Η Σίφνος τον Σεπτέμβριο

Η Απολλωνία ή Σταυρί, η οποία μαζί με τον Αρτεμώνα αποτελεί ένα ενιαίο οικιστικό σύνολο, είναι η πρωτεύουσα της Σίφνου, κτισμένη αμφιθεατρικά πάνω σε τρεις λόφους. Πλακόστρωτα, γραφικά σοκάκια, εκκλησίες με μπλε τρούλους συχνά άρρηκτα συνδεδεμένες με τα σπίτια, δημιουργούν γειτονιές και σημεία αναφοράς. Το διάσημο «Στενό», το κεντρικό καλντερίμι με τα μαγαζάκια, μπαράκια και εστιατόρια το καλοκαίρι γνωρίζει στιγμές δόξας και τα «στενά» του όρια συμβάλλουν στο παρεΐστικο ύφος που χαρακτηρίζει αυτό το νησί.
elena dacoula

Το καλοκαιράκι, αυτή η υπέροχη εποχή που όλο τον χρόνο όλοι περιμένουμε αλλά και αναπολούμε, πνέει πλέον τα λοίσθια.

Σιγά-σιγά ο κόσμος παίρνει το δρόμο της επιστροφής. Τα πλοία κάθε μέρα αναχωρούν γεμάτα κόσμο από τα νησιά που αδειάζουν, όπως το ίδιο συμβαίνει σε κάθε άλλο τουριστικό προορισμό. Μία μελαγχολία πλανιέται στον αέρα και η ευχή για «καλό χειμώνα» που ακούγεται κατά κόρον, προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα, μιας και φέρνει ξανά στο προσκήνιο την ανησυχία, το άγχος και την αβεβαιότητα που μπορεί να είχαν για λίγο ξεχαστεί σε μια παραλία...

Ίσως η έκφραση «καλό αποκαλόκαιρο» χρυσώνει κάπως το χάπι!

Όσοι όμως έχουν την ευκαιρία ν' αρχίσουν τώρα τις διακοπές τους ή να τις παρατείνουν μπορούν να διαπιστώσουν πόσο όμορφη είναι αυτή η εποχή, με τις μικρότερες μεν μέρες, με τον ήλιο να δύει νωρίτερα, αλλά ένα μοναδικό, χαμηλό φως να λούζει και τα χαϊδεύει τα πάντα κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Αυτή είναι ίσως η καλύτερη εποχή για να γνωρίσει κάποιος ένα μέρος. Τώρα που έχει σταματήσει η τρέλα του καλοκαιριού και όλοι και όλα μπαίνουν σε πιο χαλαρούς ρυθμούς, ακόμη και ο καιρός, ο οποίος γίνεται πιο ήπιος και γλυκός αλλά και η θάλασσα εξακολουθεί να είναι ζεστή και ξελογιάστρα.

Αυτή είναι ίσως η καλύτερη εποχή για να γνωρίσει κάποιος την αγαπημένη μου Σίφνο.

Το νησί του μέτρου και της αρμονίας. Το νησί στο οποίο τίποτα δεν είναι υπερβολικό παρά μόνο το φως και η μοναδική του αύρα που αιχμαλωτίζουν τον επισκέπτη από την πρώτη στιγμή, αφήνοντας πάνω του ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους, όπως μία σχέση ερωτική!

Το Στενό της Απολλωνίας

Το σιφνέϊκο ανάγλυφο τοπίο και το υψηλής αισθητικής δομημένο περιβάλλον συνθέτουν ένα σκηνικό ιδιαίτερου φυσικού κάλλους με οικισμούς πλούσιας αρχιτεκτονικής παράδοσης, θεμωνιές, αλώνια, περιστερώνες, ξερολιθιές, όμορφες παραλίες, βράχια, γραφικά μονοπάτια που οδηγούν σε ακρογιαλιές, μοναστήρια, ξωκλήσια, αρχαίους, πύργους (φρυκτωρίες) και απομεινάρια ορυχείων.

Η Σίφνος υπήρξε ένα από τα πλουσιότερα μέρη του αρχαίου κόσμου, χάρη στα χρυσωρυχεία, τα αργυρωρυχεία και την ανάπτυξη της κεραμεικής τέχνης. Οι Σιφνιοί ήταν οι πρώτοι που έκοψαν χρυσό νόμισμα και οι πρώτοι που χάραξαν και τις δύο όψεις των νομισμάτων. Πασίγνωστος ο «Θησαυρός των Σιφνίων» στους Δελφούς, το πρώτο ολομάρμαρο κτήριο της Ηπειρωτικής Ελλάδας, αφιέρωμα στον Απόλλωνα κατά τον 6ο αιώνα π.Χ., την εποχή που το νησί γνώρισε την μέγιστη ανάπτυξή του. Στην πάροδο του χρόνου ο πλούτος σε άργυρο και χρυσό μεταλλάχθηκε σε πνευματικό πλούτο, λόγω της μεγάλης ακμής στα γράμματα και τις τέχνες, γεγονός που αναγνωρίστηκε από τον Ελβετικό Οργανισμό Τουρισμού και η Σίφνος βραβεύθηκε το 2007 ως «το Νησί των Ποιητών και του Πολιτισμού».

Η πλούσια αυτή πολιτιστική παράδοση συνεχίζεται ως τις μέρες μας και κάθε χρόνο πραγματοποιούνται πολλές εκδηλώσεις, με στόχο να προσελκύσουν επισκέπτες που αναζητούν την ποιότητα και έχουν ενδιαφέροντα που ξεφεύγουν από τα αμιγώς τουριστικά.

Το Κάστρο από μακρυά

Πρώτη πρωτεύουσα του νησιού υπήρξε το Κάστρο. Πανέμορφος οικισμός ιδιαίτερης οικοδομικής οχυρωματικής μεσαιωνικής δομής με τις σειρές των σπιτιών να σχηματίζουν τα αμυντικά τείχη. Πρόκειται για το αρχαίο «Αστυ» που αναφέρει ο Ηρόδοτος και κατοικείται συνεχώς από το 3.000 πΧ έως σήμερα. Το ένδοξο παρελθόν και το παρόν εναλλάσσονται συνεχώς μπροστά στα μάτια του επισκέπτη από τη πρώτη στιγμή που περνάει κάτω από μία από τις έξι λότζιες (πύλες εισόδου) για να μπει στον οικισμό. Η αρχαία ακρόπολη, οι ρωμαϊκές σαρκοφάγοι στα σοκάκια, οι επιτύμβιες στήλες, τα 20 εκκλησάκια του 16ου και 17ου αιώνα με τα διακοσμημένα δάπεδα, το αρχαιολογικό μουσείο, τα οικήματα με τις βενετσιάνικες επιγραφές και οικόσημα, τα καλαίσθητα, με χαλαρωτική ατμόσφαιρα μέρη για καφέ, ποτό ή γλυκό κάνουν το Κάστρο ένα μαγικό προορισμό.

Η θέα της θάλασσας, κυρίαρχη και επιβλητική δημιουργεί μοναδικά κάδρα για φωτογραφίες αλλά και μόνιμη συντροφιά καθ' όλη τη διαδρομή του περιφερειακού μονοπατιού γύρω από τον οικισμό όπου σε κάποιο σημείο το εκκλησάκι «Οι Επτά μάρτυρες» ξεπροβάλλει ξαφνικά μέσα στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, θαρρείς και βρίσκεται στη μέση της θάλασσας, αποκομμένο από τον υπόλοιπο οικισμό.

Και όσες φορές κι αν το φωτογραφίσεις ποτέ δεν είναι αρκετές.

Το εκκλησάκι Οι Επτά Μάρτυρες, Κάστρο

Αρτεμώνας

Τα νεοκλασικού ρυθμού αρχοντικά του Αρτεμώνα, αδιάσειστες μαρτυρίες της αίγλης του νησιού, η διάχυτη μυρωδιά του γιασεμιού από τους κήπους και τις λουλουδιασμένες αυλές, οι ακόμη ανθισμένες βοκαμβίλιες με τα υπέροχα χρώματα, οι γαργαλιστικές μυρωδιές από τους φούρνους, τα γραφικά ταβερνάκια, μεζοδοπωλεία και καφενεία, τα ιδιαίτερα καλόγουστα, μικρά μαγαζάκια και γκαλερί υποχρεώνουν τον επισκέπτη να κάνει συνεχείς στάσεις και του δημιουργούν έντονη την επιθυμία να θέλει να έλθει ξανά, γιατί είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να τα δει και να γευτεί όλα με την πρώτη φορά. Ακολουθώντας το ανηφορικό κεντρικό δρομάκι, αφήνοντας πίσω τον οικισμό, ο επισκέπτης φτάνει στους μύλους, απ' όπου η πανοραμική θέα της Σίφνου αλλά και της «γειτονιάς» του Αιγαίου είναι συγκλονιστική, ειδικά μία καθαρή και ξάστερη μέρα.

Αυλή στον Αρτεμώνα

Απολλωνία

Η Απολλωνία ή Σταυρί, η οποία μαζί με τον Αρτεμώνα αποτελεί ένα ενιαίο οικιστικό σύνολο, είναι η πρωτεύουσα της Σίφνου, κτισμένη αμφιθεατρικά πάνω σε τρεις λόφους. Πλακόστρωτα, γραφικά σοκάκια, εκκλησίες με μπλε τρούλους συχνά άρρηκτα συνδεδεμένες με τα σπίτια, δημιουργούν γειτονιές και σημεία αναφοράς. Το διάσημο «Στενό», το κεντρικό καλντερίμι με τα μαγαζάκια, μπαράκια και εστιατόρια το καλοκαίρι γνωρίζει στιγμές δόξας και τα «στενά» του όρια συμβάλλουν στο παρεΐστικο ύφος που χαρακτηρίζει αυτό το νησί. Το φθινόπωρο ναι μεν ο κόσμος λιγοστεύει και η κίνηση ελαττώνεται, αλλά η περισσή ομορφιά και η γραφικότητα που κυριαρχεί ανταμείβουν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη.

Η παραλία των Καμαρών

Παραλία Αποκοφτού

Κάτασπροι οικισμοί (Ανω και Κάτω Πετάλι, Εξάμπελα, Καταβατή), γραφικές παραλίες (Αποκοφτό, Βαθύ, Καμάρες, Πλατύς Γιαλός, Φασολού, Βρουλούδια, Γλυφό) και ψαροχώρια στα οποία έχεις την αίσθηση ότι ο χρόνος σταμάτησε κάπου στο 1950 (Φάρος, Χερόνησος), 235 εκκλησίες και εξωκλήσια με την πιο γνωστή απ'όλες την Παναγιά της Χρυσοπηγής κτισμένη πάνω σ'έναν βράχο που προχωρεί στην θάλασσα σαν πετροκάραβο, ή άλλες σκαρφαλωμένες πάνω σε συγκλονιστικές κορυφογραμμές που «κόβουν την ανάσα» (Αγιος Συμεών, Προφήτης Ηλίας), προσφέρονται για εξερεύνηση, για περπάτημα, για φωτογράφιση, για στιγμές χαλάρωσης και απόλαυσης.

Μοναστήριο Αγ. Ιωάννη, στο Μαύρο Χωριό

Τη Σίφνο για να την γνωρίσεις πρέπει να την περπατήσεις! Και θα είναι μεγάλη παράλειψη αν φύγει κάποιος χωρίς να έχει περπατήσει σ'ένα από τα χιλιάδες μονοπάτια που διασχίζουν το νησί από την μία άκρη στην άλλη και το έχουν κάνει γνωστό ως διάσημο περιπατητικό προορισμό. Και το φθινόπωρο είναι ιδανική εποχή για τέτοιες βόλτες!

Το εκκλησάκι του Αγ. Σώστη

Στο μονοπάτι προς τον Άγιο Σώστη

Τα καλοδιατηρημένα μονοπάτια, προσφέρουν τη μοναδική ευκαιρία για να διαπιστώσει κάποιος την αρμονική συνύπαρξη φύσης και ανθρώπου, και να έλθει σ' επαφή με τη γη της Σίφνου. Γη σκληρή και φιλόξενη, ανάγλυφη και γοητευτική, άγρια και σαγηνευτική, απόκρημνη και πεδινή, όπου οι εναλλαγές του τοπίου μαζί με τις ξερολιθιές, τα «λουριά», τα «φυτεμένα» εκκλησάκια, τους πύργους, τα απομεινάρια ορυχείων, τις θεμωνιές, τα εργαστήρια κεραμεικής, τους σχίνους, τα λιόδεντρα, τους κέδρους, τις μυρωδιές από τα διάφορα βότανα, και αγριολούλουδα που έχουν κατατάξει τη Σίφνο ανάμεσα στους 13 βοτανικούς παραδείσους της Ελλάδος, κάνουν τις διαδρομές αυτές αξέχαστη εμπειρία, παίρνουν την κούραση από τον πεζοπόρο και τον γεμίζουν με μία απίστευτη αγαλλίαση και χαρά όταν φτάσει στον προορισμό του, όσο δύσκολος κι ήταν αυτός. Η ανάβαση στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, κτισμένο στη ψηλότερη βουνοκορφή του νησιού σε υψόμετρο 691, θεωρείται ένας στόχος για τον κάθε περιηγητή που θέλει να αναμετρήσει την δύναμη και την αντοχή του αλλά και να βρεθεί σκαρφαλωμένος στο μπαλκόνι του Αιγαίου!

Το μονοπάτι για τον Προφήτη Ηλία

Στη Σίφνο δεν υπάρχει μήνας χωρίς πανηγύρι σε κάποια εκκλησιά ή απομακρυσμένο εξωκκλήσι και ειδικά τον Σεπτέμβριο γίνονται μερικά από τα ωραιότερα του χρόνου (Αγίου Σώστη, του Τίμιου Σταυρού στον Φάρο, του Αη Νικήτα στο Σελλάδι). Και εδώ είναι εμφανής η αρμονική συνύπαρξη έντονων λαϊκών και θρησκευτικών στοιχείων, έκφραση της πίστης αλλά και της επιθυμίας για διασκέδαση και ψυχαγωγία. Τα πανηγύρια προσφέρουν μοναδική εμπειρία στον επισκέπτη ο οποίος, μετά τον Εσπερινό, γεύεται το παραδοσιακό «μενού» (ρεβιθάδα, κοκκινιστό με μακαρόνια), παρασύρεται στα ρυθμικά «κουταλοκτυπήματα» μαζί μ' όλους τους παρακαθήμενους στην τράπεζα με τη συνοδεία διαφόρων ευχών όπως «εβίβα στον πανηγυρά», «εβίβα και στον μάγερα» και δύσκολα αντιστέκεται στο γλέντι που αρχίζει μετά το φαγητό, με τη μουσική από τα βιολιά και το λαγούτο. Και η ανατολή του ηλίου μπορεί να τους βρει όλους να πίνουν, να τραγουδούν και να χορεύουν.

H Tράπεζα έτοιμη να δεχθεί τον κόσμο που έχει έλθει στο πανηγύρι

Η νοστιμότατη ρεβιθάδα

Η Σίφνος είναι η πατρίδα του Ν. Τσελεμεντέ, του αρχιμάγειρα που ταυτίστηκε με την ελληνική κουζίνα και έκανε γνωστή τη Σίφνο για την γαστρονομική της παράδοση.

Αρχές Σεπτεμβρίου, το Φεστιβάλ γαστρονομίας που φέρει το όνομά του, συγκεντρώνει εκεί αντιπροσωπείες από νησιά των Κυκλάδων με στόχο την ανάδειξη της κυκλαδίτικης κουζίνας καθώς και το όνομα «Νικόλαος Τσελεμεντές» εντός και εκτός Ελλάδας.

Η Σίφνος, το κυκλαδονήσι με την ανεπιτήδευτη φινέτσα, καλεί τον επισκέπτη να συμμετάσχει και να απολαύσει μ'όλες του τις αισθήσεις όλα όσα προσφέρει του προσφέρει, τόσο με το φως της ημέρας όσο και όταν νυχτώνει.

Και όταν φτάσει η ώρα της αναχώρησης... θα ανυπομονεί να επιστρέψει σ'αυτήν...

Αλλά πρέπει πρώτα να φύγει κάποιος από κάπου ώστε να μπορεί να γυρίσει ξανά...

Η αναχώρηση