«Κοραλλάκι Ογκρατέν έχουμε σήμερα», άκουσα από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου και πήγα να βάλω τα κλάματα.
Ξεκίνησα πάλι δίαιτα λέμε, μη με διαολίζετε ρε γαμώτο.
Δείτε συνταγή:
500 γρ. ζυμαρικό κοραλλάκι
2 κ.σ. βούτυρο
Μερικά φετάκια λουκάνικο ψιλοκομμένα
200 γρ. τυρί φέτα τριμμένη με τα δάχτυλά μας σε μέτρια κομματάκια
250 γρ. διάφορα τυριά τριμμένα, κασέρι, ρεγκάτο, γκούντα, γραβιέρα
1 κρέμα γάλακτος
...1000 θερμίδες το κομμάτι είναι αυτό ρε θεία πως να το φάω;
Επέστρεψα σπίτι μετά από μια βασανιστική μέρα στο γραφείο όπου όλοι έτρωγαν σουβλάκια και μακαρονάδες για μεσημεριανό, άνοιξα το ψυγείο και έφαγα τη σαλάτα μου.
Το στομάχι διαμαρτυρόταν που δε του έβαζα να «αλέσει» ό,τι είχε συνηθίσει τις τελευταίες μέρες. Έριξα λίγο νερό στο πρόσωπό μου και πήγα για ύπνο παραφράζοντας το ότι «νηστικό αρκούδι δε χορεύει».
Τα απογεύματα συνήθως δεν πεινάω. Χτες όμως ήταν η πρώτη μέρα μετά από την «δίαιτα της γουρουνοπούλας» που έκανα 3 εβδομάδες, που το στομάχι ζητούσε απεγνωσμένα φαΐ. Δεν κώλωσα, πήρα ένα μπουκάλι νερό Evian, από την λίμνη του Μαραθώνα και το ήπια. Κάθε φορά που γεμίζω το εν λόγω μπουκάλι με νερό νιώθω ότι πίνω Evian. Έχω και άλλα μπουκάλια από διάσημα νερά που τα γεμίζω για να μην βαριέμαι. Έτσι άλλες μέρες πίνω Contrex, άλλες San Pellegrino και άλλες Perrier, Agua Sana, Vichy Catalan και πάει λέγοντας να ούμε.
Το μεταλλικό νερό χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες, σύμφωνα με σχετικούς κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το φυσικό μεταλλικό νερό, το επιτραπέζιο και το νερό πηγής. Το δικό μου είναι πάντα Μαραθώνα με το σχετικό κολπάκι που είπαμε πιο πάνω, για να νιώθω έστω και για λίγο, πολύς. ΠΩ ΠΩ ΦΑΣΗ!
Διαβάστε ακόμα: