Από τη μία διαμαρτυρίες και συγκρούσεις με την Αστυνομία. Από την άλλη, η πιθανότητα οι κάτοικοι και οι εθελοντές των ελληνικών νησιών να τιμηθούν με το Νόμπελ Ειρήνης για την αγκαλιά που άνοιξαν στους πρόσφυγες. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, από ανθρώπους που στέλνουν σε κάθε ευκαιρία μήνυμα αλληλεγγύης, όντας ταυτόχρονα θύματα μιας αδιέξοδης και ανεύθυνης πολιτικής.
Υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως οι αντιδράσεις των κατοίκων της Μυτιλήνης, της Λέρου, της Χίου, της Σάμου και της Κω είναι ακραίες. Και θα ήταν ακραίες, αν η Πολιτεία είχε αποδείξει έμπρακτα πως είναι διατεθειμένη να λύσει από την πρώτη στιγμή αυτό το τεράστιο ζήτημα. Δυστυχώς όμως, η παρούσα Κυβέρνηση όχι μόνο δεν έλαβε εγκαίρως τα κατάλληλα μέτρα για την αντιμετώπιση του Προσφυγικού, αλλά αποδεικνύει συνεχώς πως δεν έχει αντιληφθεί καν το μέγεθος του προβλήματος. Έτσι από τις δηλώσεις περί μεταναστών που λιάζονται, φτάσαμε στην αποδοχή των hot spots σε ελληνικό έδαφος και πλέον στην παρουσία του ΝΑΤΟ στις ελληνικές θάλασσες.
Προφανώς, κανείς δε μπορεί να γυρίσει την πλάτη στους χιλιάδες κυνηγημένους από ακραίους ισλαμιστές Σύριους. Κανένας άνθρωπος δεν επιλέγει να αφήσει το σπίτι του για να παλέψει με τα κύματα. Ένα καλύτερο και προφανώς ασφαλές μέλλον αναζητούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, μακριά από τις βιαιότητες που διέλυσαν τις εστίες τους.
Παράλληλα, κανένας δε μπορεί να αμφισβητήσει ότι η ζωή των κατοίκων των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου έχει μεταβληθεί βίαια τις τελευταίες ημέρες. Όλοι αυτοί, που με αυτοθυσία έμπαιναν στη θάλασσα για να σώσουν απελπισμένους πρόσφυγες, βγαίνουν μαζικά στους δρόμους αντιδρώντας στη δημιουργία hot spots στις περιοχές τους. Προφανώς και δεν τρελάθηκαν. Απλά, δεν τους έχει απομείνει ίχνη μπιστοσύνης στη βούληση και την ικανότητα της ελληνικής Πολιτείας να εφαρμόσει όσα προβλέπονται.
Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του προβλήματος, αξίζει μια ματιά στα στατιστικά. Το 2014, σύμφωνα με τη Frontex, ο αριθμός των προσφύγων που μέσω των ελληνοτουρκικών συνόρων πέρασαν στα εδάφη της ΕΕ ήταν κάτι παραπάνω από 50 χιλιάδες. Το 2015 το νούμερο υπερδεκαπλασιάστηκε, ξεπερνώντας το μισό εκατομμύριο, ως αποτέλεσμα της ελλιπούς φύλαξης των συνόρων και της απουσίας μιας συντεταγμένης και ορθολογικής μεταναστευτικής πολιτικής της κυβέρνησης.
Με τον κ. Τσίπρα να δηλώνει πως δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα και τον Υπουργό Άμυνας του να υπερθεματίζει στη δημιουργία hot spots που μέχρι πρόσφατα ξόρκιζε, οι κάτοικοι των νησιών δε νιώθουν καθόλου σίγουροι για αυτό που θα τους ξημερώσει. Η μεταναστευτική πολιτική της αποτροπής από την κυβέρνηση Σαμαρά, έδωσε τη θέση της στη λογική του... «λιάζονται» της Τασίας Χριστοδουλοπούλου. Και αυτή ακριβώς η πολιτική της αδράνειας και της αναποτελεσματικότητας, αποτελεί τη μεγαλύτερη ανησυχία των κατοίκων στα νησιά, που θεωρούν ότι πρόσφυγες και μετανάστες είναι πολύ πιθανό να μείνουν εκεί για πάντα.
Κάπου εκεί έρχεται η Χρυσή Αυγή. Ανάμεσα στην οργή, το φόβο και την ανησυχία, προσπαθεί τυχοδιωκτικά να εκμεταλλευτεί τον ανθρώπινο πόνο.
Συνυπολογίστε τα όλα αυτά. Αρκούν μαζί με την οικονομική κρίση να φτιάξουν ένα επικίνδυνο μείγμα, ικανό να συντρίψει την τόσο αναγκαία σταθερότητα που χρειάζεται ο ελληνικός τουρισμός και προετοιμαστείτε για ένα καυτό καλοκαίρι. Οι μνήμες άλλωστε από τον περσινό Ιούνη, είναι ακόμα νωπές και τα απόνερα τους συνεχίζουν να πνίγουν και την ελληνική οικονομία. Η ανάγκη για μια επιτέλους σοβαρή διακυβέρνηση, είναι πιο αναγκαία από ποτέ.