Επίκαιρες γεωπολιτικές σκέψεις

Οποιαδήποτε αδράνειά μας, δεν κάνει άλλο παρά να ενισχύει τον Ερντογάν στη χώρα του και να θέτει ζητήματα που δεν υφίστανται. H αδράνειά μας είναι που κινδυνεύει να μετατρέψει τη λεκτική επιθετικότητα της Τουρκίας σε «θερμό επεισόδιο», αλλά και να θέσει εν αμφιβόλω το status quo της περιοχής. Αυτό θέλουμε; Προφανώς όχι. Η οποιαδήποτε όμως επίδειξη υποχωρητικότητας σε επίδειξη ισχύος από πλευράς Τουρκίας, είτε λεκτικής είτε δράσης επί πεδίου, αυτό θα έχει ως συνέπεια. Η οποιαδήποτε δήθεν «ψύχραιμη αντιμετώπιση» ακραίων συμπεριφορών, θα φανεί προφανώς σαν υποχωρητικότητα, ιδιαίτερα σε αυτούς που φέρονται με τον τρόπο που φέρονται.
Umit Bektas / Reuters

Στην Ελλάδα έχει γίνει θεσμός οι αντιπολιτευόμενοι να κατηγορούν οτιδήποτε και αν πεί ή κάνει συμπολιτευόμενος πολιτικός. Αδιαφορώντας αν αυτό βλάπτει τη χώρα. Στις λεκτικές προκλήσεις Τούρκων υπουργών και πολιτευτών, περί του Αιγαίου, των νησιών του και της Συνθήκης της Λωζάννης, ο υπουργός Εθνικής Αμύνης της Ελλάδας απάντησε πολύ σωστά, ίσως και υπερβολικά χλιαρά. Έπεσαν όμως όλοι πάνω του να τον φάνε. Άλλωστε και εάν δεν απαντούσε όπως απάντησε, πάλι θα τον κατηγορούσαν γι' αυτό.

Ας δούμε όμως την πραγματικότητα, όπως τη βλέπει κάποιος που παρακολουθεί την επικαιρότητα από ελληνικά και διεθνή Μέσα Ενημέρωσης. Δυστυχώς η πολιτική στην Ελλάδα εξακολουθεί να γίνεται εν κρυπτώ και παραβύστω, άρα ο γράφων δεν έχει άλλη πληροφόρηση από αυτήν των ελληνικών και διεθνών ΜΜΕ. Συχνά τα διεθνή Μέσα εμβαθύνουν στη θεώρηση των πραγμάτων, κατά σύστημα τα ελληνικά μένουν στην επιφάνεια, θεωρώντας πως αυτό «πουλάει» (προς όλους..). Επικαλείται όμως ο γράφων και την πρόσφατη αλλά και την παλαιότερη ιστορία. Άλλωστε τα γεωπολιτικά δεδομένα δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη, όπως αυθαιρέτως υποστηρίζουν οι περισσότερο γεωπολιτικοί αναλυτές που καλούνται συχνά-πυκνά στα τηλεοπτικά κανάλια.

Η Τουρκία αυτή τη στιγμή βρίσκεται ίσως στη χειρότερη κατάσταση που έχει βρεθεί τις τελευταίες δεκαετίες, έχοντας ανοικτά δύο κρίσιμα γι' αυτήν μέτωπα: με τους Κούρδους και με τους Σύριους. Επίσης, η στρατιωτική της μηχανή είναι στελεχιακά αποδεκατισμένη, κατόπιν της πρόσφατης προσπάθειας πραξικοπήματος και της αμυντικής και αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς του Ερντογάν. Η Ιστορία επί πλέον, έχει δείξει το τεράστιο ενδιαφέρον της Δύσης για το έδαφος που σήμερα καταλαμβάνει η Ελλάς, συμπεριλαμβανομένου του Αιγαίου, όλου του Αιγαίου. Ενδιαφέρον που δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη. Οι γεωπολιτικές συνθήκες και συμφέροντα ωριμάζουν και αλλάζουν εξαιρετικά αργά.

Επίσης, έχουν απόλυτο άδικο όσοι διατείνονται πως ο σημερινός κόσμος είναι πολυπολικός. Ο σημερινός κόσμος εξακολουθεί να είναι ή καλλύτερα ξαναγίνεται, διπολικός, ίσως και τριπολικός, με την ανάδυση της Κίνας, αν και αυτή πράγματι «κείται μακράν» (για να θυμηθούμε τη ρήση του «εθνάρχη», στο τεράστιο «λάθος» του για την Κύπρο). Είναι αφελές να πιστεύουμε πως η Τουρκία, πόσο μάλλον σήμερα, μπορεί να αναχθεί σε «πόλο». Όπως επίσης πως η σημερινή λυκοφιλία Ρωσίας και Τουρκίας μπορεί να συντελέσει η Τουρκία να αναδειχτεί σε υπερδύναμη της περιοχής. Ο «πόλος» Ρωσία είναι αδύνατον να αποδεχθεί υπερδύναμη στα σύνορά του, υπερδύναμη μάλιστα που θα ελέγχει το άνοιγμά της Ρωσίας στη Μεσόγειο. Αφελής και ανιστόρητος όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο. Κυρίως ανιστόρητος.

Είναι απολύτως προφανές πως η Τουρκία, υπ' αυτές τις συνθήκες, δεν μπορεί, όχι μόνο να διακινδυνεύσει, αλλά ούτε και να διανοηθεί πόλεμο με την Ελλάδα. Με επί πλέον το ΝΑΤΟ να βρίσκεται στην περιοχή. Άρα, προς τι να φοβόμαστε «θερμό επεισόδιο», όταν αυτό δεν μπορεί παρά να μείνει είτε σε λεκτική και μόνο απειλή, είτε σε ένα πρόσκαιρο συμβάν προς δημιουργία εντυπώσεων, προς το εσωτερικό της κυρίως;

Οποιαδήποτε αδράνειά μας, δεν κάνει άλλο παρά να ενισχύει τον Ερντογάν στη χώρα του και να θέτει ζητήματα που δεν υφίστανται. H αδράνειά μας είναι που κινδυνεύει να μετατρέψει τη λεκτική επιθετικότητα της Τουρκίας σε «θερμό επεισόδιο», αλλά και να θέσει εν αμφιβόλω το status quo της περιοχής. Αυτό θέλουμε; Προφανώς όχι. Η οποιαδήποτε όμως επίδειξη υποχωρητικότητας σε επίδειξη ισχύος από πλευράς Τουρκίας, είτε λεκτικής είτε δράσης επί πεδίου, αυτό θα έχει ως συνέπεια. Η οποιαδήποτε δήθεν «ψύχραιμη αντιμετώπιση» ακραίων συμπεριφορών, θα φανεί προφανώς σαν υποχωρητικότητα, ιδιαίτερα σε αυτούς που φέρονται με τον τρόπο που φέρονται.

Επί τέλους οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις ας δείξουν μια στοιχειώδη σύμπνοια. Το ίδιο και οι εφημερίδες και οι τηλεοπτικές εκπομπές, που παίζουν και αυτές πολιτικάντικα παιχνίδια, σε αγαστή συνεργασία μαζί τους.

Δημοφιλή