Μαρίνα Γρυπονησιώτη: Το μότο της Convert Art είναι «Μην ακολουθείς τη μόδα, δημιούργησέ την»

Αφορμή ήταν τα χιλιάδες περασμένα λάστιχα που υπήρχαν τριγύρω και οι στίχοι από ένα αγαπημένο τραγούδι του Κ. Βήτα που εκείνη την περίοδο είχα ξανακολλήσει στο repeat και σιγοτραγουδούσα συνεχώς: «Θα δώσω σημασία σ' αυτό που εσύ πετάς, μιας και στο τίποτα μπορεί να βρεις αυτό που ζητάς». Κι έγινε έτσι ακριβώς: πήρα το λάστιχο, έφτιαξα την πρώτη μου ζώνη και κάπως έτσι ξεκίνησε η Convert Art!
publishit

Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε πως κέρδισε το βραβείο στην κατηγορία "Creative" των StartUp Europe Awards στις Βρυξέλλες. Πριν λίγους μήνες έμαθα ότι δημιούργησε την πρώτη της ζώνη όταν βρήκε μερικά πεταμένα λάστιχα σ' ένα συνεργείο, ενώ ακολούθησαν τσάντες από σαμπρέλες, εκπληκτικά κοσμήματα από εξαρτήματα ηλεκτρονικών ειδών και μια ανοδική πορεία απ' το Ξυλόκαστρο στην Αθήνα. Κάτι μου λέει ότι η συνέχεια θα είναι ακόμα πιο συναρπαστική!

-Έχω διαβάσει την εκπληκτική ιστορία ότι κάποια στιγμή έμεινες με το αυτοκίνητό σου, πήγες σ' ένα συνεργείο, είδες κάποια πεταμένα λάστιχα, πήρες το οκ να χρησιμοποιήσεις μερικά απ' τα εργαλεία τους κι έτσι έφτιαξες την πρώτη σου ζώνη. Θα ήθελα να θυμηθείς εκείνη τη στιγμή και να μου πεις πώς σου ήρθε αυτή η ιδέα.

-Αφορμή ήταν τα χιλιάδες περασμένα λάστιχα που υπήρχαν τριγύρω και οι στίχοι από ένα αγαπημένο τραγούδι του Κ. Βήτα που εκείνη την περίοδο είχα ξανακολλήσει στο repeat και σιγοτραγουδούσα συνεχώς: «Θα δώσω σημασία σ' αυτό που εσύ πετάς, μιας και στο τίποτα μπορεί να βρεις αυτό που ζητάς». Κι έγινε έτσι ακριβώς: πήρα το λάστιχο, έφτιαξα την πρώτη μου ζώνη και κάπως έτσι ξεκίνησε η Convert Art!

-Αντίστοιχα, θα ήθελα να θυμηθείς και να μου περιγράψεις εκείνες τις διακοπές στις οποίες χάλασε το ηχειάκι και απ' τα εξαρτήματά του δημιούργησες το πρώτο σου κόσμημα.

-Το συγκεκριμένο ηχειάκι ήταν το πολυταξιδεμένο μου οπότε σίγουρα δεν ήθελα να το πετάξω! Θυμάμαι, όμως, ότι οι τελευταίες του διακοπές ήταν στα Κύθηρα κι εγώ ξεκίνησα να το εξερευνώ τον επόμενο χειμώνα, λίγες μέρες μετά το λάστιχο!

-Εκτός απ' το αναμενόμενο μήνυμα της ανακύκλωσης και του «τίποτα δεν πηγαίνει χαμένο», τι άλλο μήνυμα θεωρείς ότι πρεσβεύουν οι δημιουργίες σου;

-Έχω δυο μότο μέχρι στιγμής: Το πρώτο είναι το «Μην ακολουθείς τη μόδα, δημιούργησέ την» και το δεύτερο «...η επαναχρησιμοποίηση είναι μόνο η αρχή..» (της αλλαγής που θέλουμε. Εσωτερικής και εξωτερικής).

-Μίλησέ μου για την πορεία της Convert Art: Η έδρα είναι στο Ξυλόκαστρο Κορινθίας ή πλέον έχεις μεταφερθεί στην Αθήνα;

-Απ' το Ξυλόκαστρο είναι η καταγωγή μου. Έζησα εκεί μέχρι τα 17 μου και ξαναγύρισα ουσιαστικά το Δεκέμβριο του 2014, όταν αποφάσισα να στήσω εκεί το εργαστήριο μου και παράλληλα το Convert Art Lab, έναν χώρο όπου μπορεί να βρει κανείς εκτός απ' την πλήρη συλλογή της Convert art, χειροποίητα κοσμήματα και αξεσουάρ από 20 τουλάχιστον Έλληνες σχεδιαστές.

Μέσα στα επόμενα δυο χρόνια, η Convert Art μεγάλωσε και εξαπλώθηκε σε πάνω από 35 σημεία διανομής σ' όλη την Ελλάδα. Έτσι, δημιουργήθηκε η ανάγκη για το πρώτο επίσημο showroom της Convert Art. Ένα παλιό εργαστήριο υποδημάτων και μια πολύ όμορφη στοά στην πλατεία Ψυρρή στάθηκε αφορμή και πριν από δυο μήνες περίπου εγένετο το επίσημο Showroom στην οδό Παλλάδος 24-26!

-Θα ήθελα να μου περιγράψεις την αγαπημένη σου εικόνα απ' το Ξυλόκαστρο και την αγαπημένη σου «ιεροτελεστία» όταν δημιουργείς τα έργα σου εκεί.

-Εικόνες απ' το Ξυλόκαστρο έχω πάρα πολλές, με πιο αγαπημένη το ηλιοβασίλεμα που βλέπεις από την παραλία του Πευκιά!

Η ιεροτελεστία για να μπω στον κόσμο του εργαστηρίου ξεκινάει πάντα με μουσική και μία κούπα καφέ. Μετά, αρχίζω να ψάχνω τα πράγματα μου όπως ένα μικρό παιδί τα παιχνίδια του! Κάπως έτσι, ξεκινάει η έμπνευση και συνεχίζεται με πάρα πολλές ώρες δουλειάς, υπομονή, επιμονή και πολύ-πολύ φαντασία!

-Ποιο είναι το κομμάτι (σαμπρέλα, πυκνωτής, οτιδήποτε) που έχεις βρει κι έχεις μάθει τη μικρή του ιστορία;

-Βρήκα σ' έναν παλιατζή κάποιες σπάνιες σαμπρέλες ποδήλατου του 1960 και μάλιστα πορτοκαλί! Έχουν πάνω τους ακόμα και τις στάμπες με τα χαρακτηριστικά τους και το κουτί τους σχεδόν άθικτο. Αυτός μου είπε ότι τότε στις σαμπρέλες έβαζαν μπάλωμα στη μια μεριά και μετά τις γύριζαν και από μέσα και ξεκινούσαν πάλι τα μπαλώματα.

Άλλη μια φορά, καθώς καθάριζα τις σαμπρέλες μου και πριν ξεκινήσω την επεξεργασία τους, είδα σε μια σαμπρέλα χαραγμένο το όνομα «Γιώργος». Αυτή είναι σίγουρα η ιστορία που θα ήθελα πολύ να μάθω!

-Πρώτα έρχεται η εύρεση των υλικών κι ύστερα η έμπνευση ή το αντίθετο;

-Η έμπνευση πάντα έρχεται απ' τα υλικά και την ανάγκη μου για ομορφιά. Εκτός απ' τις σαμπρέλες και τα λάστιχα που χρησιμοποιώ, μαζεύω οτιδήποτε άλλο δω γύρω μου και μ' αρέσει. Έχω μία αδυναμία στα βιομηχανικά υλικά και σε οτιδήποτε σχετίζεται με το δρόμο. Οπότε η έμπνευση τις περισσότερες φορές είναι ακαριαία!

-Προσπαθώ να σε φανταστώ να μαζεύεις τα υλικά σου από μάντρες και συνεργεία. Μίλησε μου για τη διαδικασία εύρεσης υλικών.

-Στην αρχή ξεκίνησα να μαζεύω σαμπρέλες από όπου έβρισκα, αλλά πλέον συνεργάζομαι με εταιρείες οι οποίες κάνουν τη συλλογή για εμένα. Γιατί, πλέον, όλα τα οχήματα είναι tubeless και δεν χρησιμοποιούν σαμπρέλες!

-Ποιο είναι το feedback που έχεις απ' τον κόσμο και ποιο το συγκινητικό ή συναρπαστικό σχόλιο που σου έχει κάνει κάποιος που αγόρασε τις δημιουργίες σου;

-Μέχρι στιγμής εισπράττω πολύ θετικά σχόλια. Ο κόσμος εντυπωσιάζεται όταν δει τη δουλειά μου από κοντά. Ειδικά όταν ρωτάνε πόσα άτομα δουλεύουν στην Convert Art και απαντάω ότι η Convert Art είναι one woman show (μέχρι στιγμής τουλάχιστον)!

Εντύπωση μου είχε κάνει ένας κύριος ο οποίος, αφού περιπλανήθηκε στο χώρο αρκετά και κοίταζε όλα τα πράγματα με απίστευτο θαυμασμό, στο τέλος αγόρασε μια ζώνη και όταν έφτασε στο ταμείο δάκρυσε. Μου είπε ότι του θύμισα τα παιδικά του χρόνια και τον πατέρα του ο οποίος είχε βουλκανιζατέρ και αυτός μεγάλωσε ουσιαστικά εκεί. Το ότι θα είχε μια ζώνη και θα μπορούσε να την φοράει καθημερινά για να κρατήσει τη θύμηση αυτή ζωντανή τον έκανε ιδιαίτερα χαρούμενο κι εμένα ακόμα περισσότερο βλέποντας το χαμόγελό του.

-Για ποιο έργο σου είσαι περισσότερο περήφανη και γιατί;

-Εκτός απ' τις πολυμορφικές τσάντες -και συγκεκριμένα την Polymorphic Body Bag η οποία είναι απόλυτα ασφαλής για τις μετακινήσεις με συγκοινωνίες μιας κι έχει εσωτερικό φερμουάρ κι έτσι δεν μπορεί κάποιος να την ανοίξει ή να κλέψει το περιεχόμενο της-, ξεχωρίζω μια σειρά κοσμημάτων από ηλεκτρονικό υλικό τα οποία δεν εμπορεύομαι, αλλά θα τα συναντήσετε σε εκθέσεις Design και εικαστικού κοσμήματος, καθώς λόγω των υλικών τους είναι δύσκολη η αναπαραγωγή.

Και σίγουρα την πρώτη σειρά από χειροποίητες τσάντες οι οποίες είναι ραμμένες στο χέρι με μηδενική κατανάλωση ρεύματος και κατασκευασμένες με εργαλεία χειρός.

-Ποια δημιουργία σου φοράς συνεχώς και δε θα πουλούσες ποτέ και για κανέναν λόγο;

-Την πορτοκαλί ζώνη μου από σαμπρέλα kowalit 1958 και τα δύο πρώτα μου αντικείμενα (το κόσμημα απ' το ηχείο και τη ζώνη απ' το λάστιχο αυτοκινήτου)

-Είναι κλισέ, αναμενόμενο αλλά ρωτώ από πραγματική περιέργεια: Δεν σκέφτηκες ποτέ να φύγεις εκτός Ελλάδας;

-Δεν έχω σκεφτεί ποτέ να φύγω εκτός Ελλάδας, γιατί μ' αρέσει ο ήλιος και το κλίμα μας. Η μόνη αφορμή για να σκεφτώ κάτι τέτοιο θα ήταν σίγουρα η Convert Art και η εξέλιξή της.

-Ποιο είναι το πιο τρελό σου όνειρο που θέλεις να πραγματοποιηθεί τα επόμενα χρόνια;

-Το πιο τρελό μου όνειρο είναι να μπορέσω να μεταδώσω σε όλους τη χαρά της δημιουργίας! Γιατί πιστεύω ότι η δημιουργία είναι ο μόνος αληθινός δρόμος να έρθεις σε επαφή με τον εαυτό σου και την πραγματική αναζήτηση της ομορφιάς.

*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε αρχικά στο publiSHIT magazine.