kornelios-kastoriades
Θα ήθελα να τελειώσω με την εξής επισήμανση, που όσο και αυτονόητη να είναι, αξίζει να την επαναλαμβάνουμε με κάθε ευκαιρία, αφού στους καιρούς που ζούμε, ειδικά σήμερα που «του ταλαιπώρου κράτους μας [είναι] μεγάλη η πτώχεια» (για να επικαλεσθώ τον σχεδόν πάντοτε επίκαιρο Καβάφη) και η λεγόμενη μεσαία τάξη, ιστορικά ο κατεξοχήν φορέας πολιτισμικής παραγωγής και κατανάλωσης στις αστικές δημοκρατίες της μεταδιαφωτιστικής περιόδου, τείνει να εξαφανισθεί, τίποτε δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο: διακίνηση και προώθηση του πολιτισμού δε μπορεί να συνεχίσει να γίνεται, αν διακριτός πολιτισμός δεν συνεχίσει να παράγεται.
Το συνηθισμένο job description για έναν σημερινό επαγγελματία πολιτικό καριέρας είναι «Ζητείται κενόδοξος πολέμιος της αριστείας που θα προωθήσει τα συμφερόντα της κομματικής φατριάς. Κατά προτίμηση διαπλεκόμενος, ψεύτης, αδαής, αμελέτητος κι αμελητέος. Επιθυμητή προϋπηρεσία: φοιτητοπατέρας ή φοιτητομητέρα. Κατάλληλα πτυχία: προτιμούνται υποψήφιοι που δεν πήραν πτυχίο ή όσοι εξαγοράσανε πτυχία, τίτλους και επιβραβεύσεις με κομματικές ή οικογενειακές διασυνδέσεις. Καθηγητές πανεπιστημίου δεκτοί αν στερούνται σοβαρού επιστημονικού έργου. Εργασιακή εμπειρία: καμία ή περιορισμένη - επιτυχημένη επαγγελματική πορεία αποτελεί σοβαρό κώλυμα». Ας μην κοροϊδευόμαστε: η θλιβερή αυτή περιγραφή ισχύει διακομματικά, έστω κι αν υπάρχουν εξαιρέσεις.
