Αμηχανίες 2018
LOUISA GOULIAMAKI via Getty Images

Τόσα χρόνια πέρασα

να κατασκευάζω όνειρα

προετοιμάζοντας την συνεχή επανάσταση

των επερχόμενων γενεών

που προχωράει και πάει

και πάει

και πάει

και δεν γνωρίζει τέλος

Κ. Γ. Ταβουλτσίδης, Η Σφίγξ

Ο μικρόκοσμος των καθημερινών συναναστροφών και προσ-τριβών, η σύγχυση [ή μήπως:ταύτιση;] του like στο facebook με το λαϊκισμό, η καταστροφική κουλτούρα για μιά Πολιτεία αλά κάρτ, η επί δεκαετίες επαγγελόμενη ενότητα του μέλλοντος [ως μαγιά για τη διχόνοια του παρόντος], οι ψευδαισθήσεις του περιούσιου λαού και του θεόσταλτου, πάντοτε χαρισματικού, ηγέτη-σωτήρα, οι άγονες μεταρρυθμίσεις και οι συνεχείς απορυθμίσεις, οι [κατά τον Αλέκο Παπαδόπουλο] «σπασμένες φτερούγες» της χώρας, η κρίση που έγινε παρακμή [λόγω γενικής θεσμικής κόπωσης] και η παρακμή που οδήγησε σε κατάρρευση [ένεκα ερασιτεχνικής πολιτικής κι αναξιόπιστων πολιτικών], η μη-κανονικότητα ως τρόπος ζωής κι επιτυχίας του νεο-έλληνα, η δοξολόγηση της διαφθοράς και η αναγωγή της σκοπιμότητας σε «θρησκευτική πίστη», ο κάλπικος ριζοσπαστισμός, ο σκοταδισμός της τυφλής τάξης και της «καλής βίας», ο κυνικός τυχοδιωκτισμός και ο πλουμιστός καθεστωτισμός, ο ενοχοποιημένος πουριτανισμός και η θεωρία του «όλα επιτρέπονται», οι ιδεολογικές άκρες και οι πολιτικές ακρότητες, τα στολίδια του πολιτικού ψέματος και η δημοσιογραφία της συγκάλυψης, το βάθος της κρίσης και τα αβαθή της εξαπάτησης, η άρνηση της υπεύθυνης ενηλικίωσης, η βασιλεία του φόβου και της ανασφάλειας, η εξοικείωση με το χειρότερο που δεν έχει ακόμα συμβεί, τα σταυρικά ζητήματα της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Τρομοκρατίας, της Δικαιοσύνης, των Δικαιωμάτων, της Φτώχειας, του Ρατσισμού, της προσφυγιάς / μετανάστευσης.

Θέε μου, με όλα αυτά και με όλους αυτούς, σε ποιόν και σε τί να πιστέψει κάποιος ώστε να αισιοδοξεί;

ΥΓ. «Μή με μαλώνεις ζωή

Ένας απλός καλεσμένος σου είμαι

Ονομάζομαι άνθρωπος» [Θ.Φροντιστής, Του συρμού]

Δημοφιλή