«Το δημιουργικό μυαλό παίζει με τα αντικείμενα που αγαπάει»
-Carl Jung, ψυχολόγος (Psychological Types, σελ. 123)
Μπορεί η έντονη πρακτική να είναι παραγωγική και ταυτόχρονα παιχνιδιάρικη; Με άλλα λόγια μπορούμε να εστιάζουμε σε συγκεκριμένες δυσκολίες στην πρακτική μας και ταυτόχρονα να νιώθουμε κεφάτοι;
Εννοείται! Και πιστεύω ότι είμαστε πιο δημιουργικοί όταν πετυχαίνουμε αυτόν τον συνδυασμό.
Παραθέτω τέσσερις τρόπους με τους οποίους, κατά τη γνώμη μου, μπορούμε να φέρουμε μια παιχνιδιάρικη διάθεση στην προσεκτικά υπολογισμένη πρακτική μας.
1. Παιχνίδι με το πρόβλημα
Όταν κάνουμε πρακτική ερχόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με προβλήματα, είτε τεχνικά είτε όχι. Όμως, υπερνικώντας προβλήματα επεκτείνουμε τις ικανότητες μας. Αν το δούμε από αυτήν την άποψη, τελικά τα χρειαζόμαστε τα προβλήματα.
Συχνά σταματάμε να βλέπουμε τις δυσκολίες ως ευκαιρίες και αρχίζουμε να τις αντιμετωπίζουμε ως ενοχλητικά εμπόδια, με αποτέλεσμα να διακόπτεται η έμπνευσή μας.
Προκειμένου να διατηρήσω τη ροή της δημιουργικότητας ασταμάτητη στην πρακτική μου, παίζω με τα προβλήματα. Δοκιμάζω μια λύση, μετά μια άλλη, ανακαλύπτοντας και γελώντας όταν οι ιδέες μου φτάνουν σε αδιέξοδο. Απολαμβάνω τη διαδικασία γιατί ξέρω ότι στο τέλος θα βρω μια ικανοποιητική λύση.
2. Επανάληψη με θαυμασμό
Ορισμένοι μαθητές νομίζουν ότι επαναλαμβανόμαστε στην πρακτική για να παγιώσουμε γνώσεις σε αμετάβλητες οδηγίες. Δεν ισχύει.
Με κάθε επανάληψη δημιουργώ κάτι καινούργιο - μια ανεπαίσθητα δυναμική διόρθωση, μια απαλότερη κίνηση, μια ολοκαίνουργια κατανόηση. Τα μάτια μου είναι ορθάνοιχτα από θαυμασμό μπροστά σε όλες τις δυνατότητες που εμπεριέχει η κάθε κίνηση.
Εννοείται ότι βασιζόμαστε στην επανάληψη για να χαράξουμε νοητικούς χάρτες της πρακτικής των άσανας, που, όμως, με μια παιχνιδιάρικη προσέγγιση μπορούμε να τους χρησιμοποιήσουμε για να πλοηγηθούμε σε σχεδόν άπειρους δρόμους. Με αυτόν τον τρόπο, ακόμα και άσανας που εξασκούμε για χρόνια παραμένουν καινούργιες.
3. Βλέπω τα λάθη ως περιπέτειες
Κάθε μέρα στην πρακτική λύνουμε προβλήματα και κάνουμε τις επαναλήψεις μας. Είμαστε πεπεισμένοι ότι έχουμε απαντήσεις. Και μετά μπαίνουμε στην τάξη και χωρίς καμιά προειδοποίηση: Μπαμ! Ένα λάθος. (Γνωρίζετε το συναίσθημα;)
Έχω κάνει άπειρα τέτοια λάθη και τα βρίσκω απίστευτα εποικοδομητικά, ακόμα και αστεία μερικές φορές. Όχι ότι μου αρέσει να κάνω λάθος. Αλλά όταν κάτι μου διαφεύγει και το βλέπω εκεί μπροστά μου, αυτό με βοηθάει να εκλεπτύνω την πρακτική μου.
Τα λάθη μου, μου δείχνουν ότι έχω ακόμα πράγματα να διορθώσω. Ως απάντηση, ψάχνω τις πηγές του προβλήματος, ακούω τις οδηγίες δασκάλων και απολαμβάνω τη διαδικασία βελτίωσης.
4. Υπερβαίνω
Η υπέρβαση αποτελεί τον πυρήνα της βαθιάς πρακτικής και πιστεύω ότι είναι και πυλώνας του παιχνιδιού. Όταν κάνω πρακτική συνδέω τις άσανας με εικόνες. Εικόνες που είτε συνδέονται με το νόημα της άσανας είτε όχι, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι νιώθω τη φαντασία μου να ανθίζει και μαζί της και την πρακτική μου, είτε κάνω δυναμική πρακτική είτε όχι. Η παιχνιδιάρικη διάθεση με καταλαμβάνει από τη στιγμή που θα ξεδιπλώσω το χαλάκι μου γιατί ποτέ δεν ξέρω που θα καταλήξω.
Γνωρίζετε το συναίσθημα;