Τι θα πει πολεμικός ανταποκριτής; Ο Πωλ Βιτωρούλης!

Γενικός διευθυντής σε μεγάλη διεθνή εταιρία, πρότυπο ανθρώπου, ζεστός, φιλικός, πάνω από όλα αυθεντικός με κρυφό ατού την ενσυναίσθηση, δίχως ίχνος ψέματος ή ξενέρωτου σνομπισμού. Το γραφείο του ανοιχτό, ευρύχωρο, φορτωμένο αναμνήσεις, όπως άλλωστε ταιριάζει σε τέτοιες περιπτώσεις, ενώ εκείνος, που φορά ακριβό κουστούμι και ταιριαστή γραβάτα, γνωρίζει πολύ καλά το ρόλο και τις δυνατότητες τις εργασίας του. Φτάνουν δυο κουβέντες του, μέσα από την απλότητα, κυρίως την αυθεντικότητα, νιώθεις τον επαγγελματισμό και τη σιγουριά του.

Γενικός διευθυντής σε μεγάλη διεθνή εταιρία, πρότυπο ανθρώπου, ζεστός, φιλικός, πάνω από όλα αυθεντικός με κρυφό ατού την ενσυναίσθηση, δίχως ίχνος ψέματος ή ξενέρωτου σνομπισμού. Το γραφείο του ανοιχτό, ευρύχωρο, φορτωμένο αναμνήσεις, όπως άλλωστε ταιριάζει σε τέτοιες περιπτώσεις, ενώ εκείνος, που φορά ακριβό κουστούμι και ταιριαστή γραβάτα, γνωρίζει πολύ καλά το ρόλο και τις δυνατότητες τις εργασίας του. Φτάνουν δυο κουβέντες του, μέσα από την απλότητα, κυρίως την αυθεντικότητα, νιώθεις τον επαγγελματισμό και τη σιγουριά του.

Κι όμως τα φαινόμενα απατούν! Γενικός Διευθυντής μιας μεγάλης εταιρία φυσικών προϊόντων (Forever Aloe Vera), ο κ. Πωλ Βιτωρούλης, πέρα από μάνατζερ και εμψυχωτής, είναι προικισμένος με ταλέντο σε ένα από τα πιο δύσκολα και πιο επίκινδυνα επαγγέλματα.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960, μέχρι το 1990, εργάστηκε ως εικονολήπτης, πιο συγκεκριμένα ήταν πολεμικός ανταποκριτής και με την κάμερα του κάλυψε πολεμικά μέτωπα σε όλο τον πλανήτη για διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα!

Πόλεμος Ινδίας-Πακιστάν, πόλεμος Γιομ-Κιπούρ 1973, Ελλάδα-Χούντα 1974 (ήταν μπροστά στα γεγονότα του Πολυτεχνείου), Κυπριακό, εισβολή στο Ισραήλ, πολλαπλές αποστολές στην καφτή ζώνη Συρίας-Ιορδανίας-Λίβανου, υπόθεση Insider, Ιράν, Αιθιοπία, εμφύλιος στην Αγκόλα, Περσικός κόλπος, Λιβύη, αεροπειρατίες, πείνα στο Σουδάν (1985-1987).

Συναντήθηκε και με την κάμερα του κατέγραψε μοναδικές συνεντεύξεις από τον πρόεδρο της Αιγύπτου Σαντάτ, τον Βασιλιά της Ιορδανίας Χουσείν, τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, τον ηγέτη της PLO Γιασέρ Αραφάτ. Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού η αλήθεια των εικόνων του Βιτωρούλη ενημέρωνε και προκαλούσε.

Ο θαρραλέος εικονολήπτης προτάθηκε πολλές φορές για ένα βραβείο και σε 5 περιπτώσεις κέρδισε το ειδικό βραβείο ΕΜΥ για τις πολεμικές ανταποκρίσεις του!

Ειδικά για την άρτια κάλυψη του χτυπήματος του παραρτήματος της Αμερικανικής πρεσβείας στη Βηρυτό στις 20 Σεπτέβρη 1984, από ένα βαν φορτωμένο με 1.360 κιλά εκρηκτικών, που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 24 ανθρώπων (από αυτούς μόνο δυο ήταν αμερικάνοι ενώ οι 22 Λιβανέζοι) στον Πωλ Βιτωρούλη δόθηκε το βραβείο EMY!

Αφορμή για να βγουν όλες οι μνήμες στην επιφάνεια είναι η πολύ πρόσφατη έκδοση της βιογραφίας του! Το βιβλίο του έχει τίτλο Camera Belli, που σημαίνει η κάμερα του πολέμου και περιλαμβάνει 23 ιστορίες, σταθμούς από την καριέρα του, ως πολεμικός ανταποκριτής στα πιο καφτά σημεία του πλανήτη. Όμως ας ταξιδέψουμε λίγο πιο πίσω, ας πετάξουμε στα πρώτα χρόνια της ζωής του.

Ο Πωλ Βιτωρούλης γεννήθηκε στην Κάρπαθο, μεγάλωσε στην εξοχική περιοχή Λακί και για να μάθει γράμματα περπατούσε ξυπόλητος, όπως σχεδόν όλα τα παιδιά της ηλικίας του, μέχρι το Δημοτικό σχολείο του χωριού Μενετών.

Ο πατέρας του Πωλ ήταν το πρώτο και μοναδικό θύμα της καρπαθιακής επανάστασης, σκοτώθηκε την πρώτη μέρα του ξεσηκωμού, στις 5 Οκτώβρη 1944, εκείνος γεννήθηκε λίγο αργότερα κι έτσι δεν πρόλαβε να τον γνωρίσει. Όσο για την εποχή δεν ήταν καθόλου εύκολη, η φτώχεια και η σκληρή ανέχεια δεν άφηναν τα νιάτα να βγάλουν φτερά, ούτε για να χαιδέψουν τα πιο αθώα παιδικά όνειρα.

Αρχές τις δεκαετίας του '60, ο Πωλ ήταν ένα 17χρονο παλικαράκι κι ο αδελφός του μόλις 15 ετών, τα δυο αδέλφια, αφού μάζεψαν με κόπο τα χρήματα για εισιτήρια ταξίδεψαν μετανάστες από την Κάρπαθο στον Πειραιά και από εκεί επιβιβάστηκαν στο υπερωκεάνιο Βασίλισσα Φρειδερίκη, είχαν προορισμό τον μακρινό Καναδά.

Έντεκα ημέρες κράτησε το πέρασμα του Ατλαντικού, στο λιμάνι του Χάλιφαξ τους περίμενε ο πατριός τους, αμέσως θα ξεκινήσουν νυχτερινό σχολείο και θα πιάσουν δουλειά. Και τι άλλο από τα εστιατόρια, την κουζίνα και το ασταμάτητο πλύσιμο των πιάτων!

Πατούσε πάνω σε δυο καφάσια αναψυκτικών και όλη τη μέρα ήταν βουτηγμένος μέσα στη μεγάλη γούρνα, η λάτζα ήταν το πρώτο βήμα στη ζωή των μεταναστών! Αυτή ήταν η ζωή του μαθημένου σε ζεστά κλίματα Πολυχρόνη (Πωλ) και τώρα έπρεπε να μάθει να περπατά πάνω στα χιόνια, να αποφεύγει τα γλυστρήματα στους κοφτερούς πάγους και να «σπουδάσει» τη σκληρή δουλειά.

Μια μέρα δραπέτευσα! Πήρα το τραίνο και τράβηξα 2.500 μίλια Δυτικά, εκεί άκουσα ότι υπήρχε ένα ορυχείο που έβγαζε Νίκελ και έπαιρνε ανειδίκευτους εργάτες και είπα εκεί θα πάω, ήθελα τόσο πολύ ξεφύγω από το εστιατόριο και να ρισκάρω. Π.Β.

Όμως τα σχέδια του Πωλ άλλαξαν πολύ γρήγορα, αφού το ορυχείο έπαψε να προσλαμβάνει εργάτες! Εκείνος ξέμεινε στη μικρή γειτονική πόλη και πολύ σύντομα πήρε την πρωτοβουλία και το ρίσκο, έγινε μάνατζερ σε ένα εστιατόριο και τα πήγε περίφημα.

Μια γνωριμία σε ένα φωτογραφικό στούντιο έφερε απροσδόκητα στη ζωή του την κάμερα BOLEX 8mm, αυτή ήταν η πρώτη επαφή με τη φωτογραφία και ήταν αρκετή, για να κεντρίσει το ενδιαφέρον του και οι τραβηγμένες εικόνες να φανερώσουν το σπουδαίο του ταλέντο.

Ξαναέφτιαξε βαλίτσες του και ταξίδεψε στη Βορειότερη πόλη του Καναδά, έφτασε στο Churchill, που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της πόλης Μανιτόμπα του Καναδά και είναι διάσημη για τις πολικές αρκούδες. Εκεί δούλεψε μπάρμαν σε ένα ξενοδοχείο αλλά εκεί άναψε η σπίθα της τηλεόρασης και έκανε τα πρώτα βήματα ως επαγγελματίας εικονολήπτης.

Το μάτι του πλανήτη στους πολέμους

Παρών στον πόλεμο Ινδίας-Πακιστάν το 1971, στον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου το 1972, στην αραβο-Ισραηλινή σύρραξη το 1973, αλλά και στην εισβολή στην Κύπρο το 1974. Δεν υπάρχει προσωπικότητα από τη δεκαετία του 1970 έως την αυγή του 1990, που να μην στάθηκε μπροστά στον φακό της κινηματογραφικής μηχανής του. Ο Καντάφι, ο Νίξον, ο Κάρτερ, ο Αραφάτ. Ακόμη και ο Άσαντ της Αιγύπτου, όπως και ο βασιλιάς Χουσείν, είναι μερικά ενδεικτικά ονόματα που γνώρισε από πολύ κοντά.

Στην άλλη άκρη έστεκε η μητέρα του, η πανέξυπνη Χατζηνούλα, ποτέ δεν σταμάτησε να παροτρύνει την γυναίκα του και να πιέζει τον ίδιο, να πάψει τα ταξίδια και αυτή την απερίγραπτα επικίνδυνη δουλειά!

Η κάμερα όμως σε διαλέγει, δεν τη διαλέγεις!

Αυτό είναι ένα μυστικό που έχουν όλοι όσοι την έχουν κρατήσει στα χέρια τους! Ο Πωλ Βιτωρούλης το γνωρίζει πολύ καλά, όπως αναγνωρίζει και τον πιο αυστηρό κριτή του, που δεν είναι άλλος από τον εαυτό του.

Από την τελευταία άκρη του Καναδά και τη μικρή BOLEX 8mm πέρασε γρήγορα σε μια ARRIFLEX S 16mm και έγινε σπουδαστής στη σχολή κινηματογράφου της Νέας Υόρκης. Αν και πετυχημένος στο χώρο της εστίασης, ήταν η φωτογραφία, στατική ή κινούμενη, που λειτουργούσε σα μαγνήτης κάθε στιγμή της ζωής του.

Έτσι τη μια έβγαζε φωτογραφίες, που γίνονταν ανάρπαστες μέσα στο μπαρ που εργαζόταν και την άλλη τον έβρισκαν πελάτες, όπως η Walt Disney και του ζητούσαν συνεργασία.

Έχει να θυμάται τα γυρίσματα στους καταυλισμούς Ινδιάνων, τα περίεργα ψαρέματα των εσκιμώων με τα καμάκια harpoon! Την αληθινά άγρια ζωή, μα αν σήμερα είχε κρατήσει υλικό από εκείνα τα φίλμ, τότε, χωρίς υπερβολή, πολλοί θα τον παρακαλούσαν μόνο για λίγα καρέ!

«Στο νησί δεν ήξεραν τι δουλειά κάνω, άκουγαν τηλεόραση και νόμιζαν ότι πουλούσα συσκευές σε κάποιο κατάστημα στην Ομόνοια. Κάθε φορά που επέστρεφα στην Κάρπαθο με πλησίαζαν και ζητούσαν να βοηθήσω να αγοράσουν φτηνά μια καλή τηλεόραση! Και εγώ δεν ήθελα να λέω πολλά, η μητέρα μου έχασε τον πατέρα μου το 1944, μέσα στον ξεσηκωμό, ούτε που ήθελε να ακούσει ότι έτρεχα στους πολέμους. Απέφευγα λοιπόν να λέω την αλήθεια, ακόμη και στη σύζυγο μου, δεν ήθελα να παρουσιάσω τον κίνδυνο και τις δυσκολίες, όμως εκείνη παρακολουθούσε τις ειδήσεις και όταν κάποτε κάναμε κουβέντα, ήμουν ξεκάθαρος, αυτή ήταν η δουλειά μου, την αγαπούσα!» Π. Β.

Η αιωνιότητα των αυθεντικών πολεμικών πλάνων και το Όσκαρ στο «Αργκώ»

Μια από τις ιστορίες που ο Πωλ Βιτωρούλης διηγείται είναι η απίθανη υπόθεση «Αργκώ» και η παρουσία του στο Ιράν από την αρχή μέχρι το τέλος της!

Τα δραματικα γεγονότα μεταφέρθηκαν στο Χόλυγουντ, έγιναν διάσημη και πολυβραβευμένη ταινία, με τα αυθεντικά πλάνα του Πωλ να βρίσκονται στην αρχή του φιλμ και εισάγουν τον θεατή στην υπόθεση. Ο εικονολήπτης Πωλ Βιτωρούλης μαζί με τον ηχολήπτη Γιώργο Ιωαννίδη, πραγματοποίησαν αλεπάλληλες αποστολές στην Τεχεράνη, το τελευταίο ταξίδι τους συνέβη την 348η μέρα ομηρίας των υπαλλήλων της πρεσβείας των ΗΠΑ, τότε παρέμειναν 96 μέρες, με μικρές απουσίες έμειναν μέχρι την απελευθέρωση των ομήρων, που συνέβη την 444η μέρα!

Η κάμερα του ήταν το μοναδικό τηλεοπτικό μέσο της δύσης και στην άδεια παραμονής είχε το διακριτικό της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης, αφού το υλικό πρώτα έφτανε στην Αγία Παρασκευή και από εκεί ταξίδευε για την Αμερική.

Όμως ας πάρουμε από την αρχή τα γεγονότα, ήταν 4 Νοεμβρίου 1979, όταν περίπου 400 ισλαμιστές φοιτητές κατέλαβαν στην αμερικανική πρεσβεία των ΗΠΑ στην Τεχεράνη και πήραν 52 Αμερικανούς ομήρους, συμπεριλαμβανομένων και τριών πρακτόρων της CIA. Ο Πωλ Βιτωρούλης βρέθηκε αμέσως στην Τεχεράνη, ήταν το μοναδικό δυτικό τηλεοπτικό συνεργείο που κάλυπτε τα δραματικά γεγονότα κι έτσι έγινε το μάτι ολόκληρου του πλανήτη!

Η ιστορία κράτησε 444 ημέρες και στις ενημερωτικές εκπομπές τις εποχής ονομάστηκε «America Held Hostage»! Όμως το μπέρδεμα ξεκινά με 6 όμηρους που κατάφεραν να ξεφύγουν και έψαχναν τρόπο να βγουν από το Ιράν. Το σχέδιο της CIA ακόμη και σήμερα ακούγεται απίστευτο, οι "έξι" θα υποδύονταν μια κινηματογραφική ομάδα, ένα συνεργείο, που έψαχνε περιοχές για να κάνει τα γυρίσματα μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας, με τον τίτλο "Argo". Στις 28 Ιανουαρίου 1981, οι «Έξι» κατάφεραν να ξεφύγουν από τους Φρουρούς της Επανάστασης των Ιρανών! Η δραπέτευσή τους παρέμεινε άγνωστη για μήνες, ενώ η ανάμειξη της CIA στην υπόθεση έμεινε κρυφή για 17 χρόνια.

Η φυγάδευση των «Έξι» έγινε χολυγουντιανή προπαγανδιστική παραγωγή, πρόκειται για τη τρίτη σκηνοθετική παρουσία του Μπεν Άφλεκ. Μια ταινία που κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Τανίας, Διασκευασμένου Σεναρίου και Μοντάζ, επίσης της δόθηκε Χρυσή Σφαίρα και BAFTA Καλύτερη Ταινίας και Σκηνοθεσίας.Το σενάριο έγραψε ο Κρις Τέριο και είναι βασισμένο στις εμπειρίες και το βιβλίο «Master of disguise-My secret life in the CIA», του πρώην πράκτορα Τόνι Μέντεζ, ενώ την παραγωγή ανέλαβε ο ίδιος ο Μπεν Άφλεκ, μαζί με τους Τζώρτζ Κλούνεϊ και τον Γκραντ Χίσλοβ. Πρωταγωνιστούν οι Μπεν Άφλεκ, Μπράιαν Κράνστον, Άλαν Άρκιν και ο Τζον Γκούντμαν. Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους των ΗΠΑ στις 12 Οκτωβρίου 2012.

Τα πλάνα του Πωλ Βιτωρούλη είναι το αληθινό στοιχείο της ταινίας, ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχει αναγνωριστεί η συμμετοχή του!

Πόλεμοι και καταστροφές, ό,τι πιο δημοφιλή θέματα στις ειδήσεις

Στην εποχή της δικτατορίας στην Αθήνα, ο Πωλ Βιτωρούλης, μαζί με τον Μανώλη Κάλας, είχαν μια πρωτοπόρα εταιρία παραγωγής επικαίρων, το γραφείο τους βρισκόταν πίσω από την πλατεία Κάνιγγος, σε μια περιοχή που την έλεγαν και Χόλυγουντ λόγω των γραφείων παραγωγής και διανομής, εκεί άνοιξαν τη Novical International.

Έγιναν οι πρώτοι που κατέγραφαν για την νεογέννητη Ελληνική τηλεόραση τα νέα, τα επίκαιρα της εποχής! Από τότε άνοιξαν φτερά και ξεκίνησαν την συνεργασία με το δίκτυο CBS.

Πώς να ξεχάσει, τις εκατοντάδες παραγωγές, από το ξύπνημα στο Ισραήλ, στον σύντομο ύπνο στην Παλαιστίνη και το δρόμο να τον βγάζει μαζί με τον ηχολήπτη Μ. Δαλέζιο, που ήταν το μπαρί του, στα επικίνδυνα ταξίδια στην Τεχεράνη ή την Βαγδάτη.

Θυμάται την βραδιά του Πολυτεχνείου, δεν λέει περιττά λόγια για τις πιο δύσκολες ώρες, ήταν εκεί στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου και κατέγραψε με κάθε λεπτομέρεια την ιστορική στιγμή με το τανκ να δίνει μια και να γκρεμίζει την πύλη!

Ανάμεσα στους συνεργάτες του και ο νέος, τότε, οπερατέρ Θανάσης Μαθάς, που το χάραμα της επόμενης ημέρας βγαίνοντας από το γωνιακό ξενοδοχείο, Στουρνάρα και Πατησίων, ακούρευτος και ταλαιπωρημένος, σαν χίπης, με τα παντελόνια καμπάνα, συνελήφθηκε από την αστυνομία και μόνο μετά από την παρέμβαση του Πωλ αφέθηκε ελεύθερος, γλυτώνοντας το σίγουρο ξυλοφόρτωμα.

Ο Θάνος Μαθάς ήταν από τους παλαιότερους εικονολήπτες επικαίρων κι όμως μπορούσες να αναπνεύσεις τον σχεδόν εφηβικό ενθουσιασμό του, κάθε φορά που έπιανε την κάμερα και κατέγραφε μια οποιαδήποτε σκηνή!

Έφυγε πρόωρα στα 67 του, ήταν 10 Ιούνη 2016, όμως κάθε φορά που εικονολήπτες θυμούνται και κουβεντιάζουν κάτι από τα περασμένα, ο Θάνος Μαθάς σίγουρα θα στέκει παραδίπλα και θα τους χαμογελάει.

Έσκυψα να τραβήξω ένα πλάνο από χαμηλά, κόντρ πλονζέ, όπως λέμε στον κινηματογράφο. Την ίδια στιγμή ο οδηγός έτρεξε κοντά μου και φώναξε να προσέξω τους γύπες που τριγυρνούσαν σα δαιμονισμένοι πάνω από τα άρρωστα και πεινασμένα παιδιά, να μην με αρπάξουν! Αν θυμάμαι κάτι πιο έντονα δεν είναι οι πόλεμοι, ούτε οι βόμβες, οι νεκροί και ο φόβος της επιβίωσης μέσα στις πιο άγριες συνθήκες, όσο εκείνα τα παιδιά στο Σουδάν και την Αιθιοπία, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Εκείνες οι αποστολές (1985-1987) χαράχθηκαν στη μνήμη και τη ψυχή μου, ήταν τα μικρά κορμάκια των παιδιών που έσβηναν σιωπηλά κι αβοήθητα. Σε όλα τα παιδιά του κόσμου που υποφέρουν είναι αφιερωμένο το βιβλίο μου και φυσικά τα έσοδα του. Π.Β.

Τι ακριβώς κάνει ο πολεμικός ανταποκριτής;

Στην ερώτηση χωρούν πολλές απαντήσεις, το σίγουρο είναι η προσπάθεια καταγραφής των γεγονότων με σκοπό την ενημέρωση, το μόνο που δεν χωρά σε αυτό το επάγγελμα είναι το ψέμα και το στήσιμο σκηνών! Στις μέρες μας, τα εργαλεία είναι ελαφρύτερα, εξελιγμένα και υπάρχει αμεσότητα της είδησης, από την άλλη τα περισσότερα μέσα (κανάλια-εφημερίδες-περιοδικά-διαδύκτιο) δεν έχουν τη δυνατότητα πανάκριβων αποστολών κι έτσι επιλέγουν υλικό από freelance, έτσι διαλέγουν να σχολιάζουν από την ασφάλεια του πλατό χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα γεγονότα.

Η επικινδυνότητα αυτής της ιδιότροπης και παράξενης δουλειάς, εξακολουθεί να σαγηνεύει, όμως τα θύματα αποδεικνύουν το μέγεθος της δυσκολίας. Από το 1992 μέχρι σήμερα, 1.234 δημοσιογράφοι, εικονολήπτες και φωτογράφοι έχουν σκοτωθεί βίαια προσπαθώντας να κάνουν τη δουλειά τους.

Μόνο για το 2015, ο αριθμός των νεκρών ήταν 109, για το 2016 ο αριθμός μειώθηκε στους 75, ενώ μέχρι τις 13 Μαρτίου 2017, σκοτώθηκαν 6, στην προσπάθεια τους να καλύψουν κάποιο θέμα. Πρώτος νεκρός εικονολήπτης επικαίρων για το 2017 ο Taimoor Chan.

Ο 22χρονος Πακιστανός εργαζόταν 18 μήνες στο Samaa TV, όταν πυροβολήθηκε θανάσιμα στις 12 Φεβρουαρίου 2017, ενώ καλύπτε μια επίθεση σε ένα όχημα της αστυνομίας στο Καράτσι.

Θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας ότι όλο και περισσότερα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων έκλεισαν τα γραφεία τους, αφού τώρα πια στηρίζονται ολοένα και περισσότερο σε ανεξάρτητους παραγωγούς-δημοσιογράφους-φωτογράφους και εικονολήπτες, που εργάζονται χωρίς την υποστήριξη ενός μεγάλου οργανισμού και τρέχουν στις θερμές ζώνες με ελάχιστο προϋπολογισμό ρισκάροντας την ζωή τους.

Τρανό παράδειγμα τα γεγονότα στη Λιβύη, όπου οι απεσταλμένοι από τηλεοπτικά κανάλια ήταν ελάχιστοι μπροστά στους freelance, αρκετοί μάλιστα από αυτούς πρωτοξεκινούσαν το επάγγελμα από αυτή την αποστολή και χρηματοδοτούσαν όλο το ταξίδι από τις οικονομίες τους χωρίς να έχουν κλείσει κάποια συνεργασία!

Ο Πωλ Βιτωρούλης ξεκίνησε από την εποχή των ασήκωτων, από το βάρος, κινηματογραφικών μηχανών και του φiιλμ, η επιλογή του επαγγέλματος γίνεται σχεδόν μονόδρομος. Ο Πωλ πέρα από το οικονομικό όφελος θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχτισε καριέρα γιατί «εθίστηκε» από τα αλεπάλληλα ταξίδια στις χώρες όπου έγραφαν την ιστορία όλου του πλανήτη. Δεν μετρά μονάχα η καλλιτεχνική αξία των εικόνων του, μα η ουσιαστική συνεισφορά του στην διάδοση των παγκόσμιων ειδήσεων.

Ας κρατήσουμε το σημαντικότερο χαρακτηριστικό του πολεμικού ανταποκριτή, την ψυχραιμία και την ικανότητα αυτόματης εκτίμησης της επικίνδυνης κατάστασης!

Η κάμερα στον ώμο και τα «δυνατά» πλάνα πρέπει με κάποιο τρόπο να φτάσουν στον προορισμό τους και η ομάδα των ανταποκριτών να επιβιώση μέσα στο αφιλόξενο πολεμικό περιβάλλον. Ο Πωλ Βιτωρούλης πέτυχε το σημαντικότερο να επιστρέφει κάθε φορά ζωντανός και αρτιμελής και σήμερα μοιράζει τις απίστευτες εμπειρίες του.

Από την Κάμερα στην καρέκλα του Γενικού Διευθυντή

Από το 2003 ο Πωλ Βιτωρούλης γίνεται Γενικός Διευθυντής της Forever Living Products για την Ελλάδα και την Κύπρο, μια εταιρία που ιδρύθηκε το 1978 στο Scottsdale της Αριζόνα. Η Forever παράγει και διανέμει εκατοντάδες προϊόντα υγείας και ομορφιάς με βάση την Αλόη Βέρα σε όλο τον πλανήτη. Βρίσκεται σε 168 χώρες και έχει τζίρο που αγγίζει τα 3 δισ. δολάρια τον χρόνο!

Η εταιρία δεν είναι εισηγμένη στο αμερικανικό χρηματιστήριο και δεν επιλέγει να διαφημίζεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, επίσης δεν πωλείται στα εμπορικά καταστήματα, ακολουθεί την τακτική των πωλητών πόρτα-πόρτα και έχει φανατικούς πελάτες.

Πιο είναι το μυστικό της επιτυχίας του σημερινού γενικού διευθυντή; Το οικογενειακό κλίμα, η αυθεντικότητα, η ειλικρίνια και πάνω από όλα η ποιότητα των προιόντων και η σκληρή δουλειά.

Ο Πωλ δεν εγκαταλείπει τους τρεις μεγάλους έρωτες της ζωής του, την οικογένεια του, το νησί του και τη φωτογραφία!

Περίπου 25 χρόνια από τότε που «κατέβασε] την κάμερα από τον ώμο και σήμερα επανέρχεται με ένα μοναδικό βιογραφικό βιβλίο με τίτλο Camera Belli (κάμερα του πολέμου).

Στις σελίδες του υπάρχει σπάνιο υλικό από 23 επιλεγμένες εμπειρίες - αποστολές ως πολεμικός ανταποκριτής. Το βιβλίο περιέχει περίπου 50 φωτογραφίες, που προέρχονται από το αρχείο του Πωλ Βιττωρούλη και του Γιώργου Ιωαννίδη.

Την επιμέλεια της έκδοσης έκανε ο Γιάννης Ασδραχάς ενώ την επιμέλεια των κειμένων η Λούλα Κυπραίου και την οργάνωση παραγωγής ο Μιχάλης Βιττωρούλης. Τον σχεδιασμός και το Layout της έκδοσης είχε η εταιρία «Beetroot Design Group».

Για τις περιπέτειες του πολεμικού ανταποκριτή Πωλ Βιτωρούλη μεταξύ άλλων γράφουν αρκετοί από τους συνεργάτες του. Όπως ο Steve Kroft, πρόκειται για διάσημο Αμερικανό δημοσιογράφο και ανταποκριτή στη σειρά "60 minutes", μονάχα από τον πρώην πρόεδρο Obama είχε πάρει 17 συνεντεύξεις! Για την ερευνητική δημοσιογραφία του έχει κερδίσει πολλά βραβεία μεταξύ των οποίων τρια Peabody Awards και εννέα βραβεία ΕΜΜΥ.

Επίσης ο Jeff Fager, πρώην πρόεδρος του CBS News και ο σημερινός εκτελεστικός παραγωγός της διάσημης εκπομπής "60 minutes", η σειρά ξεκίνησε το 1968 και είναι η πιο μακρόχρονη στο σταθμό CBS.

Η παρουσίαση του βιβλίου του θα γίνει το Σάββατο 22 Απριλίου, στις 18:00 στο Θέατρο Αλίκη από τον εκδοτικό οίκο ΙΑΝΟ, το βιβλίο είναι αφιερωμένο στα παιδιά όλου του κόσμου.