται λοιπόν αναγκαίο να στοχεύσουμε ως χώρα στην ανάπτυξη οργανωμένων επιχειρήσεων, με έμφαση στην παραγωγή, την εξωστρέφεια και την καινοτομία.
Με αυτό τον τρόπο θα συμπαρασύρουμε προς τα πάνω και τους κλάδους που εκ φύσεως έχουν δυναμική, αλλά σήμερα υπολείπονται. Αυτό θα συνδράμει επίσης στη δημιουργία θέσεων εργασίας και τη σταδιακή αύξηση των απολαβών.
Όπως βλέπουμε παρακάτω, βάσει των στοιχείων της Eurostat, οι κλάδοι με υψηλή προστιθέμενη αξία παρέχουν υψηλότερους από το μέσο όρο μισθούς στους εργαζόμενους. Οι χαμηλές βέβαια απολαβές σε κάποιους κλάδους προκύπτουν από την εκτεταμένη απόκρυψη εισοδημάτων. Όσον αφορά τη δημόσια διοίκηση, οι μισθοί του δημοσίου και των ΔΕΚΟ είναι κατά 30% υψηλότεροι του μέσου όρου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα ποσά αφορούν μεικτές ετήσιες απολαβές. Το μέσο όρο των €22,500 ετησίως αντιστοιχεί σε κάτι λιγότερο από €1.000 καθαρές μηνιαίες απολαβές.
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι μόλις 3,5 εκ. Έλληνες εργάζονται, σε σύνολο πληθυσμού 10,7 εκ. Δηλαδή 1 στους 3. Αυτό το 33% καλείται να παράγει επαρκή πλούτο για να θρέψει όχι μόνο το ίδιο αλλά και το υπόλοιπο 67% του πληθυσμού!
Τη στιγμή μάλιστα που όπως είδαμε μόλις το 18% απασχολείται σε τομείς προστιθέμενης αξίας, ενώ 1 στους 4 εργάζεται στο Δημόσιο.
Ο παρακάτω πίνακας είναι αποκαλυπτικός: 1,25 εκ. άνεργοι, 2,65 εκ. συνταξιούχοι.
Τα αίτια για τη σημερινή κατάσταση είναι:
•Η υψηλή ανεργία 25%. Ιδιαίτερα μεταξύ των νέων ανθρώπων αγγίζει το 50%.
•Το τεράστιο πρόβλημα υπογεννητικότητας. Κάθε χρόνο γεννιούνται 1,3 παιδιά ανά οικογένεια, όταν το ελάχιστο όριο είναι 2, με συνέπεια να έχουμε ετησίως 25.000 περισσότερους θανάτους από γεννήσεις.
Αν αυτός ο ρυθμός συνεχισθεί, μετά από 40 χρόνια 4 στους 10 Έλληνες θα είναι άνω των 60 ετών και ο πληθυσμός της χώρας θα έχει μειωθεί κατά 1 εκατομμύριο.
Καθίσταται λοιπόν επείγουσα η δημιουργία ενός μακρόπνοου εθνικού σχεδίου δράσης και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, με κατακόρυφη αύξηση των επενδύσεων και στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας. Μόνο έτσι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, θα έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη και θα μπορέσει σταδιακά η Ελλάδα να αντιμετωπίσει το δημογραφικό της πρόβλημα.