Το όνειρο των 60's και η φτωχοποίηση του σήμερα

Και κάπου εκεί στη (μακρινή και ταραχώδη) δεκαετία του '60, οι ΗΠΑ εμπλέκονται στον πόλεμο του Βιετνάμ «σφραγίζοντας» την εποχή του ψυχρού πολέμου. Ο γαλλικός Μάης του '68 με τις κοινωνικές - πολιτικές αναταραχές δεν «επιτρέπει» στον όρο επανάσταση να χαθεί. Η δε Ελλάδα προσπαθώντας να επουλώσει τις πληγές της από τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά και να αποτινάξει τις οδυνηρές εμπειρίες του εμφυλίου, αρχίζει να ονειρεύεται!
bodnarchuk via Getty Images

Και κάπου εκεί στη (μακρινή και ταραχώδη) 10ετία του 60, οι ΗΠΑ εμπλέκονται στον πόλεμο του Βιετνάμ «σφραγίζοντας» την εποχή του ψυχρού πολέμου. Ο γαλλικός Μάης του '68 με τις κοινωνικές - πολιτικές αναταραχές δεν «επιτρέπει» στον όρο επανάσταση να χαθεί. Η δε Ελλάδα προσπαθώντας να επουλώσει τις πληγές της από τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά και να αποτινάξει τις οδυνηρές εμπειρίες του εμφυλίου, αρχίζει να ονειρεύεται!

Ανοικοδόμηση - κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, πολιτικοποίηση, νέο life style, μπουάτ, αλλά και λογοκρισία είναι οι πρωταγωνιστές μιας φτωχής χώρας που ψάχνει να ζήσει το όνειρό της. Την οικονομική της ανάπτυξη!

Μέσα από σωστές και λανθασμένες πολιτικές, η χώρα καταφέρνει - μέσα στις επόμενες 10ετίες, να φθάσει σταδιακά το ΑΕΠ των 4,45 δις USD του 1960 στα 354,46 δις USD το 2008.

(Πηγή: http://www.tradingeconomics.com)

Αναμφίβολα το βιοτικό επίπεδο του Έλληνα βελτιώθηκε κατά πολύ! Ήρθε και η παγκοσμιοποίηση, αργότερα και η Ενωμένη Ευρώπη (παρέα με το ευρώ) για να ανεβάσουν την προοπτική των νέων πια standard ζωής κάπου πολύ κοντά στο ρετιρέ... Υπάρχουν φορές που τα όνειρα δεν έχουν όρια!

Το πώς εξελίχτηκε το ελληνικό όνειρο του 1960 μετά την κορύφωσή του το 2008 μας είναι γνωστό και έχουμε σε προηγούμενα άρθρα Η Ελλάδα των χαμένων ευκαιριών αναφερθεί και στους λόγους που οδήγησαν στην μετά το 2008 κρίση, και στο μερίδιο της ευθύνης του καθενός μας (κράτους και πολιτών), και στο τι δεν κάναμε (και εξακολουθούμε να μην κάνουμε), αλλά και στην υπερβολή του ονείρου μας.

Στις σημερινές όμως σκέψεις μας έρχεται να προστεθεί μια άγνωστη βιωματικά (για το μεγαλύτερη τμήμα του πληθυσμού της μεταπολεμικής Ελλάδας) λέξη. Και η λέξη αυτή ακούει στο όνομα φτωχοποίηση.

Η έννοιά της δεν φωτογραφίζει τα δεδομένα της κάτω φάσης ενός οικονομικού κύκλου. Τότε δηλαδή που η ύφεση πρωταγωνιστεί και κατά τη διάρκεια της οποίας ασφαλώς παρατηρείται μείωση του εισοδήματος, της ζήτησης, της απασχόλησης, της παραγωγικής δραστηριότητας, κ.α.

Η φτωχοποίηση χαρακτηρίζεται από πιο ανατρεπτικά στοιχεία σε σχέση με αυτά της ύφεσης. Το ανατρεπτικό σχετίζεται με την ένταση (προς το χειρότερο) της οικονομικής αλλαγής, με την μεγάλη (συνήθως) διάρκειά της, αλλά και με τις παρενέργειες που προκαλούνται σε άλλους τομείς της κοινωνική ζωής, όπως η υγεία (ψυχική και σωματική), η αύξηση των παραβατικών συμπεριφορών, η εμφάνιση νέων κοινωνικών - πολιτκών δεδομένων, κ.α.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΤΑΤ:

1. Το ποσοστό (%) του πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας ή σε κοινωνικό αποκλεισμό ήταν 35,7 το 2015 σε σχέση με 27,6 το 2009. Πέραν της αύξησης του περίπου 30% σημασία πρέπει να δοθεί στο ότι αναφερόμαστε στο 35,7 % του πληθυσμού.

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

2. Το ποσοστό (%) των ατόμων με υλικές στερήσεις ήταν 39,9 το 2015 σε σχέση με 24,1 το 2010. Εδώ η αύξηση του 65,5 % μεταφράζεται ότι οι υλικές στερήσεις αφορούν πλέον το περίπου 40% του πληθυσμού.

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

Στο σημερινό περιβάλλον της οικονομικής και κοινωνικής ζωής - που δεν οικοδομήθηκε με κύριο επιβλέποντα μηχανικό τον μέσο Έλληνα, θα περιμέναμε από κάποιους μεγαλύτερη σοβαρότητα, απόκτηση καλύτερης γνώσης, ικανότητα συνειδητοποίησης της πραγματικής κατάστασης της χώρας, αλλά και αναγνώριση της δική τους συμμετοχής στη διαμόρφωση της σημερινής Ελλάδας.

Κλείνοντας τις σκέψεις μας θα θέλαμε να επισημάνουμε το γεγονός ότι ότι η φτωχοποίηση του Έλληνα το 2017 δεν πρέπει να συγκρίνεται με καταστάσεις που συνόδευαν τον φτωχό Έλληνα της δεκαετίας του '60.

Τότε τα δεδομένα επέτρεπαν το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο. Σήμερα βιώνουμε τη μετατροπή του ονείρου σε εφιάλτη, το γκρέμισμα των προσδοκιών, την έλλειψη προοπτικής, και την ύπαρξη αδράνειας!

Κάτι σαν φτωχοποίηση της ζωής και των ονείρων μας.

Δημοφιλή