Ήταν ίσως η πιο βαρετή προεκλογική περίοδος των τελευταίων ετών. Τα μεγάλα θέματα που απασχολούν τους Γερμανούς πολίτες αντιμετωπίστηκαν επιδερμικά από τα κόμματα. Συζητήθηκαν όλα χωρίς να παρουσιαστούν λύσεις. Αυτό δεν προκαλεί εντύπωση, τουλάχιστον για το γερμανικό κράτος ως είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή που λειτουργεί ούτως ή άλλως. Οι σχέσεις με την Τουρκία, το μέλλον της Ευρώπης, και ιδιαίτερα το μεταναστευτικό έμειναν στην ουσία τους εκτός της κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης. Τα κόμματα δεν έδωσαν απαντήσεις στο κλίμα ανασφάλειας και φόβου από τις αυξημένες μεταναστευτικές ροές ρίχνοντας με αυτό τον τρόπο νερό στον μύλο του ακροδεξιού σχηματισμού «Εναλλακτική για τη Γερμανία». Το AfD θα μπει για πρώτη φορά στην Bundestag ανοίγοντας πληγή στη Δημοκρατία της Γερμανίας, η σοβαρότητα της οποίας θα εξαρτηθεί από το ποσοστό που θα συγκεντρώσει. Το μεγάλο στοίχημα για το γερμανικό πολιτικό σύστημα είναι να μην έρθει τρίτο κόμμα.
Πέρα από την αδιαμφισβήτητη υπεροχή του CDU της Άνγκελα Μέρκελ, οι εκλογές αυτές είναι οι εκλογές των μικρών κομμάτων. Οι Φιλελεύθεροι είναι η έκπληξη των εκλογών. Με ανανεωμένο πρόσωπο και τον χαρισματικό αρχηγό τους Κρίστιαν Λίντνερ, το FDP έριξε το βάρος στην ψηφιακή τεχνολογία, στην ανάγκη εκσυγχρονισμού των επαρχιακών ψηφιακών δικτύων και «φλερτάρει» με συμμετοχή στην κυβέρνηση. Συμμετοχή του FDP στην κυβέρνηση θα σημάνει πίεση στο εσωτερικό για μικρότερο κράτος και εμπόδια στο εξωτερικό προκειμένου να ισχυροποιηθεί ο ESM ως το ταμείο που θα διαδραματίζει τον ρόλο του ΔΝΤ εντός της Ευρωζώνης. Ωστόσο, όσο και αν πιέσει για την ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών, η Άνγκελα Μέρκελ δύσκολα θα πειστεί. Παραδοσιακά το δεύτερο κόμμα αναλαμβάνει το υπουργείο Εξωτερικών και άλλα μικρότερης βαρύτητας υπουργεία.
Οι Πράσινοι Bündnis 90/Die Grünen προσαρμόστηκαν στο σύστημα, έχασαν την επαναστατικότητα και τον ακτιβισμό τους και δεν κατάφεραν να αποκομίσουν οφέλη από τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της απερχόμενης κυβέρνησης. Απώλεσαν την ευκαιρία να προτάξουν το ιστορικό σκάνδαλο της διαχείρισης των ρύπων από τις γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες και απογοήτευσαν τους οικολογικά ευαίσθητους Γερμανούς πολίτες που αγοράζουν και εμπιστεύονται τα γερμανικά αυτοκίνητα.
Το γερμανικό εκλογικό σύστημα είναι σε μεγάλο βαθμό αναλογικό και η άνοδος του ακροδεξιού AfD αφαιρεί από τους «μεγάλους». Οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι θα πρέπει να κερδίσουν μεγάλα τμήματα από τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους προκειμένου να μπορέσει ένας εκ των δύο να σχηματίσει κυβέρνηση ως δεύτερο κόμμα με τους συντηρητικούς της Μέρκελ. Συνεργασία και των δύο κομμάτων στον σχηματισμό κυβέρνησης έχει αποκλειστεί και έτσι όλα θα εξαρτηθούν από την πολιτική γεωμετρία που θα προκύψει από την άνοδο του ακροδεξιού AfD.
Ο Μάρτιν Σουλτς που πήρε τα ηνία του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος με στόχο την Καγκελαρία γρήγορα έχασε την ορμή του. Η στρατηγική της αντιπολίτευσης στους συγκυβερνώντες συντηρητικούς δεν απέδωσε καρπούς. Το SPD χάνει σε πολιτική απήχηση λόγω της συμμετοχής του στην κυβέρνηση και ταυτόχρονα δίνει άλλοθι κοινωνικής ευαισθησίας και προστασίας των αδυνάτων προσφέροντας πόντους στους συντηρητικούς. Το υψηλό ποσοστό αναποφάσιστων επιτρέπει στον Μάρτιν Σουλτς να ελπίζει σε ένα θαύμα, αν και οι δημοσκοπικές ροές δείχνουν ότι δεν κερδίζει από τις απώλειες της Μέρκελ. Η επιστροφή στη θέση της αντιπολίτευσης φαίνεται ως ο μόνος τρόπος για το SPD προκειμένου να ανασυγκροτηθεί και να επανακτήσει τη χαμένη γοητεία που παραδοσιακά ασκεί στον μέσο Γερμανό ψηφοφόρο. Όμως, ένα ενισχυμένο διψήφιο αποτέλεσμα του AfD είναι βέβαιο ότι θα υποχρεώσει τους σοσιαλδημοκράτες του Σουλτς σε συνεργασία στον σχηματισμό κυβέρνησης.
Μετά την ήττα των ακροδεξιών πολιτικών δυνάμεων στις εκλογικές αναμετρήσεις της Ολλανδίας και της Γαλλίας, το στοίχημα παίζεται σήμερα στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη μεγαλύτερη και ισχυρότερη οικονομία. Είναι δεδομένο ότι το AfD θα εκπροσωπηθεί στη γερμανική Βουλή και μένει να μετρηθεί η πραγματική εκλογική επιρροή και απήχηση στη γερμανική κοινωνία. Όμως, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Το γερμανικό εκλογικό σύστημα έχει ισχυρές δικλείδες ασφαλείας. Ο μεγάλος συνασπισμός των δύο πρώτων κομμάτων μπορεί να αφαιρέσει τη δυνατότητα ανασυγκρότησης των σοσιαλδημοκρατών, θα διασφαλίσει ωστόσο τη σταθερότητα στην πορεία της χώρας που επηρεάζει όσο καμιά το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Σε κάθε περίπτωση, η Άνγκελα Μέρκελ ως κλασική ευρωπαΐστρια έρχεται να πάρει τη σκυτάλη από την Άνγκελα Μέρκελ στη μεγάλη πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.