Project America - Μέρος Πρώτο: Washington, σα να λέμε House of Cards

Στις 9 το πρωί, μέσα στο υπουργείο Εξωτερικών συναντήσαμε την Πρέσβη Νουλάντ, νούμερο 3 στην Αμερικάνικη Κυβέρνηση από ότι μας ενημέρωσαν. Μιλήσαμε, αναρωτηθήκαμε και σκεφτήκαμε πώς μπορεί ο επιχειρηματικός κόσμος μιας χώρας να δώσει λύσεις όχι μόνο σε οικονομικά αλλά και σε κοινωνικά ζητήματα. Και φυσικά σε συνδυασμό με την κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση όμως που εκλέγεται από τους ανθρώπους και υπηρετεί τους ανθρώπους και τα συμφέροντα τους. Ολονών των πολιτών τα συμφέροντα και όχι μόνο μιας κάποιας ελίτ.
Carlo Allegri / Reuters

Όταν πριν ένα εξάμηνο χτύπησε το τηλέφωνο μου, δεν ήξερα πόσο θα άλλαζε αυτή η τόσο μικρή και καθημερινή στιγμή την ζωή μου. Κοίταξα την οθόνη και έγραφε Ιωάννα Κουτσουνάνου - Προξενείο. Απαντάω στην κλήση και ακούω την γνώριμη φωνή της Ιωάννας από το Αμερικανικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης. Με ρωτούσε εάν θα ήθελα να συμμετάσχω σε ένα πρόγραμμα που λεγόταν YTILI - Young Transatlantic Innovation Leaders Initiative. Ένα πρόγραμμα που χρηματοδοτείται πλήρως από το Αμερικάνικο Υπουργείο Εξωτερικών και καλύπτει όλα τα έξοδα (μετακίνηση, διαμονή, διατροφή) σε έναν νέο επιχειρηματία από κάθε χώρα της Ευρώπης μια φορά τον χρόνο. Σκοπός του προγράμματος; Να μεταφέρουμε τεχνογνωσία σε Αμερικάνικες εταιρίες και ταυτόχρονα να μάθουμε και εμείς από αυτές, φέρνοντας πίσω στις χώρες μας απτές γνώσεις και ιδέες έπειτα από έναν γεμάτο και πολύ εντατικό μήνα στις ΗΠΑ.

Πήρα το τηλέφωνο από το αυτί μου, το κοίταξα με απορία και δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να κάνω πλάκα: «Μμμμ, μισό λεπτό να ελέγξω το Google Calendar μου να δω εάν μπορώ να πάω σε ένα τόσο σημαντικό για την επαγγελματική και προσωπική μου εξέλιξη πρόγραμμα και μάλιστα με πλήρη υποτροφία!» Φυσικά και είπα ναι!

Έκλεισα το τηλέφωνο και οι εξελίξεις υπήρξαν καταιγιστικές! Το οργανόγραμμα της επίσκεψης μας είχε βγει. Πρώτη στάση και πρώτη εβδομάδα η Washington, DC!

Φτάνοντας σε αυτήν την πόλη, ακόμη και μετά από 16 ώρες μέσα στα αεροπλάνα και τα αεροδρόμια, δεν μπορείς να μην θαυμάσεις την αρχιτεκτονική της και την μεγαλοπρέπειά της - ακόμη και εάν είσαι hangover από το προηγούμενο βράδυ όπου οι φίλοι σου αποφάσισαν να σου κάνουν πάρτυ έκπληξη για καλό ταξίδι!

Πρώτη εκδήλωση στην πρωτεύουσα το ίδιο απόγευμα στην Παγκόσμια Τράπεζα (World Bank) με τίτλο «Collaborative Leadership for Development». Και έπειτα βόλτα, ένα τετράγωνο πιο κάτω ο Λευκός Οίκος. Και καταλαβαίνεις πως ο Πρόεδρος των ΗΠΑ μένει εκεί, μέσα στην πόλη, δίπλα στους πολίτες. Με μεγάλη προστασία φυσικά αλλά όχι απομονωμένος όπως πολλοί δικοί μας πολιτικοί εδώ στην Ελλάδα.

Δεύτερη ημέρα στην Washington! Στις 4:30 το πρωί πήγα για τρέξιμο. Το jet lag δεν είναι φίλος μας στα υπερατλαντικά ταξίδια!

Στις 9 το πρωί, μέσα στο υπουργείο Εξωτερικών συναντήσαμε την Πρέσβη Νουλάντ, νούμερο 3 στην Αμερικάνικη Κυβέρνηση από ότι μας ενημέρωσαν. Μιλήσαμε, αναρωτηθήκαμε και σκεφτήκαμε πώς μπορεί ο επιχειρηματικός κόσμος μιας χώρας να δώσει λύσεις όχι μόνο σε οικονομικά αλλά και σε κοινωνικά ζητήματα. Και φυσικά σε συνδυασμό με την κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση όμως που εκλέγεται από τους ανθρώπους και υπηρετεί τους ανθρώπους και τα συμφέροντά τους. Όλων των πολιτών τα συμφέροντα και όχι μόνο μιας κάποιας ελίτ.

Όπως μας είπαν και αξιωματούχοι της Κυβέρνησης των ΗΠΑ, «Πιστεύουμε στους πολίτες οι οποίοι θέλουν πράγματα και ζητάνε πράγματα από την κυβέρνησή τους. Και πιστεύουμε σε μια κυβέρνηση που τους ακούει». Ήταν άλλωστε τόσο περήφανοι που δούλευαν εκεί και που μας φιλοξενούσαν στον χώρο εργασίας τους, που μέχρι και το νερό που μας έδωσαν είχε επάνω του το σήμα της Αμερικάνικης Κυβέρνησης.

Το να είναι περήφανοι οι άνθρωποι που δουλεύουν μόνιμα στα υπουργεία, ακόμη και εάν δεν προέρχονται από το πολιτικό φάσμα της τωρινής κυβέρνησης, είναι μια επιτυχία για την οποία πρέπει να παλέψουμε εδώ στην Ελλάδα.

Ακολούθησε γεύμα με τον ανταποκριτή του Λευκού Οίκου για το ABC channel, Jonathan Karl, όπου αξιολογήσαμε τον ρόλο των ΜΜΕ στην προεκλογική εκστρατεία των επερχόμενων εκλογών των ΗΠΑ. Και το απόγευμα συνάντηση στα κεντρικά της Google, όπου ο πατέρας του Internet, Vint Cerf, μας μίλησε για το πώς ξεκίνησε να δημιουργεί κάτι που εμείς σήμερα θεωρούμε δεδομένο.

Το ίδιο απόγευμα, σε αυτή την εκδήλωση είχαν προσκληθεί οι πρέσβεις όλων των Ευρωπαϊκών χωρών για να έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τους νέους ανθρώπους που εκπροσωπούσαν τις χώρες τους και οι οποίοι επιλέχθηκαν προσωπικά από τις πρεσβείες και το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ. Φυσικά η Ελλάδα δεν ήταν πουθενά καθώς μάλλον δεν ήταν αρκετά σημαντικό το γεγονός. Η Ολλανδία είχε δυο εκπροσώπους αντίστοιχα για παράδειγμα. Και καθώς συμμετέχω συχνά σε τέτοια events ανά τον κόσμο, η μοναδική φορά που γνώρισα έναν δικό μας πρέσβη ήταν όταν μίλησα στο Bled Strategic Forum στη Σλοβενία. Και πραγματικά τον ευχαριστώ που υπήρξε παρών.

Μέρα τρίτη και παρουσίαση της επιχειρηματικής σκηνής της κάθε ευρωπαϊκής χώρας μέσα από τα μάτια και τις εμπειρίες μας και περιήγηση στην Washington.

Η φωτογραφία δείχνει το ξενοδοχείο Willard Intercontinental, στο lobby του οποίου δημιουργήθηκε η έννοια του lobbying όταν ο 18ος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ulysses Grant, κάπνιζε εκεί το πούρο του παρέα με ένα ουίσκι και διάφοροι τον προσέγγιζαν για να του μιλήσουν για τις ιδέες τους.

Στο ίδιο ξενοδοχείο έχουν μείνει ή παρευρεθεί σε κάποια εκδήλωση όλοι ανεξαιρέτως οι πρόεδροι των ΗΠΑ καθώς υπήρξε και το κατάλυμα του Martin Luther King όταν έδωσε τον διάσημο λόγο του "I Have A Dream".

Την επομένη θα έφευγε ο καθένας από εμάς για μια άλλη πόλη μέσα στις ΗΠΑ. Την πόλη στην οποία θα δουλεύαμε και θα αποτελούσε το «σπίτι» μας για τις επόμενες 2 εβδομάδες. Όλοι φύγαμε με ένα χαρούμενο χαμόγελο. Washington είσαι μια όμορφη πόλη, γεμάτη μυστήριο, ίντριγκα και φυσικά ανθρώπους που ζουν μέσα σε μια φούσκα πολιτικής.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων σου δουλεύουν στην κυβέρνηση ή σε αντίστοιχους γραφειοκρατικούς οργανισμούς! Και όμως καταφέρνεις να λάμπεις και να προοδεύεις. Μέχρι την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε θα προσπαθώ να χακάρω το μυστικό σου και να μεταφέρω λίγη από την μαγεία σου στη δική μου πρωτεύουσα, την Αθήνα μου.

Η συνέχεια στο Huntsville της Αλαμπάμα - στο δεύτερο μέρος του χρονικού του Project America.