Ενώ το ζήτημα της αξιολόγησης σέρνεται, με τεράστιο κόστος γιά την οικονομία, οι καταθέσεις στις τράπεζες μειώθηκαν κατα €2,5 δισ., τα κόκκινα δάνεια αυξήθηκαν μόνο τον Ιανουάριο κατά €1 δισ., το επενδυτικό κλίμα και η αξιοπιστία της Χώρας μας (μέσα σε μια φαντασίωση ότι θα δημιουργηθεί κάποιο φιλικό μπλοκ που θα δώσει «πολιτική λύση» και θα ανατρέψει την «άκαμπτη και ανθελληνική στάση Σόϊμπλε και ΔΝΤ») βρίσκονται σε επικίνδυνα «χαμηλά», το πολιτικό σύστημα δείχνει πολύ «χαλαρό» και δεν φαίνεται να το απασχολεί σοβαρά το τι γίνεται με την οικονομική κατάσταση του τραπεζικού συστήματος!
Μόλις πρόσφατα δόθηκε στη δημοσιότητα η Ετήσια Έκθεση του ΔΝΤ, ενώ στο Δελτίο Τύπου του ΔΝΤ, 06 Φεβρ. 2017 αναφέρεται ότι,
"The sheer scale of the NPL problem, coupled with uncertainty regarding the effectiveness of the legal framework, suggests that upfront measures to reduce NPLs will likely be costly in terms of capital. The recent liberalization of NPL sales will provide a first market test in this regard (so far, there have not been any successful sales, indicative of depressed market prices). The authorities should thus ensure that capital remains adequate over the medium term to facilitate a rapid reduction in NPLs."
και ότι, ... "a buffer of around 10 billion euros, 5.5 percent of 2016 GDP, should be set aside to cover potential additional bank support needs,"
Ο Υποδιοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ), κ. Θεόδωρος Μητράκος δήλωσε στις 10/02/17 από τη Θεσσαλονίκη ότι «η άποψή του» (σημ. «άποψη» και όχι κατηγορηματική διάψευση), είναι ότι, «τα νούμερα που ακούγονται δεν είναι ορθά, καθώς το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχει αυτή τη στιγμή σταθεροποιηθεί», και ότι «από πλευράς κεφαλαιακής επάρκειας, ο δείκτης ιδίων κεφαλαίων διαμορφώνεται στο 18%, έναντι μέσου ευρωπαϊκού όρου 16%.», τονίζοντας ότι, «αυτή την περίοδο οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν κανένα πρόβλημα από άποψη κεφαλαίων και σταθερότητας!»
Αυτή φαίνεται να είναι και η επίσημη εκτίμηση της Τράπεζας της Ελλάδας. Μακάρι να είναι έτσι!
Ας λάβουμε όμως υπ' όψη ότι:
1. Μέρος των κεφαλαίων των τραπεζών αποτελείται από «αναβαλλόμενους φόρους» και όχι από πραγματικά κατατεθειμένα κεφάλαια,
2. Για να αγοράσουν οι επενδυτές πακέτα κόκκινων δανείων, θα απαιτήσουν κάποια έκπτωση σε σχέση με την εκτιμούμενη αξία των δανείων αυτών, ώστε να έχουν και αυτοί (οι επενδυτές), κάποιο κέρδος. Έτσι όμως οι τραπεζες ίσως αναγκαστούν να καταγράψουν νέες απώλειες στους ισολογισμούς τους!
3. Τα 10 δισ. που υποτίθεται ότι απαιτούνται ισοδυναμούν με άλλα δύο μνημόνια «από την πίσω πόρτα»,
4. Χωρίς κεφαλαιακά ισχυρό και καλοδιοικούμενο τραπεζικό σύστημα ΔΕΝ θα μπορεί να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη της Χώρας, όσα μνημόνια και να υπογράψουμε· όσες αξιολογήσεις και αν «περάσουμε»,
Μήπως θα 'πρεπε το πολιτικό σύστημα (=τα κόμματα ξεχωριστά και η αρμόδια Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων), να ασχοληθεί με τα παρακάτω ερωτήματα;
1. Αν είναι πράγματι έτσι οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ,
2. Γιατί περιμένουμε από τις Εκθέσεις και εκτιμήσεις του ΔΝΤ να μάθουμε / ενημερωθούμε τι περίπου ή τι ακριβώς συμβαίνει;
Οι ίδιες οι τράπεζες και η Τράπεζα της Ελλάδος και το ΤΧΣ, και το Υπουργείο Οικονομικών, δεν γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει με τους Ισολογισμούς τους και τα αποτελέσματα δικών τους στρες-τέστς;
3. Υπάρχει σχέδιο διάσωσής των Τραπεζών, αν χρειαστεί; Ποιος το έχει επεξεργασθεί;
4. Αποκλείει υπεύθυνα και κατηγορηματικά η Τράπεζα της Ελλάδος και ο Διοικητής της, κάθε περίπτωση bail-in, και με προσωπική ευθύνη των όσων λέει;
5. Και αν αποκλείεται το bail-in, από πού θα βρεθούν τα δέκα δισεκατομμύρια που απαιτούνται (αν απαιτούνται);
6. Δεδομένης της γενικότερης άκαμπτης και αρνητικής προδιάθεσης του κ. Σόϊμπλε, πώς θα ενισχυθούνε οι Τράπεζες από ευρωπαϊκά κεφάλαια, χωρίς bail-in, δηλαδή χωρίς αναγκαστική μετατροπή κάποιων καταθέσεων σε μετοχικό κεφάλαιο;
7. Το ΤΧΣ γνωρίζει τα σχετικά; Κρίνει τον εαυτό του αναρμόδιο; Έχει επεξεργασθεί κάποιο σχέδιο σωτηρίας των τραπεζών και των καταθέσεων;
8. Πόση είναι η συνολική χρηματοδότηση των Ελληνικών Τραπεζών από τα διάφορα προγράμματα ενίσχυσης των Τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση;
9. Εφόσον τα κεφάλαια τω Τραπεζών θεωρούνται επαρκή, πότε θα αρθούν τα Capital Controls; Υπάρχει σχεδιασμός και χρονοδιάγραμμα;
10. Ποιά είναι η σχέση του συνολικού κόστους μισθοδοσίας και πάσης φύσεως αποδοχών με τα ετήσια συνολικά «τακτικά» έσοδα των τραπεζών, και μάλιστα σε περίοδο σχετικής συναλλακτικής απραξίας;
11. Έχουν ενημερωθεί οι ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων για την πραγματική κατάσταση και τους ενδεδειγμένους χειρισμούς;
Μακάρι να μην υπάρχει τέτοιο ζήτημα, αλλά άλλο να το γνωρίζουμε ύστερα από πραγματική ανάλυση των δεδομένων και άλλο επειδή μας διακατέχει μια γενικότερη χαλαρότητα και άγνοια κινδύνων!