Η πολιτική μονομαχία Κλίντον -Τραμπ οδηγεί σε αρνητικά συμπεράσματα για την προοπτική των σχέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις Η.Π.Α. Η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να δώσει στο μέλλον τις οικονομικές και πολιτικές ευκαιρίες που έδωσε επί προεδρίας Ομπάμα στην Ε.Ε. Ο παγκόσμιος χάρτης αλλάζει και η οικονομική ισχύς μετατοπίζεται προς την Άπω Ανατολή και την Κίνα γεγονός που επηρεάζει τη διαμόρφωση της αμερικανικής στρατηγικής. Επίσης οι Η.Π.Α. κουράστηκαν να σηκώνουν τα τρία τέταρτα του οικονομικού φορτίου των στρατιωτικών δαπανών του ΝΑΤΟ και είναι βέβαιο ότι θα ζητήσουν από τους Ευρωπαίους να αναλάβουν μεγαλύτερα οικονομικά βάρη σε περίοδο δημοσιονομικής αυστηρότητας ή να δουν την αμερικανική ομπρέλα προστασίας να περιορίζεται.
Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων κ. Τραμπ θέλει να προστατεύσει τα αμερικανικά συμφέροντα σε βάρος των ευρωπαϊκών και άλλων και να θέσει τους Ευρωπαίους εταίρους προ των ευθυνών τους, σε ό,τι αφορά το ΝΑΤΟ. Το πιθανότερο σενάριο είναι η επικράτηση της υποψήφιας των Δημοκρατικών κ. Κλίντον στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου αλλά και αυτή θα δεχθεί μεγάλη πολιτική πίεση, από την πλευρά των υποστηρικτών του Τραμπ και γενικότερα των Ρεπουμπλικάνων για να αλλάξει η πολιτική της Ουάσιγκτον έναντι της Ε.Ε.
Παρά τις αμερικανικές προειδοποιήσεις οι Βρετανοί ψήφισαν υπέρ του Brexit στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου, με αποτέλεσμα να χάσει η Ε.Ε. έναν ισχυρό διαμεσολαβητή στις σχέσεις της με την Ουάσιγκτον. Από δω και στο εξής η ειδική σχέση μεταξύ Λονδίνου και Ουάσιγκτον δεν θα μπορεί να αξιοποιηθεί και σε όφελος των Βρυξελλών και των άλλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών.
Χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο και χωρίς το βαθμό υποστήριξης που δίνουν οι Η.Π.Α. στην Ε.Ε. εδώ και δεκαετίες, η τελευταία καλείται να σταθεί στα πόδια της και να χαράξει μια νέα στρατηγική για το μέλλον, με μικρότερες διευκολύνσεις και μεγαλύτερες υποχρεώσεις και ανταγωνισμό. Αν κρίνουμε από την εικόνα που παρουσίασαν οι ηγέτες των 27 στη Σύνοδο Κορυφής της Μπρατισλάβας δεν έχουν αρχίσει ακόμη την αναζήτηση της αναγκαίας νέας στρατηγικής που θα στηρίζεται στη μεγαλύτερη αυτονομία της Ε.Ε. των 27.