Το «εμπόριο» της τρομοκρατίας στην Ελλάδα

Όσες μηνύσεις κι αν η κυβέρνηση Τσίπρα καταθέσει κατά του πρώην υπουργού της (το γράφω και δεν το πιστεύω ότι το γράφω) και όσες φορές κι αν ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη προσέλθει στο γραφείο του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου να καταθέσει σχετικά με όσα έχει καταγγείλει, κι όσα επιπλέον στοιχεία κι αν προσκομίσει, η αίσθηση οτι πρόκειται ουσιαστικά για ένα πολιτικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών δεν υποχωρεί. Και όσο θα τραβάει αυτή η διαμάχη τόσο χειρότερη θα γίνεται η υπηρεσία που η κυβέρνηση και ο πρώην υπουργός της σε ένα τόσο νευραλγικό πόστο θα προσφέρουν στο ήδη δηλητηριασμένο, γεμάτο κυνισμό, πολιτικό σύστημα.
eurokinissi

Στα μέσα της δεκαετίας του '90, όταν έγραφα ένα βιβλίο για την 17Ν, φιλοξενήθηκα για αρκετούς μήνες στα γραφεία της Ελευθεροτυπίας όπου μου είχε δοθεί πρόσβαση στο αρχείο της εφημερίδας. Η «Ε» είχε για πολλά χρόνια μια ιδιότυπη, σχεδόν συμβιωτική σχέση με την 17Ν δημοσιεύοντας κατά αποκλειστικότητα τις προκηρύξεις της οργάνωσης και ο διευθυντής της ο Σεραφείμ Φυντανίδης πήγε μέχρι και φυλακή όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπάθησε, χωρίς την παραμικρή αίσθηση της πραγματικότητας, να φιμώσει τον Τύπο καταστώντας την δημοσιοποίηση κειμένων απο τρομοκρατικές οργανώσεις ποινικό αδίκημα.

Κάθε φορά που ρωτούσα τον Φυντανίδη για την υπερβολική δημοσιογραφική κάλυψη της 17Ν από τα ελληνικά ΜΜΕ μού έδινε στη αρχή την ίδια αυτοματοποιημένη απάντηση περί ελευθερίας του τύπου και δημόσιου ενδιαφέροντος. Αλλά στο τέλος, πάντα παραδεχόταν ότι το κόκκινο πεντάκτινο αστέρι της 17Ν στην πρώτη σελίδα ανέβαζε την κυκλοφορία κατά πολλές χιλιάδες φύλλα. «Η τρομοκρατία στην Ελλάδα», μου έλεγε με ένα σχεδόν απολογητικό χαμόγελο, «πουλάει, τι να κάνουμε».

Το ότι η τρομοκρατία πουλούσε είχε, βέβαια, σαν αποτέλεσμα να αναπτυχθεί μιά τάση δημοσίευσης φημών και παρατραβηγμένων σχολίων πάντα σε βάρος της έγκυρης δημοσιογραφικής πληροφόρησης. Ανυπόστατοι ισχυρισμοί και αθεμελίωτες θεωρίες γύρω από την οργάνωση προβλήθηκαν, δραματοποιήθηκαν, ακόμα και κατασκευάστηκαν, σε μια προσπάθεια αύξησης μιας πελατείας που στην Αθήνα μόνο, μπορούσε τότε κάποιος να επιλέξει ανάμεσα σε είκοσι δύο ημερήσιες και δεκαεπτά κυριακάτικες εφημερίδες.

Το εμπόριο της τρομοκρατίας δεν περιορίστηκε, βέβαια, στα ΜΜΕ. Αστρονομικά ποσά ανάμεσα στην αστυνομία/υπηρεσίες πληροφοριών και έναν αριθμό πληροφοριοδοτών/πρακτόρων/μεσολαβητών αλλάξαν χέρια, και η παντελής απουσία αποτελεσμάτων επιβεβαίωσε την άποψη ότι πληροφόρηση και πληροφοριοδότες κατασκευάζονται ειδικά για την απορρόφηση των οικονομικών αμοιβών της πολιτείας. Όσο για τον πολιτικό κόσμο της χώρας, πρωθυπουργοί, υπουργοί και κόμματα σκόπιμα χειραγώγησαν το θέμα για ναρκισσσιστική προβολή, εντυπωσιασμό, στενά πολιτικά οφέλη και για ξεκαθάρισμα προσωπικών λογαριασμων.

Το 1986, για να χρησιμοποιήσω ένα απ΄τα πιο χαρακτηριστικά παράδείγματα, όταν η 17Ν δολοφόνησε τον πρόεδρο της Χαλυβουργικής, Δημήτρη Αγγελόπουλο, ευρισκόμενος στη Κίνα για επίσημη επίσκεψη ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου έδωσε λίγες ώρες μετά το χτύπημα μια συνέντευξη τύπου στην ελληνική πρεσβεία στο Πεκίνο «φωτογραφίζοντας» -χωρίς το παραμικρό στοιχείο- ως ιθύνοντα νου της 17Ν τον τότε καθηγητή πανεπιστημίου της Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης Γιάννη Τσεκούρα και διαγραμμένο από το 1976 στέλεχος του ΠΑΚ. Χρειάστηκε να περάσουν δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια, για να αποκατασταθεί η χαμένη τιμή του Τσεκούρα στο ΠΑΣΟΚ με την ανάδειξή του ως βουλευτή στις εκλογές του 2000....

Εδώ και περισσότερο απο μία εβδομάδα, η κυβέρνηση Τσίπρα και ο πρώην υπουργός της για θέματα βίας και τρομοκρατίας Γιάννης Πανούσης συμπεριφέρονται λες και έχουμε γυρίσει ξανά στη δεκαετία του '80. Προσωπικά αυτή η η βεντέτα που έχει ξεσπάσει μεταξύ τους με θλίβει και με θυμώνει συγχρόνως. Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που έχει στηθεί ένα κακόγουστο πανηγύρι πάνω στην τρομοκρατία, μετατρέποντας ένα θέμα κρίσιμης εθνικής σημασίας σε κοινότοπη ψυχαγωγία. Άλλωστε, ένας από τους βασικούς λόγους, αν όχι ο βασικός, που η Ελλάδα συνεχίζει να έχει εδώ και τέσσερις δεκαετίες ένα από τα πιο μακροχρόνια προβλήματα πολιτικής βίας και τρομοκρατίας στην Ευρώπη έχει να κάνει με τον τρόπο που τμήματα-κλειδιά της κοινωνίας συνεχίζουν να εμπορεύονται, να εκμεταλλεύονται και να μανιπουλάρουν το θέμα.

Όσες μηνύσεις κι αν η κυβέρνηση Τσίπρα καταθέσει κατά του πρώην υπουργού της (το γράφω και δεν το πιστεύω ότι το γράφω) και όσες φορές κι αν ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη προσέλθει στο γραφείο του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου να καταθέσει σχετικά με όσα έχει καταγγείλει, κι όσα επιπλέον στοιχεία κι αν προσκομίσει, η αίσθηση οτι πρόκειται ουσιαστικά για ένα πολιτικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών δεν υποχωρεί. Και όσο θα τραβάει αυτή η διαμάχη τόσο χειρότερη θα γίνεται η υπηρεσία που η κυβέρνηση και ο πρώην υπουργός της σε ένα τόσο νευραλγικό πόστο θα προσφέρουν στο ήδη δηλητηριασμένο, γεμάτο κυνισμό, πολιτικό σύστημα.

Δημοφιλή