Το αποτέλεσμα των εκλογών στη Νέα Δημοκρατία

Η Νέα Δημοκρατία είχε μια αμυδρή ευκαιρία να διασωθεί, εάν επέλεγε αμιγώς πολιτικές διαδικασίες εκλογής Προέδρου και όχι καλλιστεία στην τηλεόραση και βόλτες στα καφενεία της επαρχίας και τις λαϊκές αγορές. Δυστυχώς, όσα έγιναν μετά τις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου και η ποιότητα της διαδικασίας δεν δημιουργούν ευοίωνη προοπτική. Ο χώρος θα συνεχίσει να υπάρχει, γιατί είναι ο πλέον συμπαγής στον ελλαδικό πολιτικό χάρτη. Η γεωγραφία του πρόκειται να αλλάξει γρήγορα.
sooc

Την Κυριακή θα γίνει η δεύτερη απόπειρα να διεξαχθούν οι εκλογές για την ανάδειξη Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Μιας και στην πολιτική το αποτέλεσμα καθορίζεται από τα μέσα που επιλέγονται, η προοπτική της Νέας Δημοκρατίας μετά την εκλογή Προέδρου δεν είναι αισιόδοξη, επειδή τα μέσα και οι διαδικασίες που επιλέχθηκαν στην προεκλογική περίοδο υπολείπονται των προσδοκιών της κοινωνίας και των αναγκών της χώρας.

Αν και συντάσσομαι στην προοπτική της ανοικτής διαδικασίας, θεωρώ ότι θα έπρεπε να διεξαχθεί με όρους που διασφαλίζουν την ποιότητα και δημιουργούν θετικό πρόσημο, όχι κατ' ουσίαν απροϋπόθετα. Όταν ο Γ. Παπανδρέου εισήγαγε την ανοικτή διαδικασία, το 2004, ήταν ο μοναδικός υποψήφιος, οπότε η κίνησή του είχε κυρίως συμβολικό χαρακτήρα. Η Νέα Δημοκρατία, το 2009, έσπευσε για πολλοστή φορά στην ιστορία της να μιμηθεί άγαρμπα το ΠΑΣΟΚ, υιοθετώντας απερίσκεπτα την πολιτική πρακτική του Γ. Παπανδρέου. Λίγο αργότερα αποδείχθηκε εμπειρικά ότι οι διαδικασίες που επέλεξε το 2004 ο Γ. Παπανδρέου διέλυσαν τον ιστό του κόμματος του στο όνομα της «αμεσοδημοκρατίας».

Τα κόμματα είναι συνταγματικά κατοχυρωμένα για να διασφαλίζουν ότι δεν θα νέμονται την εξουσία παρέες και συνωμοτικοί κύκλοι. Έχουν αρχές, καταστατικό, μέλη, όργανα, διαδικασίες, ώστε να μην μπορεί κάποιος να σφετεριστεί την πολιτειακή ισχύ ενός κόμματος, στηριζόμενος σε ευκαιριακά διαμορφωμένες πλειοψηφίες. Ο Γ. Παπανδρέου, επενδύοντας στην γοητεία του ονόματός του και την προσεκτικά φτιασιδωμένη προσωπική του εικόνα, κατάφερε να διαλύσει το κόμμα του για να εγκαθιδρύσει την μοναρχία του, γεγονός με τραγικές συνέπειες για το ΠΑΣΟΚ και την Ελλάδα των μνημονίων.

Αντίθετα σε κάθε λογική, η Νέα Δημοκρατία καλεί τους Έλληνες να εκλέξουν τον Πρόεδρό της, δίχως κανείς να γνωρίζει τι κόμμα θα είναι η Νέα Δημοκρατία αύριο.

Στην πραγματικότητα, η απροϋπόθετη εκλογή Προέδρου, από ένα τυχαίο σώμα ανθρώπων, γίνεται η κερκόπορτα για την επιβολή απολίτικων διαδικασιών στην πολιτική· η πολιτική δηλαδή αυτοαναιρείται. Η Νέα Δημοκρατία, πριν από την εκλογή Προέδρου, θα έπρεπε να ξεκαθαρίσει, στο πλαίσιο Συνεδρίου, το τι κόμμα θέλει να είναι και τι πρεσβεύει πια. Αφού καταλήξει, να δηλώσει ότι δέχεται την εγγραφή μελών, όσων δηλαδή συμφωνούν με τις επαναδιατυπωμένες αρχές της. Όταν συγκροτούνταν πλήρεις, ενημερωμένοι και ελεγμένοι κατάλογοι μελών, θα έπρεπε να ξεκινήσει η διαδικασία εκλογής Προέδρου. Τα κόμματα είναι νομικά πρόσωπα και στις αρχαιρεσίες τους δε νοείται να συμμετέχουν άνθρωποι που δεν είναι οργανικά μέλη τους. Αντίθετα σε κάθε λογική, η Νέα Δημοκρατία καλεί τους Έλληνες να εκλέξουν τον Πρόεδρό της, δίχως κανείς να γνωρίζει τι κόμμα θα είναι η Νέα Δημοκρατία αύριο.

Και να ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα. Για να θέσει κάποιος υποψηφιότητα για Πρόεδρος του κόμματος αρκούσε να μαζέψει πενήντα υπογραφές μελών της Πολιτικής Επιτροπής ή τις υπογραφές του 1/10 των αντιπροσώπων του προηγούμενου Συνεδρίου. Στις προϋποθέσεις όμως δεν συμπεριλαμβάνεται η κατάθεση ολοκληρωμένης πολιτικής πρότασης. Σε απλά ελληνικά, οποιοσδήποτε διέθετε προσωπική λάμψη, βαρύ όνομα, περίσσεια προβολή ή οτιδήποτε άλλο μπορούσε να είναι υποψήφιος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, δίχως να έχει σαφή και στοιχειοθετημένη πολιτική πρόταση! Πρώτα ανακηρύσσεσαι υποψήφιος και μετά παρουσιάζεις την πολιτική σου πρόταση. Και το πλέον παρανοϊκό είναι ότι βρέθηκαν άνθρωποι να υπογράψουν υπέρ της υποψηφιότητας προσώπων που δεν είχαν παρουσιάσει το πολιτικό τους σχέδιο, ώστε να κρίνουν αν συμφωνούν με αυτό. Αστειότητες.

Τέλος, το πλέον ανησυχητικό συμπέρασμα που αναδείχθηκε είναι η χαοτική διαφορά απόψεων, νοοτροπίας και ύφους που χαρακτηρίζει τις ομάδες που διαμορφώθηκαν γύρω από τους υποψηφίους Προέδρους. Αυτό το χάσμα υποδεικνύει ότι η πολυδιάσπαση της Νέας Δημοκρατίας είναι το πλέον πιθανό σενάριο. Ενδεικτικά, η απόσταση μεταξύ Τζιτζικώστα-Βορίδη και Μητσοτάκη είναι πολύ μεγαλύτερο από εκείνη μεταξύ Μητσοτάκη και ΠΟΤΑΜΙΟΥ.

Η Νέα Δημοκρατία είχε μια αμυδρή ευκαιρία να διασωθεί, εάν επέλεγε αμιγώς πολιτικές διαδικασίες εκλογής Προέδρου και όχι καλλιστεία στην τηλεόραση και βόλτες στα καφενεία της επαρχίας και τις λαϊκές αγορές.

Και ενώ για πάρα πολλά χρόνια η προοπτική της εξουσίας ένωνε τις ετερόκλητες τάσεις εντός της Νέας Δημοκρατίας, τώρα που η προοπτική αυτή μοιάζει όνειρο απατηλό δεν υπάρχει λόγος να μείνει το κόμμα ενωμένο. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Τσίπρας θα διευκολύνει τη διάλυση της Νέας Δημοκρατίας ψηφίζοντας έναν αναλογικότερο εκλογικό νόμο, ώστε οι κυβερνήσεις συνεργασίας να αποτελούν την μόνη επιλογή. Τότε, κάθε τοπάρχης εντός της Νέας Δημοκρατίας θα έχει κάθε λόγο να δημιουργήσει ένα δικό του κόμμα και να ελπίζει στη συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας, μέσω της συνεργασίας με άλλα κόμματα. Δεν έχει κανένα λόγο να μείνει σε ένα κόμμα που θα αντιπολιτεύεται για πολύ καιρό.

Η Νέα Δημοκρατία είχε μια αμυδρή ευκαιρία να διασωθεί, εάν επέλεγε αμιγώς πολιτικές διαδικασίες εκλογής Προέδρου και όχι καλλιστεία στην τηλεόραση και βόλτες στα καφενεία της επαρχίας και τις λαϊκές αγορές. Δυστυχώς, όσα έγιναν μετά τις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου και η ποιότητα της διαδικασίας δεν δημιουργούν ευοίωνη προοπτική. Ο χώρος θα συνεχίσει να υπάρχει, γιατί είναι ο πλέον συμπαγής στον ελλαδικό πολιτικό χάρτη. Η γεωγραφία του πρόκειται να αλλάξει γρήγορα.

Δημοφιλή