Έστω και αν στην Ελλάδα το ζήτημα του χρέους βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα των προεκλογικών συζητήσεων για λάθος λόγους, στην Ευρώπη έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό οι παρασκηνιακές συζητήσεις αναφορικά με την τύχη του.
Ήδη το ζήτημα έχει ξεπεράσει το στενό κύκλο της γερμανικής καγκελαρίας και πλέον είναι δεδομένο ότι απασχολεί τόσο την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και της υπόλοιπες κυβερνήσεις στην Ευρώπη.
Στο τραπέζι αυτή τη στιγμή παραμένουν δύο βασικές προτάσεις. Η πρώτη είναι αυτή που εδώ και καιρό υποστηρίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και προβλέπει“κούρεμα” ώστε το ελληνικό χρέος να καταστεί βιώσιμο.
Η δεύτερη πρόταση περιλαμβάνει την επιμήκυνση του, με ταυτόχρονη μείωση των επιτοκίων, ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να το αποπληρώσει σε βάθος χρόνου, μειώνοντας ωστόσο το επόμενο διάστημα το κόστος εξυπηρέτησης του.
Με βάση αυτές τις δύο προτάσεις Ευρώπη και ΔΝΤ έχουν ξεκινήσει ήδη σε παρασκηνιακό επίπεδο διαπραγματεύσεις με στόχο να καταλήξουν στην καλύτερη λύση για την Ελλάδα, αλλά και στην πιο συμφέρουσα για την Ευρώπη.
Ιδίως για το δεύτερο σκέλος, ενδιαφέρεται ιδιαίτερα το Βερολίνο από τη στιγμή που το ελληνικό χρέος βαραίνει τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και τον EFSF.
Σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση του Bloomberg, οι επίσημοι πιστωτές διακρατούν αυτή τη στιγμή το 83% του χρέους. Συγκεκριμένα το 62% οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, το 10% το ΔΝΤ, το 8% η ΕΚΤ και ένα 3% η Τράπεζα της Ελλάδας.
Αντίθετα οι ιδιώτες επενδυτές σήμερα διακρατούν μόλις το 17% του ελληνικού χρέους, με τη δευτερογενή αγορά να είναι ιδιαίτερα “ρηχή”.
Με λίγα λόγια και με δεδομένο ότι το κομμάτι του ελληνικού χρέους που διακρατεί το ΔΝΤ δεν μπορεί να κουρευτεί, το βάρος θα κληθεί να το σηκώσουν τα Ευρωπαϊκά κράτη. Υπό αυτές τις συνθήκες η επιμονή στο κούρεμα από την πλευρά του Ταμείου μοιάζει ανέξοδη σε σχέση με τις απώλειες που θα καταγράψει η ευρωπαϊκή πλευρά από ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους.
Σε αυτό το πλαίσιο η Ευρωπαϊκή πλευρά, βάζει “φρένο” στη συζήτηση για ένα πιθανό κούρεμα επαναφέροντας στη συζήτηση το θέμα της βιωσιμότητας του χρέους, πριν ληφθούν οι τελικές αποφάσεις για την αναδιάρθρωση του.
Η λύση ούτε μοιάζει, αλλά ούτε είναι εύκολη, από τη στιγμή που θα πρέπει να υπάρξει (έστω και θεωρητικά) συμφωνία μεταξύ τριών πλευρών, οι οποίες όμως επιδιώκουν διαφορετική λύση. Η εξίσωση γίνεται ακόμα δυσκολότερη από τη στιγμή που η μία από τις τρεις πλευρές έχει “παγώσει” τις διαπραγματεύσεις εξαιτίας των πολιτικών εξελίξεων.
Αυτό σημαίνει ότι Ευρώπη και ΔΝΤ θα πρέπει να περιμένουν πρώτα οι κάλπες της 25ης Ιανουαρίου, να βγάλουν τη νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα, ώστε να μάθουν με ποιόν θα διαπραγματευτούν τη λύση για το ελληνικό χρέος.
Ωστόσο, αρκετοί είναι αυτοί που αναφέρουν ότι η λύση για το ελληνικό χρέος δεν πρέπει να αργήσει, καθώς αυτή μπορεί να αποτελέσει οδηγό για το υπέρογκο χρέος της Ιταλία που ξεπερνά τα 3τρις ευρώ, αλλά και της Ισπανία για την οποία το 2015 είναι χρονιά εκλογών. Και σε αυτές τις χώρες τόσο το κόστος, όσο και τα εκλογικά αποτελέσματα θα επηρεάσουν πολύ περισσότερο τις εξελίξεις στην Ευρώπη.