Οι δύο καβαλάρηδες της χριστιανικής θρησκείας, ο άγιος Γεώργιος και ο άγιος Δημήτριος, ορίζουν παραδοσιακά την αρχή και το τέλος της χρονιάς, καθώς οι κτηνοτρόφοι συνήθιζαν να οδηγούν τα ποίμνια στα ορεινά βοσκοτόπια στη γιορτή του πρώτου (23 Απριλίου) και να επιστρέφουν στα χειμαδιά στη γιορτή του δεύτερου (26 Οκτωβρίου). Αυτή η αρχέγονη οργάνωση του χρόνου εμπλουτίστηκε υπό την επίδραση του ρωμαϊκού και του βυζαντινού πολιτικού και θρησκευτικού βίου. Οι Ρωμαίοι θέσπισαν την 1η Ιανουαρίου ως αρχή της χρονιάς, ενώ το βυζαντινό πολιτικό έτος ξεκινούσε την 1η Μαρτίου.
Υπάρχει όμως ακόμα μία ημερομηνία που διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο της «αρκιχρονιάς», όπως λένε στα Δωδεκάνησα. Η 1η Σεπτεμβρίου, αρχή του θρησκευτικού έτους από το 313 μ.Χ., σηματοδοτεί σε μεγάλο βαθμό ένα νέο ξεκίνημα. Από τα μαθητικά χρόνια ο ερχομός του Σεπτεμβρίου σήμαινε το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών και την έναρξη των προετοιμασιών για το σχολικό έτος. Αλλά και στον επαγγελματικό τομέα, δεκαετίες αργότερα, ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου σημαδεύεται από το τρύγημα των σταφυλιών και την επιστροφή στο γραφείο. Νέα σχέδια, νέες ιδέες, νέες προτάσεις πρέπει τώρα να οργανωθούν και να υλοποιηθούν. Κατά κάποιο τρόπο είναι η ανεπίσημη περίοδος των αποφάσεων του νέου έτους, που τόσο έντονα διατυμπανίζουν οι εορτάζοντες την Πρωτοχρονιά τον Ιανουάριο.
Φέτος η Clio Museαποφάσισε να υιοθετήσει έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής και θα τρέξει, όχι μόνο για να προλάβει να υλοποιήσει πολλές νέες ιδέες αλλά και για να συμμετάσχει στο σπουδαιότερο αθλητικό γεγονός του φθινοπώρου, τον αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Σε συνεργασία με την Ένωση Ξενοδόχων Αθηνών Αττικής και Αργοσαρωνικού,η Clio Muse θα αφήσει για λίγο τα καινούργια της γραφεία και θα τρέξει τα 42 χιλιόμετρα που χωρίζουν το Μαραθώνα από το Παναθηναϊκό Στάδιο, με την ελπίδα να μοιάσει στο Σπύρο Λούη και όχι στον Φειδιππίδη. Όσο για το απαραίτητο κίνητρο, υπάρχει η διαδρομή «Θρύλοι του μαραθωνίου», διαθέσιμη δωρεάν μέσα από την εφαρμογή της Clio Muse, για το χρονικό διάστημα 1-22 Νοεμβρίου στο πλαίσιο της πλατφόρμας προβολήςAthensΑuthentic.
Οι «Θρύλοι του μαραθωνίου» παρουσιάζουν τις ιστορίες των ανθρώπων που σημάδεψαν με τον ιδρώτα, την αντοχή, και τα πόδια τους το μαραθώνιο. Αφετηρία, όπως αρμόζει άλλωστε, είναι ο θρίαμβος του Σπύρου Λούη, που μπορεί να απέτυχε στους προκριματικούς αγώνες, συμμετείχε όμως στο μαραθώνιο μετά από την έντονη πίεση του πρώην ταγματάρχη του στο στρατό, που απαίτησε από τους διοργανωτές να επιτρέψουν στον Λούη να τρέξει διότι «έχει γερά πνευμόνια, δεν μπορεί να χάσει.» Ο Λούης προετοιμάστηκε με νηστεία και ολονύχτια προσευχή και στη διάρκεια του αγώνα, αν και βρισκόταν αρκετά πίσω από τους Ευρωπαίους αθλητές, είχε την ψυχραιμία και την αυτοπεποίθηση να σταματήσει σε μία ταβέρνα, να πιει κρασί και να πληροφορηθεί τα περί των αντιπάλων του, σίγουρος ότι τελικά θα νικήσει.
Στα μάτια των Ελλήνων των αρχών του 20ου αιώνα, ο θρίαμβος του Λούη φάνταζε ως απόλυτα αναμενόμενος και δίκαιος. Όταν ο μαραθώνιος επαναλήφθηκε το 1906, οι διοργανωτές και το κοινό υποσχέθηκαν να προσφέρουν στον (αναπόφευκτα Έλληνα) νικητή μία φραντζόλα ψωμί τη μέρα για ένα χρόνο, δωρεάν γεύμα για έξι άτομα κάθε Κυριακή για ένα χρόνο, δωρεάν ξύρισμα εφ' όρου ζωής και ένα τεράστιο άγαλμα του θεού Ερμή, αδιαφορώντας για την αντιπάθεια του θεού στο τρέξιμο που τον ανάγκαζε να κάνει ο Δίας για να μεταφέρει τα μηνύματά στις γυναίκες που είχαν φουντώσει το πάθος του. Μάταια κλαιγόταν στη μάνα του ότι η μοίρα του ήταν χειρότερη και από εκείνη των σκλάβων, που τουλάχιστον μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα πουληθούν σε άλλο αφεντικό.
Ο Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας προσελκύει χιλιάδες δρομείς και οι «Θρύλοι του μαραθωνίου» φιλοδοξούν να τους εμπνεύσουν ώστε να ξεπεράσουν τον εαυτό τους. Αν στον τερματισμό δεν τους αναμένουν οι Αθηναίοι με τα πρόσωπα παραμορφωμένα από την αγωνία για την έκβαση της μάχης, η προσπάθειά τους δεν είναι λιγότερη φιλόδοξη. Ο Φειδιππίδης μπορεί να έτρεξε πάνοπλος ή μπορεί αυτή η ιστορία να αποτελεί έναν εξαιρετικά δημοφιλή και μακρόβιο θρύλο, αλλά η αίσθηση θριάμβου που συνοδεύει τους δρομείς που εισέρχονται στο Παναθηναϊκό Στάδιο σήμερα είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Και αν το τρέξιμο δεν είναι το φόρτε σας, μπορείτε πάντοτε να ακολουθήσετε το παράδειγμα του Γρηγόρη Λαμπράκη, που έγινε θρύλος βαδίζοντας στην υπηρεσία του πυρηνικού αφοπλισμού, ενός σκοπού δραματικά επίκαιρου.
